Aim of the study: Notwithstanding its clinical and empirical relevance, there is no consensus on how to conceptualize dissociation. This may be partly due to the conflicting results yielded on the factor structure of the gold-standard selfreport measure of dissociation (the Dissociative Experiences Scale-Revised; DES-II, Carlson and Putnam, 1993). In an attempt to advance research on this topic, we sought to explore the factorial structure of an Italian version of the DES-II. Material and methods: A sample of 320 subjects (122 inmates and 198 community participants) was administered the Italian version of the DES-II. Results: The Italian version of the DES-II showed good psychometric properties and replicated a two-factor structure. Items content seemed to support the distinction into two qualitatively different forms of dissociative experiences, described as detachment and compartmentalization phenomena. In line with the expectations, participants in the inmate sample reported higher rates of dissociative experiences than community participants, on both dimensions. Conclusions: This study provides further support for the validity of the Italian version of the DES-II for use with community and inmate samples. Furthermore, we corroborated previous evidence on a two-factor structure of the DES-II, which is consistent with theoretical assumptions describing two distinct, albeit overlapping, dissociative dimensions (i.e., detachment and compartmentalization).
PL
Cel badania: Niezależnie od wartości klinicznej i empirycznej pojęcia, jakim jest dysocjacja, nie ma zgody co do właściwego sposobu jego konceptualizacji. Częściowo może to być spowodowane sprzecznymi wynikami analizy struktury czynnikowej złotego standardu wśród narzędzi do samooceny zjawisk dysocjacyjnych, jakim jest Skala Przeżyć Dysocjacyjnych (Dissociative Experiences Scale-Revised; DES-II, Carlson i Putnam, 1993). Mając na celu pogłębienie badań na ten temat, autorzy podjęli się analizy struktury czynnikowej włoskiej wersji skali DES-II. Materiał i metody: Badanie obejmowało próbę 320 osób (122 więźniów i 198 osób należących do populacji ogólnej). Zastosowano w nim włoską wersję skali DES-II. Wyniki: Włoska wersja skali DES-II wykazała dobre właściwości psychometryczne i została w niej zreplikowana struktura dwuczynnikowa. Treść pozycji na skali wydawała się potwierdzać istnienie podziału na dwie jakościowo inne formy przeżyć dysocjacyjnych, ujmowane jako oddzielenie (ang. detachment) i szufladkowanie (ang. compartmentalization). Zgodnie z oczekiwaniami więźniowie częściej zgłaszali występowanie przeżyć dysocjacyjnych niż osoby należące do populacji ogólnej, na obu wymiarach. Wnioski: Niniejsze badanie dostarcza kolejnych dowodów na zasadność stosowania włoskiej wersji skali DES-II w badaniach na populacji ogólnej oraz więziennej. Potwierdzono również poprzednie dane świadczące o dwuczynnikowej strukturze skali DES-II, co jest zgodne z założeniami teoretycznymi opisującymi dwa odrębne, choć nakładające się na siebie wymiary dysocjacji (tj. oddzielenie i szufladkowanie).
The article presents a review of the literature about body image disorders in selected mental disorders, i.e. eating disorders, obesity, autodestructive behaviours and body dysmorphic disorder. The author defines the term of the body image, as referred to the terms: body schema and bodily self. She emphasizes the correlation between early childhood traumas and development of cognitive and emotional deformations related to the body, referring also to possibilities and limitations of therapeutic work. The first part introduces the way the body image present in literature is perceived, along with theoretical considerations on its nature, components and disorders resulting from its disturbances. Then she proc eeds to describe the characteristics and types of the body image deformities in eating disorders and obesity, emphasizing the conclusion drawn from the research, about the correlation between the body image distortion and the self-image distortion. Further on, the term bodily self is discussed, which highlights the significance of specific developmental disturbances for integration and arrangement of body-related experiences. The author emphasizes the contribution of early childhood traumas to the development of one’s pathological attitude to the body, including autodestructive behaviours. Another discussed subject is dissociative defence disorder underlying the states of bodily alienation and perhaps also autodestruction (as observed in eating disorders and borderline personality). The last part presents characteristics of body dysmorphic disorder, its clinical aspects and consequences. With the final conclusion the author closes her considerations about the correlation between the body image disorders and structural aspects of personality which are subjected to psychotherapy.
PL
Artykuł stanowi przegląd literatury na temat problemu zaburzeń obrazu ciała w wybranych zaburzeniach psychicznych: zaburzeniach odżywiania się, otyłości, zachowaniach autodestrukcyjnych oraz dysmorficznych zaburzeniach ciała. Autorzy definiują pojęcie obrazu ciała, uściślając jego ramy wobec pojęć schemat ciała i Ja cielesne. Podkreślają związek między urazami wczesnodziecięcymi i powstaniem zniekształceń poznawczych i emocjonalnych wobec ciała, odwołując się także do możliwości i ograniczeń pracy terapeutycznej. W pierwszej części przybliżają obecny w literaturze sposób pojmowania obrazu ciała, teoretyczne rozważania na temat jego natury, komponentów i zaburzeń wynikających z jego zakłóceń. Następnie opisują właściwości i rodzaje zaburzeń obrazu ciała w zaburzeniach odżywiania się i otyłości, uwypuklając wyłaniający się z badań wniosek o związku między zniekształceniem obrazu ciała i zniekształceniem obrazu Ja. W dalszej części zostaje omówiony konstrukt Ja cielesne, który służy wyjaśnieniu znaczenia specyficznych zakłóceń rozwojowych dla integracji i organizacji doświadczeń związanych z ciałem. Autorzy podkreślają znaczenie urazów wczesnodziecięcych dla kształtowania się patologicznego stosunku jednostki wobec ciała, między innymi zachowań autodestrukcyjnych. Następnie analizują zagadnienie mechanizmu obronnego dysocjacji, leżącego u podłoża stanów cielesnego wyobcowania i być może także autodestrukcji (tak jak obserwuje się to zjawisko w zaburzeniach odżywiania się, w osobowości borderline). Ostatnią część stanowi charakterystyka dysmorficznego zaburzenia ciała, jego aspektów klinicznych i konsekwencji. Wnioskiem końcowym autorzy zamykają rozważania na temat związku zaburzeń obrazu ciała ze strukturalnymi aspektami osobowości, będącymi przedmiotem psychoterapii.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.