Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 4

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  drgawki
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Drgawki indukowane klozapiną

100%
EN
Clozapine remains one of the leading antipsychotic medications to date. It is a first-line drug in treatment-resistant schizophrenia, tardive dyskinesia in patients previously receiving other antipsychotics as well as in patients with aggressive behaviour. Furthermore, clozapine therapy significantly reduces suicidal behaviour and improves the quality of life. Clozapine-related adverse effects include, among other things, agranulocytosis and granulocytopenia, seizures, myocarditis, metabolic syndrome, sialorrhea, sedation. Despite the numerous adverse effects, the mortality among clozapine-treated patients is lower compared to the overall schizophrenic population. Clozapine lowers the seizure threshold and induces seizures. The risk of seizures is dose-dependent and is approximately 4.4%. Tonic-clonic seizures are most commonly reported, followed by myoclonus and atonic seizures. Difficulty in speaking, myoclonus and falls during atonic seizures may be signs of approaching tonic-clonic seizures. Although the monitoring of clozapine serum levels and electroencephalography were shown to be an effective aid in the therapy, they failed to show efficacy in assessing the risk of seizures. In the case of combination therapy, potential interactions between clozapine and a number of other drugs should be considered. When a first seizure occurs, it is recommended that the dosage of clozapine be reduced. If a second seizure occurs, an anticonvulsant drug should be initiated. Valproic acid and lamotrigine are first-line anticonvulsants for clozapine-induced seizures. It is worth noting that there is no metabolic interaction between lamotrigine and clozapine and that lamotrigine potentiates the antipsychotic effects of clozapine. Gradual increasing and decreasing clozapine doses is recommended for the prevention of seizures.
PL
Klozapina pozostaje jednym z najskuteczniejszych leków stosowanych w psychiatrii. Jest lekiem pierwszego rzutu w schizofrenii lekoopornej oraz w przypadku późnych dyskinez u pacjentów uprzednio leczonych innymi lekami przeciwpsychotycznymi i uciążliwych zachowań agresywnych. Dodatkowo wyraźnie redukuje ryzyko zachowań samobójczych i poprawia jakość życia. Wśród działań niepożądanych klozapiny wymienia się m.in. agranulocytozę i granulocytopenię, drgawki, zapalenie mięśnia sercowego, zespół metaboliczny, ślinotok, sedację. Pomimo licznych działań niepożądanych śmiertelność wśród osób leczonych klozapiną jest niższa niż wśród ogółu pacjentów chorujących na schizofrenię. Klozapina obniża próg drgawkowy oraz indukuje drgawki. Ryzyko ich wystąpienia zależy od dawki leku i wynosi około 4,4%. Najczęściej opisywane są drgawki toniczno-kloniczne, następnie mioklonie i napady atoniczne. Trudności w mówieniu, mioklonie, upadki w przebiegu napadów atonicznych mogą być zwiastunami drgawek toniczno- -klonicznych. Monitorowanie poziomu klozapiny w surowicy i elektroencefalografia, chociaż pomocne w prowadzeniu terapii, nie wykazały skuteczności w ocenie ryzyka wystąpienia drgawek. W przypadku politerapii warto zwrócić uwagę na możliwość interakcji klozapiny z licznymi lekami. Po pierwszym napadzie drgawek rekomenduje się zmniejszenie dawki klozapiny, a w razie wystąpienia kolejnych napadów – wprowadzenie leku przeciwdrgawkowego. Lekami pierwszego rzutu w leczeniu drgawek indukowanych klozapiną są kwas walproinowy i lamotrygina. Warto zauważyć, że lamotrygina nie wchodzi w interakcje z metabolizmem klozapiny oraz potencjalizuje jej działanie przeciwpsychotyczne. Z myślą o profilaktyce napadów drgawkowych zaleca się stopniowe zwiększanie i stopniową redukcję dawek klozapiny.
EN
Cavernous hemangiomas(CM) are benignlesionsofthe hamartoma type.Their prevalence in the general population ranges from 0.4-0.8% and accounts for 15% of all vascular defects. CM incidence is estimated to be second only to developmental venous malformations taking. Most of CM have the characteristic of single changes. On CT changes may often not be visible, especially when accompanied by fresh bleeding. On MRI the lesion picture is characteristic due to the presence of hemosiderin break down products. CM are characterized by high variability over time. They can either increase or decrease rapidly, and rarely remain the same. Researchers speculate that microbleeding and recanalization after clot formation may be responsible for the rapid growth. CM are symptomatic in 40% of cases and may cause headaches, convulsions and neurological deficits. We present a case of a nearly 6-year-old boy who was first admitted to the Department of Child Neurology and Rehabilitation UDSK in Bialystok at 16-month of age due to the occurrence of the first focal seizures with impaired awareness. During the 5-year follow-up, epileptic seizures did not repeat. Treatment with valproic acid was continued. The multiplicity and/or localization of cerebral vessels malformations often make it impossible to undertake effective and safe causal surgical treatment. Epileptic seizures in a child with confirmed cerebrovascular malformation require antiepileptic treatment despite the questionable causal relationship between seizures and the anomaly.
PL
Naczyniaki jamiste(CM) to łagodne zmiany o typie hamartoma. Rozpowszechnienie ich w populacji ogólnej waha się 0,4-0,8% i stanowi ok. 15% wszystkich wad naczyniowych. W częstości występowania szacuje się, że są drugie w kolejności po rozwojowych malformacjach żylnych. Większość ma charakter zmian pojedynczych. W badaniu tomografii komputerowej (CT) zmiany często mogą być nie widoczne, szczególnie gdy towarzyszą im świeże krwawienia. W badaniu rezonansu magnetycznego (MRI) obraz zmian nie jest charakterystyczny z powodu występowania produktów rozpadu hemosyderyny. Naczyniaki jamiste(CM) charakteryzują się dużą zmiennością w czasie. Mogą szybko się powiększać, bądź zmniejszać, rzadko pozostają bez zmian. Badacze przypuszczają, że za szybki wzrost mogą odpowiadać mikrokrwawienia i rekanalizacje po powstaniu zakrzepów. Naczyniaki jamiste w 40% przypadków są objawowe i mogą powodować występowanie bólów głowy, drgawek oraz ubytków neurologicznych. W pracy przedstawiamy przypadek niespełna 6 letniego chłopca, który po raz pierwszy trafił do Kliniki Neurologii i Rehabilitacji Dziecięcej UDSK w Białymstoku z powodu wystąpienia w 16 miesiącu życia pierwszego w życiu napadu drgawkowego o ogniskowym początku z zaburzeniami świadomości. W trakcie 5 letniej obserwacji napady padaczkowe nie powtarzały się. Utrzymano leczenie kwasem walproinowym. Mnogość i/lub lokalizacja malformacji naczyń mózgowych często uniemożliwiają podjęcie skutecznego i bezpiecznego przyczynowego leczenia zabiegowego. Napady padaczkowe u dziecka z potwierdzoną malformacją naczyń mózgowych wymagają włączenia leczenia przeciwpadaczkowego mimo dyskusyjnego związku przyczynowego napadów z anomalią.
EN
Introduction. The occurrence of fever in a small child is one of the most common health problems that parents encounter in everyday childcare. It is especially dangerous in small children under 5 years of age, who, due to the immaturity of the nervous system characteristic of this age, are most at risk of febrile convulsions with high and incorrectly reduced fever. Aim. The aim of the study was to present the problem of fever in children. Material and methods. The method used in the work is the analysis of literature. Overview. Fever in a child is a clinical condition, the causes of which change depending on the period of development of the child's life. In the youngest children, infectious agents of the respiratory, digestive, urinary tract and central nervous system predominate. Older children often have a fever due to the so-called non-infectious, which include immune diseases, cancer, inflammatory bowel disease or connective tissue diseases. Conclusions. Febrile conditions are a very common reason for hospitalization of children under 5 years of age. In the pre-hospital period, parents in contact with the nursing staff repeatedly inform about the lack of knowledge about non-pharmacological methods of lowering fever, they are concerned about the correct administration of antipyretics. Education in this area is an essential task when it comes to medical personnel.
PL
Wstęp. Wystąpienie gorączki u małego dziecka jest jednym z najczęściej występujących problemów zdrowotnych z jakimi spotykają się rodzice w codziennej opiece nad dzieckiem. Szczególnie niebezpieczna jest ona u małych dzieci do 5 roku życia, które z powodu charakterystycznej dla tego wieku niedojrzałości układu nerwowego, są najbardziej narażone na pojawienie się drgawek gorączkowych przy wysokiej i nieprawidłowo obniżanej gorączce. Cel. Celem pracy było przedstawienie problematyki gorączki u dzieci. Materiał i metody. Metoda zastosowana w pracy to analiza literatury. Przegląd. Gorączka u dziecka jest stanem klinicznym, którego przyczyny zmieniają się w zależności od okresu rozwoju życia dziecka. U najmłodszych dzieci dominują czynniki infekcyjne układu oddechowego, pokarmowego, dróg moczowych i ośrodkowego układu nerwowego. Dzieci starsze gorączkują najczęściej z przyczyn tzw. nieinfekcyjnych, do których należą choroby immunologiczny, nowotwory, nieswoiste zapalenia jelit czy choroby tkanki łącznej. Wnioski. Stany gorączkowe są bardzo częstym powodem hospitalizacji dzieci do 5 roku życia. W okresie przedszpitalnym rodzice w kontakcie z personelem pielęgniarskim wielokrotnie informują o braku wiedzy na temat niefarmakologicznych metod obniżenia gorączki, mają obawy o poprawne podanie leków przeciwgorączkowych. Edukacja w tym zakresie jest niezbędnym zadaniem, jeśli chodzi o personel medyczny.
EN
We present a case of 70 years old man with heart conduction disturbances in whom neurological disorder has been previously recognized. The principal causes of loss of consciousness are vascular, cardiac and neurological disorders, rarely metabolic and psychogenic causes occur. In more than ten per cent the cause is not recognized. Diagnosis is based mainly on clinical history, physical examination and noninvasive diagnostic tests, also specialist evaluation. In some cases invasive tests are conclusive. Typical symptoms accompanied by loss of consciousness, such as rapid onset, presence of prodromal signs, cyanosis or pallor, seizures and urinary incontinence, are not specific and can occur in all cases with different intensification, not depending on the cause. In the current case in our patient the presence of convulsive syncope mimicking epilepsy in clinical presentation caused a delay of proper cardiologic diagnosis. The final diagnosis was based on clinical evaluation and noninvasive diagnostic tests. The confirmation of diagnosis was recording total A-V block without substitute rhythm in 24-h Holter monitoring during a syncopal episode. In a patient with trifascicular block in ECG and syncope without other cause of events should be implanted pacemaker according to the Guidelines of the European Society of Cardiology of 2007. A loss of consciousness is an important clinical problem because they are relatively frequently in a daily practice, they are associated with injuries and they can lead to invalidity or event a death of a patient. In most cases even not clear cause can be recognized thanks to diagnostic tests and experience of a doctor and their knowledge of EBM.
PL
W pracy przedstawiono przypadek 70-letniego chorego z utratami przytomności i zaburzeniami przewodnictwa w układzie przewodzącym serca, u którego pierwotnie rozpoznano schorzenie neurologiczne. Głównymi przyczynami utrat przytomności są zaburzenia naczyniowe, sercowe i neurologiczne, rzadko zdarzają się metaboliczne i psychogenne. W kilkunastu procentach nie udaje się ustalić ich czynnika sprawczego. Diagnostyka w głównej mierze opiera się na wywiadzie i badaniu przedmiotowym oraz nieinwazyjnych testach diagnostycznych, również konsultacjach specjalistycznych. U niektórych pacjentów rozstrzygające są badania inwazyjne. Typowe objawy towarzyszące utratom przytomności, takie jak obecność zwiastunów, nagły początek, sinica lub bladość, drgawki czy nietrzymanie moczu, nie są swoiste i mogą wystąpić we wszystkich przypadkach z różnym natężeniem niezależnie od czynnika wywołującego. W opisywanym w artykule przypadku chorego obecność w obrazie klinicznym utraty przytomności z drgawkami naśladującymi napad padaczki stała się przyczyną opóźnienia właściwej diagnozy kardiologicznej. Ostateczne rozpoznanie ustalono na podstawie wywiadu oraz nieinwazyjnych testów diagnostycznych. Potwierdzeniem diagnozy było ujawnienie całkowitego bloku A-V bez rytmu zastępczego stwierdzone w 24-godzinnym badaniu holterowskim EKG, w trakcie którego nastąpił incydent utraty przytomności. U pacjenta z blokiem trójwiązkowym w EKG i utratami przytomności zgodnie ze standardami ESC zalecana jest implantacja stymulatora serca, o ile nie podejrzewa się innej przyczyny omdleń. Utraty przytomności stanowią ważny problem kliniczny, ponieważ stosunkowo często spotykane są w codziennej praktyce, wiążą się z urazowością i mogą prowadzić do inwalidztwa lub nawet zgonu chorego. Diagnostyka, doświadczenie i wiedza oparta na EBM umożliwiają w większości przypadków ustalenie nie zawsze ewidentnej przyczyny.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.