Search results

Search:
in the keywords: disturbances of self-image

Sort By:

Limit search:

Dysmorfia mięśniowa – wariant dysmorfofobii? Badania nad zaburzeniami obrazu ciała u mężczyzn

100%

Kropiwnicki P., Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2005

vol. 5

issue 1

44-51

The body image disorders are concomitant with certain mental disorders, such as anorexia nervosa and bulimia, but sometimes they also occur independently as dysmorphophobia. The nature of this disorder is quite well known in women suffering from eating disorders. It was only in the 80s of the 20th century that researchers became interested in the body image disorder in men. They found out that men as early as in their school years devoted much attention to their body and introduced various methods to modify their appearance. Unlike women who use all sorts of diets, boys and men more often do physical exercises. Girls and women more often concentrate on lower areas of their bodies (hips, underbelly, thighs), whereas boys and men – on upper areas (epigastric region, chest, shoulders). These studies revealed a special form of dysmorphophobia characterised by a sense of having a low body weight and low muscular mass, accompanied by a strong discomfort having a significant impact on the subjects’ behaviour: they used strict diets, underwent intense weight training, neglecting everyday duties and aggravating their social relationships. They devoted much time to checking their appearance in mirrors, asked their friends if they did not look too puny, and wore loose clothes to visually augment their body size, used anabolic steroids to accelerate the muscular mass increase. The observed disorder was first called a “reversed anorexia” due to the similarity of some symptoms to those observed in anorexia nervosa, when perceiving their body as too slim and puny. Subsequent studies caused a change of the name into “muscle dysmorphia”.

Zaburzenia obrazu ciała towarzyszą niektórym zaburzeniom psychicznym, takim jak jadłowstręt psychiczny i bulimia, niekiedy też występują samodzielnie jako dysmorfofobia. Dosyć dobrze poznano charakter tej nieprawidłowości u kobiet cierpiących z powodu zaburzeń jedzenia. Dopiero w latach osiemdziesiątych dwudziestego wieku badacze zajęli się problemem obrazu własnego ciała u mężczyzn. Stwierdzono, że już we wczesnych latach szkolnych chłopcy poświęcają dużo uwagi swemu ciału, wprowadzają różne metody celem modyfikacji wyglądu. Chłopcy i mężczyźni częściej stosują ćwiczenia fizyczne w przeciwieństwie do kobiet, które częściej praktykują różnego rodzaju diety. Dziewczynki i kobiety bardziej koncentrują się na dolnych rejonach ciała (biodra, podbrzusze, uda), chłopcy i mężczyźni – na górnych (nadbrzusze, klatka piersiowa, ramiona). W wyniku tych badań zauważono szczególną postać dysmorfofobii charakteryzującą się poczuciem posiadania niskiej masy ciała, niskiej masy mięśniowej, czemu towarzyszyło uczucie silnego dyskomfortu mające istotny wpływ na zachowania badanych: stosowali oni rygorystyczne diety, poddawali się intensywnemu treningowi siłowemu, zaniedbywali codzienne obowiązki, pogarszały się ich relacje społeczne. Wiele czasu poświęcali na sprawdzanie swojego wyglądu w lustrach, dopytywali się znajomych, czy nie wyglądają zbyt wątło, ubierali się w luźne stroje, aby wizualnie powiększyć rozmiary ciała, stosowali sterydy anaboliczne dla szybszego wzrostu masy mięśniowej. Zaobserwowane zaburzenie początkowo nazwano „odwróconą anoreksją” ze względu na podobieństwo niektórych objawów do tych, obserwowanych w jadłowstręcie, przy postrzeganiu swego ciała jako zbyt szczupłego i wątłego. W wyniku późniejszych badań zmieniono nazwę zaburzenia na „dysmorfia mięśniowa” (muscle dysmorphia).

Refine search results

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2005

1 Kropiwnicki P.

1 Rabe-Jabłońska J.

Search results

Dysmorfia mięśniowa – wariant dysmorfofobii? Badania nad zaburzeniami obrazu ciała u mężczyzn