Results found: 3

Number of results on page

Search results

Search:
in the keywords: dializoterapia

Sort By:

Limit search:

WSPÓŁPRACA PIELĘGNIARKI Z RODZINĄ PACJENTA DIALIZOWANEGO JAKO WAŻNY ELEMENT TERAPII

100%

Pluta A., Marzec A., Budnik-Szymoniuk M., Faleńczyk K., Lewicka M.

Long-Term Care Nursing

2020

vol. 4

issue 4

51-56

Introduction Dialysis (hemodialysis, peritoneal dialysis) requires the patient to adapt to certain restrictions of varying severity, often to change his/her life and professional plans. It also requires caregivers with commitment and organizational skills. Aim The aim of this study is to discuss general assumptions of a nurse’s co-operation with a dialysis patient and his family. Overview The cooperation will be analysed at various stages of therapy: pre- and during dialysis. This study develops an individual cooperation programme of the entire therapeutic team (nurse, doctor, psychologist, dietitian, physiotherapist, patient, family). Cooperation is focused on providing professional support and implementation of the educational programme covering, among others, aspects of lifestyle, care and protection against infections of vascular access and patients’ compliance with therapeutic recommendations. Conclusions The nurse’s priority is to prepare the dialyzed patient to function independently in cooperation with his family. This helps to improve the patient’s quality of life.

Wstęp Dializoterapia (hemodializa, dializa otrzewnowa) wymaga od chorego dostosowania się do pewnych ograniczeń o różnym nasileniu, często zmiany planów życiowych i zawodowych, a od opiekunów zaangażowania i sprawności organizacyjnej. Cel Celem niniejszej pracy jest omówienie ogólnych założeń współpracy pielęgniarki z pacjentem dializowanym i jego rodziną. Przegląd Współpraca będzie realizowana na różnych etapach terapii: predializacyjnym i właściwym. Opracowywany jest indywidualny program współpracy całego zespołu terapeutycznego (pielęgniarka, lekarz, psycholog, dietetyk, fizjoterapeuta, pacjent, rodzina). Współpraca jest skoncentrowana na udzielaniu profesjonalnego wsparcia i realizacji programu edukacyjnego obejmującego między innymi aspekty stylu życia, pielęgnacji i ochrony przed infekcjami dostępów dializacyjnych oraz stosowania się pacjenta do zaleceń terapeutycznych. Wnioski Priorytetem pracy pielęgniarki jest przygotowanie pacjenta dializowanego do samodzielnego funkcjonowania w chorobie przy współpracy z jego rodziną. Przyczynia się to do polepszenia jakości życia pacjenta.

Jakość życia pacjentów dializowanych i po przeszczepie nerek

100%

Gętek M., Nowakowska-Zajdel E., Czech N., Białek A., Muc-Wierzgoń M., Kokot T.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2010

vol. 64

issue 5-6

23-30

BACKGROUND Chronic kidney disease have a signifi cant impact on patient quality of life. The main aim of renal replacement therapy is not only extend life for patients, but also improve its quality. AIM OF THE STUDY The objectives of this study was evaluation of the quality of life of dialysis patients and after kidney transplantation, identifi cation of factors that aff ect the most essential quality of life scores in both groups and compare the quality of life in groups based on gender, age and education. MATERIAL AND METHODS The study was conducted on the basis of a questionnaire WHOQOL-Bref among 40 renal transplant patients (20 women and 20 men) aged from 22 to 64 years (the average was 46 years ± 13) and 80 patients undergoing hemodialysis (40 women and 40 men) aged from 22 to 76 years (the average was 60 years ± 12). RESULTS AND CONCLUSIONS Patients after kidney transplantation better rated their quality of life than dialysis patients across all surveyed areas. Socio-demographic factor, which is the greatest determined the quality of life scores in both groups was gender. In both groups, women better assess their quality of life. Age infl uence on the assessment of quality of life in patients after kidney transplantation: the younger patients (22–34 years), the higher rated quality of life. In both groups training does not aff ect the assessment of quality of life.

WSTĘP Przewlekła choroba nerek znacząco wpływa na jakość życia chorego. Coraz doskonalsze metody leczenia, głównie substytucyjnego, takie jak dializoterapia i transplantacja, pozwalają obecnie wydłużyć życie pacjentom z niewydolnością nerek. Głównym celem terapii nerkozastępczej jest jednak nie tylko przedłużenie życia pacjentów, ale również poprawa jego jakości. CEL PRACY Celami pracy były ocena jakości życia pacjentów dializowanych i pacjentów będących po przeszczepie nerki, wyznaczenie czynników, które wpływają na ocenę jakości życia w obu badanych grupach oraz porównanie jakości życia w grupach w zależności od płci, wieku i wykształcenia. MATERIAŁ I METODY Badanie zostało przeprowadzone na podstawie kwestionariusza WHOQOL- Bref (WHO Quality of Life – BREF) w grupie 40 pacjentów po przeszczepie nerki (20 kobiet i 20 mężczyzn) w przedziale wiekowym 22–64 lat w średnim wieku 46 lat ± 13 oraz w grupie 80 pacjentów poddawanych hemodializie (40 kobiet i 40 mężczyzn) w przedziale wiekowym od 22 do 76 lat w średnim wieku 60 lat ± 12. WYNIKI I WNIOSKI Pacjenci po przeszczepie nerki lepiej ocenili jakość swojego życia w obrębie wszystkich badanych dziedzin w porównaniu do pacjentów dializowanych. Czynnikiem socjodemografi cznym, który w największym stopniu determinował ocenę jakości życia w obu badanych grupach, była płeć. Kobiety lepiej oceniały jakość swojego życia w porównaniu do badanych mężczyzn. Ocena jakości życia w grupie pacjentów po przeszczepie nerki dobrowykazała, że młodsi pacjenci (22–34 lata) wyżej ocenili jakość swojego życia. W obu badanych grupach wykształcenie nie miało wpływu na ocenę jakości życia.

Akceptacja choroby i style radzenia sobie ze stresem u osób dializowanych

100%

Kurowska K., Kasprzyk A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2013

vol. 13

issue 2

99-107

Introduction: A chronic disease changes the patients functioning in many different areas of their lives. Most of them cannot accept the disease and rarely make an effort to change their current health situation. Aim of the study: To define the level of acceptance of the disease as well as the preferred ways of coping with stress in patients on dialysis, suffering from chronic renal disease. Material and methods: Ninety-four patients on dialysis, with chronic renal failure, were examined. The study was conducted in two dialysis units: Dialyses Centre Fresenius Nephrocare III in Bydgoszcz and NZOZ Avitum, Dialysis Unit in Nakło. Adjustment to the disease was assessed using the Acceptance of Illness Scale (AIS) adapted by Juczyński, the way of dealing with stressful situations was tested using CISS questionnaire by Endler and Parker, in Polish adaptation by Szczepanik, Strelau and Wrześniewski. Results: The examined group reached the average level of the disease acceptance. Men, people aged up to 59 years and those living in towns exhibit a higher level of disease acceptance. The higher the education level, the higher the patient’s ability to adjust to the disease. The most common style of coping with stress was the task-oriented style which was followed by the emotion-oriented style and the avoidance-oriented style. The level of the disease acceptance decreased with increasing emotion-oriented style. Conclusions: The obtained results will help to understand people with chronic renal failure, assist them in finding new ways of coping with stress, and thereby increase the acceptance of the disease. They will also allow to plan a better care for dialysis patients.

Wstęp: Schorzenia przewlekłe zmieniają funkcjonowanie pacjentów w poszczególnych obszarach życia. Większość osób nie potrafi zaakceptować choroby, rzadko podejmuje wysiłki mogące zmienić aktualną sytuację zdrowotną. Cel pracy: Określenie stopnia przystosowania się do choroby i preferowanych stylów radzenia sobie ze stresem u chorych z przewlekłą niewydolnością nerek poddawanych dializoterapii. Materiał i metody: Przebadano 94 dializowanych pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Badania przeprowadzono w dwóch stacjach dializ – NZOZ Centrum Dializ Fresenius Nephrocare III w Bydgoszczy oraz NZOZ Avitum, Stacja Dializ w Nakle nad Notecią. Przystosowanie się do choroby oceniono za pomocą Skali Akceptacji Choroby – AIS w adaptacji Juczyńskiego, a sposób radzenia sobie w sytuacjach stresowych kwestionariuszem CISS Endlera i Parkera w polskiej adaptacji Szczepanika, Strelaua i Wrześniewskiego. Wyniki: Badana grupa uzyskała przeciętny poziom akceptacji choroby. Wyższy poziom przejawiali mężczyźni, osoby w wieku do 59 lat oraz zamieszkujące w mieście. Im wyższy był poziom wykształcenia, tym większe zdolności w przystosowaniu się do życia z daną jednostką chorobową przejawiał chory. Najczęściej stosowany był styl zadaniowy radzenia sobie ze stresem, w następnej kolejności styl skoncentrowany na emocjach i unikowy. Poziom akceptacji choroby malał wraz ze wzrostem stylu skoncentrowanego na emocjach. Wnioski: Uzyskane wyniki pozwolą zrozumieć osoby chore na przewlekłą niewydolność nerek i pomóc im w wypracowaniu nowych metod radzenia sobie ze stresem, a co za tym idzie – zwiększyć stopień akceptacji choroby. Umożliwią również lepsze zaplanowanie opieki nad pacjentami dializowanymi i wdrożenie działań pomagających w pogodzeniu się z chorobą.

Refine search results

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Long-Term Care Nursing

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2020

1 2013

1 2010

1 Białek A.

1 Budnik-Szymoniuk M.

1 Czech N.

1 Faleńczyk K.

1 Gętek M.

1 Kasprzyk A.

1 Kokot T.

1 Kurowska K.

1 Lewicka M.

1 Marzec A.

1 Muc-Wierzgoń M.

1 Nowakowska-Zajdel E.

1 Pluta A.

Search results

WSPÓŁPRACA PIELĘGNIARKI Z RODZINĄ PACJENTA DIALIZOWANEGO JAKO WAŻNY ELEMENT TERAPII

Jakość życia pacjentów dializowanych i po przeszczepie nerek

Akceptacja choroby i style radzenia sobie ze stresem u osób dializowanych