Search results

1

Selecting patients for embolization of varicoceles based on ultrasonography

100%

Światłowski Ł., Pyra K., Kuczyńska M., Kuklik E., Sobstyl J., Sojka M., Drelich-Zbroja A., Pech M., Powerski M., Jargiełło T.

Journal of Ultrasonography

|

2018

|

vol. 18

|

issue 73

90-95

EN

Aim: The aim of the study was to assess patient selection for embolization of varicoceles based on ultrasonography. An additional objective of the work was to evaluate the results of endovascular treatment. Material and methods: From January 2015 till August 2017, 53 patients with varicoceles diagnosed in an ultrasound examination underwent endovascular treatment in the Department of Interventional Radiology and Neuroradiology in Lublin, Poland. Each ultrasound examination was performed using the Logiq 7 GE Medical System with a linear probe at 6–12 MHz using the B-mode and Doppler functions. The study was performed in both the supine and standing position of the patient. The morphological structures of the scrotum and the width of the pampiniform venous plexus were assessed. Based on clinical signs and symptoms as well as ultrasound findings, the patients were selected for endovascular treatment. This procedure involved the implantation of coils in the distal and proximal parts of the testicular vein and administration of a sclerosing agent between the coils. Results: Varicoceles were confirmed in all patients during a color Doppler scan. Diagnostic venography confirmed venous stasis or retrograde flow in the testicular vein and widened vessels of the pampiniform venous plexus over 2 mm in diameter in all patients undergoing endovascular treatment. The diagnostic efficacy of ultrasound was 100%. The technical success of the procedure was 89%. One patient had a recurrence of varicose veins (2.2%). There were no complications in any of the patients. Conclusions: Ultrasound is the preferred method in the diagnosis of varicoceles and selection for their treatment. Testicular vein embolization is a minimally invasive procedure characterized by high efficacy and safety.

PL

Cel: Celem pracy jest ocena ultrasonograficznej kwalifikacji do zabiegu embolizacji żylaków powrózka nasiennego, a także ocena wyników zabiegu wewnątrznaczyniowego.Materiał i metoda: W okresie od stycznia 2015 do sierpnia 2017 roku w Zakładzie Radiologii Zabiegowej i Neuroradiologii w Lublinie poddano leczeniu zabiegowemu 53 chorych, u których rozpoznano w badaniu ultrasonograficznym żylaki powrózka nasiennego. Każde badanie ultrasonograficzne wykonywano aparatem Logiq 7 GE Medical System przy użyciu sondy linearnej o częstotliwości 6–12 MHz z wykorzystaniem opcji B-mode oraz dopplerowskich. Badanie przeprowadzono zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej chorego. Oceniano morfologiczne struktury worka mosznowego i szerokość naczyń splotu wiciowatego. Na podstawie objawów klinicznych i wyniku badania ultrasonograficznego chorzy byli kwalifikowani do leczenia wewnątrznaczyniowego. Zabieg polegał na implantacji spiral w odcinku dystalnym i proksymalnym żyły jądrowej i podawaniu pomiędzy spirale substancji obliterującej naczynie.Wyniki: U wszystkich chorych w wykonanym badaniu ultrasonograficznym z opcją kolorowego dopplera potwierdzono występowanie żylaków powrózka nasiennego. U wszystkich chorych poddanych zabiegowi embolizacji podczas diagnostycznej flebografii potwierdzono występowanie zastoju żylnego lub refluksu wstecznego w żyle jądrowej oraz poszerzone naczynia żylne, powyżej 2 mm średnicy. Skuteczność rozpoznania żylaków powrózka nasiennego za pomocą badania ultrasonograficznego wyniosła 100%. Powodzenie techniczne procedury wyniosło 89%. U jednego chorego nastąpił nawrót żylaków (2,2%). U żadnego chorego nie wystąpiły jakiekolwiek powikłania. Wnioski: Badanie ultrasonograficzne jest metodą z wyboru w rozpoznawaniu żylaków powrózka nasiennego i kwalifikowaniu chorych do zabiegu. Embolizacja żyły jądrowej to zabieg charakteryzujący się wysoką skutecznością i bezpieczeństwem w leczeniu żylaków powrózka nasiennego.

2

Ultrasound Elastography in Clinical Diagnostics and in Scientific Research on Muscles

100%

Rosicka K., Arlet J., Bukowska D., Mierzejewska-Krzyżowska B.

|

EN

Ultrasound elastography is a revolutionary medical imaging technique, enabling a quantitative and qualitative evaluation of tissue stiffness. This paper presents, based on published evidence, a wide range of possibilities for this method in clinical trials and scientific research. The use of dynamic elastography avoids the undesired influence of force applied to the tissue by the elastograph probe on the information content of the obtained image. In clinical practice, elastography is used to identify and examine the pathological condition of soft tissues (including cancer lesions and tendonitis) and to diagnose neuromuscular diseases. It is also used in scientific investigations as a non-invasive method to study the structure of skeletal muscle, including muscle thickness, fiber length and pennation angle using standard ultrasonography mode; it is also possible to obtain information about physical properties such as stiffness. Ultrasound elastography could also be a useful tool for physiotherapists monitoring the rehabilitation process. Based on the results of these studies, advances in elastographic imaging technology, and progress in biomedical diagnostic methods, elastography is expected to become a common method used in clinical diagnostics and scientific research.

3

Sonographic assessment of the prevalence and evolution of fluid collections as a complication of kidney transplantation

100%

Kuczyńska M., Piasek E., Światłowski Ł., Kuklik E., Sobstyl J., Drelich-Zbroja A., Słomka T., Pyra K., Furmaga O., Szczerbo-Trojanowska M.

|

EN

Aim of the study: The aim of this study is to assess the prevalence and evolution of perirenal fluid collections in a group of 488 patients who have undergone kidney transplantation. Material and methods: Sonographic documentation of 488 deceased-donor kidney recipients was evaluated for the prevalence of perirenal fluid collections and their evolution in time, depending on selected demographic features of the patients, time of detection, initial dimensions and precise position of the collection relative to the kidney and the location of the transplanted organ in the right or left iliac fossa. The collected data were used for statistical analysis to determine the strength of the potential relationships. Results: In 146 out of 488 subjects perirenal fluid collections were found. In 1/3 of the patients more than one fluid collection was diagnosed. Over 40% of fluid collections were detected within 10 days from the date of the first scan and 24.11% were detected within 10–20 days from the date of the first scan. The majority of fluid collections were located near the lower pole of the kidney. Perihilar collections were the least common. Collections encapsulating the kidney and subcutaneous collections were the largest in size on average. A statistically significant difference between the size of collections located on the surface and the size of those located near the upper pole of the transplanted kidney was demonstrated. However, no correlation was proven to exist between the persistence of the fluid collection and its position relative to the transplanted kidney and its initial size. Conclusions: The correct evaluation of a fluid collection’s dynamics of development and nature requires periodic follow-up of the recipient, preferably in a single clinical center. Ultrasonography is an inexpensive, non-invasive and repeatable method for the determination of the presence of fluid collections. However, the decision whether treatment is necessary requires the sonographic image to be compared with the laboratory signs of inflammation and biochemical analysis of the contents of fluid collections.

PL

Cel pracy: Celem niniejszego opracowania jest ocena występowania i ewolucji okołonerkowych zbiorników płynowych w grupie 488 pacjentów poddanych operacji transplantacji nerki. Materiał i metody: Dokumentacja ultrasonograficzna 488 biorców nerek od dawców zmarłych została poddana ocenie pod kątem częstości występowania okołonerkowych zbiorników płynowych i ich ewolucji w czasie, w zależności od wybranych cech demograficznych pacjenta, czasu wykrycia, początkowych rozmiarów i dokładnej lokalizacji zbiornika względem nerki oraz umiejscowienia przeszczepionego narządu – w prawym lub lewym dole biodrowym. Zgromadzone dane wykorzystano do analizy statystycznej w celu określenia siły ewentualnych zależności. Wyniki: U 146 na 488 badanych stwierdzono obecność okołonerkowych zbiorników płynowych, przy czym u niemal 1/3 pacjentów zdiagnozowano więcej niż jeden zbiornik. Przeszło 40% zbiorników wykryto przed upływem 10 dni od daty pierwszego badania,a 24,11% –w okresie 10–20 dni od daty pierwszego badania. Najwięcej kolekcji płynowych było zlokalizowanychw okolicy bieguna dolnego nerki. Najrzadziej występowały zbiorniki okołownękowe. Największy średni rozmiar osiągały zbiorniki opłaszczające nerkęi leżące podskórnie. Wykazano istotną statystycznie różnicę pomiędzy wymiarami zbiorników zlokalizowanych powierzchniowo orazw okolicy bieguna górnego przeszczepionej nerki. Nie dowiedziono jednak istnienia korelacji pomiędzy trwałością zbiornikaa jego lokalizacją względem przeszczepionej nerki lub początkowym wymiarem. Wnioski: Prawidłowa ocena dynamiki rozwojui charakteru zbiornika płynowego wymaga okresowej kontroli biorcy,najlepiejw jednym ośrodku klinicznym. Ultrasonografia jest tanią, nieinwazyjnąi powtarzalną metodą oceny występowania kolekcji płynowych. Decyzjao potrzebie leczenia wymaga jednak odniesienia obrazu sonograficznego do parametrów zapalnych oraz wyników analiz biochemicznych zawartości zbiorników.

4

Diabetic foot syndrome: Charcot arthropathy or osteomyelitis? Part I: Clinical picture and radiography

88%

Konarzewska A., Korzon-Burakowska A., Rzepecka-Wejs L., Sudoł-Szopińska I., Szurowska E., Studniarek M.

Journal of Ultrasonography

|

2018

|

vol. 18

|

issue 72

42-49

EN

One of significant challenges faced by diabetologists, surgeons and orthopedists who care for patients with diabetic foot syndrome is early diagnosis and differentiation of bone structure abnormalities typical of these patients, i.e. osteitis and Charcot arthropathy. In addition to clinical examination, the patient’s medical history and laboratory tests, imaging plays a significant role. The evaluation usually begins with conventional radiographs. In the case of osteomyelitis, radiography shows osteopenia, lytic lesions, cortical destruction, periosteal reactions as well as, in the chronic phase, osteosclerosis and sequestra. Neurogenic arthropathy, however, presents an image resembling rapidly progressing osteoarthritis combined with aseptic necrosis or inflammation. The image includes: bone destruction with subluxations and dislocations as well as pathological fractures that lead to the presence of bone debris, osteopenia and, in the later phase, osteosclerosis, joint space narrowing, periosteal reactions, grotesque osteophytes and bone ankylosis. In the case of an unfavorable course of the disease and improper or delayed treatment, progression of these changes may lead to significant foot deformity that might resemble a “bag of bones”. Unfortunately, radiography is non-specific and frequently does not warrant an unambiguous diagnosis, particularly in the initial phase preceding bone destruction. For these reasons, alternative imaging methods, such as magnetic resonance tomography, scintigraphy, computed tomography and ultrasonography, are also indicated.

PL

Jednym z istotnych problemów, z jakimi borykają się diabetolodzy, chirurdzy i ortopedzi zajmujący się leczeniem pacjentów z zespołem stopy cukrzycowej, jest możliwie wczesne rozpoznanie oraz zróżnicowanie zmian w strukturach kostnych typowych dla tej grupy chorych – zapalenia kości i neuroosteoartropatii Charcota. W procesie diagnostycznym obok badania podmiotowego, przedmiotowego i wyników badań laboratoryjnych istotną rolę odgrywa diagnostyka obrazowa. Metodą pierwszego rzutu jest klasyczna radiografia. W przypadku zapalenia kości na radiogramach można stwierdzić: obszary rozrzedzenia struktury kostnej, przerwanie zarysów warstwy korowej, odczyny okostnowe, a w fazie przewlekłej również zagęszczenie utkania kostnego i obecność martwaków. W przebiegu neuroosteoartropatii Charcota rozwija się natomiast obraz przypominający szybko postępujące zmiany zwyrodnieniowe, połączone z martwicą aseptyczną lub zmianami zapalnymi, na który składają się: destrukcja kostna z podwichnięciami i zwichnięciami oraz patologicznymi złamaniami prowadzącymi do pojawienia się licznych fragmentów kostnych, rozrzedzenie struktury kostnej, a w fazie późniejszej sklerotyzacja, zwężenie szpar stawowych oraz powstawanie odczynów okostnowych, groteskowych osteofitów, jak również ankyloza kostna. Przy niekorzystnym przebiegu i niewłaściwym leczeniu progresja zmian może doprowadzić do nasilonego zniekształcenia stopy i powstania tzw. rumowiska kostnego. Niestety obraz radiologiczny bywa nieswoisty i niejednokrotnie nie pozwala na postawienie jednoznacznego rozpoznania, zwłaszcza w fazie początkowej, zanim dojdzie do destrukcji kostnej. Z tego względu w niejednoznacznych przypadkach wskazane jest wykorzystanie również innych metod diagnostyki obrazowej, takich jak tomografia rezonansu magnetycznego, badania scyntygraficzne, tomografia komputerowa i ultrasonografia. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/issues/volume-18-no-72

5

A new way of presenting diagnostic imaging studies in surgical planning

88%

Alzubedi A., Kusz M., Kuczyńska M., Białek W., Bicki J., Rudzki S.

|

EN

Technological advancement, availability and common use of diagnostic imaging slowly but consistently leads to a change in its nature from being additional studies to becoming the basis for diagnostic process and treatment planning especially in complex cases that require surgical treatment. CT angiography study presentation using the illusion called “Pepper’s Ghost” in comparison to a three-dimensional printout and regular CT scan has been made to point out the relevance of research and implementation of new technologies in the diagnosis and surgical planning. Our image, despite being far from ideal and being just an illusion of a hologram, was more appealing and detailed to surgeons in comparison to a printed 3D model and standard CT angiography displayed with Osirix software. In order to change the existing methods of presenting imaging studies, it is advisable to use latest technologies, and among those currently available, ones based on virtual or mixed reality deserve special attention.

6

Zakrzepica przetrwałej tętnicy pośrodkowej jako przyczyna zespołu cieśni kanału nadgarstka – opis przypadku

63%

Rzepecka‑Wejs L., Multan A., Konarzewska A.

Journal of Ultrasonography

|

2012

|

vol. 12

|

issue 51

487-492

EN

Carpal tunnel syndrome is the most frequent neuropathy of the upper extremity, that mainly occurs in manual workers and individuals, whose wrist is overloaded by performing repetitive precise tasks. In the past it was common among of typists, seamstresses and mechanics, but nowadays it is often caused by long hours of computer keyboard use. The patient usually complains of pain, hypersensitivity and paresthesia of his hand and fingers in the median nerve distribution. The symptoms often increase at night. In further course of the disease atrophy of thenar muscles is observed. In the past the diagnosis was usually confirmed in nerve conduction studies. Nowadays a magnetic resonance scan or an ultrasound scan can be used to differentiate the cause of the symptoms. The carpal tunnel syndrome is usually caused by compression of the median nerve passing under the flexor retinaculum due to the presence of structures reducing carpal tunnel area, such as an effusion in the flexor tendons sheaths (due to overload or in the course of rheumatoid diseases), bony anomalies, muscle and tendon variants, ganglion cysts or tumors. In some cases diseases of upper extremity vessels including abnormalities of the persistent median artery may also result in carpal tunnel syndrome. We present a case of symptomatic carpal tunnel syndrome caused by thrombosis of the persistent median artery which was diagnosed in ultrasound examination. The ultrasound scan enabled for differential diagnosis and resulted in an immediate referral to clinician, who recommended instant commencement on anticoagulant treatment. The follow‑up observation revealed nearly complete remission of clinical symptoms and partial recanalization of the persistent median artery.

PL

Zespół cieśni kanału nadgarstka jest najczęstszą neuropatią kończyny górnej, która występuje u osób pracujących fizycznie, jak również długotrwale wykonujących precyzyjną pracę ręką. Dotąd dotyczył on przede wszystkim maszynistek, szwaczek i mechaników, jednak obecnie występuje także u osób pracujących długo przy komputerze. Pacjent skarży się na ból, przeczulicę oraz drętwienie ręki i palców unerwionych przez nerw pośrodkowy. Objawy nasilają się często w godzinach nocnych. Przy dłuższym czasie trwania choroby do dolegliwości bólowych dołączają się zaniki mięśniowe mięśni kłębu kciuka. W przeszłości diagnoza potwierdzana była zazwyczaj w badaniu czynnościowym przewodnictwa nerwowego. Obecnie wykorzystuje się tomografię rezonansu magnetycznego, a zwłaszcza badanie ultrasonograficzne. Badania te pozwalają na różnicowanie przyczyn wystąpienia dolegliwości. Zespół cieśni kanału nadgarstka jest z reguły spowodowany uciskiem na przebiegający pod troczkiem zginaczy nerw pośrodkowy przez znajdujące się tam nieprawidłowe struktury, takie jak wysięk w pochewkach ścięgien zginaczy w związku z chorobami reumatoidalnymi lub zmianami przeciążeniowymi, anomalie kostne i ścięgnisto‑mięśniowe gangliony lub zmiany o charakterze rozrostowym. Także choroby naczyń, a szczególnie zmiany w przetrwałej tętnicy pośrodkowej, mogą powodować pojawienie się dolegliwości typowych dla zespołu cieśni kanału nadgarstka. W pracy przedstawiono przypadek zespołu cieśni nadgarstka spowodowanego zakrzepicą przetrwałej tętnicy pośrodkowej, rozpoznaną w badaniu ultrasonograficznym. Badanie ultrasonograficzne umożliwiło zróżnicowanie przyczyny dolegliwości i ukierunkowanie dalszego toku postępowania. Pacjentka w trybie pilnym została skierowana do klinicysty, w efekcie czego wdrożono skuteczne leczenie przeciwzakrzepowe i uzyskano znaczne ustąpienie dolegliwości i częściową rekanalizację przetrwałej tętnicy pośrodkowej.

7

Rumowisko kostne rozpoznane ultrasonograficznie jako typowy obraz w zaawansowanej fazie artropatii Charcota – opis przypadku

63%

Konarzewska A., Rzepecka-Wejs L., Korzon-Burakowska A.

Journal of Ultrasonography

|

2012

|

vol. 12

|

issue 49

226-232

EN

The paper presents a case of Charcot foot in a patient with long standing type 2 diabetes and complicated by peripheral neuropathy. It was initially diagnosed by an ultrasound examination and subsequently confirmed by an X-ray and an magnetic resonance imaging. Diabetic neuropathy is nowadays the most frequent cause of Charcot arthropathy, although it can be also a result of other diseases of the nervous system. In the acute phase the patient usually presents with edema, redness and increased temperature of the foot, which can suggest many other diagnoses including bacterial infection, gout, venous thrombosis or trauma. Because of its non specific clinical presentation and unsufficient awareness of the specificity of the diabetic foot syndrome among health professionals and the patients the diagnosis of this process is in many cases delayed. In the acute phase appropriate treatment needs to be initiated (mainly off loading and immobilization of the foot in a total contact cast), otherwise a rapidly progressing destruction of the bones and joints will usually begin, leading to fractures, dislocations and a severe foot deformity. Increased awareness among doctors taking care of the diabetic patients and appropriate use of the imaging methods can definitely improve efficacy of the diagnostic process and help to optimize the treatment of Charcot arthropathy. The standard approach usually includes use of radiography, magnetic resonance imaging and scintigraphy. In some cases a sonographer may be the first one to notice typical signs of bony destruction in a patient with Charcot arthropathy and suggest immediate further imaging in order to confirm the diagnosis and to minimize the risk of mutilating complications.

PL

W pracy przedstawiono przypadek artropatii Charcota w obrębie stopy u pacjenta z wieloletnią cukrzycą typu 2., powikłaną rozwojem neuropatii, rozpoznany w badaniu ultrasonograficznym, a następnie potwierdzony w badaniu rentgenowskim i w rezonansie magnetycznym. Neuropatia cukrzycowa jest obecnie najczęstszą przyczyną osteoartropatii neurogennej (zwanej artropatią Charcota), choć może się ona rozwinąć również w przebiegu innych schorzeń układu nerwowego. W obrazie klinicznym fazy ostrej dominują obrzęk, zaczerwienienie oraz wzmożone ucieplenie stopy, co może sugerować wiele innych jednostek chorobowych, takich jak bakteryjny stan zapalny, napad dny moczanowej, zakrzepica żylna lub uraz. Ze względu na niespecyficzny obraz kliniczny oraz niewystarczającą świadomość specyfiki zespołu stopy cukrzycowej wśród pracowników służby zdrowia i pacjentów rozpoznanie tego powikłania w wielu przypadkach bywa opóźnione. Jeśli w fazie ostrej nie zastosuje się właściwego leczenia polegającego głównie na odciążeniu i unieruchomieniu w odpowiednim opatrunku gipsowym, dochodzi zazwyczaj do gwałtownie postępującej destrukcji struktur kostno-stawowych, złamań, zwichnięć oraz znacznej deformacji stopy. Czujność diagnostyczna lekarzy opiekujących się pacjentami z cukrzycą oraz właściwe wykorzystanie badań obrazowych mogą znacząco wpłynąć na poprawę skuteczności diagnostyki i optymalizację leczenia artropatii Charcota. Standardowe badania wykonywane w procesie diagnostycznym obejmują głównie badanie rentgenowskie, rezonans magnetyczny oraz scyntygrafię. W niektórych przypadkach również ultrasonografista może rozpoznać typowy obraz rumowiska kostnego w przebiegu artropatii Charcota i zasugerować kolejne badania obrazowe w trybie pilnym, aby potwierdzić diagnozę i umożliwić wdrożenie właściwego postępowania minimalizującego ryzyko okaleczających powikłań.

8

Diagnostic imaging of psoriatic arthritis. Part I: etiopathogenesis, classifications and radiographic features

63%

Sudoł-Szopińska I., Matuszewska G., Kwiatkowska B., Pracoń G.

Journal of Ultrasonography

|

2016

|

vol. 16

|

issue 64

65-77

EN

Psoriatic arthritis is one of the spondyloarthritis. It is a disease of clinical heterogenicity, which may affect peripheral joints, as well as axial spine, with presence of inflammatory lesions in soft tissue, in a form of dactylitis and enthesopathy. Plain radiography remains the basic imaging modality for PsA diagnosis, although early inflammatory changes affecting soft tissue and bone marrow cannot be detected with its use, or the image is indistinctive. Typical radiographic features of PsA occur in an advanced disease, mainly within the synovial joints, but also in fibrocartilaginous joints, such as sacroiliac joints, and additionally in entheses of tendons and ligaments. Moll and Wright classified PsA into 5 subtypes: asymmetric oligoarthritis, symmetric polyarthritis, arthritis mutilans, distal interphalangeal arthritis of the hands and feet and spinal column involvement. In this part of the paper we discuss radiographic features of the disease. The next one will address magnetic resonance imaging and ultrasonography.

PL

Łuszczycowe zapalenie stawów jest jednostką należącą do grupy zapaleń kręgosłupa z towarzyszącym zapaleniem stawów obwodowych (spondyloarthritis, SpA). Choroba ma różne manifestacje kliniczne – może przebiegać z zajęciem stawów obwodowych, jak również kręgosłupa osiowego oraz z obecnością zmian zapalnych tkanek miękkich, w postaci zapalenia palca (dactylitis) bądź entezopatii. Klasyczna radiografia stanowi metodę z wyboru używaną w diagnostyce łuszczycowego zapalenia stawów, jednak nie uwidacznia ona wczesnych zmian zapalnych tkanek miękkich i szpiku kostnego lub obraz radiograficzny nie jest charakterystyczny. Typowe zmiany radiograficzne ujawniają się w zaawansowanych stadiach choroby; dotyczą głównie stawów maziówkowych, lecz także chrzęstno-włóknistych, takich jak stawy krzyżowo-biodrowe, oraz entez ścięgien i więzadeł. Moll i Wright sklasyfikowali łuszczycowe zapalenie stawów, wyróżniając pięć podtypów choroby: asymetryczne zapalenie nielicznostawowe, symetryczne zapalenie wielostawowe, postać nadżerkową arthritis mutilans, postać zajmującą stawy międzypaliczkowe dalsze palców rąk i stóp oraz zajęcie kręgosłupa osiowego. W pierwszej części artykułu przedstawiono radiograficzne manifestacje choroby. W części drugiej zostaną omówione zmiany widoczne w badaniu metodą rezonansu magnetycznego i w ultrasonografii.

9

Złamanie promieniowej trzeszczki stawu śródnadgarstkowo-paliczkowego drugiego palca – opis przypadku klinicznego

63%

Pracoń G., Walentowska-Janowicz M., Nowicki P., Płaza M., Sudoł-Szopińska I.

Journal of Ultrasonography

|

2015

|

vol. 15

|

issue 60

96-101

EN

A fracture of the sesamoid bone of the hand is rarely seen. In most cases, it is strictly associated with the trauma. The patient complains of a long-lasting, due to unclear diagnosis, painful swelling of the joint with an inability to flex the affected finger. Limited blood supply makes the untreated fracture prone to avascular necrosis. Thus, it is extremely important to make a proper diagnosis early. Bilateral comparing the affected areas with ultrasonography seems to be the method of choice. The treatment is conservative or surgical when needed. We present a case of a radial sesamoid fracture of the second metacarpophalangeal joint without a history of trauma.

PL

Złamanie trzeszczki dłoniowej jest rzadką patologią, występującą zazwyczaj w mechanizmie urazu. Chory skarży się na bolesny obrzęk okolicznego stawu z ograniczeniem zgięcia, często o długim czasie trwania ze względu na trudności w postawieniu diagnozy. Nieleczone złamanie, z uwagi na ograniczone unaczynienie trzeszczek, może prowadzić do martwicy aseptycznej. Dlatego bardzo ważne jest wykrycie patologii przed wystąpieniem powikłań. Badanie ultrasonograficzne stanowi metodę z wyboru w diagnostyce tego złamania. W przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego stosuje się wycięcie chirurgiczne objętej procesem chorobowym trzeszczki. W opisanym przypadku klinicznym złamanie trzeszczki promieniowej stawu śródnadgarstkowo-paliczkowego palca wskazującego nie było poprzedzone urazem.

Refine search results

Selecting patients for embolization of varicoceles based on ultrasonography

Ultrasound Elastography in Clinical Diagnostics and in Scientific Research on Muscles

Sonographic assessment of the prevalence and evolution of fluid collections as a complication of kidney transplantation

Diabetic foot syndrome: Charcot arthropathy or osteomyelitis? Part I: Clinical picture and radiography

A new way of presenting diagnostic imaging studies in surgical planning

Zakrzepica przetrwałej tętnicy pośrodkowej jako przyczyna zespołu cieśni kanału nadgarstka – opis przypadku

Rumowisko kostne rozpoznane ultrasonograficznie jako typowy obraz w zaawansowanej fazie artropatii Charcota – opis przypadku

Diagnostic imaging of psoriatic arthritis. Part I: etiopathogenesis, classifications and radiographic features

Złamanie promieniowej trzeszczki stawu śródnadgarstkowo-paliczkowego drugiego palca – opis przypadku klinicznego