Search results

1

Psychodermatologia – pogranicze dermatologii, psychiatrii i psychologii

100%

Makowska I., Gmitrowicz A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

vol. 14

|

issue 2

100-105

EN

The relationship between psychiatry and dermatology is a multidimensional one and begins at early stages of development. It is generally believed that mental disorders in dermatological patients are secondary to skin symptoms. Nevertheless, in some cases they may be primary conditions or may directly affect the course of skin disorders. It is known that emotional factors considerably influence the majority of dermatological conditions and there are correlations between stressful events and aggravation of skin symptoms. It is important to diagnose and treat concomitant mental disorders in dermatological patients due to the frequency in which they occur and their influence on the quality of patients’ life. A separate and significant psychodermatological problem in the adolescent population is intentional non-suicidal self-injury (NSSI), usually performed to relieve mental tension. An early diagnosis of such a disorder by a dermatologist and a proper psychiatric intervention may effectively prevent an increase in suicidal risk. Patients with skin lesions require holistic approach as well as a thorough, multifaceted analysis. Skin diseases have a great influence on the mental condition which, in turn, affects the condition of our skin.

PL

Związki między psychiatrią a dermatologią są wielowymiarowe i rozpoczynają się już na wczesnych etapach rozwoju. Generalnie uważa się, że zaburzenia psychiczne wśród pacjentów dermatologicznych są wtórne do objawów skórnych, niemniej jednak w niektórych przypadkach mogą być problemem pierwotnym lub mogą mieć bezpośredni wpływ na przebieg zaburzeń skórnych. Wiadomo, że czynniki emocjonalne w istotny sposób wpływają na większość chorób dermatologicznych i istnieje korelacja między stresującymi wydarzeniami a zaostrzeniem objawów skórnych. Ważne jest, by rozpoznawać i leczyć współistniejące zaburzenia psychiczne u pacjentów dermatologicznych – ze względu na częstość ich występowania i wpływ na jakość życia chorych. Odrębnym, istotnym problemem psychodermatologicznym w populacji rozwojowej są zamierzone niesamobójcze samouszkodzenia skóry (non-suicidal self-injury, NSSI), dokonywane z reguły w celu redukcji napięcia psychicznego. Wczesne wykrycie zaburzenia przez dermatologa i właściwa interwencja psychiatryczna mogą skutecznie zapobiec narastaniu ryzyka samobójczego. Pacjent ze zmianami skórnymi wymaga holistycznego podejścia i wnikliwej, wielostronnej analizy. Choroby skóry mają ogromny wpływ na stan psychiczny, a ten wpływa na stan naszej skóry.

2

Hydrożele w recepturze aptecznej leków dermatologicznych

100%

Jacyna B., Maciejewski B., Sznitowska M.

Farmacja Polska

|

2020

|

vol. 76

|

issue 1

57-62

EN

Hydrogels are a physicochemical system in which an aqueous phase is gelled with a certain gelling polymer. They can make a good alternative to conventional lipophilic or absorption ointment bases, especially if the medicine should be administered to mucosa, because the gelling polymers interact with a mucose what results in mucoadhesion. The use of a hydrogel is preferred to lipophilic ointments in severe inflammations, exudative wounds, acne, oily skin or when the application area on the skin is hairy. Hydrogels also provide a cooling sensation on the skin, when water evaporates and this process is endothermic. Hydrogels are relatively popular also in a compounding practice in other countries, such as USA, where various types of commercially-made hydrogel bases are available. Despite the fact that hydrogels are accepted by law as compounded dosage forms, in Poland they have not been prepared in pharmacies because neither such bases nor suitable polymers are formally registered excipients for drug compounding, and the registration procedure is similar to the one for drug products authorization. The article describes hydrogels as there are first such materials available for pharmacists who are involved in compounding practice. Three gel-forming polymers: methylcellulose, hypromellose and hydroxyethylcellulose and hydrogel bases dedicated for drug compounding are characterized. Several examples of preparations with various active substances are presented and methods of their preparations are proposed. A dermatological base, Celugel, composed of hydroxyethylcellulose and recently registered in Poland for pharmacy compounding is also presented. Special attention is given to methods of hydrogel preparation, depending on the solubility profile of a certain type of polymer. Stability of the compounded hydrogels is discussed, especially regarding microbiological quality and the presence of preservatives. The benefits of these formulations are indicated including a relatively low cost of the hydrogel bases resulting from a low content of the polymers.

PL

Hydrożele dermatologiczne stanowią atrakcyjną alternatywę dla maści na podłożach lipofilowych oraz absorpcyjnych, szczególnie, gdy lek ma być podany na błony śluzowe. Łatwość sporządzenia hydrożelu oraz relatywnie niski koszt to dodatkowe zalety, jednak skomplikowany proces rejestracji polimerów żelujących jako substancji do receptury w Polsce skutkuje brakiem surowców do sporządzania nowoczesnych hydrożeli. Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie postaci hydrożelu w kontekście preparatyki recepturowej w sytuacji, gdy zaczęły być dostępne pierwsze takie surowce.

3

Potencjał olejków eterycznych w profilaktyce i terapii grzybic

100%

Sienkiewicz M., Denys A.

|

EN

Strong anthiseptic activity of essential oils has been known for many centuries. The volatile or essential oils – aetherolea are secondary plant metabolites containing different compounds. A large number of essential oils and their constituents have been investigated for their microbial properties against some bacteria, fungi, viruses and protozoa. Their antimicrobial activity is strictly connected to chemical composition. So far there have been no reports on growing resistance of bacterial and fungal strains to constituents of oils. Various essential oils produce pharmacological effect demonstrating anti-inflammatory, analgesic and antioxidant properties. Essential oils of tea tree, thyme, oregano, savoury, basil, sage, clove, cinnamon were found to possess the strongest antifungal properties. The highest activity was reported for phenols – thymol, carvacrol and eugenol. These are thyme, oregano and savoury oils containing thymol and carvacrol as well as clove and cinnamon leaf oils containing eugenol. One of the most effective essential oil is Melaleuca alternifolia oil. Tea tree oil showed high activity against Candida sp., Trichophyton sp. and Microsporumsp. Thyme, oregano and rosemary oils appeared to have a wide spectrum of antibiotic activity against Candida albicans, Trichophyton sp., Epidermophyton floccosum and Microsporum canis. Clove oil and cinnamon leaf oil showed significant growth inhibition of Aspergillus flavus, Aspergillus parasiticus, Candida albicans and Cryptococcus neoformans. Volatile oils and volatile oils compounds have been shown the strong immunostimulatory effect – Pini Oil, Citri Oil, Geraniae Oil and a-pinen. Essential oils are frequently used in dermatology, especially in fungal infections. With good results oils are use in gynaecology and respiratory tract infections.

PL

Silne właściwości antyseptyczne olejków eterycznych znane są od wielu wieków. Są one produktami metabolizmu wtórnego roślin. Olejki eteryczne i ich składniki wykazują działanie hamujące wzrost wobec bakterii, grzybów, wirusów i pierwotniaków. Ich aktywność przeciwdrobnoustrojowa jest ściśle związana ze składem chemicznym. Do tej pory nie odnotowano doniesień o rosnącej oporności szczepów bakterii i grzybów na składniki olejków. Olejki eteryczne wykazują m.in. właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe i antyoksydacyjne. Do najbardziej skutecznych olejków o najsilniejszych właściwościach przeciwgrzybiczych należą olejki pozyskiwane z drzewa herbacianego, tymianku, oregano, cząbru, bazylii, szałwii, goździkowca i cynamonowca. Największą aktywnością charakteryzują się olejki zawierające fenole - tymol, karwakrol i eugenol. Olejki tymiankowy, oreganowy i cząbrowy zawierają tymol i karwakrol, natomiast pozyskiwane z goździkowca i z liści cynamonowca zawierają eugenol. Jeden z najbardziej efektywnych olejków jest pozyskiwany z drzewa herbacianego (Melaleuca alternifolia). Olejek ten wykazuje wysoką aktywność wobec Candida sp., Trichophyton sp. i Microsporum sp. Olejki tymiankowy, oreganowy i rozmarynowy ze względu na szerokie spektrum aktywności mogą być polecane w leczeniu zakażeń wywoływanych przez Candida albicans, Trichophyton sp., Epidermophyton floccosum i Microsporum canis. Olejek goździkowy i cynamonowy z liści wykazują znaczące działanie hamujące wobec Aspergillus flavus, Aspergillus parasiticus, Candida albicans i Cryptococcus neoformans. Olejki eteryczne oraz ich składniki mogą posiadać silne działanie immunostymulujące, zaliczamy do nich: olejek sosnowy, cytrynowy, geraniowy, α-pinen. Olejki eteryczne znalazły zastosowanie w leczeniu infekcji dermatologicznych pochodzenia grzybiczego. Dobre wyniki przynosi również stosowanie olejków w ginekologii i w terapii zakażeń układu oddechowego.

4

Zmiany skórne i śluzówkowe w praktyce otolaryngologa

100%

Sobolewski P., Ziuzia L., Dobrzyński P., Walecka I.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2017

|

vol. 6(3)

34-40

PL

Zmiany skórne i śluzówkowe towarzyszą wielu chorobom, często stanowiąc podstawowy element obrazu klinicznego. Niejednokrotnie pacjent ze zmianami w obrębie błon śluzowych górnych dróg oddechowych trafia w pierwszej kolejności do otolaryngologa. Dlatego tak ważna jest znajomość objawów chorób dermatologicznych wśród tych specjalistów i uwzględnianie ich w diagnostyce różnicowej. W niniejszej pracy opisano choroby przebiegające z zajęciem błony śluzowej górnych dróg oddechowych, takie jak: pęcherzyca, pemfigoid, liszaj płaski oraz choroba Behçeta. Znajomość morfologii zmian w tych jednostkach chorobowych jest istotna zarówno w praktyce dermatologicznej, jak i otolaryngologicznej, a sukces diagnostyczny i terapeutyczny może przynieść jedynie ścisła współpraca pomiędzy tymi specjalistami.

5

Ultrasonograficzny obraz skóry, aparatura i podstawy obrazowania

80%

Mlosek R. K., Malinowska S.

|

vol. 13

|

issue 53

212-221

EN

Ultrasound imaging of the skin is becoming more and more popular. Skin ultrasound examinations are used both in order to assess healthy skin and to evaluate pathological lesions. They are mainly performed in dermatology as well as in broadly understood aesthetic medicine and cosmetology. At present, skin imaging is enabled by high-frequency equipment and high-quality conventional devices. The introduction of high-frequency electronic transducers which are supported by conventional scanners may be a turning point in skin ultrasound equipment. Irrespective of the ultrasound scanner, three layers may be distinguished in the image of the healthy skin: epidermal echo, dermis and subcutaneous tissue. High-frequency equipment allows for detailed imaging of the epidermal echo, dermis and upper part of the subcutaneous tissue. It is also possible to visualize the skin appendages (hair with follicles and nails) as well as slight vessels that run in the dermis and upper subcutaneous tissue. Contrary to high-frequency equipment, conventional scanners do not allow for a detailed assessment of the epidermal and dermal echoes. Instead, they enable the visualization of the entire subcutaneous tissue. The following parameters are used for the assessment of skin ultrasound images: thickness of individual skin layers, caliber of blood vessels, echogenicity of the dermis or its individual layers, echogenicity of the subcutaneous tissue as well as the presence or absence of flow in slight venous vessels. Currently, the studies on the usage of sonoelastography for skin assessment are in progress. Considering the dynamic development of skin imaging equipment and its diagnostic possibilities, one might suspect that high-frequency examinations will become more common and will be fundamental for the evaluation of both healthy and pathologically altered skin. This paper is an introduction to a series of articles on the clinical application of high-frequency ultrasound. The next articles will be published in the subsequent issues.

PL

Ultrasonograficzne obrazowanie skóry staje się coraz bardziej popularne. Badania ultrasonograficzne skóry znajdują zastosowanie zarówno w ocenie skóry zdrowej, jak i zmienionej chorobowo i są wykorzystywane przede wszystkim na gruncie dermatologii oraz szeroko rozumianej medycyny estetycznej i kosmetologii. Obecnie obrazowanie skóry możliwe jest przy wykorzystaniu aparatów wysokich częstotliwości oraz wysokiej klasy aparatów klasycznych. Przełomem w aparaturze do ultrasonograficznego badania skóry może być wprowadzenie do użycia wysokoczęstotliwościowych głowic elektronicznych, które współpracują z klasycznymi aparatami. Na obrazie skóry zdrowej bez względu na typ zastosowanego ultrasonografu wyróżniamy trzy warstwy: echo naskórka, skórę właściwą i tkankę podskórną. Aparaty wysokich częstotliwości umożliwiają szczegółowe obrazowanie echa naskórka, skóry właściwej i górnej części tkanki podskórnej. Możliwe jest również obrazowanie przydatków skóry (włosy wraz z mieszkami włosowymi, paznokcie) oraz drobnych naczyń krwionośnych biegnących w skórze właściwej i górnej części tkanki podskórnej. W ultrasonografach klasycznych, w porównaniu z aparatami wysokich częstotliwości, nie ma możliwości szczegółowej oceny echa naskórka i skóry właściwej. W zamian istnieje możliwość zobrazowania całej tkanki podskórnej. Do oceny ultrasonograficznych obrazów skóry wykorzystuje się następujące parametry: pomiary grubości poszczególnych warstw skóry, pomiar średnicy naczyń krwionośnych, pomiar echogeniczności skóry właściwej lub jej poszczególnych warstw, pomiar echogeniczności tkanki podskórnej, brak lub obecność przepływu w drobnych naczyniach żylnych. Aktualnie trwają prace nad wykorzystaniem do oceny skóry sonoelastografii. Biorąc pod uwagę dynamiczny rozwój aparatów do obrazowania skóry i ich możliwości diagnostyczne, można przypuszczać, że badania wysokich częstotliwości upowszechnią się i będą podstawą w ocenie skóry zarówno zdrowej, jak i zmienionej chorobowo. Praca stanowi wstęp do cyklu artykułów o klinicznych zastosowaniach ultrasonografii wysokich częstotliwości, które będą omawiane na łamach kolejnych numerów.

Refine search results

1 Farmacja Polska

1 Journal of Ultrasonography

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2020

1 2017

1 2014

1 2013

1 2008

1 Denys A.

1 Dobrzyński P.

1 Gmitrowicz A.

1 Jacyna B.

1 Maciejewski B.

1 Makowska I.

1 Malinowska S.

1 Mlosek R. K.

1 Sienkiewicz M.

1 Sobolewski P.

1 Sznitowska M.

1 Walecka I.

1 Ziuzia L.

Psychodermatologia – pogranicze dermatologii, psychiatrii i psychologii

Hydrożele w recepturze aptecznej leków dermatologicznych

Potencjał olejków eterycznych w profilaktyce i terapii grzybic

Zmiany skórne i śluzówkowe w praktyce otolaryngologa

Ultrasonograficzny obraz skóry, aparatura i podstawy obrazowania