Search results

Search:
in the keywords: conduct disorder

Sort By:

Limit search:

Changes in the clinical picture of conduct disorders in adolescents hospitalised for mental health reasons in 1990–2015. A comparative study

100%

Uzar M., Guśtak E., Matusiak F., Borys E.

issue 2

127-136

Aim: The study has been aimed at comparing the group of patients diagnosed with conduct disorders hospitalised at the Department of Adolescent Psychiatry of the University Hospital in Krakow in the period of 1990–1991 with the corresponding group of patients hospitalised in the period of 2014–2015, in terms of the clinical picture, family status and the frequency and characteristics of their hospital stays. Material and method: The medical records of patients hospitalised in the period of 1990–1991 and 2014–2015 diagnosed with conduct disorders were used as the research material. The records were analysed in terms of the demographic and hospitalisation data, the patients’ care status, their exposure to abuse as well as selected symptoms related to conduct disorders in adolescents. Results: The obtained results have demonstrated the number of hospital admissions due to conduct disorders to have increased over three times over the period analysed. Also, the medical records covering the period of 2014–2015 showed a statistically significant greater number of patients with an unstable care status, greater prevalence of suicidal attempts and greater prevalence of self-harming behaviours compared to the medical records covering the period of 1990–1991. Conclusions: The observed increased frequency of hospital admissions of adolescents with conduct disorders may be associated with the increased prevalence of impulsive self-destructive behaviours such as self-harm and suicidal attempts in this population. The decline in care stability (despite the lack of clarity concerning the extent and the nature of this phenomenon in a wider population) and the associated decreased efficiency of the care system in the case of a crisis such as exacerbating impulsive self-destructive behaviour in adolescents create circumstances in which interventional psychiatric hospitalisation becomes inevitable. In light of the obtained results and the preliminary hypotheses regarding their causes, an additional question arises regarding the efficiency and availability of outpatient mental health care, auxiliary mental health services for patients from the studied population and their families, who should be considered the forefront of the possible and necessary therapeutic measures to be taken.

Cel: Celem pracy było porównanie grupy pacjentów z rozpoznaniem z kręgu zaburzeń zachowania i emocji hospitalizowanych na oddziale psychiatrii dla młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie w latach 1990–1991 z grupą hospitalizowaną w latach 2014–2015 pod kątem obrazu klinicznego, sytuacji opiekuńczej, a także częstości i cech hospitalizacji. Materiał i metoda: Materiał badawczy stanowiły historie chorób pacjentów hospitalizowanych w latach 1990–1991 i 2014–2015 z rozpoznaniem z kręgu zaburzeń zachowania i emocji. Dokumentację przeanalizowano pod kątem danych demograficznych, danych dotyczących hospitalizacji, sytuacji opiekuńczej, narażenia na przemoc, jak również wybranych objawów typowych dla zaburzeń zachowania i emocji w okresie adolescencji. Wyniki: Uzyskane wyniki wskazują na ponad trzykrotny wzrost liczby hospitalizacji pacjentów z rozpoznaniem z kręgu zaburzeń zachowania i emocji w analizowanym okresie. Ponadto w latach 2014–2015 odnotowano istotnie statystycznie większą niestabilność sytuacji opiekuńczej pacjentów, większą liczbę prób samobójczych i większą liczbę samookaleczeń w porównaniu z latami 1990–1991. Wnioski: Wydaje się, że zaobserwowany wzrost częstości hospitalizacji adolescentów z zaburzeniami zachowania i emocji może się wiązać ze wzrostem częstości występowania impulsywnych zachowań autoagresywnych w postaci samookaleczeń i prób samobójczych u pacjentów z tej grupy. Pogorszenie stabilności sytuacji opiekuńczej (mimo niejasności co do skali i natury zjawiska w szerszej populacji) oraz związana z tym mniejsza wydolność systemów opiekuńczych w przypadku kryzysu, jakim jest narastanie impulsywnych zachowań autoagresywnych u młodzieży, stanowią kontekst, w którym interwencyjna hospitalizacja psychiatryczna okazuje się koniecznością. W świetle uzyskanych wyników i wstępnie tłumaczących je hipotez powstaje dodatkowe pytanie o wydolność i organizację psychiatrycznej opieki ambulatoryjnej, służb pomocowych opiekujących się badaną grupą pacjentów oraz ich rodzin, które stanowią „pierwszą linię” możliwych oddziaływań terapeutycznych.

Relationship of self-image and self-acceptance with the expression of anger in girls diagnosed with conduct disorder

100%

Kruczek A.

vol. 17

issue 4

314-324

Objective: The aim of the study was to evaluate the structure of self-image and the level of self-acceptance in girls with conduct disorder and to determine the relationship of self-image and self-acceptance with the expression of anger. Material and method: The study included 59 girls diagnosed with conduct disorder who had been placed in a youth detention centre. The subjects were asked to complete the Polish adaptation of the Adjective Check List by H.B. Gough and A.B. Heilbrun and the Anger Expression Scale (SEG) by N. Ogińska-Bulik and Z. Juczyński. A structured interview was used to obtain social and demographic information. Results: Girls with conduct disorder checked a higher total number of adjectives than girls from the control group. They selected more unfavourable adjectives and fewer favourable adjectives than pupils from the control group. The selections made by the study group had a lower communality score. Girls with diagnosed conduct disorder presented a lower level of self-acceptance. Discussion: The literature shows that adolescents with conduct disorder often consider themselves to be worthless. The results of the present study also indicate that girls from a youth detention centre had a more negative self-image in comparison with girls from the control group. A negative self-image was associated with more frequent indirect or direct externalisation of anger, which is often considered tantamount to aggression and less effective control of anger. Conclusions: Girls with conduct disorder are different from girls in the control group in terms of the structure of self-image and the level of self-acceptance. There are links between self-image and anger expression styles in the study group. Individuals with conduct disorder who had a more positive self-image internalised their anger more often, whereas those who had a more negative self-image externalised their anger more frequently and controlled it to a lesser degree.

Cel pracy: Badanie miało na celu ocenę struktury obrazu siebie i poziomu samoakceptacji dziewcząt z zaburzeniami zachowania, a także określenie związku obrazu siebie i samoakceptacji z ekspresją gniewu. Materiał i metoda: W badaniu uczestniczyło 59 dziewcząt umieszczonych w zakładzie poprawczym ze zdiagnozowanymi zaburzeniami zachowania. Badane zostały poproszone o wypełnienie Listy Przymiotnikowej (Adjective Check List) H.B. Gougha i A.B. Heilbruna w adaptacji polskiej oraz Skali Ekspresji Gniewu autorstwa N. Ogińskiej-Bulik i Z. Juczyńskiego. W celu uzyskania informacji o charakterze społeczno-demograficznym wykorzystano wywiad strukturalizowany. Wyniki: Dziewczęta z zaburzeniami zachowania zaznaczały większą całkowitą liczbę przymiotników niż dziewczęta z grupy kontrolnej. W porównaniu z uczennicami wybierały więcej przymiotników o zabarwieniu negatywnym, a mniej – o zabarwieniu pozytywnym. Wskazania grupy badanej były mniej typowe. Dziewczęta ze zdiagnozowanymi zaburzeniami zachowania prezentowały niższy poziom samoakceptacji. Omówienie: Z literatury przedmiotu wynika, że młodzież z zaburzeniami zachowania często uważa siebie za bezwartościową. Również wyniki przeprowadzonych badań wskazują, iż dziewczęta z placówki resocjalizacyjnej miały bardziej negatywny obraz siebie w porównaniu z dziewczętami z grupy kontrolnej. Negatywny obraz siebie wiązał się z częstszym kierowaniem gniewu na zewnątrz w sposób pośredni i bezpośredni – często utożsamianym z agresją i mniej efektywnym kontrolowaniem gniewu. Wnioski: Dziewczęta z zaburzeniami zachowania różnią się pod względem struktury obrazu siebie i poziomu samoakceptacji od dziewcząt z grupy kontrolnej. W grupie badanej występują związki między obrazem siebie a stylami ekspresji gniewu. Osoby z zaburzeniami zachowania mające bardziej pozytywny obraz siebie częściej kierowały gniew do wewnątrz. Te zaś, które miały bardziej negatywny obraz siebie, częściej kierowały gniew na zewnątrz i w mniejszym stopniu go kontrolowały.

Refine search results

2 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2018

1 2017

1 Borys E.

1 Guśtak E.

1 Kruczek A.

1 Matusiak F.

1 Uzar M.

Search results

Changes in the clinical picture of conduct disorders in adolescents hospitalised for mental health reasons in 1990–2015. A comparative study

Relationship of self-image and self-acceptance with the expression of anger in girls diagnosed with conduct disorder