Search results

Search:
in the keywords: choroby układu oddechowego

Sort By:

Limit search:

Wpływ zanieczyszczenia powietrza na choroby układu oddechowego

100%

Gładka A., Zatoński T.

Kosmos

2016

vol. 65

issue 4

573-582

Zanieczyszczenie powietrza ma potwierdzony w wielu badaniach negatywny wpływ na zdrowie i jest powodem kilkudziesięciu tysięcy zgonów rocznie w Polsce. Jego źródła to m.in. zanieczyszczenia emitowane wraz ze spalinami z silników pojazdów i ogrzewanie gospodarstw domowych niskiej jakości węglem lub śmieciami. Powoduje to uwalnianie do atmosfery substancji takich jak pył zawieszony PM10 i PM2,5, tlenki azotu, tlenki siarki, wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA), tlenek węgla. Według obecnej wiedzy zanieczyszczenia powietrza są powodem częstszych wizyt u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej oraz przyjęć do Szpitalnych Oddziałów Ratunkowych ze względu na choroby układu oddechowego i krwionośnego, zwiększonego przyjmowania leków, nieobecności w szkole, pracy oraz zwiększonej ogólnej umieralności. Długotrwałe narażenie może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem zaostrzonego przebiegu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), zachorowania na raka płuc, astmę, nowotwory okolicy głowy i szyi.

Numerous studies have confirmed negative impact of air pollution on the health leading to dozens of deaths a year in Poland. Its sources include traffic-related emissions, inadequate heating of households and coal boilers.This results in the release into the atmosphere of substances such as particulate matter PM10 and PM2.5, nitrogen oxides, sulfur oxides, polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs), carbon monoxide. Referring to current knowledge, air pollution is responsible for more frequent visits to a primary care physicians and admissions to the Hospital Emergency departments, due to diseases of the respiratory and circulatory system, increased intake of medicines, absence from school or work and increased overall mortality. Polluted air is a proven risk factor for the development and exacerbation of respiratory diseases. Long-term exposure may be associated with an increased risk for development of lung cancer, asthma, cancer of the head and neck, breast, bladder or urinary tract, and aggravation of chronic obstructive lung disease (COPD).

Terapia inhalacyjna u dzieci

72%

Pietrzak J., Obuchowicz A., Kowol-Trela K.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2014

vol. 10

issue 4

411-425

Inhalation is a form of treatment used in respiratory diseases that allows medications to be administered directly to the affected site. Thanks to this, the administration of lower doses helps obtain a higher concentration in the target organ and eliminate or effectively reduce systemic adverse effects. For drug deposition in the respiratory system, we use inhalers (pressurised, dry powder, soft mist) or nebulisers (jet, ultrasonic, vibrating mesh). In pressurised inhalers, spacers or holding chambers can be used to effectively synchronise inspiration with dose release. Inhalers are indicated in lower respiratory tract diseases, and the only contraindication is the inability to use the device. Nebulisers can be used in upper and lower respiratory tract diseases, but there are certain contraindications (among others: acute inflammation, flares of chronic diseases, circulatory insufficiency). The selection of an inhaler (or a shift to another device) must be justified. It should be based on the knowledge of the properties and principles of individual inhalers, assessment of the child’s ability to use the device properly (including obtaining optimal inspiratory flows) as well as on the preferences of patients and their guardians. It is significant to individually instruct the patient how to use an inhaler when this treatment is being implemented and to review the inhalation technique during each follow-up visit. Treatment benefits can be achieved when age, clinical condition, proper inhalation technique correlated with the abilities of patients are considered.

Inhalacja leku jest formą terapii umożliwiającą w toku leczenia chorób układu oddechowego podanie leku bezpośrednio do miejsca jego działania. Pozwala to przy pomocy mniejszej dawki uzyskać większe stężenie leku w narządzie docelowym oraz wyeliminować lub skutecznie ograniczyć niepożądane działania ogólnoustrojowe. Do depozycji leku w układzie oddechowym stosuje się inhalatory (ciśnieniowe, suchego proszku, miękkiej mgły) albo nebulizatory (pneumatyczne, ultradźwiękowe, wibracyjne). W przypadku wyboru inhalatorów ciśnieniowych w celu skutecznej synchronizacji wdechu z uwolnieniem dawki można używać przedłużaczy bądź komór inhalacyjnych. Wskazaniem do stosowania inhalatorów są choroby dolnych dróg oddechowych, przeciwwskazaniem jedynie brak umiejętności korzystania z urządzenia. Nebulizatory można stosować w terapii chorób górnych i dolnych dróg oddechowych, z wyjątkiem określonych przeciwwskazań (m.in. ostre stany zapalne, zaostrzenia chorób przewlekłych, niewydolność krążenia). Wybór inhalatora (lub jego zamiana na inny) musi mieć istotne uzasadnienie. Powinien opierać się na znajomości właściwości i zasad działania poszczególnych inhalatorów, ocenie umiejętności prawidłowego stosowania urządzenia przez chore dziecko (w tym osiągania optymalnych przepływów wdechowych), jak również uwzględniać preferencje pacjenta i jego opiekunów. Istotne znaczenie ma nie tylko indywidualne szkolenie chorego w zakresie umiejętności posługiwania się inhalatorem przy wdrażaniu tej metody leczenia, ale także stała kontrola techniki inhalacyjnej podczas każdej kolejnej wizyty lekarskiej. Uwzględnienie wieku pacjenta, jego stanu klinicznego, odpowiedniej dawki leku, właściwej techniki inhalacyjnej skorelowanej z umiejętnościami chorego dziecka pozwala osiągnąć korzystne efekty kliniczne.

Refine search results

1 Kosmos

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2016

1 2014

1 Gładka A.

1 Kowol-Trela K.

1 Obuchowicz A.

1 Pietrzak J.

1 Zatoński T.

Search results

Wpływ zanieczyszczenia powietrza na choroby układu oddechowego

Terapia inhalacyjna u dzieci