Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  choroby płuc
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
|
2009
|
vol. 17
|
issue 3
47-50
PL
Praca ma na celu ukazanie rodowodu historycznego terapii balneoklimatycznej, stosowanej w leczeniu chorób płuc i gruźlicy, będącej najstarszą gałęzią medycyny. O jej rozwoju decydował początkowo przypadek i instynkt człowieka, a także zwierzęta, które wcześniej niż człowiek - szukając ulgi w cierpieniu - wykorzystywały naturę. Z biegiem czasu świat lekarski nadał jej charakter empiryczny, akceptując tym samym metody lecznicze wykorzystujące surowce znajdujące się w środowisku naturalnym. Najczęściej były to kąpiele w wodzie lub powietrzu morskim, spacery na świeżym powietrzu, dieta, w czym prym wiodła starożytna Grecja, gdzie powstał słynny zakon eskulapów zakładający tzw. "świątynie zdrowia", mieszczące się blisko źródeł wód mineralnych lub w otoczeniu lasów i pięknej przyrody. Do naukowego rozwoju balneo- i klimatoterapii przyczynił się Hipokrates, który opracował teorię wpływu klimatu na organizm człowieka. W Średniowieczu zapomniano o klimacie, choć wykorzystywano go do leczenia gruźlicy, pod którą podciągano też inne choroby układu oddechowego. W XVIII w. Richard Russel po raz pierwszy opisał pozytywne efekty w leczeniu dzieci chorych na gruźlicę węzłów chłonnych podczas pobytu nad morzem. Przełomowy moment w leczeniu gruźlicy metodą naturalną nastąpił w 1859 r., gdy Herman Brehmer założył w Görbersdorf (po 1945 r. Sokołowsko) koło Wałbrzycha zakład sanatoryjny, w którym leczenie klimatyczne zalecał u osób bez trwałych zmian gruźliczych, wykazujących wrodzoną lub nabytą skłonność do nieżytów błon śluzowych narządu oddechowego lub będących w początkowej fazie rozwoju choroby. Na ziemiach polskich do rozwoju terapii balneoklimatycznej przyczynił się m. in. Apolinary Tarnawski, Tytus Chałubiński, Stanisław Ponikły, Alfred Sokołowski. Największym ośrodkiem wysokogórskim, leczącym gruźlicę płuc stało się w XIX w. Zakopane, gdzie leczono gruźlicę płuc, w początkowym stadium choroby, występującą u osób w dobrym stanie fizycznym i psychicznym.
EN
The aim of the was to present the history of balneoclimatic therapy applied in therapy of lungs diseases and tuberculosis (TB). It was started by accident and due to observation of animals, which used the nature to relieve their ailments. Later on the medics gave it some empirical attitudes, accepting in due course therapeutic methods that relied on natural stock. Most often they were baths in water or in sea breeze, walks in fresh air and diet. Ancient Greece was the main place of those practices with its special order of Asclepios building "health temples" in the vicinity mineral water sources or surrounded by woods and beautiful nature. The scientific development of balneo and climate therapy was stipulated by Hippocrates who elaborated a theory on the impact of climate on man. In Middle Ages the climate therapy was slightly forgotten, although used in therapy of TB and other diseases of the lungs. In XVIII century Richard Russel was the first to describe beneficial effects of staying at the seaside I children with TB of the lymph nodes. A breakthrough in therapy of TB with natural methods occurred in 1859 opened a sanatorium in Goebersdorf and recommended climatic therapy for patients with no permanent TB lesions, who showed congenital or acquired tendency to respiratory catarrhs or were in the initial stadium of the disease. In Poland the balneoclimatic therapy wad developed by Apolinary Tarnawski, Tytus Chałubiński, Stanisław Ponikły, Alfred Sokołowski. The greatest centre for TB therapy in XIX century was the mountain village of Zakopane, where the patients in initial stadium of the disease and in good physical and mental state were treated.
EN
Transthoracic lung ultrasound is ultrasonographic assessment of the lungs, parietal and visceral pleura and the space between these two membranes. It is a part of chest ultrasound examination which also includes assessment of the ribs, intercostal spaces, diaphragm, heart and mediastinum. Lung ultrasound as a diagnostic tool which has been known for 30 years, but its advantages and disadvantages are not commonly known and therefore it is not routinely used by clinicians. In paediatrics, lung ultrasound has become more popular since the first decade of the 21st century. The main advantage of this method is no exposure to ionizing radiation. Transthoracic lung ultrasound can be performed in practically any conditions and repeated several times. What is more, its accessibility, reliability, accuracy and low cost compared to other methods, makes lung ultrasound the great tool for lung assessment. It can be used both for initial diagnosis and monitoring of treatment (bedside examinations are possible). In this paper, we describe the technique of lung ultrasound examination, equipment requirements, normal lung ultrasound appearance, disadvantages of the examination and lung ultrasound findings in the most common paediatric lung diseases, such as: pneumonia, pleural fluid, atelectasis, pneumothorax, bronchiolitis, pulmonary oedema and pulmonary embolism.
PL
Przezklatkowe ultrasonograficzne badanie płuc to ultrasonograficzna ocena płuc, opłucnej ściennej, opłucnej płucnej i przestrzeni między tymi błonami. Jest częścią ultrasonograficznego badania klatki piersiowej, w którym dodatkowo ocenia się struktury powierzchowne ograniczające jamę klatki piersiowej, przeponę, śródpiersie i serce. Przezklatkowa ultrasonografia płuc jako metoda diagnostyczna chorób płuc stosowana jest od ponad 30 lat, jednakże jej zalety i ograniczenia nie są powszechnie znane i nie uzyskały jeszcze pełnej akceptacji klinicystów. Od pierwszej dekady XXI wieku badanie to staje się coraz powszechniej wykorzystywaną metodą diagnostyki obrazowej w pediatrii. Do tej pory nie udokumentowano działań niepożądanych, co więcej – jest to metoda pozbawiona szkodliwego promieniowania jonizującego. Przezklatkowe ultrasonograficzne badanie płuc można wykonać praktycznie w każdych warunkach i wielokrotnie powtarzać. Z uwagi na jego dostępność, wiarygodność i dokładność w porównaniu z metodami uznanymi za referencyjne, a także niski koszt wydaje się najlepszym badaniem służącym do oceny płuc. Może być ono wykorzystywane zarówno w procesie wstępnej diagnostyki, jak i w monitorowaniu przebiegu leczenia (możliwość wykonania badań przyłóżkowo). W artykule oprócz zagadnień dotyczących techniki badania ultrasonograficznego, wymagań sprzętowych, prawidłowego ultrasonograficznego obrazu płuc i ograniczeń badania omówiono jego rolę w diagnostyce chorób płuc u dzieci, takich jak: zapalenie płuc, płyn w jamie opłucnej, niedodma, odma opłucnowa, zapalenie oskrzelików, obrzęk płuc i zatorowość płucna.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.