Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 6

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  choroba zwyrodnieniowa
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ refleksoterapii na dolegliwości bólowe stawów i niepełnosprawność chorych ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych

100%
Kielar K., Drzał-Grabiec J., Truszczyńska A., Twarowska N.
|
2018
|
vol. 31
|
issue 3
29-40
EN
Introduction Osteoarthritis (OA) is one of the most common joint disorders and affects a significant percentage of the elderly. Reflexology is a therapeutic method of applying appropriate compression technique to pressure points located, for instance, on feet. The aim of this study was to evaluate the impact of foot reflexology treatment on pain and vitality level in persons with osteoarthritis. Material and methods The study was conducted on a group 20 individuals (16 women and 4 men) aged 41-76, who suffered from osteoarthritis. Two questionnaires (surveys), i.e. the NRS scale and the WOMAC questionnaire, were the research tools applied in the study. The study was conducted prior to the therapy and after a series of 8 sessions. Results After the treatment, the researchers observed an improvement in average results obtained in the WOMAC questionnaire. Moreover, the respondents reported a reduction in pain intensity and improvement in functionality. The applied treatment effectively reduced the intake of pain medications by the surveyed individuals (p = 0.006). The respondents also reported improvement in the quality of sleep. Conclusions According to the individuals surveyed, reflexology is an effective analgesic method, as a notable reduction in pain severity was observed. Reflexology increases the activity of patients and reduces the intake of pain medications.
PL
Wstęp Choroba zwyrodnieniowa jest jedną z najczęstszych chorób stawów i dotyka znaczny odsetek osób w wieku podeszłym. Refleksoterapia jest metodą polegającą na stosowaniu odpowiedniej techniki uciskowej na punkty zlokalizowane m.in. na stopach. Celem pracy była ocena wpływu refleksoterapii stóp na dolegliwości bólowe i aktywność życiową osób z chorobą zwyrodnieniową. Materiał i metody Badania zostały przeprowadzone na 20-osobowej grupie 16 kobiet i 4 mężczyzn w wieku 41-76 lat, którzy cierpieli na chorobę zwyrodnieniową stawów. Narzędziami badawczymi były dwa zaprojektowane kwestionariusze ankiety zawierające skalę NRS oraz kwestionariusz WOMAC. Badania zostały przeprowadzone przed zabiegami refleksologii i po serii 8 zabiegów. Wyniki Po terapii zaobserwowano poprawę średniego wyniku uzyskanego w formularzu WOMAC. Stwierdzono również zmniejszenie intensywności dolegliwości bólowych, oraz poprawę funkcji. Zastosowana terapia wpłynęła na zmniejszenie liczby przyjmowanych tabletek przeciwbólowych (p=0.006). Poprawiła się także jakość snu. Wnioski Refleksoterapia w opinii badanych osób jest skuteczną metodą przeciwbólową, ponieważ zauważono u nich zmniejszenie nasilenia dolegliwości bólowych. Refleksoterapia wpływa na wzrost aktywność pacjentów oraz ograniczenie przyjmowania leków przeciwbólowych.
2
Publication available in full text mode
Content available

Odpowiedzi gastroenterologa i reumatologa na pytania lekarzy POZ dotyczące stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych

84%
Dyrla P., Gil J., Kwiatkowska B.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2016
|
vol. 12
|
issue 1
28-41
EN
Non-steroidal anti-inflammatory drugs are drugs of choice for chronic pain, which is most common in chronic conditions, rheumatism in particular. According to current recommendations, these medications should be used continuously or intermittently, and their choice should be tailored to each patient. Unfortunately, non-steroidal anti-inflammatory drugs have multiple adverse effects ranging from the most insignificant dyspepsia to severe upper gastrointestinal bleeding. Therefore, gastroscopy and, in the case of confirmed Helicobacter pylori infection, eradication is advisable for planned long-term treatment with these agents. Long-term use of proton pump inhibitors is recommended in rheumatic patients chronically receiving non-selective non-steroidal anti-inflammatory drugs, while celecoxib (a selective COX-2 inhibitor) combined with proton pump inhibitor should be administered in patients at high risk of gastrointestinal complications. In rheumatic patients, the type of non-steroidal anti-inflammatory drug and the route of its administration should be tailored to each patient in terms of strength and duration of drug action, the type of disease and comorbidities as well as contraindications. Adverse gastrointestinal effects are due to the mechanism of action of non-steroidal anti-inflammatory drugs, and therefore independent of the route of administration. The use of proton pump inhibitors with cardioprotective doses of aspirin should be limited to patients with risk factors for gastrointestinal complications. High non-steroidal anti-inflammatory drug doses are limited to gout attack, acute pain and axial spondyloarthropathy showing high clinical activity. In other cases, the lowest effective non-steroidal anti-inflammatory drug dose is recommended. Advancing age is characterised by impairment in the function of all organs, therefore elderly patients should receive lower non-steroidal anti-inflammatory drug doses. Concomitant use of two or more non-steroidal anti-inflammatory drugs in rheumatic diseases is not recommended. According to the latest recommendations, non-steroidal anti-inflammatory drugs can be combined with paracetamol and medicinal products with different mechanisms of action.
PL
Niesteroidowe leki przeciwzapalne są lekami z wyboru w leczeniu bólu przewlekłego, który najczęściej występuje w chorobach przewlekłych, a zwłaszcza reumatycznych. Zgodnie z obowiązującymi rekomendacjami leki te powinny być stosowane w sposób ciągły lub z przerwami, a ich dobór powinien być indywidualny dla każdego pacjenta. Niestety, wywołują one szereg działań niepożądanych – od najbardziej błahych dyspepsji do ciężkiego krwotoku z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Wobec powyższego w przypadku planowanego długotrwałego leczenia tymi lekami wskazane jest wykonanie gastroskopii, a w razie potwierdzenia infekcji Helicobacter pylori – eradykacji. W chorobach reumatycznych przy przewlekłym przyjmowaniu nieselektywnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych zaleca się stosowanie przewlekle inhibitora pompy protonowej, a u chorych z wysokim ryzykiem powikłań ze strony przewodu pokarmowego – celekoksybu (selektywny inhibitor COX-2) wraz z inhibitorem pompy protonowej. W chorobie reumatycznej niesteroidowy lek przeciwzapalny oraz jego droga podania powinny być dobierane indywidualnie dla każdego pacjenta pod kątem siły i czasu działania leku, rodzaju choroby oraz schorzeń współistniejących i ewentualnych przeciwwskazań. Objawy niepożądane ze strony przewodu pokarmowego są wynikiem mechanizmu działania niesteroidowych leków przeciwzapalnych, a te są niezależne od drogi ich podania. Stosowanie inhibitora pompy protonowej przy zażywaniu tylko kardioprotekcyjnych dawek aspiryny powinno być ograniczone do chorych, u których występują czynniki ryzyka powikłań ze strony przewodu pokarmowego. Stosowanie dużych dawek niesteroidowych leków przeciwzapalnych jest ograniczone do przerwania ataku dny moczanowej, ostrego bólu oraz spondyloartropatii osiowej o dużej aktywności klinicznej. W pozostałych przypadkach zaleca się najmniejszą skuteczną dawkę niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Z wiekiem dochodzi do upośledzenia funkcji wszystkich narządów w ustroju, w związku z czym u osób w wieku podeszłym stosowane dawki niesteroidowych leków przeciwzapalnych powinny być niższe. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania dwóch lub więcej niesteroidowych leków przeciwzapalnych w chorobach reumatycznych. Według najnowszej rekomendacji leki te można łączyć z paracetamolem i z lekami o innym mechanizmie działania.
3
Publication available in full text mode
Content available

Skuteczność ketoprofenu stosowanego miejscowo w postaci żelu

84%
Kwiatkowska B.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2013
|
vol. 9
|
issue 1
60-63
EN
Non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) are commonly used in the management of acute and chronic pain. Conditions treated in this way include rheumatic diseases, and particularly degenerative disease, which is the third most common chronic disease in the general population. Selection of a NSAID requires consideration of several factors, e.g. patient’s age, type of pain (acute or chronic), coexisting diseases and concomitant medication. The incidence of degenerative disease increases with age, reaching 50–60% in persons over 75. In this age group, a frequent occurrence are comorbidities and comedications, which may considerably limit or even preclude systemic administration of NSAIDs. These patients may require – as first-line agents – topically administered NSAIDs. Ketoprofen gel provides the strongest analgetic and anti-inflammatory effect and a favourable safety profile. As concentration of the active substance in the skin, cartilage and meniscus is high and low in blood serum, ketoprofen is also recommended in the treatment of trauma pain.
PL
Niesteroidowe leki przeciwzapalne są bardzo często stosowane w leczeniu bólu ostrego i przewlekłego. Wśród chorób, w których znajdują zastosowanie, wymienia się między innymi choroby reumatyczne, a szczególnie chorobę zwyrodnieniową, która jest trzecią co do częstości chorobą przewlekłą występującą w populacji ogólnej. Przy wyborze niesteroidowych leków przeciwzapalnych należy brać pod uwagę wiele czynników, takich jak wiek pacjenta, rodzaj choroby, rodzaj bólu (ostry, przewlekły), występowanie schorzeń współistniejących oraz leki przyjmowane przez chorego. Częstość choroby zwyrodnieniowej wzrasta z wiekiem – występuje ona u około 50–60% osób >75. roku życia. W tej grupie wiekowej często występują również inne schorzenia i przyjmowane są leki, które w istotny sposób mogą ograniczać lub uniemożliwiać stosowanie ogólne niesteroidowych leków przeciwzapalnych. U takich chorych zalecane są przede wszystkim – w pierwszej linii – niesteroidowe leki przeciwzapalne podawane miejscowo. Ketoprofen w żelu cechuje największa siła działania przeciwbólowego i przeciwzapalnego oraz duży profil bezpieczeństwa. Ponieważ stężenie tego leku w postaci żelu w skórze, chrząstce stawowej i łąkotce jest duże, a w surowicy krwi małe, ketoprofen jest również zalecany w bólach urazowych.
4
Publication available in full text mode
Content available

The efficacy of mud pack treatment on ailments related to gonarthrosis

84%
Mika A., Dąbal E., Mika Ł.
Medical Rehabilitation
|
2006
|
vol. 10(1)
57-66
PL
Cel: Celem niniejszej pracy było ustalenie czy zastosowanie okładów borowinowych jako elementu uzupełniającego kinezyterapię i fizykoterapię pozwoli uzyskać lepszy efekt terapeutyczny u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych niż zastosowanie leczenia opartego tylko na kinezyterapii i fizykoterapii. Materiał i metoda: Badaniami objęto 20 kobiet w wieku 49-70 lat, u których stwierdzono II° i III° (wg klasyfikacji Seyfrieda) choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Wszystkich badanych losowo podzielono na dwie grupy: badaną (n=10) i kontrolną (n=10). W grupie badanej zastosowano: okłady borowinowe, kinezyterapię i fizykoterapię, a w kontrolnej tylko kinezyterapię i fizykoterapię. Pacjentów badano dwukrotnie: bezpośrednio przed rozpoczęciem leczenia i po 2 tygodniach w ostatnim dniu zabiegów. U każdego z badanych przeprowadzono pomiar: zakresu ruchomości w stawie kolanowym i obwodu kończyny, ocenę stopnia dolegliwości wynikających z choroby zwyrodnieniowej przy użyciu kwestionariusza WOMAC, oraz pomiar stopnia intensywności odczuwania bólu za pomocą skali VAS. Wyniki: Stwierdzono, iż odczuwana przez pacjentów sztywność w stawie (badana przy pomocy kwestionariusza WOMAC) statystycznie istotnie zmniejszyła się tylko w grupie badanej (p<0.05). Zauważono, iż w obu grupach po zastosowanej terapii nastąpiło statystycznie istotne zmniejszenie poziomu bólu (p<0.05), ocenianego za pomocą skali VAS. Po 2 tygodniach terapii statystycznie istotny przyrost w zakresie zgięcia (p<0.05) zaobserwowano tylko w grupie kontrolnej. Wnioski: Zarówno leczenie oparte tylko na kinezyterapii i fizykoterapii jak i model uzupełniony o okłady borowinowe wykazuje zbliżone działanie przeciwbólowe. Obserwowane po 2 tygodniach zabiegów obniżenie sztywności stawowej pozwala sugerować, że borowina może być włączona jako element uzupełniający terapię choroby zwyrodnieniowej stawów.
EN
Background: The aim of this study was to evaluate whether mud pack application as a supplementary treatment to physiotherapy and therapy with physical agents allow to achieve better outcome than physiotherapy and therapy with physical agents alone in patients suffering from gonarthrosis.Methods: Twenty patients aged 49 to 70 at II and III stage of gonarthrosis were divided into experimental and control groups each comprising 10 patients. The experimental group was treated by mud pack, exercises and therapy with physical agents, whereas the control group only by exercises and therapy with physical agents. The following parameters were evaluated in all patients before and two weeks after the therapy: range of motion in the knee, leg circumference, self-assessment of disease severity (using WOMAC questionnaire), and pain level (using VAS scale).Results: We observed that joint stiffness (assessed using WOMAC questionnaire) decreased significantly only in the experimental group (p<0.05). Significant decrease in pain level assessed by means of VAS scale was noticed in both groups (p<0.05). After the therapy, a significant improvement in knee flexion (p<0.05) was observed only in the control group.Conclusion: Both treatment modalities had similar effects on pain severity. Reduction of joints stiffness observed 2 weeks following the treatment may suggest that mud pack may be used as a supplementary component in the therapy of osteoarthrosis.
5
Publication available in full text mode
Content available

Ryzyko wystąpienia choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa lędźwiowego wśród piłkarzy nożnych

84%
Siwecka G., Wodka-Natkaniec E., Niedźwiedzki Ł., Niedźwiedzki T.
Polish Journal of Sports Medicine
|
2018
|
vol. 34(1)
27-33
EN
Background. Football is the most popular sport discipline among men. Due to its high dynamics and multiple motor features, which are necessary to obtain good results, considering the risk connected with involvement in this sport is essential. The aim of this study was the assessment of mobility and low back pain among football players in terms of the risk of degenerative changes. Material and methods. The sample comprised 50 males aged 16-20 years. The study group included 25 football players whose mean age was age: 17.5 and mean BMI value BMI: 21.5 and the control group included 25 non-training males with the corresponding parameters: age: 18.3 and BMI: 22.3. Lumbar spine mobility was measured using Schöber teat. Besides, hyperextension test was performed as well as anamnesis for the history of contusions, injuries and pain episodes. Results. A lower average value of Schöber’s test was obtained in the group of footballers as compared with the average result obtained from the control group. The anamnesis revealed pain in the lumbar spine in 8% of the footballers while the hyperextension test revealed pain in 12% of participants. No low back pain symptoms were found in the control group. Conclusions. Schöber’s sign and pain in the lumbar spine indicate muscle overload and/or overload of other spinal and adjoining structures and thus, a higher risk of the development of degenerative changes in the lower spine among footballers.
PL
Wstęp. Piłka nożna jest najpopularniejszą dyscypliną sportową wśród mężczyzn. W związku z dużą dynamiką i mnogością cech motorycznych istotnych dla uzyskania dobrych wyników, konieczne jest zwrócenie uwagi na ryzyko jakie niesie ze sobą ten sport. Celem pracy jest ocena ruchomości i występowania bólu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym wśród piłkarzy nożnych w aspekcie ryzyka zmian zwyrodnieniowych. Materiał i metody. Badaniami objęto 50 mężczyzn w wieku 16-20 lat. Grupę badaną stanowiło 25 piłkarzy nożnych w wieku: 17,5 i BMI: 21,5, natomiast grupę kontrolną 25 osób nietrenujących w wieku: 18,3 i BMI: 22,3. W badaniu przeprowadzono pomiar ruchomości kręgosłupa lędźwiowego testem Schöbera. Wykonano także test przeprostu oraz zebrano informacje o przebytych kontuzjach, obrażeniach i bólu. Wyniki. U badanych zaobserwowano niższy wynik testu Schöbera w grupie piłkarzy nożnych w porównaniu do grupy kontrolnej. Podczas wywiadu odnotowano ból w odcinku lędźwiowym kręgosłupa u 8% piłkarzy nożnych, a w czasie testu przeprostu stwierdzono go u 12%. Nie stwierdzono objawów bólowych kręgosłupa lędźwiowego w grupie kontrolnej. Wnioski. Objaw Schöbera i ból w odcinku lędźwiowym świadczą o przeciążeniu mięśni i/lub innych struktur kręgosłupa i jego okolic, a zatem większym ryzyku rozwoju zmian zwyrodnieniowych w dolnym odcinku kręgosłupa u piłkarzy nożnych.
6
Publication available in full text mode
Content available

Ocena leczenia operacyjnego pacjentów ze stenozą zwyrodnieniową w odcinku lędźwiowym metodą hemilaminektomii

84%
Sobański D., Strohm W., Kolasa P.
Aktualności Neurologiczne
|
2014
|
vol. 14
|
issue 1
70-74
EN
Degenerative stenosis of a lumbar segment relates in particular to older people. The most often method, bringing satisfying results is surgical treatment consisting primarily on decompression of vertebral canal. Conservative treatment is rarely used therapy in this disease. One hundred and twenty patients were subjected to retrospective researches, men and women, in whom was diagnosed degenerative stenosis of a lumbar segment. Sixty patients in one group was threaten surgically by hemilaminectomy, and next was analyzed postsurgical results. In similar comparative group was applied conservative treatment. In postsurgical evaluation among patients was proven significant increase of distance of neurogenic claudication and increase of postoperative result, 51 patients was satisfied of treatment. In comparative group fraction of patients satisfied of applied treatment was significantly smaller. Distance of neurogenic claudication was increase significantly in research group where was used surgical treatment. While in patients of comparative group treated rehabilitation method, distance of neurogenic claudication didn’t change. Postoperative result was significantly better, than after conservative treatment. The result of operation was that dimension A-P of spinal canal was increased. A removal of vertebral arches which extraction of adjacent yellow ligaments and overgrown elements of joint is proper method of laminectomy and doesn’t expose patient for increment of complications connected with surgical treatment. Hemilaminectomy was used by Poletti and Yong-Cheol et al. also. Surgical treatment clearly exceeds rehabilitation methods at patients with degenerative stenosis of a lumbar segment.
PL
Stenoza zwyrodnieniowa lędźwiowego odcinka kręgosłupa dotyczy szczególnie ludzi starszych. Najskuteczniejszą metodą terapeutyczną jest leczenie operacyjne, polegające na odbarczeniu kanału kręgowego. Badaniu retrospektywnemu poddano 120 pacjentów z klinicznie i radiologicznie zdiagnozowaną stenozą zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego. Grupę badaną stanowiło 60 chorych, których leczono operacyjnie – metodą hemilaminektomii. Grupę porównawczą tworzyło 60 pacjentów rehabilitowanych. U osób z grupy badanej znacznie wydłużył się dystans pokonywany bez objawów chromania neurogennego. W grupie porównawczej nie zaobserwowano zmian w tym zakresie. Wynik leczenia operacyjnego okazał się znacznie lepszy od rezultatów leczenia zachowawczego. Po operacji odbarczającej powiększył się również wymiar kanału kręgowego A-P. Usunięcie łuku kręgu po jednej stronie – wraz z przyległymi więzadłami żółtymi i przerośniętymi elementami stawu – to metoda wystarczająca do właściwego odbarczenia i nienarażająca pacjenta na duże ryzyko okołooperacyjne. Hemilaminektomia została zastosowana przez takich autorów, jak Poletti czy Yong-Cheol i wsp. W wyniku przeprowadzonych badań można jednoznacznie stwierdzić, że leczenie operacyjne pacjentów ze stenozą w lędźwiowym odcinku kręgosłupa jest skuteczniejsze od rehabilitacji.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.