Search results

Search:
in the keywords: choroba górska

Sort By:

Limit search:

Aktualny stan badań nad zaburzeniami psychicznymi u wspinaczy wysokogórskich

100%

Sołtysik M., Flakus M., Lubecka B., Pudlo R.

issue 2

200-207

Publications on mountaineering and alpinism underline the impact of numerous stress and interfering factors connected with high altitudes. Among different psychopathological syndromes they cause, acute mountain sickness has been relatively best described. Its complications, particularly high-altitude cerebral edema and high-altitude pulmonary edema, may become life-threatening. In the course of acute mountain sickness, various psychopathological symptoms may be observed, among which cognitive and psychotic symptoms have been described in most detail, both in scientific and popular literature. Recently, the significance of anxiety symptoms and sleep disorders has also been indicated. The latter are characteristic for both acute and chronic forms of mountain sickness, which affects indigenous and migrant populations for a long time inhabiting high altitude areas. There are also indications for the existence of distinctive impairments of the central nervous system as a result of long-term exposure to high-altitude mountain environment. The syndrome has been termed high-altitude cerebral asthenia. Its axial symptoms can be divided into intellectual, emotional and impulsive function impairments. The existing studies have provided evidence for distinguishing three forms of highland asthenia: characteropathic, encephalopathic and neuroplegic. This paper discusses the psychopathological picture of chronic mountain sickness and high-altitude cerebral asthenia, based on the current state of research concerning the cognitive functioning of mountaineers.

W literaturze dotyczącej wspinaczki wysokogórskiej i alpinizmu podkreśla się wpływ licznych czynników stresowych i zakłócających związanych z dużymi wysokościami. Spośród różnych zespołów psychopatologicznych spowodowanych tymi czynnikami stosunkowo najlepiej opisana wydaje się ostra choroba górska. Jej powikłania – w postaci wysokościowego obrzęku mózgu i obrzęku płuc – mogą w skrajnych przypadkach prowadzić do zagrożenia życia. W przebiegu ostrej choroby górskiej obserwuje sie różnorodne objawy psychopatologiczne, spośród których najszerszego opisu (w literaturze zarówno naukowej, jak i popularnej) doczekały się zaburzenia poznawcze i psychotyczne. W ostatnich latach wskazuje się także na znaczenie objawów lękowych i zaburzeń snu, przy czym te ostatnie występują i w ostrej, i w chronicznej postaci choroby górskiej; druga z wymienionych postaci jest charakterystyczna dla ludności autochtonicznej i ludności napływowej, która przez dłuższy czas zamieszkuje tereny wysokogórskie. Istnieją też przesłanki przemawiające za istnieniem szczególnych form uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego będących skutkiem długotrwałego oddziaływania urazowych czynników środowiska wysokogórskiego. Zespół ten określony został mianem astenii wysokogórskiej. Do objawów osiowych należą zaburzenia funkcji intelektualnych, emocjonalnych i popędowych. Dotychczasowe badania dają podstawę do wyróżnienia trzech postaci astenii wysokogórskiej: charakteropatycznej, encefalopatycznej i neuroplegicznej. Autorzy przedstawiają obrazy psychopatologiczne ostrej choroby górskiej i astenii wysokogórskiej oraz aktualny stan badań nad funkcjonowaniem poznawczym wspinaczy.

Refine search results

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2018

1 Flakus M.

1 Lubecka B.

1 Pudlo R.

1 Sołtysik M.

Search results

Aktualny stan badań nad zaburzeniami psychicznymi u wspinaczy wysokogórskich