Search results

1

Jersinioza czy choroba Leśniowskiego Crohna?

100%

Franczak P., Witzling M., Siczewski W.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(1)

52-54

PL

Jersinioza jest chorobą odzwierzęcą wywołaną zakażeniem bakterią Yersinia enterocolictica. Różnorodność towarzyszących jej objawów klinicznych oraz podobieństwo do innych chorób przysparza dużych trudności diagnostyczno-terapeutycznych. Autorzy prezentują przypadek 38-letniego pacjenta, u którego zakażenie bakterią Yersinia enterocolitica imitowało chorobę Leśniowskiego-Crohna.

2

Stanowisko grupy ekspertów na temat aktualnej praktyki i perspektyw leczenia złożonych przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna

88%

Banasiewicz T., Eder P., Rydzewska G., Reguła J., Dobrowolska A., Durlik M., Wallner G.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

vol. 91(1)

38-46

PL

Przetoki okołoodbytnicze w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) stanowią istotny problem w tej grupie chorych. Obserwuje się je u zdecydowanej większości pacjentów z zajęciem przez proces zapalny odbytnicy. Przetoki okołoodbytnicze w ChLC stanowią duże wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne z uwagi na nasilone objawy kliniczne oraz gorsze rokowanie niż w przypadku przetok pochodzenia odkryptowego. Warunkiem wdrożenia skutecznego leczenia przetok okołoodbytniczych w przebiegu ChLC jest prawidłowa diagnostyka, która określi anatomię przetok, obecność potencjalnych zwężeń i stanu zapalnego w obrębie przewodu pokarmowego. Leczenie przetok okołoodbytniczych jest trudne i wymaga ścisłej współpracy chirurga kolorektalnego z gastroenterologiem. Połączenie leczenia operacyjnego z farmakologicznym jest skuteczniejsze niż samo leczenie chirurgiczne, a także niż sama farmakoterapia. W leczeniu zachowawczym niewielkie znaczenie mają aminosalicylany czy steroidy, znajdują natomiast zastosowanie chemioterapeutyki, antybiotyki oraz tiopuryny. Największą skuteczność wykazują przeciwciała neutralizujące TNF-alfa, jak m.in. infliksymab (IFX), adalimumab (ADA) czy certolizumab (CER). Leczenie chirurgiczne może mieć charakter doraźny – w takich sytuacjach zalecane są zabiegi drenażowe, najczęściej z pozostawieniem luźnego setonu. Zabiegi planowe polegają na wycięciu przetok (przetoki proste) lub wykonaniu procedur bardziej złożonych, takich jak przemieszczenie płatów błony śluzowej czy podwiązanie międzyzwieraczowej części kanału przetoki. Działania chirurgiczne mogą być wspomagane techniką wideo (video-asssisted anal fistula treatmnet; VAAFT) czy zastosowaniem terapii podciśnieniowej. W skrajnych przypadkach konieczne może być wyłonienie stomii. W leczeniu przetok okołoodbytniczych stosowane są również kleje oraz tzw. zatyczki. Duże nadzieje wiąże się z wprowadzeniem do praktyki klinicznej komórek macierzystych, czyli podawaniem multipotencjalnych komórek linii niehematopoetycznej w okolicę przetok w celu indukcji zjawiska immunomodulacji i gojenia tkankowego.

3

Opieka pielęgniarska nad dzieckiem z chorobą Leśniowskiego-Crohna

75%

Szklarczyk K.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2021

|

vol. 6

|

issue 3

91-101

EN

Introduction. Crohn’s disease belongs to the group of inflammatory bowel diseases. It is most often diagnosed in children and adolescents. Providing a child with multidisciplinary care, including nursing care, is crucial to improve the patient’s condition as soon as possible and lead to remission of the disease. Aim. The aim of the study is to analyze the nursing procedurę in the care of a child with Xrohn’s disease. Materials and methods. The study analyzes the literaturę on Crohn’s disease and the tasks performer by a nurse in caring for a pediatric patient with this disease. Overview. The incidence of Crohn’s disease is influenced by a number of a factors. An important aspect of treatment is determining the stage of the disease and selecting an individualized therapy. Conclusions. Crohn’s disease significantly affects the quality of life of a child. An important element in the work of a nurse caring for a child with Crohn’s disease is providing support and educating an adolescent patient and his parents.

PL

Wstęp. Choroba Leśniowskiego – Crohna należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit. Najczęściej jest diagnozowana u dzieci i młodzieży. Zapewnienie dziecku multidyscyplinarnej opieki, w tym pielęgniarskiej jest kluczowe, aby jak najszybciej poprawić stan pacjenta i doprowadzić do remisji choroby. Cel. Celem pracy jest analiza postępowania pielęgniarskiego w opiece nad dzieckiem z chorobą Leśniowskiego – Crohna. Materiał i metody. W pracy dokonano analizy literatury poświęconej chorobie Leśniowskiego – Crohna oraz zadań sprawowanych przez pielęgniarkę w opiece nad pacjentem pediatrycznym z tą jednostką chorobową. Przegląd. Na występowanie choroby Leśniowskiego – Crohna ma wpływ szereg czynników. Ważnym aspektem leczenia jest określenie stopnia zaawansowania choroby oraz dobranie zindywidualizowanej terapii. Wnioski. Choroba Leśniowskiego – Crohna istotnie wpływa na jakość życia dziecka. Istotnym elementem w pracy pielęgniarki sprawującej opiekę nad dzieckiem z chorobą Leśniowskiego – Crohna jest udzielanie wsparcia, a także edukacja młodocianego pacjenta oraz jego rodziców.

4

Komórki macierzyste w leczeniu złożonych przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Crohna

75%

Borycka-Kiciak K., Pietrzak A., Kielar M., Tarnowski W.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(1)

38-47

PL

Leczenie przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Crohna jest wymagające i obarczone wysokim odsetkiem niepowodzeń, co zmusza klinicystów do poszukiwania nowych, skuteczniejszych metod terapeutycznych. Jedną z takich opcji jest miejscowe zastosowanie mezenchymalnych komórek macierzystych pochodzących z tkanki tłuszczowej. Dzięki swojej multipotencjalności i wielokierunkowemu mechanizmowi działania wspomniane komórki stanowią obiecujące narzędzie małoinwazyjnego zaopatrywania złożonych przetok okołoodbytniczych, niereagujących na dotychczasowe leczenie, o dużej skuteczności i korzystnym profilu bezpieczeństwa. Niniejsza praca prezentuje aktualną wiedzę na temat mechanizmów działania i sposobu wykorzystania mezenchymalnych komórek macierzystych w leczeniu przetok okołoodbytniczych, a także wyniki skuteczności i bezpieczeństwa ich zastosowania w leczeniu okołoodbytniczej choroby Crohna na podstawie dostępnej literatury.

5

Podstawowe objawy i różnicowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit

63%

Wojtuń S., Gil J., Szwed Ł., Dyrla P.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 1

61-66

EN

Ulcerative colitis (colitis ulcerosa, CU) and Crohn’s disease belong to a group of nonspecific inflammatory bowel diseases characterized by chronicity and unknown aetiology. Due to their heterogeneous pathogeneses, their clinical pictures and clinical courses vary. This results in diagnostic difficulties that are encountered despite the availability of a number of specialized tests in contemporary medicine. It is known that a condition necessary to establish a definitive diagnosis is to confirm the presence of a nonspecific inflammatory bowel disease in a histopathological examination, but laboratory tests are helpful in the initial diagnosis and demonstrate the extent and severity of the inflammatory process. C-reactive protein is the indicator of the inflammatory process, and anaemia that occurs in ulcerative colitis is due to both the chronicity of the disease and iron deficiency secondary to blood loss. Laboratory diagnosis is also applicable in the evaluation of parenteral complications concerning the liver, bile ducts, and osteoporosis. Abnormal liver function tests are frequent in inflammatory bowel diseases and may be caused by an ongoing inflammatory process typical of these diseases as well as by the pharmacological treatment implemented. Although new methods, such as computed tomography, magnetic resonance imaging and positron emission tomography, are used in diagnosing gastrointestinal diseases, endoscopy with histopathological analysis of the collected samples still is (and will be for a long time) a primary diagnostic method in the process of diagnosing, monitoring the course of treatment and oncological surveillance.

PL

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna należą do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit o przewlekłym przebiegu i nieznanej etiologii. Z uwagi na niejednorodną patogenezę mają zróżnicowany obraz i przebieg kliniczny, co powoduje trudności diagnostyczne pomimo dostępności wielu wielospecjalistycznych badań. Wiadomo, że warunkiem koniecznym ustalenia ostatecznego rozpoznania jest potwierdzenie nieswoistej choroby zapalnej jelit w badaniu endoskopowym i histopatologicznym, niemniej jednak badania laboratoryjne są pomocne we wstępnej diagnostyce i odzwierciedlają zasięg oraz nasilenie procesu zapalnego. Białko C-reaktywne stanowi wykładnik procesu zapalnego, a występująca we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego niedokrwistość jest wynikiem zarówno przewlekłości choroby, jak i niedoboru żelaza wtórnego do utraty krwi. Diagnostyka laboratoryjna ma również zastosowanie w ocenie powikłań pozajelitowych dotyczących wątroby i dróg żółciowych, a także osteoporozy. Nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych są częste w chorobach zapalnych jelit i mogą być spowodowane procesem zapalnym typowym dla tych chorób, ale też stosowanym leczeniem farmakologicznym. Chociaż powstają nowe metody wykorzystywane w diagnostyce przewodu pokarmowego, takie jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytronowa tomografia emisyjna, to jednak badanie endoskopowe z oceną histopatologiczną pobranych wycinków jest (i jeszcze długo będzie) podstawową metodą diagnostyczną w rozpoznawaniu, monitorowaniu leczenia oraz nadzorze onkologicznym.

6

Żywienie enteralne pacjentów pediatrycznych z rozpoznaną chorobą Leśniowskiego-Crohna

63%

Rudzki B., Żwirełło A., Burdyn G., Kaźmierczak- Siedlecka K. L., Lubieniecka-Archutowska E., Lebiedzińska A.

Farmacja Polska

|

2020

|

vol. 76

|

issue 3

170-174

EN

Crohn's disease belongs to the group of inflammatory bowel disease and is characterized by inflammatory changes that can affect all part of the gastrointestinal tract. The etiology of Crohn’s disease includes genetic background as well as environmental factor, such as diet (for instance, consumption of sugar, milk, and gluten). The disease progresses with periods of progression and remission. Inflammation often occurs in one part of gastrointestinal tract, however, usually involves several distant sections of the gastrointestinal tract. The complex therapy for Crohn's disease should include pharmacotherapy and nutritional treatment. Pediatric patients may have specific nutritional deficiencies depending on the gastrointestinal tract affected. When lesions are located in the distal part of the ileum, vitamin B12 deficiency may occur. Besides vitamin B12 deficiency, iron, folic acid, and magnesium deficiency may also be developed. The assessment of nutritional status of patients with Crohn’s disease seems to be important due to identification of patients suffering from malnutrition or being at risk of malnutrition development. If the protein-caloric demand is not covered, the oral nutrition should be supplemented using oral nutritional supplements (ONS) and other oral food supplements. Enteral nutrition, which is given via artificial access to the alimentary tract, should be included in children with active Crohn's disease, when oral nutrition with oral nutritional supplements does not cover the quantitative and qualitative demand of the body. The efficiency of enteral nutrition is similar to the effect provided by corticosteroids. There are available several types of enteral formula including also immunomodulatory components, such as glutamine. The aim of nutritional therapy is to improve the patients’ nutritional status and to achieve disease remission and its maintenance. The introduction of appropriate nutritional treatment prevents the occurrence of a deficiency of nutrients, minerals, and vitamins, and as a consequence supports the appropriate growth and development of the child.

PL

Choroba Leśniowskiego-Crohna (ChLC) należy do grupy nieswoistych zapaleń jelit i charakteryzuje się zmianami zapalnymi mogącymi obejmować każdy odcinek przewodu pokarmowego. Częstość występowania objawów klinicznych ChLC jest odmienna u dzieci i osób dorosłych. Choroba przebiega z okresami zaostrzeń oraz remisji. Kompleksowa terapia ChLC powinna obejmować farmakoterapię oraz leczenie żywieniowe. U pacjentów pediatrycznych mogą wystąpić określone niedobory pokarmowe w zależności od odcinka przewodu pokarmowego objętego zmianami chorobowymi. Gdy zmiany chorobowe są zlokalizowane w dystalnej części jelita krętego może wystąpić niedobór witaminy B12. U dzieci z ChLC może wystąpić także niedobór żelaza, kwasu foliowego oraz magnezu. Ze względu na duże ryzyko rozwinięcia niedożywienia w tej grupie chorych, istotna jest prawidłowa ocena stanu odżywienia. W przypadku braku możliwości całkowitego pokrycia zapotrzebowania białkowo-kalorycznego, żywienie doustne należy uzupełnić stosując doustne suplementy pokarmowe (ONS). Żywienie dojelitowe należy włączyć u dzieci z aktywną postacią ChLC, gdy żywienie doustne uzupełnione o suplementy pokrywa potrzeb ilościowych i jakościowych organizmu. Według najnowszych badań, żywienie dojelitowe jest skuteczne w osiągnięciu remisji choroby, a otrzymane efekty są porównywalne do efektów uzyskanej dzięki zastosowanej glikokortykoterapii. Celem leczenia żywieniowego jest poprawa stanu odżywienia pacjenta oraz osiągnięcie remisji choroby i jej utrzymanie. Odpowiednie leczenie żywieniowe wspomaga także prawidłowy wzrost i rozwój dziecka.

7

Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnostyka i leczenie

63%

Hebzda A., Szczeblowska D., Serwin D., Wojtuń S., Hebzda Z., Grys I.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 2

98-103

EN

Crohn’s disease is a chronic disease that may occur in any part of digestive tract, causing significant lowering of quality of life and declining of fitness of patients. Most common symptoms are: abdominal pain, diarrhoea, blood in stool, palpable (often tender) mass in abdomen, weight loss, weakness, fever and feverishness. Those symptoms are often accompanied by perianal lesions such as fistulae, fissures and abscesses, and also other enterocutaneous fistulae. Diagnosis is based on endoscopy with biopsies, histopathology and radiological techniques with use of barium contrast. In spite of improving recognition of Crohn’s disease and better accessibility to diagnostic procedures some cases are diagnosed during surgery because of ileus or wrong diagnosis of appendicitis. Typical treatment includes 5-aminosalicilates, glicocorticoids and thiopurines. At the moment there are two monoclonal anti-TNF-α antibodies registered in Poland for biological treatment of Crohn’s disease. Conventional and biological therapy doesn’t always allow us to prevent surgical treatment. In years of observation, most of the patients undergo at least one surgery. Recent publication demonstrate purposefulness of early biologic and immunosuppressive therapy (top-down strategy). The chance to change course of disease is tempting, but possibility of complications (esp. infectious) suggest cautious approach, until further data are known. Those complications also incline us to leave this kind of treatment to experienced sites.

PL

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłym schorzeniem, które może dotyczyć dowolnego odcinka przewodu pokarmowego (najczęściej końcowego odcinka jelita cienkiego), powodującym znaczne obniżenie jakości życia oraz upośledzenie sprawności chorego. Najczęstsze objawy to ból brzucha, biegunka, krew w stolcu, badalny (często tkliwy) opór w jamie brzusznej, utrata masy ciała, osłabienie, stany podgorączkowe i gorączka. Często towarzyszą im zmiany okolicy odbytowej – przetoki, szczeliny i ropnie, a także przetoki jelitowo-skórne. Rozpoznanie opiera się na endoskopii z pobraniem wycinków, histopatologii oraz metodach radiologicznych z użyciem kontrastu. Pomimo coraz lepszego rozpoznawania i łatwiejszego dostępu do diagnostyki część przypadków jest diagnozowana w trakcie zabiegu z powodu niedrożności lub mylnie rozpoznanego zapalenia wyrostka robaczkowego. W leczeniu najczęściej stosuje się preparaty 5-aminosalicylanów, glikokortykosteroidy oraz tiopuryny. Obecnie w Polsce zarejestrowane są dwa przeciwciała anty-TNF-α, stosowane w terapii biologicznej. Leczenie metodami klasycznymi oraz lekami biologicznymi nie zawsze pozwala uniknąć interwencji chirurgicznej. Z dłuższej obserwacji wynika, że większość chorych przechodzi przynajmniej jeden zabieg operacyjny. Nowe doniesienia coraz śmielej wskazują na celowość wczesnego włączania terapii biologicznej i immunosupresyjnej (strategia top-down). Choć szansa zmiany przebiegu choroby w wyniku agresywnego leczenia od momentu rozpoznania jest kusząca, ze względu na możliwość wystąpienia powikłań takiej terapii, zwłaszcza infekcyjnych, należy zachować ostrożność, dopóki nie będziemy mieli więcej danych. Powikłania te wymuszają również, aby leczeniem tym zajmowały się ośrodki referencyjne, mające duże doświadczenie w tej dziedzinie.

8

Terapia naltreksonem w niskiej dawce – skuteczność i bezpieczeństwo terapii stosowanej poza wskazaniami

63%

Stańczak A.

Farmacja Polska

|

2020

|

vol. 75

|

issue 12

676-686

EN

Naltrexone is well-known opioid antagonist used in chronic or acute states of abuse, respectively. Nowadays the low doses of this drug are gaining popularity among researchers, doctors and patients seeking alternatives to well-known and widely used therapies in various indications. The low-dose naltrexone (LDN) is the therapy which involving the use of naltrexone at daily doses 10 times lower or even lower (usually 1 mg - 5 mg) than in the approved by Food and Drug Administration and European Medicines Agency. The therapy is usually prepared by using pure substance (obtained from manufacturer) or by preparing appropriate dosage from drug available on the market. In accordance with available reports low dosage of naltrexone may acts through short-term and intermittent binding to opioid receptors causes a compensatory increase in endogenous opioids including β-endorphins and increase in expression of μ and δ receptors. The LDN also binds briefly the opioid growth factor receptor (OGFr), causing blockage of binding to opioid growth factor (OGF, met-enkephalin). The researchers also believe that low-dose naltrexone is antagonist of TLR4 receptor and acts as glial cells modulator. Based on the mechanism of action of low-doses of naltrexone, which is not fully known, researchers are trying to confirm reports concerning the efficacy and safety of the therapy in many diseases, including autoimmune disorders (including Crohn's disease, multiple sclerosis), fibromyalgia and chronic pain, cancer or dermatological diseases. The safety profile of naltrexone at standard doses (50-100 mg) is well known when the drug is used in accordance with registered indications. The information on the safety of LDN treatment protocol is still limited and the data collected is insufficient. Preliminary reports may suggest that treatment is relatively safe however, to confirm safety profile and effects of chronic use it is necessary to conduct extensive, long-term studies in large, varied populations. Despite the lack of registration in any indication and necessity of conducting extensive research on the safety and effectiveness of its use, this therapy has gained a wide range of supporters among both doctors and patients and has been adopted as an alternative off-label treatment. If the effectiveness and safety of LDN are confirmed, it will be undoubtedly a breakthrough therapy, willingly used by patients around the world due to its low cost, availability, safety profile and easy to use.

PL

Low-dose naltrexone (LDN) – terapia naltreksonem w niskiej dawce polegająca na zastosowaniu naltreksonu w dawkach dobowych 10-cio krotnie niższych lub mniejszych (zwykle 1 mg – 5 mg) niż w zarejestrowanej terapii zyskuje co raz to większą popularność. W oparciu o mechanizm działania niskich dawek naltreksonu badacze starają się potwierdzić doniesienia dotyczące skuteczność i bezpieczeństwo terapii w wielu chorobach, w tym o podłożu autoimmunologicznym (między innymi: chorobie Leśniowskiego-Crohna, stwardnieniu rozsianym), fibromialgii i przewlekłym bólu, nowotworach czy chorobach dermatologicznych. Pomimo braku rejestracji w jakimkolwiek wskazaniu i potrzeby przeprowadzenia rozległych badań dotyczących bezpieczeństwa oraz skuteczności jej stosowania, terapia ta zyskała szerokie grono zwolenników zarówno wśród lekarzy jak i pacjentów i została przyjęta jako alternatywna metoda leczenia off-label.

9

The therapeutic potential of short-chain fatty acids enemas in inflammatory bowel diseases: a systematic review

63%

Kaczmarek N., Kokot M., Makarewicz A., Glapa-Nowak A., Nowak J. K., Jamka M., Walkowiak J.

Farmacja Polska

|

2020

|

vol. 76

|

issue 5

297-304

PL

Sugeruje się, że krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (SCFA) mogą redukować nasilenie objawów klinicznych, poprawiać wyniki badania endoskopowego i histopatologicznego u pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit (IBD). Jednakże, pomimo obiecujących badań in vitro, wyniki badań przeprowadzonych w modelu zwierzęcym oraz randomizowanych badań kontrolowanych (RCT) są niejednoznaczne. Celem tego przeglądu systematycznego była ocena skuteczności SCFA podawanych doodbytniczo u pacjentów z IBD. Wyszukiwanie elektroniczne przeprowadzono w następujących bazach danych: PubMed, Scopus, Web of Science i Cochrane. Kryteria włączenia badań oryginalnych do przeglądu systematycznego obejmowały: 1) rodzaj badań: równoległe lub krzyżowe RCT; 2) język: artykuły w języku angielskim; 3) rodzaj interwencji: SCFA podawane doodbytniczo; 4) populacja badana: pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub chorobą Leśniowskiego-Crohna, niezależnie od płci, wieku, pochodzenia etnicznego, lokalizacji badania i wielkości próby. Jako punkty końcowe przyjęto wpływ podaży SCFA na wskaźnik aktywności choroby (DAI) oraz wyniki badań endoskopowych i histopatologicznych. Do analizy zakwalifikowano 4 badania obejmujące łącznie 187 pacjentów z IBD. W 2 badaniach oceniano wpływ SCFA na DAI, w 4 badaniach – na wyniki badania endoskopowego i histopatologicznego. Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy grupą interwencyjną a grupą kontrolną w zakresie wpływu na jakikolwiek analizowany parametr. W 2 badaniach wykazano istotny spadek DAI po okresie interwencji, zarówno w grupie SCFA, jak i w grupie kontrolnej. Podobnie, w 4 badaniach odnotowano statystycznie istotne różnice między wynikami endoskopowymi przed i po interwencji w grupie SCFA. Jednakże, w 3 badaniach podobny efekt zaobserwowano w grupie kontrolnej. Poza tym, w 3 badaniach nie zaobserwowano wpływu SCFA na wyniki histopatologiczne. Podsumowując, brak jest dowodów na skuteczność SCFA podawanych doodbytniczo u pacjentów z IBD.

EN

It has been suggested that short-chain fatty acid (SCFA) enemas might improve clinical, endoscopic and histological scores in patients with inflammatory bowel disease. However, despite the promising results of in vitro studies, the findings of animal studies and randomised controlled trials are inconclusive. Therefore, this review aimed to assess the efficacy of SCFA enemas in patients with inflammatory bowel diseases. Electronic searches were performed in PubMed, Scopus, Web of Science and Cochrane databases. Original studies were included in this systematic review if they met the following inclusion criteria: 1) types of studies: parallel or crossover randomised controlled trials; 2) language: articles published in English; 3) types of interventions: SCFA enemas; 4) population: studies conducted in subjects with ulcerative colitis or Crohn’s disease of either gender and any age and without restrictions based on the ethnicity of study participants, location of study or sample size. The outcomes included the effect of SCFA enemas on disease activity index (DAI), endoscopic and histological scores. In total, four studies enrolling 187 patients with inflammatory bowel diseases were included in this systematic review. Two studies assessed the effect of SCFA enemas on DAI. Four studies evaluated the effect of SCFA therapy on the endoscopic score and the histological score. There were no significant differences between the SCFA groups and the control groups regarding the impact on any analysed parameter. Two studies demonstrated a statistically significant decrease in DAI after the intervention period, both in the SCFA groups and the control groups. Similarly, statistically significant differences between pre- and post-intervention endoscopic scores in the SCFA groups were reported in four studies. However, in three studies, a similar effect was demonstrated in the control groups. Besides, in three studies no effect of SCFA enemas on the histological score was observed. In conclusion, there is no evidence for the effectiveness of SCFA enemas in patients with inflammatory bowel diseases.

10

Koarktacja aorty u 13-letniego chłopca z chorobą trzewną i chorobą Leśniowskiego-Crohna – opis przypadku

63%

Krenc Z., Bąk-Romaniszyn L.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 1

63-67

EN

Coarctation of the aorta (CoA) is a narrowing of the aorta most commonly found just distal to the origin of the left subclavian artery. It is a relatively common anomaly that accounts for 5-7.5% of all congenital heart diseases. Male to female predominance is 2:1-3:1. This condition may occur as an isolated defect or in association with various other lesions, most commonly bicuspid aortic valve. Coarctation of the aorta is the most common cardiac defect associated with Turner syndrome. This congenital aorta disease is characterized by a high blood pressure in the upper part of the body and a decreased blood pressure in the lower part. Hypertension is common in older children but infants may present early heart failure. CoA can be diagnosed with echocardiography, but the most accurate methods are CT angiography or MR angiography. Management of coarctation of aorta depends upon age, clinical presentation, type of coarctation and associated heart defects. Various surgical options, e.g. end-to-end anastomosis, subclavian flap, synthetic grafts are reported. Endovascular treatment (balloon angioplasty and stent placement) is an acceptable alternative to surgical repair of native and recurrent coarctation. This paper presents unusual coexistence of aortic coarctation, celiac disease and Crohn’s disease in a 13-year-old male patent.

PL

Koarktacja aorty (CoA) jest to zwężenie światła aorty umiejscowione najczęściej poniżej odejścia lewej tętnicy podobojczykowej. Występuje z częstością 5-7,5% wszystkich wad wrodzonych serca i dwu-, trzykrotnie częściej u chłopców niż u dziewcząt. Koarktacja aorty jest najczęstszą wadą układu sercowo-naczyniowego u pacjentek z zespołem Turnera. Wada może mieć charakter izolowany lub występować w skojarzeniu z innymi wadami, zwłaszcza dwupłatkową zastawką aorty. Najbardziej typowym objawem CoA jest wzrost ciśnienia na kończynach górnych, a jego obniżenie na kończynach dolnych. Nadciśnienie tętnicze obserwuje się głównie u dzieci starszych, podczas gdy u niemowląt mogą wcześnie rozwinąć się objawy niewydolności krążenia. Badanie echokardiograficzne jest podstawową metodą w diagnostyce koarktacji aorty, ale bardziej precyzyjną ocenę wady można uzyskać w badaniach angiograficznych CT lub MR. Postępowanie lecznicze w CoA zależy od wieku pacjenta, objawów klinicznych, typu wady oraz wad towarzyszących. W leczeniu operacyjnym stosowane są różne metody, np. zespolenie koniec do końca, poszerzenie zwężonego odcinka z wykorzystaniem łaty z własnej tętnicy podobojczykowej czy tworzywa sztucznego. Alternatywą dla operacji chirurgicznej są metody leczenia interwencyjnego (angioplastyka balonowa, implantacja stanu), szczególnie w przypadku nawrotów zwężenia. W niniejszej pracy prezentujemy przypadek nieopisywanego dotąd w piśmiennictwie współistnienia koarktacji aorty, choroby trzewnej i choroby Leśniowskiego-Crohna. Jest to jednocześnie przykład późnego rozpoznania wady układu sercowo-naczyniowego u 13-letniego chłopca.

11

Nieswoiste zapalenia jelit a płodność, przebieg ciąży, porodu i karmienie piersią

51%

Szczeblowska D., Serwin D., Hebzda A., Wojtuń S., Grys I.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 2

104-109

EN

The non-specific enteritis include ulcerative inflammation of the large intestine and the Crohn’s disease. As the peak of incidence of the diseases is between 15 and 35 years old and these concerns people in procreative period, some questions and doubts on the influence of the diseases and their treatment on fertility, the course of gestation, labour and the safety of breast feeding are born. In the paper, some rules on the treatment of nonspecific enteritis in males and females planning having offspring as well as pregnant and feeding females are showed. It should be underlined that non-specific enteritis are not contraindication to become pregnant. Gestation also does not constitute indication for the non-specific enteritis treatment interruption. It should be underlined that gestation is not indication for the non-specific enteritis treatment interruption as their exacerbation relates to higher risk for offspring than implementation of an invasive but successful treatment. The disease activation increases the risk of miscarriage, preterm labours and intrauterine death of foetus. Continuous pharmacotherapy of the enteritis with non-carcinogenic substances has great influence on the birth of a healthy child. The best time to become pregnant is the period after at least 3 months of the disease remission. At the time of gestation planning, folic acid supplementation is indicated.

PL

Do nieswoistych zapaleń jelit zaliczamy wrzodziejące zapalenie jelita grubego i chorobę Leśniowskiego-Crohna. Ponieważ szczyt zapadalności na te choroby przypada między 15. a 35. rokiem życia, a więc dotyczy osób w okresie prokreacyjnym, rodzi się szereg pytań i wątpliwości na temat wpływu tych schorzeń oraz ich leczenia na płodność, a także przebieg ciąży, porodu i ewentualne bezpieczeństwo późniejszego karmienia piersią. W opracowaniu zostały przedstawione zasady leczenia nieswoistych zapaleń jelit u mężczyzn oraz u kobiet planujących posiadanie potomstwa, jak również kobiet będących w ciąży i karmiących. Należy podkreślić, że sam fakt rozpoznania nieswoistych chorób zapalnych jelit nie jest bezpośrednim przeciwwskazaniem do zajścia w ciążę. Ciąża nie stanowi również wskazania do przerwania leczenia tych chorób, tj. nieswoistych zapaleń jelit, gdyż zaostrzenie ich przebiegu wiąże się z większym ryzykiem dla potomstwa w porównaniu z niebezpieczeństwem wynikającym z wdrożenia nawet agresywnego, a skutecznego leczenia. Aktywacja tych chorób zwiększa zarówno ryzyko poronień, jak i porodów przedwczesnych oraz wewnątrzmacicznego obumarcia płodu. Nieprzerwana farmakoterapia nieswoistych zapaleń jelit środkami niemającymi działania karcynogennego ma istotny wpływ na urodzenie zdrowego dziecka. Optymalnym czasem do zajścia w ciążę w takim przypadku jest okres po trwającej przynajmniej 3 miesiące remisji choroby. W okresie planowania ciąży zaleca się suplementację kwasu foliowego.

Refine search results

Jersinioza czy choroba Leśniowskiego Crohna?

Stanowisko grupy ekspertów na temat aktualnej praktyki i perspektyw leczenia złożonych przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna

Opieka pielęgniarska nad dzieckiem z chorobą Leśniowskiego-Crohna

Komórki macierzyste w leczeniu złożonych przetok okołoodbytniczych w przebiegu choroby Crohna

Podstawowe objawy i różnicowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit

Żywienie enteralne pacjentów pediatrycznych z rozpoznaną chorobą Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnostyka i leczenie

Terapia naltreksonem w niskiej dawce – skuteczność i bezpieczeństwo terapii stosowanej poza wskazaniami

The therapeutic potential of short-chain fatty acids enemas in inflammatory bowel diseases: a systematic review

Koarktacja aorty u 13-letniego chłopca z chorobą trzewną i chorobą Leśniowskiego-Crohna – opis przypadku

Nieswoiste zapalenia jelit a płodność, przebieg ciąży, porodu i karmienie piersią