Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  chirurgia endoskopowa
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Wprowadzenie: Celem pracy była analiza częstości występowania brodawczaka odwróconego w obrębie nosa i zatok przynosowych u chorych operowanych techniką endoskopową w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Laryngologicznej, Audiologii i Foniatrii. Materiał i metody: W latach 2006–2016 z powodu chorób zatok przynosowych operowano w klinice 3574 chorych. Podstawą kwalifikacji do leczenia były: wywiad, badanie przedmiotowe i tomografia komputerowa zatok przynosowych w trzech płaszczyznach oraz badania laboratoryjne. Materiał opracowano na podstawie analizy danych z historii chorób. Analizie poddano wiek chorych, płeć, wyniki badania histopatologicznego zmian patologicznych usuniętych w czasie operacji. Wyniki: W badanym materiale wśród 3574 pacjentów operowanych techniką endoskopową z powodu przewlekłych zmian zapalnych, u 80 z nich (2,23%) – w tym u 31 kobiet (38,75%) i u 49 mężczyzn (61,25%) – na podstawie badania histopatologicznego postawiono rozpoznanie brodawczaka odwróconego. Największą grupę stanowili chorzy w wieku 60–70 lat (12,5% kobiet i 15% mężczyzn) oraz 50–60 lat (w tej grupie było 5% kobiet i 21,25% mężczyzn). W latach 2006–2016 każdego roku przeprowadzano różną liczbę zabiegów endoskopowych – od 264 (7,38%) w 2013 roku do 355 (9,93%) w 2016 roku. Liczba stwierdzonych brodawczaków odwróconych wahała się od 4 (1,23%) w 2007 roku oraz 2015 roku, do 12 (3,87%) w 2014 roku. W ostatnich 4 latach zaobserwowano wzrost występowania brodawczaków odwróconych. Wnioski: Spośród 3574 pacjentów operowanych techniką endoskopową z powodu przewlekłych zmian zapalnych, u 80 z nich stwierdzono brodawczaka odwróconego, co stanowiło 2,23% wszystkich przypadków. Dlatego wszyscy chorzy, u których planowany jest zabieg endoskopowy z powodu zmian zapalnych i przerostowych, powinni mieć wykonane badanie fiberoskopowe. Wznowy brodawczaków odwróconych stanowiły 17,5% wszystkich przypadków i występowały głównie u pacjentów ze współistniejącymi zmianami polipowatymi nosa i zatok przynosowych. Najbardziej wartościową metodą pooperacyjnej kontroli jego wznowy okazało się badanie fiberoskopowe.
PL
WSTĘP: Brodawczaki odwrócone masywu szczękowo – sitowego (IP) stanowią duże wyzwanie dla otorynolaryngologów. W ostatnich dekadach obserwowany jest wzrost liczby operacji endoskopowych przy malejącym odsetku zabiegów z dojścia zewnętrznego / podwójnego. Celem pracy była analiza odległych wyników leczenia IP w zależności od zastosowanej metody operacyjnej. MATERIAŁ I METODY: Retrospektywne badanie obejmuje grupę 69 pacjentów (28 kobiet i 41 mężczyzn) leczonych w latach 2002-2012 w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu; 47 – endoskopowo; 16 – z dojścia podwójnego i 6 – z dostępu zewnętrznego. WYNIKI: Odsetek wznów u chorych leczonych endoskopowo wynosił 32%; natomiast u chorych leczonych z dostępu podwójnego/zewnętrznego – 64 % (p=0.03306). W latach 2002 – 2006 odestek wznów po operacjach endoskopowych wynosił 75 %; natomiast w latach 2007 – 2012 – 28 %. Odsetek wznów nie zależał od wieku (p=0.087686), płci (p=0.42810), rodzaju objawów (p=0,20955), stopnia rozległości wg Krouse (p=0.23658). Miało istotny wpływ na wznowę położenie zmian względem płaszczyzny Ohngrena (p=0,004768); oraz występowanie guza w sitowiu przednim (p=0,00416). DYSKUSJA: Operacje endoskopowe są efektywną metodą leczenia IP przy uwzględnieniu należytych wskazań i doświadczeniu operatora.
PL
WSTĘP: Brodawczaki odwrócone masywu szczękowo – sitowego (IP) stanowią duże wyzwanie dla otorynolaryngologów. W ostatnich dekadach obserwowany jest wzrost liczby operacji endoskopowych przy malejącym odsetku zabiegów z dojścia zewnętrznego / podwójnego. Celem pracy była analiza odległych wyników leczenia IP w zależności od zastosowanej metody operacyjnej. MATERIAŁ I METODY: Retrospektywne badanie obejmuje grupę 69 pacjentów (28 kobiet i 41 mężczyzn) leczonych w latach 2002-2012 w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu; 47 – endoskopowo; 16 – z dojścia podwójnego i 6 – z dostępu zewnętrznego. WYNIKI: Odsetek wznów u chorych leczonych endoskopowo wynosił 32%; natomiast u chorych leczonych z dostępu podwójnego/zewnętrznego – 64 % (p=0.03306). W latach 2002 – 2006 odestek wznów po operacjach endoskopowych wynosił 75 %; natomiast w latach 2007 – 2012 – 28 %. Odsetek wznów nie zależał od wieku (p=0.087686), płci (p=0.42810), rodzaju objawów (p=0,20955), stopnia rozległości wg Krouse (p=0.23658). Miało istotny wpływ na wznowę położenie zmian względem płaszczyzny Ohngrena (p=0,004768); oraz występowanie guza w sitowiu przednim (p=0,00416). DYSKUSJA: Operacje endoskopowe są efektywną metodą leczenia IP przy uwzględnieniu należytych wskazań i doświadczeniu operatora.
EN
Lasers have now become a common tool used in human lives. They have found their application in numerous, unrelated disciplines. Implemented commonly in medicine, in laryngological practice it has become a tool used primarily in endoscopic laryngeal microsurgery. The CO2 laser is most commonly used in laryngeal microsurgery. In some cases the outcome of laser therapies is comparable to that achieved by means of traditional procedures – partial surgery through laryngofissure and radiotherapy. As a proved non-invasive method with a small number of complications, it has become elective surgery in stages T1 and T2 of laryngeal cancer. The benefits effecting from the use of a CO2 laser also include shorter hospitalization, quicker recovery, lower costs and no need for a tracheotomy or feeding tube. Such a method is far better accepted by the patients, which contributes to an improved mental condition and healing. If unsuccessful, the therapy may be combined with radiotherapy or external access surgery with a well-preserved anatomy.
PL
Laser na stałe wkomponował się w życie człowieka. Jest urządzeniem, które znajduje zastosowanie w wielu niespo-krewnionych ze sobą dziedzinach. Używany powszechnie w medycynie, w laryngologii stał się narzędziem stosowa-nym przede wszystkim w mikrochirurgii krtani z dostępu endoskopowego. Do mikrochirurgi laserowej krtani używany jest najczęściej laser CO2. W wybranych przypadkach skuteczność leczenia laserem jest porównywalna z tradycyjnymi metodami, m.in. operacją częściową z dostępu przez laryngofissurę oraz radioterapią. Będąc metodą małoinwazyjną, dającą małą liczbę powikłań, stał się techniką z wyboru w leczeniu raka krtani w stopniu zaawansowania miejscowego T1 i T2. Ponadto wśród zalet stosowania lasera CO2 w leczeniu należy wymienić krótszy czas hospitalizacji i rekon-walescencji, niższy koszt, brak konieczności założenia tracheotomii i żywienia przez sondę dożołądkową. Metoda ta jest zdecydowanie lepiej akceptowana przez pacjentów, co pozytywnie wpływa na ich kondycję psychiczną i proces gojenia. W razie niepowodzenia leczenie może zostać uzupełnione o radioterapię czy też chirurgię z dojścia zewnętrz-nego, przy dość dobrze zachowanej anatomii.
PL
Wstęp: Rak jam nosa i zatok przynosowych jest rzadką chorobą stanowiącą do 1% wszystkich nowotworów złośliwych. Rak gruczołowo-torbielowaty jam nosa i zatok przynosowych (SNACC) stanowi około 5% nowotworów tej lokalizacji. Najczęstszym jego umiejscowieniem jest zatoka szczękowa. Objawy kliniczne nowotworu mogą być błędnie przypisywane zapaleniu błony śluzowej nosa i zatok przynosowych, co prowadzi do opóźnienia rozpoznania. W ostatnich latach coraz szerzej stosuje się zabiegi endoskopowe, których skuteczność w porównaniu z otwartą operacją jest podobna lub większa. Zastosowanie koblacji prądem o częstotliwości radiowej może być pomocne w zmniejszeniu krwawienia w czasie zabiegu. Materiał i metody: Prezentujemy przypadek pacjentki z rakiem gruczołowo-torbielowatym wywodzącym się z lewej małżowiny nosowej dolnej. Na początku 2019 roku w Klinice Clarós pacjentka przeszła endoskopowy zabieg usunięcia zmiany, w czasie którego zastosowano koblację prądem o częstotliwości radiowej. Kobieta pozostaje pod obserwacją i nie prezentuje objawów wznowy. W dalszej części dokonujemy przeglądu piśmiennictwa na ten temat. Wniosek: SNACC jest rzadkim nowotworem złośliwym, który cechuje się powolnym wzrostem i naciekiem przestrzeni okołonerwowych, szerzącym się w kierunku podstawy czaszki, zatoki jamistej i oczodołu. Rzadko dochodzi do zajęcia regionalnych węzłów chłonnych. Z czasem często pojawiają się przerzuty odległe do płuc, kości, wątroby i mózgu. Rokowanie w SNACC jest złe, z 5-letnim przeżyciem wynoszącym 41–86%. Najlepsze wyniki leczenia uzyskuje się u chorych poddanych zabiegowi operacyjnemu z ewentualną uzupełniającą radioterapią. Znaczenie czynników prognostycznych pozostaje niejasne. Z powodu częstego występowania późnych nawrotów obowiązuje dożywotnie monitorowanie pacjentów.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.