Search results

1

Wpływ operacji bariatrycznych na przebieg niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby

100%

Major P., Pędziwiatr M., Rubinkiewicz M., Stanek M., Głuszewska A., Pisarska M., Małczak P., Budzyński A., Budzyński P.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(2)

1-4

PL

Wstęp: prawie 300 milionów ludzi na świecie BMI przekracza 30 (kg/m2). Otyłość jest przyczyną wielu poważnych schorzeń, takich jak cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze czy niealkoholowe stłuszczenie wątroby. Chirurgia bariatryczna jest jedyną efektywną metodą uzyskania redukcji masy ciała u pacjentów z otyłością olbrzymią. Cele: Celem tej pracy jest ocena wpływu chirurgii bariatrycznej na niealkoholowe stłuszczenie wątroby u pacjentów operowanych z powodu otyłości olbrzymiej. Materiał i metodologia: Włączyliśmy 20 pacjentów zakwalifikowanych do zabiegu bariatrycznego z BMI >40 kg/m2 lub BMI >35kg/m2 z współwystępującymi chorobami towarzyszącymi. Średnia masa ciała badanej grupy wynosiła 143,85 kg, ze średnim BMI 49,16 kg/m2. Przed zabiegiem dokonano oceny stopnia niealkoholowego stłuszczenia wątroby przy użyciu skali Sherifa Saadeha podczas badania ultrasonograficznego. Dokonaliśmy także oceny stężeń enzymów wątrobowych. Obserwację i wizyty kontrolne kontynuowano do 12 miesięcy po zabiegu. Wyniki: Dwanaście miesięcy po operacji średnia masa ciała badanej grupy wynosiła 102,34 kg. WL wyniosło średnio 33,0%, EWL 58,8%, a EBMIL 61,37%. U wszystkich pacjentów zaobserwowano remisję stłuszczenia wątroby. Uszkodzenie wątroby, ocenione przy użyciu ultrasonografii, zmniejszyło się ze średnio 1,85 pkt w skali Sherifa Saadeha przed zabiegiem do 0,15 pkt po 12 miesiącach (p=0,00). Poziomy enzymów wątrobowych zmalały z 64,5 (U/l) do 27,95 (U/l) dla ALT (p=0,00) oraz z 54,4 (U/l) do 27,2 (U/l) dla AST. Wnioski: rocedury bariatryczne nie tylko pozwalają na znaczącą oraz trwała utratę masy ciała, ale także przyczyniają się do zmniejszenia stłuszczenia wątroby oraz poprawy jej funkcjonowania.

2

Osobowość XXL. Właściwości osobowości sprzyjające nadmiernej masie ciała

100%

Sekula M., Ewa J. G., Boniecka I., Jędrzejewski E., Paśnik K.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

vol. 91(5)

1-4

PL

Cel badania: Celem badania było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy osoby chore na otyłość charakteryzują się pewnymi właściwościami osobowości, które mogą przyczyniać się do rozwoju nadmiernej masy ciała. Ponadto podjęto próbę sprawdzenia czy osoby chorujące na otyłość olbrzymią różnią się od osób zdrowych i chorych somatycznie w zakresie wybranych właściwości osobowości. Materiał i metody: Badaniem objęto 34 chorych ze zdiagnozowaną otyłością olbrzymią, w procesie kwalifikacji do chirurgicznego leczenia otyłości. BMI badanych wynosiło od 35 do 54 kg/m2. W badaniu zastosowano Kwestionariusz osobowości NEO-FFI (Costa, McCare; 1998) oraz kwestionariusz autorski, służący zebraniu danych demograficznych oraz pomiarów antropometrycznych. Wyniki: Dowiedziono, że osoby z otyłością chorobliwą różnią się istotnie od osób zdrowych oraz chorych somatycznie w zakresie analizowanych wymiarów Wielkiej Piątki. Wnioski: Cechami istotnie wyróżniającymi osoby chorujące na otyłość olbrzymią były obniżona sumienność oraz nasilona neurotyczność. Wynik ten wskazuje, iż powyższy układ cech osobowości może sprzyjać rozwojowi nadmiernej masy ciała.

3

Odległe wyniki jednoczasowej plastyki pooperacyjnej przepukliny i abdominoplastyki u pacjentów leczonych operacyjnie z powodu otyłości patologicznej

100%

Iljin A., Antoszewski B., Durczyński A., Lewandowicz E., Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(3)

258-269

PL

Celem pracy była cena odległych wyników po jednoczasowej abdominoplastyce z plastyką przepukliny w bliźnie pooperacyjnej (ominięcie żołądka – RYGB) oraz porównanie jakości życia pacjentów przed i po operacji jednoczasowej. Materiał i metodyka. Analizą objęto odległe wyniki kompleksowej operacji zniekształcenia przedniej ściany brzucha u 18 chorych ze znacznym spadkiem masy ciała po zabiegu RYGB. Pacjentów poddano badaniom kontrolnym przez co najmniej 8 lat od zakończonego leczenia operacyjnego. Porównano jakość ich życia przed i po zabiegu naprawy przepukliny w bliźnie pooperacyjnej i abdominoplastyce. Wyniki. Stwierdziliśmy obecność szerokiej blizny pooperacyjnej u 4 osób, przewlekłe zaburzenia czucia u jednej a wiotkość powłok brzusznych u trzech osób. Po kompleksowym leczeniu operacyjnym, ocena jakości życia pacjentów wykazała znaczącą jego poprawę pod względem funkcjonalnym, estetycznym i psychologicznym. Wnioski. 1. Przeprowadzenie jednoczasowej naprawy przepukliny w bliźnie (po RYGB) i abdominoplastyki wpłynęło na satysfakcjonujące odległe wyniki pooperacyjne, co potwierdza skuteczność tej kompleksowej operacji u chorych ze znacznym spadkiem masy ciała. 2. Leczenie chirurgiczne zniekształceń przedniej ściany brzucha przyczyniło się do znaczącej poprawy jakości życia pacjentów w aspekcie funkcjonalnym, estetycznym i psychologicznym, w porównaniu do ich przedoperacyjnej oceny. 3. Wszyscy chorzy potwierdzili pozytywny wpływ tej kompleksowej operacji na możliwość podejmowania przez nich wyzwań w życiu i realizację własnych planów. 4. Chirurgiczne leczenie zniekształceń brzucha u pacjentów ze znaczną utratą masy ciała po zabiegach bariatrycznych, jeśli jest wymagane, powinno być integralną częścią ich wielospecjalistycznego leczenia.

4

Jednoetapowa alloplastyka przepukliny pooperacyjnej z abdominoplastyką u chorych po operacji ominięcia żołądka – ocena wyników

100%

Iljin A., Antoszewski B., Zieliński T., Skulimowski A., Szymański D., Strzelczyk J.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(6)

32-36

PL

Cel: 1. Ocena wyników leczenia pacjentów po jednoczasowej plastyce przepukliny w bliźnie pooperacyjnej (Incisional Hernia Repair - IHR) sposobem onlay i abdominoplastyce u pacjentów po operacji ominięcia żołądka - RYGB ze znaczną utratą masy ciała. 2. Określenie różnic zmian jakości życia (Quality of Life - QL) u chorych bariatrycznych przed i po zabiegu konturującym. Materiał i metody: Analizą kliniczną objęto 20 chorych ze zniekształceniem powłok brzucha (po zabiegu RYGB i redukcji masy ciała) poddanych jednoetapowej IHR i abdominoplastyce. Oceniono wyniki operacyjnego leczenia, a także zmiany QL chorych przed i po operacji konturującej powłoki brzuszne (skale DAS24 i SF-36) w porównaniu do stanu przed zabiegami operacyjnymi. Wyniki: Powikłania w gojeniu rany (zakażenie, miejscowa martwica) i zapalenie płuc stwierdziliśmy u 2 osób, obecność surowiczaka u dwóch, natomiast zaburzeń czucia u czterech chorych. Po każdym etapie leczenia chirurgicznego stwierdzono poprawę QL we wszystkich jego aspektach. Wnioski: 1. Jednoczasowa operacja przepukliny brzusznej sposobem onlay z abdominoplastyką jest bezpieczną metodą poprawiającą funkcjonowanie pacjentów. 2. Wszystkie etapy leczenia bariatrycznego wpłynęły na stopniową poprawę jakości życia. 3. Wysoka wartość BMI chorych przed zabiegiem przepukliny brzusznej metodą onlay z abdominoplastyką zwiększa ryzyko powikłań, co wiąże się z wydłużonym okresem hospitalizacji.

5

Zasadność oraz skuteczność diet stosowanych w celu przedoperacyjnej redukcji masy ciała u pacjentów kwalifikowanych do operacji bariatrycznej

100%

Jastrzębska W., Boniecka I., Szostak-Węgierek D.

Polish Journal of Surgery

|

2021

|

vol. 93

|

issue 2

53-58

PL

Wstęp: Operacje bariatryczne są obecnie najskuteczniejszą metodą redukcji masy ciała u pacjentów chorujących na otyłość olbrzymią. Istotnym elementem przygotowania do chirurgicznego leczenia otyłości jest redukcja masy ciała. Cel: Celem pracy było przedstawienie dotychczasowej wiedzy na temat przedoperacyjnej redukcji masy ciała oraz diet stosowanych w tym celu.Materiał i metodyka: W pracy wykorzystano publikacje naukowe dostępne w bazie PubMed/MEDLINE opublikowane w latach 2005–2020 oraz stanowiska i wytyczne towarzystw, takich jak: Sekcja Chirurgii Metabolicznej i Bariatrycznej Towarzystwa Chirurgów Polskich, American Association of Clinical Endocrinologists, The Obesity Society, and American Society for Metabolic & Bariatric Surgery oraz International Federation for Surgery of Obesity and Metabolic Disorders-European Chapteri European Association for the Study of Obesity. Wyniki: Badania wykazują, że nawet niewielka redukcja masy w okresie poprzedzającym operację ułatwia jej przeprowadzenie, zmniejsza liczbę powikłań, umożliwia skrócenia czasu trwania zabiegu oraz hospitalizacji. Nie ma jednak jednoznacznych dowodów, że zwiększa ona redukcję masy ciała w okresie pooperacyjnym. Zastosowanie zbilansowanej diety ubogoenergetycznej w okresie przedoperacyjnym przygotowuje pacjenta do zmian sposobu żywienia, przez co poprawia jego stan odżywienia. Dieta niskokaloryczna (ang. low calorie diet; LCD) lub bardzo niskokaloryczna (ang. very low calorie diet; VLCD) mogą być skuteczną metodą redukcji masy ciała przed operacją, jednakże takie postępowanie nie pozwala na modyfikację nawyków żywieniowych. Zastosowanie diety bardzo niskokalorycznej ketogenicznej (ang. very low calorie ketogenic diet; VLCKD) pozostaje przedmiotem dyskusji. Wnioski: Istnieje konieczność przeprowadzenia dużych badań randomizowanych oceniających krótko i długofalowe korzyści z przedoperacyjnej utraty masy ciała oraz metody redukcji masy ciała u pacjentów kwalifikowanych do operacji bariatrycznych, a także ujednolicenia kryteriów postępowania żywieniowego z chorym w okresie przedoperacyjnym.

6

Powtórne operacje bariatryczne – wskazania i wstępna ocena powikłań pooperacyjnych

100%

Kuchnika J., Nawacki Ł., Bryk P., Matykiewicz J., Wawrzycka I., Kozieł D., Rogula T., Głuszek S.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(2)

148-54

PL

Otyłość, w chwili obecnej, stanowi bardzo duży problem zdrowotny na całym świecie. Najbardziej skutecznym leczeniem otyłości jest leczenie chirurgiczne. Wraz ze wzrostem liczby wykonywanych zabiegów bariatrycznych zwiększa się również liczba zabiegów rewizyjnych. Celem pracy była analiza wskazań, wyników i powikłań po powtórnych operacjach bariatrycznych. Materiał i metodyka. Retrospektywnie przeanalizowano powtórne zabiegi bariatryczne wykonane w latach 2009‑2015. Punktem końcowym badania była ocena wczesnych wyników leczenia operacyjnego – do 30. dnia po wykonanym zabiegu powtórnym. Wyniki. Spośród 103 chorych z otyłością powyżej BMI 35 kg/m2 zakwalifikowanych do leczenia bariatrycznego wykonano 7 rewizyjnych operacji (6,8%). Dwie operacje wykonano na drodze laparotomii, pozostałe laparoskopii. W badanej grupie nie zanotowano zgonów w okresie okołooperacyjnym oraz zagrażających życiu powikłań. Częstość powikłań – zakażenie miejsca operowanego i krwawienie z linii zszywek staplera – wyniosła w badanej grupie 28,6%. Wnioski. Kwalifikacja do powtórnych operacji bariatrycznych powinna być oparta na gruntownej analizie stanu chorego, dotychczasowego wyniku leczenia bariatrycznego: oceny ubytku masy ciała i ewentualnych powikłań zabiegu pierwotnego.

7

Bezpośrednie wprowadzenie trokarów z uniesieniem pochewki mięśnia prostego brzucha: nowa technika w chirurgii bariatrycznej

100%

Habibi M., Seyit H., Kones O., Kartal B., Alis H.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(6)

23-25

PL

Wprowadzenie: Pierwotne wprowadzenie trokaru stanowi pierwszy etap każdego zabiegu laparoskopowego i wiąże się z wieloma powikłaniami. U pacjentów z otyłością olbrzymią wprowadzenie trokara wiąże się z większą liczbą powikłań w porównaniu do pacjentów bez otyłości. Materiał i metody: W naszym badaniu opisaliśmy zastosowaną przez nas technikę pierwotnego wprowadzenia trokaru poprzez bezpośrednie wprowadzenie go z uniesieniem pochewki mięśnia prostego brzucha przy pomocy pojedynczych kleszczyków do serwet typu Backhaus, a następnie oceniliśmy bezpieczeństwo i skuteczność jej stosowania w chirurgii bariatrycznej. Dyskusja: Wyniki wskazują, że uzyskanie pierwotnego dostępu z zastosowaniem naszej techniki pozwala na skuteczne przeprowadzenie laparoskopowych zabiegów bariatrycznych. Przyjęta przez nas technika stanowi bezpieczny i skuteczny pierwszy etap zabiegów laparoskopowych u wszystkich pacjentów, przy czym jedynym przeciwwskazaniem jest ciężka hepatomegalia.

8

Endoskopowa gastroplastyka rękawowa – doświadczenia z pierwszych zabiegów wykonanych w Polsce

88%

Pyda P., Sowier A., Sowier S., Borucka A.-M., Kapturzak J., Białecki J., Wójtowicz S.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(4)

9-35

PL

Wstęp: Otyłość staje się coraz istotniejszym problemem z zakresu zdrowia społecznego. Za najbardziej skuteczne metody leczenia otyłości uważa się operacje bariatryczne. Wiążą się one jednakże z ryzykiem istotnych powikłań i są kosztowne. Istnieje potrzeba szukania lepszych rozwiązań w zakresie chirurgii bariatrycznej. Jedną z nowych, obiecujących metod jest endoskopowa gastroplastyka rękawowa (endoscopic sleeve gastroplasty, ESG), która charakteryzuje się podobną skutecznością co inne zabiegi bariatryczne, jest jednak znaczenie mniej inwazyjna. Materiały i metody: Ośmioro pacjentów z otyłością poddanych zostało endoskopowej gastroplastyce rękawowej. W znieczuleniu ogólnym endoskop wprowadzono do żołądka, gdzie założono serie 4-5 ciągłych szwów (od części odźwiernikowej żołądka rozpoczynając, do okolicy podwpustowej). Każdy szew po założeniu został zaciągnięty, co spowodowało zmniejszenie światła żołądka w podobnym zakresie jak w przypadku laparoskopowej gastrektomii rękawowej. Wyniki: Zabiegi przebiegły bez istotnych powikłań okołooperacyjnych, jedynym powikłaniem było niewielkie, niewymagające interwencji chirurgicznej krwawienie u jednego z pacjentów. Po operacji pacjenci notowali wyraźny spadek masy ciała, średnio 8,6%, 15,4% i 19,6% po odpowiednio 1, 2 i 3 miesiącach. Wnioski: Endoskopowa gastroplastyka rękawowa jest obiecującą metodą leczenia otyłości ze względu małą inwazyjność i dobrą skuteczność w obniżaniu masy ciała. Zabieg wymaga odpowiedniego sprzętu, sposób wykonania gwarantuje zmniejszenie pojemności żołądka odpowiadające resekcji rękawowej, a wstępne wyniki potwierdzają podobną skuteczność zabiegu w redukcji masy ciała. Dyskusja: W porównaniu z laparoskopową gastrektomią rękawową endoskopowa gastroplastyka rękawowa charakteryzuje się wyraźnie mniejszą inwazyjnością, krótszym czasem zabiegu i hospitalizacji. Dane z innych ośrodków pokazują średnio nieco mniejszą dynamikę spadku całkowitej masy ciała, ale rezultaty te wymagają potwierdzenia w dłuższej obserwacji.

9

Endoskopowa gastroplastyka rękawowa – doświadczenia z pierwszych zabiegów wykonanych w Polsce

88%

Sowier A., Pyda P., Borucka A.-M., Sowier S., Białecki J., Kapturzak J., Wójtowicz S.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(2)

16-22

PL

Wstęp: Otyłość staje się coraz istotniejszym problemem z zakresu zdrowia społecznego. Za najbardziej skuteczne metody leczenia otyłości uważa się operacje bariatryczne. Wiążą się one jednakże z ryzykiem istotnych powikłań i są kosztowne. Istnieje potrzeba szukania lepszych rozwiązań w zakresie chirurgii bariatrycznej. Jedną z nowych, obiecujących metod jest endoskopowa gastroplastyka rękawowa (endoscopic sleeve gastroplasty, ESG), która charakteryzuje się podobną skutecznością co inne zabiegi bariatryczne, jest jednak znaczenie mniej inwazyjna. Materiały i metody: Ośmioro pacjentów z otyłością poddanych zostało endoskopowej gastroplastyce rękawowej. W znieczuleniu ogólnym endoskop wprowadzono do żołądka, gdzie założono serie 4-5 ciągłych szwów (od części odźwiernikowej żołądka rozpoczynając, do okolicy podwpustowej). Każdy szew po założeniu został zaciągnięty, co spowodowało zmniejszenie światła żołądka w podobnym zakresie jak w przypadku laparoskopowej gastrektomii rękawowej. Wyniki: Zabiegi przebiegły bez istotnych powikłań okołooperacyjnych, jedynym powikłaniem było niewielkie, niewymagające interwencji chirurgicznej krwawienie u jednego z pacjentów. Po operacji pacjenci notowali wyraźny spadek masy ciała, średnio 8,6%, 15,4% i 19,6% po odpowiednio 1, 2 i 3 miesiącach. Wnioski: Endoskopowa gastroplastyka rękawowa jest obiecującą metodą leczenia otyłości ze względu na małą inwazyjność i dobrą skuteczność w obniżaniu masy ciała. Zabieg wymaga odpowiedniego sprzętu, sposób wykonania gwarantuje zmniejszenie pojemności żołądka odpowiadające resekcji rękawowej, a wstępne wyniki potwierdzają podobną skuteczność zabiegu w redukcji masy ciała. Dyskusja: W porównaniu z laparoskopową gastrektomią rękawową endoskopowa gastroplastyka rękawowa charakteryzuje się wyraźnie mniejszą inwazyjnością, krótszym czasem zabiegu i hospitalizacji. Dane z innych ośrodków pokazują średnio nieco mniejszą dynamikę spadku całkowitej masy ciała, ale rezultaty te wymagają potwierdzenia w dłuższej obserwacji.

10

Wpływ wybranych operacji bariatrycznych na gospodarkę glikolipidową u pacjentów z otyłością

88%

Kruś-Hadała J., Cywiński J., Kaźmierski P., Kołomecki K.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(5)

17-21

PL

Cel: Celem badania, które przeprowadzono w latach 2013–2015, było porównanie skuteczności dwóch operacji bariatrycznych: ominięcia żołądkowo-jelitowego (RYGB) oraz rękawowej resekcji żołądka (LSG) w zakresie redukcji masy ciała oraz poprawy metabolizmu węglowodanów i lipidów. Materiał i metody: Do badania włączono 20 chorych poddanych operacji RYGB (grupa I) oraz 20 pacjentów poddanych operacji LSG (grupa II). W dobie przed zabiegiem oraz w 1.,3. oraz 6. miesiącu po operacji kontrolowano masę ciała oraz oznaczano na czczo stężenia: glukozy, insuliny, hemoglobiny glikowanej, cholesterolu całkowitego, jego frakcji HDL i LDL oraz trójglicerydów, wyliczano wartość wskaźnika BMI, wskaźnika HOMA-IR oraz HOMA-B. Wyniki: W obu badanych grupach w czasie 6 miesięcy po operacji uzyskano istotne statystycznie obniżenie wartości wskaźnika BMI oraz stężenia glukozy, insuliny, hemoglobiny glikowanej, wskaźnika HOMA-IR i HOMA-B, obniżenie stężenia trójglicerydów oraz wzrost stężenia HDL-cholesterolu. W obu grupach nie uzyskano spadku stężenia cholesterolu całkowitego i jego frakcji LDL. W zakresie badanych parametrów pomiędzy badanymi grupami nie stwierdzono różnic istotnych statystycznie. Wnioski: W czasie 6 miesięcy od przeprowadzonej operacji zarówno RYGB, jak i LSG są równie skuteczne w zakresie redukcji masy ciała. W jednakowy sposób prowadzą również do poprawy metabolizmu węglowodanów i lipidów u chorych z otyłością.

11

Pętlowe wyłączenie żołądkowo-jelitowe sposobem Roux-en-Y jako metoda wyleczenia jatrogennej – indukowanej steroidami cukrzycy

75%

Poznanska G., Hogendorf P., Czupryniak L., Smolewski P., Grząsiak O., Szmiel A., Kasiarz A., Strzelczyk J., Durczyński A.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

vol. 91(5)

52-54

PL

Tło: Indukowana steroidami cukrzyca (SIDM) to często występujący stan kliniczny. Terapie oparte na steroidach nadal powszechnie stosuje się w opiece szpitalnej i ambulatoryjnej. Zalecane optymalne leczenie SIDM obejmuje podobne strategie obniżania stężenia glukozy, jak w przypadku cukrzycy typu 2. Tego rodzaju standardowe postępowanie nie leczy jednak choroby, a zapewnia jedynie kontrolę poziomu glukozy we krwi. W ostatnim czasie wskazano na chirurgię bariatryczną jako skuteczny sposób leczenia cukrzycy typu 2. Do tej pory nie oceniano jednak jej przydatności w leczeniu SIDM. Opis przypadku: W listopadzie 2009 r. 49-letnią pacjentkę onkologiczną z indukowaną steroidami cukrzycą skierowano na leczenie chirurgiczne do Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej. Sześć lat wcześniej chorą poddano skutecznej terapii onkologicznej kladrybiną i dużymi dawkami steroidów z powodu białaczki włochatokomórkowej. Ostatecznie uzyskano całkowitą remisję hematologiczną z normalizacją morfologii oraz zmniejszeniem wielkości śledziony. Przed leczeniem steroidami stężenie glukozy we krwi i badanie moczu mieściły się w normalnym zakresie. Pacjentka nie była otyła, w rodzinie nie występowały też przypadki cukrzycy. Niemniej jednak w następstwie terapii kortykosteroidami u chorej rozwinęła się cukrzyca, słabo kontrolowana doustnym środkiem hipoglikemicznym (acarbosum), pomyślnie zamienionym na insulinoterapię. Po przyjęciu do Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej pacjentce podawano 58 jednostek insuliny na dobę. Zaplanowano wykonanie pętlowego wyłączenia żołądkowo-jelitowego sposobem Roux-en-Y. Natychmiast po operacji zaprzestano podawania insuliny i w ciągu 6 miesięcy po zabiegu osiągnięto trwałe poziomy glukozy i hemoglobiny glikowanej (HbA1c – 5,5%) w granicach normy. Obecnie, 8 lat po zabiegu, masa ciała i BMI pacjentki wynoszą odpowiednio 80 kg i 27,68 kg/m2. Poziomy glukozy w osoczu i hemoglobiny glikowanej również pozostają w normie. Co ważne z onkologicznego punktu widzenia pacjentka pozostawała w ciągłej całkowitej remisji od października 2003 r. Wnioski: Zgodnie z naszą wiedzą, niniejszy opis przypadku jest pierwszym, który prezentuje wpływ operacji wyłączenia żołądkowego techniką klasyczną na SIDM u pacjenta po przebytym nowotworze hematologicznym. Dowodzi to, że chirurgicznie zmieniona anatomia jelita cienkiego poprawia homeostazę glukozy wcześniej zakłóconą przez leki przeciwcukrzycowe.

12

Wpływ zabiegów bariatrycznych na czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów z otyłością olbrzymią

75%

Major P., Kowalczuk A., Wysocki M., Osadnik S., Pędziwiatr M., Głuszewska A., Pisarska M., Małczak P., Lasek A., Kisielewski M., Budzyński A.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(1)

41-49

PL

Cel badania: Celem badania była ocena wpływu laparoskopowej rękawowej resekcji żołądka oraz laparoskopowego wyłączenia żołądkowego typu Roux-en-Y na czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Materiał i metody: Analizowaliśmy prospektywnie zebrane dane dotyczące pacjentów poddawanych leczeniu operacyjnemu z powodu otyłości olbrzymiej, których zakwalifikowano do laparoskopowej rękawowej resekcji żołądka (LSG) lub laparoskopowego wyłączenia żołądkowego typu Roux-en-Y (LRYGB). Czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych oceniano z użyciem karty ryzyka SCORE oraz skali całkowitego ryzyka i ryzyka ciężkich chorób sercowonaczyniowych Framingham (FCR). Dane zebrano przy przyjęciu oraz rok po zabiegu. Do badania włączono 235 pacjentów (119 kobiet i 116 mężczyzn, średnia wieku 40,2 lat+/-9,9 lat), z których 117 zostało poddanych LRYGB, a 118 – LSG. Wyniki: Przed operacją 12% pacjentów znajdowało się w grupie wysokiego ryzyka SCORE, 65% w grupie umiarkowanego ryzyka, a 24% w grupie niskiego ryzyka. Mediana wyniku SCORE wyniosła 1 (1–2). Wynik FCR w oparciu o stężenie lipidów wyniósł 34,5% (24–68%), ryzyko ciężkich chorób wyniosło 17,5% (10–52%), podczas gdy wyniki FCR w oparciu o BMI wyniosły odpowiednio 59% (31–84%) oraz 37% (15–67%). W rok po zabiegu średnie %EBMIL (62,88%+/-20,02%) oraz %EWL (53,18%+/-15,87%) były porównywalne w przypadku obu zabiegów. Łącznie 33 pacjentów po LSG i 55 po LRYGB nie wymagało leczenia przeciwnadciśnieniowego. Obserwowano remisję cukrzycy u odpowiednio 9 i 29 pacjentów. Oba zabiegi znacząco zmniejszyły występowanie wysokiego i umiarkowanego ryzyka SCORE na korzyść niskiego ryzyka. Interwencje chirurgiczne spowodowały znaczące zmniejszenie wyników FCR w rok po zabiegu (p<0,001). Wnioski: Zarówno LSG jak i LRYGB prowadzą do znaczącego i porównywalnego spadku masy ciała.

Refine search results

Wpływ operacji bariatrycznych na przebieg niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby

Osobowość XXL. Właściwości osobowości sprzyjające nadmiernej masie ciała

Odległe wyniki jednoczasowej plastyki pooperacyjnej przepukliny i abdominoplastyki u pacjentów leczonych operacyjnie z powodu otyłości patologicznej

Jednoetapowa alloplastyka przepukliny pooperacyjnej z abdominoplastyką u chorych po operacji ominięcia żołądka – ocena wyników

Zasadność oraz skuteczność diet stosowanych w celu przedoperacyjnej redukcji masy ciała u pacjentów kwalifikowanych do operacji bariatrycznej

Powtórne operacje bariatryczne – wskazania i wstępna ocena powikłań pooperacyjnych

Bezpośrednie wprowadzenie trokarów z uniesieniem pochewki mięśnia prostego brzucha: nowa technika w chirurgii bariatrycznej

Endoskopowa gastroplastyka rękawowa – doświadczenia z pierwszych zabiegów wykonanych w Polsce

Endoskopowa gastroplastyka rękawowa – doświadczenia z pierwszych zabiegów wykonanych w Polsce

Wpływ wybranych operacji bariatrycznych na gospodarkę glikolipidową u pacjentów z otyłością

Pętlowe wyłączenie żołądkowo-jelitowe sposobem Roux-en-Y jako metoda wyleczenia jatrogennej – indukowanej steroidami cukrzycy

Wpływ zabiegów bariatrycznych na czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów z otyłością olbrzymią