Search results

1

Human plasma and cerebrospinal fibronectins differ in the accessibility of the epitopes on the N-terminal domains

100%

Pupek M., Lemańska-Perek A., Jasonek J., Kątnik-Prastowska I.

|

2010

|

vol. 57

|

issue 3

333-337

EN

Three monoclonal antibodies specific to the central cell-binding and the C- and N-terminal domains of fibronectin (FN) were used to test antigenic epitope accessibility on human plasma and cerebrospinal fibronectins. In the plasma group, the mean N-terminal FN domain immunoreactivity was about one fourth that of the cell-binding and C-terminal domains, whereas in cerebrospinal fluid they were nearly equal. In the presence of 0.5-6 M urea N-terminal domain immunoreactivity in the plasma increased 3-6-fold, but it decreased 0.7-3-fold in the cerebrospinal fluid. Analysis of fibronectin domain immunoreactivities of the cell-binding and N-terminal domains by a panel of specific monoclonal antibodies may reveal N-terminal fibronectin domain accessibility for reaction with biological partner ligand(s) and/or processes in which FN could be implicated. Such determinations may have important clinical implications.

2

Wodogłowie – objaw typowo radiologiczny?

86%

Marek M., Macionga A. A., Szopińska K., Kluczewska E.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

25-29

EN

Hydrocephalus can have many causes. The task of a radiologist in addition to find out about enlargement of the ventricular system by using diagnostic imaging methods is also to attempt to determine the cause of such a condition. The authors would like to present the subject of the formation of and issues related to the disturbance of cerebrospinal fluid circulation. The aim of the study was also to present the current classification of hydrocephalus in order to facilitate communication between physicians – the radiologist and neurologist. It is important to draw the attention of radiologists to the fact that hydrocephalus is not only a radiological symptom, but may also be associated with disturbances in the clinical picture of patients affected by hydrocephalus.

PL

Wodogłowie może mieć wiele przyczyn. Zadaniem lekarza radiologa oprócz stwierdzenia poszerzenia układu komorowego na podstawie diagnostyki obrazowej jest próba określenia przyczyny takiego stanu. Autorki pragnęły przybliżyć kwestię powstawania płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) oraz zagadnienia związane z zaburzeniem krążenia PMR. Celem pracy było również przedstawienie aktualnej klasyfikacji wodogłowia w celu ułatwienia komunikacji pomiędzy lekarzami – radiologiem i neurologiem. Istotne jest zwrócenie uwagi radiologów na fakt, że wodogłowie nie jest jedynie objawem radiologicznym, ale może być związane z zaburzeniami obrazu klinicznego dotkniętych nim pacjentów.

3

What does an isolated cerebrospinal fluid band mean: a tertiary centre experience

86%

Poyraz T., Kaya D., Egemen I., Nuri K., Duygu A., Yasemin K.

Aktualności Neurologiczne

|

2015

|

vol. 15

|

issue 1

6-10

EN

Introduction: The presence of oligoclonal bands in cerebrospinal fluid of multiple sclerosis patients is now well established to support the clinical diagnosis. On the other hand, a single band response can represent the initial stage of an oligoclonal response, before the other antibody clones become visible. Method: The aim of the current study was to evaluate the presence of an isolated cerebrospinal fluid single immunoglobulin band, and to analyse the clinical and radiological diagnosis of the samples with a single immunoglobulin band. In this study, 3524 cerebrospinal fluid samples were re-examined using agarose gel isoelectric focusing, and ones with an isolated cerebrospinal fluid immunoglobulin band were detected. Results: A single band in cerebrospinal fluid was detected in 1.4% samples. A clinically isolated syndrome was diagnosed in 27.5%of them, relapsing remitting multiple sclerosis in 49%, secondary progressive multiple sclerosis in 11.8%, and radiologically isolated syndrome in 2%. No primary progressive multiple sclerosis patient was found. All Barkhoff criteria were met in 90.1% of them. The remaining were diagnosed with other inflammatory neurological diseases (9.8%). Conclusion: The presence of an isolated cerebrospinal fluid monoclonal immunoglobulin band is rare. Although most of the samples were diagnosed as multiple sclerosis according to both clinical and paraclinical (magnetic resonance imaging) parameters, they had only a single immunoglobulin band in cerebrospinal fluid. Not only oligoclonal bands, but also an isolated cerebrospinal fluid single band might be a cornerstone for the diagnosis of multiple sclerosis at least for some patients.

PL

Wprowadzenie: Obecność prążków oligoklonalnych w płynie mózgowo-rdzeniowym chorych na stwardnienie rozsiane jest obecnie ogólnie przyjętym kryterium wspierającym rozpoznanie kliniczne. Z drugiej strony obecność pojedynczego prążka może świadczyć o początkowym stadium obecności prążków oligoklonalnych, zanim pojawią się inne klony przeciwciał. Metoda: Celem niniejszej pracy była ocena występowania pojedynczego prążka immunoglobuliny w płynie mózgowo- -rdzeniowym oraz analiza rozpoznania klinicznego i radiologicznego u pacjentów, u których stwierdzono pojedynczy prążek. Ponownemu badaniu za pomocą ogniskowania izoelektrycznego na żelu agarozowym poddano 3524 próbki płynu mózgowo- -rdzeniowego oraz wyłoniono te, w których obecny był pojedynczy prążek immunoglobuliny. Wyniki: Obecność pojedynczego prążka w płynie mózgowo-rdzeniowym została stwierdzona w 1,4% próbek. Izolowany zespół objawów klinicznych rozpoznano u 27,5% pacjentów, postać rzutowo-nawracającą stwardnienia rozsianego – u 49%, postać wtórnie przewlekłą – u 11,8%, a zespół objawów radiologicznych – u 2% badanych. U żadnego pacjenta nie stwierdzono postaci pierwotnie postępującej stwardnienia rozsianego. Wszystkie kryteria Barkhoffa były spełnione u 90,1% badanych. U pozostałych pacjentów (9,8%) rozpoznano inne choroby neurologiczne o podłożu zapalnym. Wnioski: Występowanie pojedynczego prążka immunoglobuliny monoklonalnej w płynie mózgowo-rdzeniowym jest rzadkim zjawiskiem. Mimo iż w większości badanych próbek rozpoznano stwardnienie rozsiane na podstawie zarówno kryteriów klinicznych, jak i paraklinicznych (obrazowanie rezonansem magnetycznym), w płynie rdzeniowym tychże pacjentów występowały jedynie pojedyncze prążki immunoglobuliny. Nie tylko prążki oligoklonalne, ale również pojedyncze prążki obecne w płynie mózgowo-rdzeniowym mogą stanowić podstawę rozpoznania stwardnienia rozsianego przynajmniej u niektórych chorych.

4

Białko 14-3-3 w diagnostyce sporadycznej choroby Creutzfeldta-Jakoba

72%

Golańska E., Liberski P. P.

|

2011

|

vol. 11

|

issue 1

38-43

EN

Creutzfeldt-Jakob disease (CJD) belongs to a group of transmissible spongiform encephalopathies in which neuropathological confirmation is needed for a definite diagnosis. Based on clinical symptoms, the disease can be characterized only as possible or probable. The diagnostic criteria for sporadic CJD (sCJD) approved by the World Health Organization include 14-3-3 protein as a marker detectable in the cerebrospinal fluid (CSF). Since 2010, also magnetic resonance FLAIR or DWI imaging has been included in the criteria for sCJD. 14-3-3 protein is a normal neuronal protein released to the CSF as a result of extensive neuronal damage. As it is a non-specific marker, a positive result gives no information about the reason of the neuronal death. The test for 14-3-3 protein is useful only when considered in an appropriate clinical context, together with other diagnostic criteria. In certain conditions, false negative as well as false positive results are possible. The 14-3-3 protein is detected in about 90% of sporadic CJD cases, whereas the result is positive in only 50% of variant CJD patients, therefore this analysis is less useful in the diagnostics of vCJD.

PL

Choroba Creutzfeldta-Jakoba (CJD) należy do grupy chorób wywoływanych przez priony, w których do ustalenia definitywnego rozpoznania konieczne jest badanie neuropatologiczne mózgu. Przyżyciowo można chorobę zdiagnozować jako możliwą lub prawdopodobną, zgodnie z kryteriami zalecanymi przez Światową Organizację Zdrowia. W kryteriach diagnostycznych dla sporadycznej postaci CJD (sCJD) uwzględniono marker biochemiczny – dodatni wynik testu na obecność białka 14-3-3 w płynie mózgowo-rdzeniowym. W nowych zmodyfikowanych kryteriach dla sCJD, obowiązujących od 2010 roku, znajduje się również badanie mózgu metodą rezonansu magnetycznego wykonanego w sekwencji FLAIR lub DWI. Białka z grupy 14-3-3 są prawidłowymi białkami neuronalnymi, uwalnianymi do płynu mózgowo-rdzeniowego na skutek obumierania komórek, jest to zatem nieswoisty marker śmierci neuronów. Czułość testu na obecność białka 14-3-3 może być wysoka, zależy jednak od podtypu molekularnego, tempa rozwoju choroby i etapu choroby, na którym wykonano nakłucie lędźwiowe. Dodatni wynik testu pozwala na zmianę klasyfikacji choroby z możliwej na prawdopodobną, ale tylko w połączeniu z innymi kryteriami diagnostycznymi. Rozpatrywanie wyniku – zarówno ujemnego, jak dodatniego – w oderwaniu od kontekstu klinicznego może wprowadzać w błąd. Białko 14-3-3 wykrywa się w około 90% przypadków sCJD oraz jedynie w 50% przypadków wariantu CJD (vCJD), zatem w vCJD badanie posiada dużo mniejsze znaczenie.

5

Diagnostyka laboratoryjna stwardnienia rozsianego

72%

Siger M.

Aktualności Neurologiczne

|

2009

|

vol. 9

|

issue 2

101-108

EN

Multiple sclerosis (MS) is a demyelinating disease with damage of central nervous system, dissemination in time and space. Current McDonald’s MS diagnostic criteria are based on complex clinical and laboratory analysis (magnetic resonance imaging, MRI, evoked potentials, and cerebrospinal fluid analysis). Each of these laboratory tests supply different but very important information concerning type and range of central system damage. In MRI, special location and contrast enhancement of MS lesions are very characteristic for multiple sclerosis. Current MRI diagnostic criteria (Barkhof’s criteria) can be used to established evidence of dissemination in space. In dissemination in time, occurrence of a new lesion on T2- weighetd images or contrast enhancement on successive MRI exam is required. Magnetic resonance imaging plays also an important role in monitoring the MS therapy. Evoked potentials investigate visual, auditory, sensory and motor nerve tracts. They can detect clinically silent lesions and provide evidence for dissemination in space. In cerebrospinal fluid analysis the most important for MS diagnosis are the presence of oligoclonal bands and increase of IgG index. Often, more specific markers of the immunologic system damage are also explored. However, in MS, laboratory tests are very important and useful, the diagnosis of MS is still based mainly on clinical observation.

PL

Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest chorobą demielinizacyjną charakteryzującą się wielomiejscowym i wieloczasowym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego (dissemination in space, dissemination in time). Obowiązujące kryteria rozpoznania SM według McDonalda opierają się na łącznej ocenie obrazu klinicznego i analizie badań laboratoryjnych (badanie rezonansu magnetycznego, badania potencjałów wywołanych i ocena płynu mózgowo- rdzeniowego). Każde z tych badań dostarcza odmiennych, ale bardzo ważnych informacji na temat charakteru i zakresu uszkodzenia układu nerwowego w przebiegu SM. W badaniu rezonansu magnetycznego (magnetic resonance imaging, MRI) charakterystyczna jest lokalizacja zmian demielinizacyjnych oraz ich wzmacnianie po podaniu kontrastu. Spełnienie obowiązujących rezonansowych kryteriów rozpoznania SM według Barkhofa wskazuje na istnienie wielomiejscowego uszkodzenia układu nerwowego. Wieloczasowe uszkodzenie układu nerwowego związane jest z kolei z występowaniem nowych zmian na obrazach T2- zależnych lub zmian wzmacniających się po podaniu kontrastu w kolejnym badaniu MRI. Badanie MRI oprócz znaczenia diagnostycznego odgrywa także dużą rolę w ocenie skuteczności leczenia chorych na SM. Badania elektrofizjologiczne pozwalają na ocenę dróg wzrokowych, słuchowych, czuciowych i ruchowych. Umożliwiają także wykrycie niemych klinicznie ognisk uszkodzenia układu nerwowego, co odpowiada wielomiejscowemu uszkodzeniu układu nerwowego. W ocenie płynu mózgowo- rdzeniowego najważniejsze dla rozpoznania SM są obecność prążków oligoklonalnych immunoglobulin oraz podwyższony indeks IgG. Coraz częściej oznacza się także bardziej specyficzne markery uszkodzenia układu immunologicznego. Jakkolwiek badania laboratoryjne stanowią bardzo ważny element diagnostyki SM, to jednak w rozpoznaniu tej jednostki chorobowej zasadniczym elementem jest nadal ocena obrazu klinicznego.

6

Top-down peptidomics of bodily fluids

72%

Martelli C., Iavarone F., Vincenzoni F., Cabras T., Manconi B., Desiderio C., Messana I., Castagnola M.

Peptidomics

|

2014

|

vol. 1

|

issue 1

EN

The naturally occurring peptides, mainly arising from the proteolytic cleavage of larger proteins, play several functions within the body (e. g. antihypertensive, immuno-modulatory, anti-microbial and antiviral, mineral carriers). Their presence or the increase of their concentration could be connected to different pathologies and thereby some peptides could be useful biomarkers for the diagnosis or prognosis of the disease. Peptidome research, particularly within biological fluids, therefore represents one of the most interesting and challenging purposes of proteomics. In this review we describe the current state-of-the-art in peptidomics-based studies of several human bodily fluids (serum, plasma, urine, cerebrospinal fluid, saliva, tears, seminal fluid, vitreous humor, pancreatic juice), emphasizing the contribution of top-down proteomic platforms to the deep structural characterization of natural peptides and their posttranslational modifications.

7

Diagnostyka różnicowa stwardnienia rozsianego

58%

Kierkus-Dłużyńska K., Rokicka J., Głąbiński A.

Aktualności Neurologiczne

|

2009

|

vol. 9

|

issue 4

247 - 252

EN

Multiple sclerosis (MS) is a chronic inflammatory demyelinating disease of the central nervous system (CNS). It affects usually young people between 20 and 40 years of age, predominantly women. According to Lublin and Riengold classification there are four major clinical patterns of MS course: remitting-relapsing, primary progressive, secondary progressive and progressive-relapsing. Making definite diagnosis of MS is becoming recently very important because of development of some new immunomodulatory therapies of MS with proven effectiveness when used at the early stage of the disease. Because of the huge diversity of MS clinical signs and symptoms as well as the course of the disease, there are several other diseases with similar clinical picture. Differential diagnosis of MS includes such disease as: acute disseminated encephalomyelitis (ADEM), neuroboreliosis, neurosarcoidosis, systemic lupus erythematosus (SLE), Sjögren’s syndrome, CNS vasculitis, Behçet’s disease, antiphospholipid syndrome and cerebral autosomal dominant arteriopathy with subcortical infarcts and leukoencephalopathy (CADASIL). Very important in MS differential diagnosis are some laboratory findings. The most useful techniques are magnetic resonance imaging (MRI), cerebrospinal fluid (CSF) examination, visual evoked potentials (VEP) and some blood tests. They often facilitate differential diagnosis of MS at the early stage of the disease. This is very important because the proper treatment can be initiated early.

PL

Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) jest przewlekłą chorobą zapalno-demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Występuje głównie u osób młodych, a najwięcej zachorowań odnotowuje się w wieku 20-40 lat. Wyróżniamy cztery typy przebiegu klinicznego wg klasyfikacji Lublina i Reingolda: postać rzutowo-remisyjną, postać pierwotnie postępującą, postać wtórnie postępującą oraz postać postępująco-nawracającą. Diagnostyka różnicowa SM, a w szczególności ustalenie ostatecznego rozpoznania tej choroby, nabiera w ostatnim czasie dużego znaczenia, co wiąże się z pojawieniem się terapii immunomodulujących i udowodnionymi korzyściami dla pacjentów, u których zastosowano to leczenie we wczesnej fazie choroby. W związku z dużą różnorodnością oraz zmiennością objawów i przebiegu klinicznego, zwłaszcza we wczesnym okresie choroby czy też w przypadkach nietypowych, SM tę należy różnicować z wieloma innymi chorobami o podobnym przebiegu i obrazie klinicznym. Stwardnienie rozsiane wymaga przede wszystkim różnicowania z następującymi chorobami: ostrym rozsianym zapaleniem mózgu i rdzenia (ADEM), neuroboreliozą, neurosarkoidozą, toczniem układowym z zajęciem układu nerwowego (SLE), zespołem Sjögrena, zapaleniem naczyń, chorobą Behçeta, zespołem antyfosfolipidowym czy autosomalnie dominującą arteriopatią naczyń mózgowych z udarami podkorowymi i leukoencefalopatią (CADASIL). Ze względu na zbliżony obraz kliniczny wszystkich ww. chorób bardzo przydatne w diagnostyce różnicowej są niektóre badania dodatkowe, które czasami ułatwiają postawienie właściwej diagnozy już we wczesnej fazie choroby. Ma ona duże znaczenie, ponieważ umożliwia rozpoczęcie właściwego dla danej jednostki leczenia.

Refine search results

Human plasma and cerebrospinal fibronectins differ in the accessibility of the epitopes on the N-terminal domains

Wodogłowie – objaw typowo radiologiczny?

What does an isolated cerebrospinal fluid band mean: a tertiary centre experience

Białko 14-3-3 w diagnostyce sporadycznej choroby Creutzfeldta-Jakoba

Diagnostyka laboratoryjna stwardnienia rozsianego

Top-down peptidomics of bodily fluids

Diagnostyka różnicowa stwardnienia rozsianego