Results found: 3

Number of results on page

Search results

Search:
in the keywords: bone density

Sort By:

Limit search:

The Effect of a Long-Term, Community-Based Exercise Program on Bone Mineral Density in Postmenopausal Women with Pre-Diabetes and Type 2 Diabetes

100%

Bello M., Sousa M. C., Neto G., Oliveira L., Guerras I., Mendes R., Sousa N.

Journal of Human Kinetics

2014

vol. 43

issue 1

43-48

The aim of this study was to evaluate the impact of a community-based exercise program on bone mineral density and body composition in postmenopausal women with pre-diabetes and type 2 diabetes. Twenty postmenopausal women (aged 61.3 ± 6.0 years) with pre-diabetes and type 2 diabetes were randomly assigned to a community-based exercise program group (n=10) or a control group (n=10). The community-based exercise program was multicomponent, three days per week for 32 weeks, and included walking, resistance and aquatic exercises. Body composition and bone mineral density were measured pre and post-training by dual X-ray absorptiometry. In the exercise group significant increases were found in the ward’s triangle bone mineral density (+7.8%, p=0.043), and in fat-free mass (+2.4%, p=0.018). The findings suggest that regular multicomponent training is effective in preventing osteoporosis and sarcopenia among postmenopausal women with pre-diabetes and type 2 diabetes.

Gęstość kości u pacjentów z hiperkalciurią idiopatyczną – przegląd piśmiennictwa w aspekcie bezpieczeństwa stosowania witaminy D

84%

Jobs K., Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2013

vol. 9

issue 3

245-249

Many scientific works, concerning an impact of vitamin D and its active form – 1,25-dihydroxyvitamin D [1,25(OH)2D] on human health, appeared lately. Vitamin D deficiency, defined as low level of 25-hydroxyvitamin D (25(OH)D), is a global health problem. It is generally accepted in Poland, that vitamin D skin synthesis, necessary for maintenance its proper level, can take place between April and September, if the sun skin exposure, without sun blockers, covers 18% of body area for 15 minutes daily. It’s been scientifically proven that commonly used for prevention and treatment vitamin D doses are safe. Toxic concentrations of 25(OH)D is above 200 ng/ml. Recommendations concerning vitamin D supplementation are commonly available for all age groups. Polish recommendations were presented in 2009. Nevertheless there are clinical situations when vitamin D supply is potentially harmful. One of them is urolithiasis, especially when stones are made of calcium. On the other hand, there is relationship between idiopathic hypercalciuria and low bone density. Vitamin D acts, among others, as factor increasing intestinal calcium absorption. Calcium absorbed to the blood builds bone mass, but is excreted with urine as well. Low calcium diet paradoxically favours urolithiasis. Systemic scientific analysis of adult population lead to conclusion that too low and too big calcium supply made conditions conductive to produce renal stones. Not numerous epidemiological analysis did not demonstrate relation between vitamin D supply and the risk of urolithiasis. But in available literature it is difficult to find recommendations concerning supplementation of vitamin D in children with hypercalciuria and renal stones. Proper level of vitamin D has great impact on children’s development and health. It seems that careful vitamin D supply, with the use of calcium blood and urine level and 25(OH)D and alkaline phosphatase activity monitoring, could be of benefit in such patients.

W ostatnich latach bada się wpływ witaminy D i jej aktywnej biologicznie formy – kalcytriolu [1,25(OH)2D] na występowanie wielu różnych schorzeń i działanie wielu różnych układów ludzkiego organizmu. Niedobór witaminy D, oceniany na podstawie ogólnie przyjętego wskaźnika, jakim jest stężenie 25(OH)D, substratu dla syntezy kalcytriolu, jest w naszej strefie klimatycznej powszechnym zjawiskiem. Uważa się, że w Polsce wystarczająca dla pokrycia zapotrzebowania synteza skórna witaminy D może mieć miejsce w okresie od kwietnia do września, pod warunkiem że ekspozycja na słońce będzie obejmować 18% powierzchni ciała i będzie trwała przez 15 minut dziennie oraz że skóra nie będzie w tym czasie chroniona filtrami. Udowodniono, że stosowane w profilaktyce i leczeniu dawki tej witaminy są bezpieczne, a granicą toksyczności jest stężenie 25(OH)D >200 ng/ml. Szczegółowe zalecenia dotyczące suplementacji witaminy D zostały opracowane w ostatnim czasie dla wszystkich grup wiekowych. W Polsce propozycje zmian w dawkowaniu opublikowano już w 2009 roku. Istnieją jednak sytuacje kliniczne, w których podawanie witaminy D budzi niepokój z uwagi na potencjalny wpływ na pogłębienie istniejącej patologii. Dotyczy to między innymi chorych z kamicą układu moczowego, szczególnie tych, u których w skład złogów wchodzi wapń. Z drugiej strony w wielu opublikowanych ostatnio pracach podkreśla się związek idiopatycznej hiperkalciurii z obniżoną gęstością kości. Witamina D wpływa na gospodarkę wapniowo-fosforanową między innymi poprzez zwiększenie wchłaniania wapnia z jelit. Wapń wchłonięty do krwi jest wbudowywany w kości, ale także wydalany z moczem. Natomiast dieta z ograniczeniem wapnia paradoksalnie sprzyja kamicy. Wieloletnie badania prowadzone w populacji dorosłych wykazały, że zarówno zbyt małe, jak i zbyt duże spożycie wapnia sprzyja krystalizacji złogów w drogach moczowych. Dotychczas prowadzone nieliczne badania epidemiologiczne z wieloletnią obserwacją nie wykazały zależności między podażą witaminy D a ryzykiem powstawania złogów w nerkach. W przypadku dzieci z hiperkalciurią i kamicą układu moczowego, u których właściwa podaż witaminy D ma fundamentalne znaczenie dla rozwoju i zdrowia, trudno znaleźć w piśmiennictwie wytyczne dotyczące jej suplementacji. Wydaje się, że ostrożna suplementacja, z monitorowaniem co 1–3 miesiące kalcemii, kalciurii, aktywności fosfatazy zasadowej oraz stężenia 25(OH)D, zgodna z rekomendowanymi zaleceniami, mogłaby przynieść takim dzieciom bieżące i odległe korzyści.

Hiperkalciuria idiopatyczna

67%

Milart J., Jobs K., Anna J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2016

vol. 12

issue 1

22-27

Idiopathic hypercalciuria is one of the most commonly diagnosed metabolic disorders in paediatric and adult patients with urolithiasis. Increased urinary calcium excretion is defined as >4 mg/kg per day. The degree of hypercalciuria can be also estimated based on calcium/creatinine ratio, which is calculated from the morning urine sample. Symptoms of hypercalciuria are nonspecific and may include e.g. abdominal pain, haematuria, recurrent urinary tract infections, leukocyturia or dysuria. The disorder primarily leads to formation of urinary deposits. Three types of hypercalciuria, i.e. absorptive, renal and resorptive, were distinguished based on Pak’s test. The pathogenesis of idiopathic hypercalciuria probably involves both genetic and environmental factors. It is likely that the disease is polygenic in nature, with a varying expression of multiple genes among patients. It is believed that patients with idiopathic hypercalciuria have an increased number of vitamin D receptors or show higher susceptibility to this compound. Diet is another factor affecting the degree of hypercalciuria and the dynamics of urolithiasis. It also seems that adequate vitamin D supplementation can reduce the predisposition to form calcium crystal deposits. It is increasingly postulated that absorptive, renal and resorptive types of hypercalciuria represent different, alternately occurring manifestations of the same disease. Furthermore, it should be emphasised that urolithiasis and idiopathic hypercalciuria are associated with decreased bone density, which is observed in all patient populations, including children.

Hiperkalciuria idiopatyczna jest jednym z najczęściej rozpoznawanych zaburzeń metabolicznych u dzieci i dorosłych z kamicą układu moczowego. Za zwiększone wydalanie wapnia z moczem uważa się wartości powyżej 4 mg/kg masy ciała/dobę. Do oszacowania stopnia hiperkalciurii może również służyć współczynnik wapniowo-kreatyninowy obliczany z porannej porcji moczu. Objawy hiperkalciurii są niecharakterystyczne. Mogą nimi być m.in. bóle brzucha, krwinkomocz, krwiomocz, nawracające zakażenia układu moczowego, leukocyturia czy zaburzenia dyzuryczne. Podstawowa konsekwencja zaburzenia to tworzenie złogów w drogach moczowych. Na podstawie testu Paka wyodrębniono trzy typy hiperkalciurii: absorpcyjny, nerkowy i resorpcyjny. Na patogenezę hiperkalciurii idiopatycznej prawdopodobnie składają się zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Możliwe, że choroba ma charakter poligenowy, a ekspresja wielu genów różni się u poszczególnych chorych. Przypuszcza się, że u pacjentów z idiopatyczną hiperkalciurią występuje większa liczba receptorów dla witaminy D lub mogą być oni bardziej wrażliwi na działanie tego związku. Dodatkowym czynnikiem mającym wpływ na stopień hiperkalciurii, a także dynamikę kamicy układu moczowego jest dieta. Wydaje się też, że stosowanie właściwej podaży witaminy D może zmniejszać tendencję do tworzenia złogów zawierających kryształy wapnia. Coraz częściej postuluje się, że hiperkalciuria absorpcyjna, resorpcyjna i nerkowa są różnymi obliczami tej samej choroby, pojawiającymi się naprzemiennie. Podkreślenia wymaga również związek kamicy układu moczowego i hiperkalciurii idiopatycznej z obniżoną gęstością kości, która występuje we wszystkich grupach pacjentów, w tym u dzieci.

Refine search results

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 Journal of Human Kinetics

1 2016

1 2014

1 2013

2 Jobs K.

1 Anna J.

1 Bello M.

1 Guerras I.

1 Jung A.

1 Mendes R.

1 Milart J.

1 Neto G.

1 Oliveira L.

1 Sousa M. C.

1 Sousa N.

Search results

The Effect of a Long-Term, Community-Based Exercise Program on Bone Mineral Density in Postmenopausal Women with Pre-Diabetes and Type 2 Diabetes

Gęstość kości u pacjentów z hiperkalciurią idiopatyczną – przegląd piśmiennictwa w aspekcie bezpieczeństwa stosowania witaminy D

Hiperkalciuria idiopatyczna