Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  biodegradacja
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Initiating Biodegradation of Polyvinylpyrrolidone in an Aqueous Aerobic Environment: Technical Note / Zainicjowanie Biodegradacji Poliwinylopirolidonu W Środowisku Wodno-Tlenowym: Notatki Techniczne

100%
Julinova M., Kupec J., Slavik R., Vaskova M.
Ecological Chemistry and Engineering S
|
2013
|
vol. 20
|
issue 1
199-208
EN
A synthetic polymer, polyvinylpyrrolidone (PVP - E 1201) primarily finds applications in the pharmaceutical and food industries due to its resistance and zero toxicity to organisms. After ingestion, the substance passes through the organism unchanged. Consequently, it enters the systems of municipal wastewater treatment plants (WWTP) without decomposing biologically during the waste treatment process, nor does it attach (through sorption) to particles of activated sludge to any significant extent, therefore, it passes through the system of a WWTP, which may cause the substance to accumulate in the natural environment. For this reason the paper investigates the potential to initiate aerobic biodegradation of PVP in the presence of activated sludge from a municipal wastewater treatment plant. The following agents were selected as the initiators of the biodegradation process - co-substrates: acrylamide, N-acethylphenylalanine and 1-methyl-2-pyrrolidone, a substance with a similar structure to PVP monomer. The biodegradability of PVP in the presence of co-substrates was evaluated on the basis of biological oxygen demand (BOD) as determined via a MicroOxymax O2/CO2/CH4 respirometer. The total substrate concentration in the suspension equaled 400 mg·dm-3, with the ratio between PVP and the cosubstrate being 1:1, while the concentration of the dry activated sludge was 500 mg·dm-3. Even though there was no occurrence of a significant increase in the biodegradation of PVP alone in the presence of a co-substrate, acrylamide appeared to be the most effective type of co-substrate. Nevertheless, a recorded decrease in the slope of biodegradation curves over time may indicate that a process of primary decomposition was underway, which involves the production of metabolites that inhibit activated sludge microorganisms. The resulting products are not identified at this stage of experimentation.
PL
Syntetyczny polimer, poliwinylopirolidon (PVP - E 1201), znajduje zastosowanie przede wszystkim w przemyśle farmaceutycznym i spożywczym ze względu na jego odporność i brak toksyczności dla organizmów. Po spożyciu substancja ta przechodzi przez organizm niezmieniona. W związku z tym, że w procesie przetwarzania odpadów w komunalnym systemie oczyszczalni ścieków (OŚ) polimer ten nie ulega rozkładowi biologicznemu ani nie jest znacząco sorbowany w osadzie czynnym, może on gromadzić się w środowisku naturalnym. Ze względu na istnienie tych problemów w artykule przedstawiono możliwości aerobowej inicjacji biodegradacji PVP w obecności osadu czynnego miejskiej oczyszczalni ścieków. Jako inicjatory procesu biodegradacji zostały wybrane następujące środki: kosubstraty, akryloamid, N-acetylofenyloalanina i 1-metylo-2-pirolidon, substancje o strukturze podobnej do monomeru PVP. Biodegradację PVP w obecności kosubstratów oceniano na podstawie biologicznego zapotrzebowania na tlen (BOD), określonego za pomocą respirometru MicroOxymax O2/CO2/CH4. Całkowite stężenie substratu w zawiesinie wynosiło 400 mg · dm-3 dla stosunku PVP i kosubstratu wynoszącego 1:1 oraz dla stężenia suchego osadu czynnego wynoszącego 500 mg · dm-3. Chociaż nawet w tym układzie nie stwierdzono wzrostu biodegradacji samego PVP w obecności kosubstratu, to sam akryloamid okazał się najbardziej efektywnym rodzajem podłoża. Niemniej jednak, zauważony spadek nachylenia krzywych biodegradacji w czasie może wskazywać, że zachodzi proces rozkładu pierwotnego, który wiąże się z produkcją metabolitów hamujących aktywowane mikroorganizmy osadu. Otrzymane produkty nie zostały zidentyfikowane na tym etapie badań.
2
Content available remote

THE EFFECT OF BIODEGRADATION/DEGRADATION OF DEGRADABLE PLASTIC MATERIAL ON COMPOST QUALITY

100%
Adamcová D., Toman F., Vaverková M., Kotovicová J.
Ecological Chemistry and Engineering S
|
2013
|
vol. 20
|
issue 4
783-798
EN
The objective of this study was to find out whether the quality of compost would change during the process of composting carrier bags claimed by manufacturers as compostable or biodegradable in terms of parameters stipulated in the standard ČSN 46 5735 Industrial composts. Eight samples were subjected to the composting process in laboratory conditions. The compost samples were analyzed in the accredited laboratory. All samples met parameters stipulated for Class II. Seven samples of the eight met parameters stipulated in the standard ČSN 46 5735 for Class I. The samples had no influence on compost characteristics: strength, content of water and salt, pH value, content of nutrients or proportion of organic substances; other components of the compost remained unchanged. Optical changes of the compost did not occur either.
PL
Celem badań było określenie wpływu procesu kompostowania „jednorazowych” plastikowych toreb dostępnych na rynku, które są oznaczone jako biodegradowalne/degradowalne, jak również toreb certyfikowanych jako nadające się do kompostu, na jakość kompostu oraz dotrzymania wymagań określonych w normie CSN 46 5735 Komposty przemysłowe. Osiem próbek poddano procesowi kompostowania w warunkach laboratoryjnych. Próbki powstałego kompostu analizowano w akredytowanym laboratorium. Wszystkie próbki spełniały parametry określone w normie dla klasy II. Siedem z ośmiu próbek spełniało parametry określone w normie CSN 46 5735 dla klasy I. Próbki poddane recyklingowi organicznemu nie miały wpływu na właściwości kompostu: konsystencję, zawartość wody i soli, wartość pH, zawartość składników odżywczych lub stosunek substancji organicznych; składniki kompostu pozostały niezmienione. Nie zaobserwowano także zmian w wyglądzie kompostu
3
Content available remote

Study of the Biodegrability of Degradable/Biodegradable Plastic Material in a Controlled Composting Environment

100%
Vaverková M., Toman F., Adamcová D., Kotovicová J.
Ecological Chemistry and Engineering S
|
2012
|
vol. 19
|
issue 3
347-358
EN
The objective of this study was to determine the degrability/biodegradability of disposable plastic bags available on the market that are labeled as degradable/biodegradable and those certified as compost. The investigated materials were obtained from chain stores in the Czech Republic and Poland. Seven kinds of bags (commercially available) were used in this study. One of them was a disposable bag made of HDPE and mixed with totally degradable plastic additive (TDPA additive). Another was a disposable made of polyethylene with the addition of pro-oxidant additive (d2w additive). One was labeled as 100% degradable within various periods of time, from three months up to three years, and four were certified as compostable. The test was carried out in a controlled composting environment. The biodisintegration degree of the obtained pieces was evaluated following a modified version of ČSN EN 14806 Norm "Packaging - Preliminary evaluation of the disintegration of the packaging materials under simulated composting conditions in a laboratory scale test" and a modified version of ČSN EN ISO 20200 "Plastics - Determination of the degree of disintegration of plastic materials under simulated composting conditions in laboratory-scale test" (ISO 20200:2004). The emphasis was put on determination whether the bags are degradable/biodegradable or not.
PL
Celem badań było określenie degradacji/biodegradacji "jednorazowych" plastikowych toreb dostępnych na rynku, które są oznaczone jako degradowalne/biodegradowalne, jak również toreb certyfikowanych jako nadające się do kompostowania. Badane materiały są dostępne w sieci sklepów w Czechach oraz w Polsce. Badaniu poddano siedem próbek. Jedną z nich była jednorazowa torba wykonana z folii HDPE (polietylenu łatwo degradowalnego) z dodatkiem TDPA (powodującego całkowitą degradację folii polietylenowej). Badano też torby wykonane z różnymi dodatkami, co powodowało ich rozkład w określonym czasie. Testy zostały przeprowadzone w kontrolowanych warunkach kompostowania. Stopień rozkładu określono za pomocą zmodyfikowanej wersji normy ČSN EN 14806 "Opakowania - Ocena wstępna rozpadu materiałów opakowaniowych w symulowanych warunkach kompostowania w badaniach w skali laboratoryjnej" oraz zmodyfikowanej wersji normy ČSN EN ISO 20200 "Tworzywa sztuczne - Oznaczanie stopnia rozpadu tworzyw sztucznych w symulowanych warunkach kompostowania w skali laboratoryjnej" (ISO 20200:2004). Głównym celem badań było określenie, czy jednorazowe torby ulegają degradacji/biodegradacji czy nie.
4
Content available remote

Evaluation of biodegradability of plastics bags in composting conditions

100%
Vaverková M., Adamcová D., Kotovicová J., Toman F.
Ecological Chemistry and Engineering S
|
2014
|
vol. 21
|
issue 1
45-57
EN
Biodegradation of plastics bags advertised as 100%-degradable or certified as compostable was tested in composting conditions. Samples were placed into frames and inserted into one clamp within the compost pile to investigate the biodegradation. The plastics bags were obtained from chain stores in the Czech Republic and Poland. The shopping bags were made of HDPE with the TDPA additive (sample 2), PP with an addition of pro-oxidants (d2w) (samples 1, 3) and materials certified as compostable (starch, polycaprolactone) (samples 4, 5, 6, 7). Control sample (cellulose filtering paper, sample 8) was to check the potential of biological decomposition in the tested environment. At the end of the 12-week experimental period it was found that the polyethylene samples with the additive (samples 1, 2, 3) had not been decomposed, their colour had not changed and that no degradation neither physical changes had occurred (did not biodegrade). Samples certified as compostable (samples 4, 5, 6, 7) were decomposed. The results at the municipal compost facility demonstrate that the compostable plastics biodegrade and polyethylene samples with the additive did not biodegrade in compost.
PL
Badano biodegradację plastikowych toreb reklamowych ulegających w 100% rozkładowi oraz certyfikowanych jako kompostowalne w warunkach kompostowania. W celu oceny biodegradacji próbki zostały umieszczone w ramach, a następnie w materiale przeznaczonym do kompostowania. Plastikowe torby są dostępne w sieci sklepów w Czechach, jak również w Polsce. Badaniu poddano osiem próbek. Jedną z nich była jednorazowa torba wykonana z folii HDPE z dodatkiem TDPA (próbka 2). Kolejne torby były wykonane z polietylenu z dodatkiem oxo-biodegradacji d2w (próbki 1, 3). Cztery próbki posiadały certyfikat kompostowalności (próbki 4, 5, 6, 7). Próbka ósma była próbką kontrolną (celulozowy papier filtracyjny, próbka 8), która miała na celu sprawdzenie potencjału biologicznego rozkładu badanego środowiska. Test został przeprowadzony w warunkach kompostowni przemysłowej. Pod koniec 13-tygodniowego okresu doświadczalnego stwierdzono, że próbki z polietylenu (próbki 1, 2, 3) nie uległy rozkładowi, ich barwa się nie zmieniła oraz że nie ma zmian fizycznych potwierdzających degradację. Próbki posiadające certyfikat kompostowalności (próbki 4, 5, 6, 7) uległy rozkładowi w różnym stopniu. Z przeprowadzonego doświadczenia wynika, że kompostowalne torby uległy rozkładowi, a torby wykonane z polietylenu z dodatkiem TDPA oraz d2w nie ulegają rozkładowi w kompoście.
5
Content available remote

Bioremediation Of A Spent Metalworking Fluid With Auto- And Allochthonous Bacterial Consortia

80%
Kaszycki P., Petryszak P., Supel P.
Ecological Chemistry and Engineering S
|
2015
|
vol. 22
|
issue 2
285-299
EN
Spent mineral oil-based metalworking fluids are waste products of the machining processes and contribute substantially to the global industrial pollution with petroleum oil products. Wastewaters containing oily emulsions are ecologically hazardous and thus a variety of methods have been implemented to prevent these effluents from affecting the natural environment. Most of these methods rely upon physical-chemical treatment and phase separation; however, none of them proved to be effective enough to meet tightening environmental regulations. Therefore, novel technologies need to be elaborated and there is growing interest in implementing biological treatment methods based on microbial bioremediation. In this study an oil/water emulsion obtained from a waste stream of the metal-processing industry was tested for biodegradability of its organic constituents. This liquid waste was found non-toxic to bacterial consortia and was colonized with indigenous microorganisms (approx. 107 cfu · cm−3). The total load of organic content was determined as a chemical oxygen demand (COD) value of 48 200 mg O2 · dm−3. Emulsion treatment was carried out using a threefold wastewater dilution and employing two variants of biostimulated aerobic bacterial communities: (1) uninoculated emulsion, where bioremediation was carried out by the autochthonous bacteria alone, and (2) wastewater samples inoculated with a ZB-01 microbial consortium which served as a source of specialized bacteria for process bioaugmentation. Biodegradation efficiency achieved in a 14-day test was monitored by measuring both the COD parameter and the concentration of high-boiling organic compounds. Both approaches yielded satisfactory results showing significant reduction of the emulsion organic fraction; however, the resultant decrease of wastewater load tended to be more efficient for the case where the process was bioaugmented with the inoculated consortium. Gas chromatography analyses coupled with mass spectrometric detection (GC-MS) confirmed high degradation yields obtained for both cases studied (58 and 71%, respectively) in a 28-day test. It is concluded that oil-based metalworking emulsions can undergo efficient biological treatment under conditions enabling aerobic bacterial proliferation and that xenobiotic biodegradation kinetics can be accelerated by bioaugmenting the process with allochthonous microbial consortia.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.