Search results

1

Zaburzenia poznawczo-behawioralne po zatruciu tlenkiem węgla – opis przypadku

100%

Kułakowska A., Halicka D., Kapica-Topczewska K., Sadzyński A., Drozdowski W.

|

EN

Carbon monoxide (CO) is a highly toxic, odorless, nonirritating gas. The most common cause of its exposure are faulty combustion heating systems and fires. CO competes with oxygen in the blood, binding to haemoglobin in place of it (the affinity of CO to haemoglobin is approximately 200 times greater than that of oxygen). Secondary hypoxia leads to damage of multiple organs especially those with high oxygen utilization such as the central nervous system. A case of a 26-year-old woman with prolonged deep cognitive impairment, which occurred after an accidental carbon monoxide intoxication, is presented. A course of over 2-year neuropsychological rehabilitation of the patient is thoroughly described by the authors and its positive effects are emphasized. In spite of all prophylactic measures carbon monoxide poisoning still remains a significant clinical issue. CO intoxication may produce a wide spectrum of neurological, emotional and cognitive disorders. Neuropsychological rehabilitation is an effective method of treatment of cognitive impairment after carbon monoxide intoxication. Positive effects of a systematic rehabilitation are observed even several years after poisoning.

PL

Tlenek węgla (CO) jest bardzo toksycznym, pozbawionym zapachu, niedrażniącym gazem. Najczęstszą przyczyną zaczadzeń jest CO powstający w trakcie wadliwego spalania w instalacjach grzewczych oraz podczas pożarów. Tlenek węgla współzawodniczy we krwi z tlenem, wiążąc się w jego miejsce z hemoglobiną (powinowactwo CO do hemoglobiny przewyższa ok. 200 razy powinowactwo tlenu). Wtórna hipoksja prowadzi do uszkodzenia licznych narządów, w szczególności cechujących się wysokim zużyciem tlenu, takich jak ośrodkowy układ nerwowy. W pracy przedstawiono opis przypadku 26-letniej kobiety, u której w wyniku przypadkowego zatrucia CO wystąpiły długotrwale utrzymujące się, głębokie zaburzenia funkcji poznawczych. Autorzy szczegółowo opisują proces ponad 2-letniej rehabilitacji neuropsychologicznej chorej, podkreślając jej pozytywne efekty. Mimo działań profilaktycznych zatrucia tlenkiem węgla nadal pozostają istotnym problemem klinicznym. Zaczadzenie może spowodować różnorodne zaburzenia neurologiczne, emocjonalne i poznawcze. Rehabilitacja neuropsychologiczna jest skuteczną metodą leczenia zaburzeń poznawczych po zatruciu tlenkiem węgla. Korzystne efekty prowadzonej systematycznie rehabilitacji są obserwowane, nawet kilka lat po zachorowaniu.

2

Zaburzenia psychiczne w przebiegu zespołów otępiennych – znaczenie kliniczne i zasady postępowania

80%

Sobów T.

Aktualności Neurologiczne

|

2012

|

vol. 12

|

issue 4

236-244

EN

Psychiatric disorders (including psychosis, depression and anxiety disorders) as well as other behavioural and psychological symptoms of dementia (collectively referred to as BPSD) are common in the demented, regardless of presumed aetiology of dementia. They may appear even at the prodromal phase of dementia, while severity and incidence of many of them increases with progression of cognitive dysfunction. Development of BPSD is associated with several negative consequences, both for the patient and his/her caregivers. Presence of psychotic symptoms affects unfavourably further course of dementia, accelerating cognitive decline, increased number of hospitalizations, risk of institutionalization and mortality as well as greater degree of functional disability. A well-documented phenomenon correlated therewith isincreased caregivers’ burden and increased risk of caregivers’ psychiatric problems, including depression. Treatment of BPSD is difficult and no uniformly accepted and universally effective management standard or guidelines have been proposed to date. Non-pharmacological approach is considered obligatory for most patients, while education of caregivers or institution personnel is paramount. The key issue is optimal dosage of anti-dementia drugs, including cholinesterase inhibitors and memantine. Efficacy of psychotropic drugs is largely limited and their clinical usefulness compromised by poor side effects profile of many of them. Particular care must be paid when using antipsychotics due to presumed risk of premature death secondary to cerebrovascular complications. Antidepressants, though relatively ineffective in treating depression and anxiety, might be an option in patients with agitation, aggression and psychosis as documented to date in the case of citalopram and trazodone.

PL

Zaburzenia psychiczne (psychozy, depresje, zaburzenia lękowe) oraz inne objawy behawioralne i psychologiczne (behavioural and psychological symptoms of dementia, BPSD) są powszechne u chorych z otępieniami, niezależnie od ich domniemanej etiologii. Spotyka się je nawet w fazach prodromalnych otępień, a nasilenie i rozpowszechnienie wielu z nich narasta wraz z progresją dysfunkcji poznawczych. Występowanie BPSD wiąże się z szeregiem negatywnych konsekwencji zarówno dla pacjenta, jak i jego opiekunów. Obecność objawów psychotycznych pogarsza naturalny przebieg demencji, powodując szybsze narastanie deficytów poznawczych, wzrost liczby hospitalizacji oraz ryzyka umieszczenia w placówce opiekuńczej i śmiertelności, większe nasilenie funkcjonalnej niesprawności, jak również jednoznacznie udokumentowane pogorszenie funkcjonowania opiekunów i wzrost ryzyka wystąpienia u nich zaburzeń psychicznych, zwłaszcza depresyjnych. Leczenie BPSD jest trudne, nie opracowano dotąd powszechnie akceptowanego standardu, skutecznego u większości pacjentów. Zaleca się wdrożenie metod niefarmakologicznych praktycznie u wszystkich pacjentów, istotną rolę odgrywa także edukacja opiekunów. Kluczowe dla powodzenia terapii jest optymalne dawkowanie leków prokognitywnych, inhibitorów cholinesterazy i memantyny. Leki psychotropowe mają ograniczoną skuteczność i mogą powodować poważne objawy niepożądane. Szczególnej ostrożności wymaga stosowanie leków przeciwpsychotycznych, które, choć czasami niezbędne, zwiększają ryzyko przedwczesnego zgonu – mogą wywoływać incydenty sercowo-mózgowe. Leki przeciwdepresyjne są relatywnie mało skuteczne w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych, natomiast mogą być pomocne w leczeniu pobudzenia, agresji i psychozy, co udokumentowano zwłaszcza w przypadku citalopramu i trazodonu.

3

Dziecko maltretowane inaczej

80%

Mrozek A.

|

EN

Introduction: The article does not tackle the items of physical or sexual abuse. It analyses the impact of those factors, which seemingly should not affect the child’s behaviour. The study involved the children from “ordinary” families, often also the children from “ideal” families, in whom behavioural disorders or disorders of behaviour and emotions were found. The analysis included also the severity of behavioural disorders depending on such factors as: requirements posed to the child, child’s position in the family, parents’ education, impact of families of many generations. Material and method: The study involved ninety one families, who reported with children of both genders, exhibiting behavioural disorders or disorders of behaviour and emotion, aged from three to eighteen years. The diagnosis was made basing on ICD-10 criteria. The patients did not exhibit any symptoms of any other mental disease or somatic disease, which could affect the child’s behaviour. Excluded were also the children from orphanages, due to the lack of the legal guardian’s consent, and the children whose parents did not agree to participate in the questionnaire. The author’s own questionnaire was applied in the study, which was based on questions typically asked during the psychiatric examination. Results: Correlations close to 0.5 were obtained for all examined characteristics. The obtained material indicates that lower severity of disorders of behaviour and emotions is found in children, who have some chores to do, the oldest children, or those brought up in families of many generations, or in families with lower economic status. On the other hand the severity of pathological behaviours is higher in the children of families exhibiting a higher economic status and those whose parents have secondary or higher education. Conclusions: The child’s behaviour is mainly formed by the environment. Giving the child some chores to do reduces pathological behaviours, and the permanent supervision causes its better behaviour. The family’s higher socio-economic status is a factor of a higher risk of the occurrence of the child’s behavioural disorders. The child’s upbringing is a very difficult task to which nobody is prepared professionally. Even if we do not know how to deal with the child in specific situations, we should devote the child our time. Parents’ success in professional field can be paid with a failure in the family.

PL

Wstęp: Artykuł nie podejmuje zagadnień maltretowania fizycznego czy seksualnego, analizuje natomiast wpływ czynników, które pozornie nie powinny mieć wpływu na zachowanie dziecka. Badaniem objęto dzieci ze „zwykłych” rodzin, a często także z rodzin „idealnych”, u których stwierdza się zaburzenia zachowania lub zaburzenia zachowania i emocji. Analizie poddano nasilenia zaburzeń zachowania od takich czynników, jak: wymagania stawiane dziecku, pozycja dziecka w rodzinie, wykształcenie rodziców, wpływ rodziny wielopokoleniowej. Materiał i metoda: W badaniu uczestniczyło 91 rodzin, które zgłaszały się z dziećmi przejawiającymi zaburzenia zachowania lub zaburzenia zachowania i emocji, w wieku od trzech do osiemnastu lat, obu płci. Rozpoznanie stawiano na podstawie kryteriów ICD-10. Pacjenci nie wykazywali jakichkolwiek symptomów innej choroby psychicznej lub choroby somatycznej, które mogły mieć wpływ na zachowanie dziecka. Wyłączono także dzieci z domów dziecka, ze względu na brak zgody opiekuna prawnego, oraz dzieci, których rodzice nie wyrazili zgody na uczestnictwo w ankiecie. W badaniu posługiwano się własnym kwestionariuszem, utworzonym na podstawie typowo zadawanych pytań w trakcie badania psychiatrycznego. Wyniki: Dla wszystkich badanych cech uzyskano korelacje bliskie 0,5. Z uzyskanego materiału wynika, że mniejsze nasilenie zaburzeń zachowania i emocji stwierdza się u dzieci: obarczonych obowiązkami, dzieci najstarszych, wychowywanych w rodzinie wielopokoleniowej, w rodzinach o niższym statusie ekonomicznym. Natomiast większe nasilenie zachowań patologicznych obserwowane jest u dzieci: w rodzinach o wyższym statusie ekonomicznym, rodziców z wykształceniem średnim lub wyższym. Wnioski: Zachowanie dziecka kształtowane jest głównie przez środowisko. Obarczenie dziecka obowiązkami redukuje zachowania patologiczne, zaś stały nadzór przyczynia się do jego lepszego zachowania. Wyższy status społeczno-ekonomiczny rodziny jest czynnikiem wyższego ryzyka wystąpienia zaburzeń zachowania u dziecka. Wychowywanie dziecka jest bardzo trudną pracą, do której wszystkim brakuje profesjonalnego przygotowania. Nawet jeśli nie wiemy, jak postępować z dzieckiem w niektórych sytuacjach, zawsze starajmy się poświęcić mu czas. Sukces rodziców na polu zawodowym, okupiony bywa porażką na polu rodzinnym.

Refine search results

2 Aktualności Neurologiczne

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2012

1 2007

1 2005

1 Drozdowski W.

1 Halicka D.

1 Kapica-Topczewska K.

1 Kułakowska A.

1 Mrozek A.

1 Sadzyński A.

1 Sobów T.

Zaburzenia poznawczo-behawioralne po zatruciu tlenkiem węgla – opis przypadku

Zaburzenia psychiczne w przebiegu zespołów otępiennych – znaczenie kliniczne i zasady postępowania

Dziecko maltretowane inaczej