Algodystrophic syndrome entity (type I) has not fully known pathogenesis and course. It is characterized by severe pain of the distal part of limb, oedema, vasomotor dysfunction and impaired efficiency. These symptoms occur after trauma, thoracic surgeries, myocardial infarction, stroke, peripheral nerve damage, less common in the course of venous or arterial thrombosis. Pathomechanism of the disease is unclear, but the most important factor of its pathogenesis seems to be a disorder of the autonomic nervous system. Limb pain and swelling, in the typical cases, are accompanied by vasomotor disturbances, restricted mobility, increased sensitivity to pressure and temperature changes. The course of the disease can be divided into three periods: I – acute period, II – dystrophic period, III – atrophic period. Apart from the vasomotor form, we can distinguish paralytic form (after a stroke) and toxic (druginduced). The majority of patients has emotional lability, hyperreactivity and a tendency to anxiety and depression. Imaging studies are useful in the diagnosis. The effectiveness of treatment depends on the period in which the diagnosis is made. The sooner patients are treated, the outcomes are better. Analgesics and sympatholytics areused in this therapy. Good effects of decongestants, anti-inflammatory medications and stimulating bone calcification treatment are obtained after the application of an alternating magnetic field of low frequency, low-energy laser, whirlpool limbs massage, affected limb exercises. We present a case of 42-year-old man with algodystrophic syndrome, in which the diagnosis was made in the advanced second stage of the disease. Pharmacological treatment and physiotherapy had been used for 3 months and led to a significant improvement, which is well illustrated by the thermographic examination.
PL
Wielomiejscowy zespół odruchowy typu I jest jednostką chorobową o nie w pełni poznanym patomechanizmie i przebiegu. Charakteryzuje się silnym bólem dystalnej części kończyny, obrzękiem, dysfunkcją naczynioruchową i upośledzoną sprawnością. Objawy te występują po urazach, operacjach na klatce piersiowej, po zawale serca, po udarze, uszkodzeniu nerwów obwodowych, rzadziej w przebiegu zakrzepicy żylnej lub tętniczej. Mechanizm powstawania choroby jest niejasny. Na pierwszy plan wysuwają się zaburzenia funkcji autonomicznego układu nerwowego. Bólowi i obrzękowi kończyny w przypadkach o typowym przebiegu towarzyszą: zaburzenia naczynioruchowe, ograniczona bólem ruchomość oraz wzmożona wrażliwość na ucisk i zmiany temperatury otoczenia. W przebiegu zespołu wyróżnia się trzy okresy: I – ostry, II – dystroficzny, III – atroficzny. Poza postacią odruchową zespołu występuje postać porażenna (po udarze) i toksyczna (polekowa). U większości chorych zwracają uwagę labilność emocjonalna, hiperreaktywność oraz tendencja do stanów lękowych i depresji. Przydatne w rozpoznaniu są badania obrazowe. Skuteczność leczenia zależy od okresu, w którym ustalono rozpoznanie i podjęto terapię. W leczeniu farmakologicznym stosuje się leki przeciwbólowe oraz hamujące układ współczulny. Dobre efekty przeciwobrzękowe i przeciwzapalne, a także stymulację uwapnienia kości uzyskuje się po zastosowaniu: zmiennego pola magnetycznego niskiej częstotliwości, lasera niskoenergetycznego, masażu wirowego kończyn, ćwiczeń indywidualnych zajętej kończyny. W pracy przedstawiono przypadek 42-letniego mężczyzny z wielomiejscowym zespołem odruchowym typu I, u którego diagnozę postawiono dopiero w zaawansowanym II okresie choroby. Zastosowane leczenie farmakologiczne i fizykoterapeutyczne po 3 miesiącach doprowadziło do znaczącej poprawy, którą dobrze obrazuje badanie termograficzne.
Background. This work concerns a little-known problem which is the effect of cold on the behaviour of blood pressure and changes in temperature of a cooled part of the body in pregnant women. Material and methods. The experiment involved a total of 38 young women divided into three groups: women without pregnancy-induced hypertension (group I), women with pregnancy-induced hypertension (group II), and women who were not pregnant (group III). The study used the cold pressor test (CPT) devised by Hines and Brown, accompanied by a thermal imaging test. Results. The cold pressor test resulted in increased systolic and diastolic pressure in each of the studied groups. The largest difference in systolic pressure values before and after the CPT occurred in the subjects from group II. In this group, after the test, the values of diastolic blood pressure as well as the temperature drop in the tested hand, both on the palmar and dorsal side, were also the highest. The cooling of one hand also caused a drop in temperature of the uncooled hand, much smaller in the group of pregnant women compared to the group of non-pregnant subjects. Conclusions. The obtained results indicate the need for further research towards a better understanding of the mechanisms associated with the reactions of pregnant women to temperature stimuli.
PL
Wstęp. Przedstawiona praca dotyczy mało znanego problemu, jakim jest wpływ zimna na zachowanie się ciśnienia krwi oraz zmiany w temperaturze ochładzanej części ciała u kobiet w ciąży. Materiał i metody. W eksperymencie brało łącznie udział 38 młodych kobiet, podzielonych na trzy grupy: kobiety bez nadciśnienia indukowanego ciążą (grupa I), kobiety z nadciśnieniem indukowanym ciążą (grupa II), kobiety niebędące w ciąży (grupa III). W badaniu wykorzystano test oziębieniowy Hinesa-Browna (CPT), uzupełniony o badanie termowizyjne. Wyniki. Zastosowanie próby CPT spowodowało wzrost ciśnienia skurczowego i rozkurczowego w każdej z badanych grup. Największa różnica wartości ciśnienia skurczowego przed i po zastosowaniu testu CPT wystąpiła u kobiet z grupy II. W grupie tej najwyższe były też wartości ciśnienia rozkurczowego krwi po zastosowaniu testu CPT oraz największy spadek temperatury w ręce badanej, zarówno po stronie dłoniowej jak i grzbietowej. Oziębienie jednej ręki spowodowało również spadek temperatury ręki niechłodzonej, znacznie mniejszy w grupie kobiet ciężarnych w porównaniu do grupy nieciężarnych studentek. Wnioski. Uzyskane wyniki wskazują na konieczność prowadzenia dalszych badań w kierunku lepszego zrozumienia mechanizmów związanych z reakcjami kobiet w ciąży na bodźce temperaturowe.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.