Search results

1

Wpływ alergicznego nieżytu nosa u dzieci i młodzieży na nawracający ból głowy

100%

Passali F. M., Spinosi M. C., Mignacco G., Cingi C., Rodriguez H. A., Passali D.

Otolaryngologia Polska

|

2018

|

vol. 72(2)

50-59

PL

Wprowadzenie: Migrena i alergie są częstym zjawiskiem. Celem niniejszego badania jest zbadanie związku między występującymi w dzieciństwie: alergią oddechową a migreną. Materiał i metody: Przebadano 800 dzieci w kierunku występowania bólu głowy i jego charakterystyki. Następnie za pomocą punktowych testów skórnych, rynoskopii, endoskopii, rynomanometrii, cytologii oraz testów oczyszczania śluzowo-rzęskowego stwierdzano obecność alergii. Wyniki: Spośród 800 dzieci objętych badaniem, u 96 występowały bóle głowy. U 67 z nich stwierdzono obecność zarówno bólu głowy, jak i alergii. Wykazano występowanie istotnej korelacji pomiędzy alergią a początkiem bólu głowy w godzinach porannych i pojawianiem się bólu głowy w godzinach wieczornych u pacjentów bez alergii. Średni czas trwania ataku bólu głowy był niezależny od obecności alergii, a także częstotliwości napadów bólu głowy oraz umiejscowienia bólu. Wśród objawów prodromalnych związanych z bólem głowy wymieniano: zawroty głowy, aurę, mroczki przed oczami oraz nudności i wymioty, które występowały w przypadku braku alergii. Wykryto również związek między płcią żeńską a początkiem bólu głowy, ale tylko u nastolatków. W większości przypadków terapeutycznie stosowano paracetamol lub niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), ale wymieniano również przyjmowanie leków antyhistaminowych i/lub miejscowe stosowanie aerozoli donosowych. Dyskusja: Aby podjąć skuteczne postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne w przypadku migreny, pediatra powinien wziąć pod uwagę atopię i związane z nią objawy alergiczne, w razie potrzeby prosząc o konsultację otorynolaryngologa lub alergologa. Uzyskane wyniki wskazują również na potencjalną rolę leków, które zwykle nie są wykorzystywane do leczenia ataków migreny, takich jak leki przeciwhistaminowe lub aerozole zmniejszające przekrwienie błony nosa o działaniu miejscowym.

2

Przypadek torbieli zatoki klinowej z destrukcją kości podstawy czaszki

100%

Paradowska-Opałka B., Grochowska-Bohatyrewicz E., Kawczyński M., Jaworowska E.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2016

|

vol. 5(3)

38-42

EN

Celem pracy jest omówienie przypadku torbieli zatoki klinowej z destrukcją kości podstawy czaszki u 62-letniego mężczyzny leczonego w Klinice Otolaryngologii PUM. Pacjent zgłosił się do kliniki z powodu silnych dolegliwości bólowych głowy, zaburzeń widzenia, przewodzeniowego niedosłuchu ucha lewego oraz spadku masy ciała. Dolegliwości o charakterze narastającym trwały od 2 lat. Rozpoznanie mucocele zatoki klinowej lewej z destrukcją kości okolicy siodła tureckiego postawiono 2 lata wcześniej, jednak chory nie zgłosił się wówczas na leczenie. W wykonanej przy przyjęciu tomografii komputerowej stwierdzono patologiczną masę w zatoce klinowej po stronie lewej (o gęstości 48 j.H. i wymiarach ok. 33x25x25mm) powodującą rozległą destrukcję lewej i górnej ściany zatoki klinowej z wniknięciem do wnętrza czaszki. W NMR potwierdzono obecność torbieli wielkości 28x24mm, która przylegała bezpośrednio do dołu siodła tureckiego i nie penetrowała do mózgowia. Ponadto w badaniach obrazowych stwierdzono zmiany o charakterze przewlekłego zapalenie zatok przynosowych z polipami. Pacjent leczony był operacyjnie metodą endoskopową z użyciem nawigacji. Wykonano szeroką marsupializację przedniej ściany torbieli zatoki klinowej oraz usunięcie zmian polipowatych z pozostałych zatok. Po zabiegu dolegliwości bólowe ustąpiły. W kontrolnym badaniu NMR stwierdzono pogrubienie błony śluzowej sitowia, zatoki klinowej, zatok szczękowych oraz komórek sutkowatych po stronie lewej bez cech wgłobienia opon w obrębie operowanej okolicy.

3

Wpływ alergicznego nieżytu nosa u dzieci i młodzieży na nawracający ból głowy

100%

Passali F. M., Spinosi M. C., Mignacco G., Cingi C., Rodriguez H. A., Passali D.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2018

|

vol. 72

|

issue 2

50-59

PL

Wprowadzenie: Migrena i alergie są częstym zjawiskiem. Celem niniejszego badania jest zbadanie związku między występującymi w dzieciństwie: alergią oddechową a migreną. Materiał i metody: Przebadano 800 dzieci w kierunku występowania bólu głowy i jego charakterystyki. Następnie za pomocą punktowych testów skórnych, rynoskopii, endoskopii, rynomanometrii, cytologii oraz testów oczyszczania śluzowo-rzęskowego stwierdzano obecność alergii. Wyniki: Spośród 800 dzieci objętych badaniem, u 96 występowały bóle głowy. U 67 z nich stwierdzono obecność zarówno bólu głowy, jak i alergii. Wykazano występowanie istotnej korelacji pomiędzy alergią a początkiem bólu głowy w godzinach porannych i pojawianiem się bólu głowy w godzinach wieczornych u pacjentów bez alergii. Średni czas trwania ataku bólu głowy był niezależny od obecności alergii, a także częstotliwości napadów bólu głowy oraz umiejscowienia bólu. Wśród objawów prodromalnych związanych z bólem głowy wymieniano: zawroty głowy, aurę, mroczki przed oczami oraz nudności i wymioty, które występowały w przypadku braku alergii. Wykryto również związek między płcią żeńską a początkiem bólu głowy, ale tylko u nastolatków. W większości przypadków terapeutycznie stosowano paracetamol lub niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), ale wymieniano również przyjmowanie leków antyhistaminowych i/lub miejscowe stosowanie aerozoli donosowych. Dyskusja: Aby podjąć skuteczne postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne w przypadku migreny, pediatra powinien wziąć pod uwagę atopię i związane z nią objawy alergiczne, w razie potrzeby prosząc o konsultację otorynolaryngologa lub alergologa. Uzyskane wyniki wskazują również na potencjalną rolę leków, które zwykle nie są wykorzystywane do leczenia ataków migreny, takich jak leki przeciwhistaminowe lub aerozole zmniejszające przekrwienie błony nosa o działaniu miejscowym.

4

Effect of manual therapy on the health-related quality of life in patients with migraines

89%

Chmielewski B.

Medical Rehabilitation

|

2015

|

vol. 19(3)

10-15

PL

Wstęp: Opracowanie ma na celu porównanie wpływu terapii manualnej i leczenia standardowego na zmianę jakości życia związanej ze stanem zdrowia u pacjentów z chronicznymi bólami migrenowymi. Materiał i metody: Przebadano dwie grupy pacjentów z rozpoznanymi migrenowymi bólami głowy: (1) leczonych terapią manualną (grupa eksperymentalna) oraz (2) leczonych według typowego leczenia farmakologicznego (grupa kontrolna). Liczebność każdej z grup wyniosła 30 osób. W grupie 1 wykonano 10 zabiegów terapii manualnej w ciągu 13 dni. Zmianę jakości życia związanej ze stanem zdrowia mierzono za pomocą kwestionariusza WHOQOL 100. Pomiarów dokonano trzykrotnie: przed leczeniem, bezpośrednio po zakończeniu leczenia oraz 3 miesiące po zakończeniu leczenia. Wyniki i wnioski: W grupie poddanej terapii manualnej jakość życia związana ze stanem zdrowia zwiększyła się i efekt ten utrzymywał się także 3 miesiące po zakończeniu terapii. Stwierdzono również większą skuteczność terapii manualnej w poprawie jakości życia związanej ze stanem zdrowia pacjentów chorujących na migrenę w porównaniu do typowego leczenia farmakologicznego, zarówno w działaniu bezpośrednim, jak i 3 miesiące po zakończeniu terapii. Terapia manualna zwiększa jakość życia związaną ze stanem zdrowia pacjentów chorujących na migrenę. Poprawa jakości życia związanej ze stanem zdrowia pod wpływem terapii manualnej jest większa od poprawy jakości życia związanej ze stanem zdrowia w wyniku farmakoterapii.

EN

Introduction: The aim of the study was to compare the effects of manual therapy and a standard treatment on the health-related quality of life in patients with chronic migraine pain.Material and methods: Two groups diagnosed with migraines were examined: (1) patients treated with manual therapy (the experimental group); and (2) patients treated with a typical pharmacotherapy (the control group). Each group comprised 30 persons. In Group 1, Ten treatment sessions were conducted within 13 days. The change in the patients’ health-related quality of life was measured using the WHOQOL 100 questionnaire. The measurements were performed three times: before the treatment; directly after the treatment; and three months after the treatment.Results: The group treated with manual therapy showed an increased health-related quality of life. This effect continued for three months after the treatment. In addition, the effectiveness of manual therapy in terms of the state of health of the patients with migraines was found to be superior to the effectiveness of the typical pharmacotherapy, both directly and three months after the treatment.Conclusions: Manual therapy increases the health-related quality of life in patients with migraines. The beneficial effects of manual therapy on the health-related quality of life are superior to the effects of pharmacotherapy.

5

Is Patent Foramen Ovale a cause of stroke?

75%

Markiewicz-Łoskot G., Jaromin J.

|

vol. 69

26-32

EN

INTRODUCTION: Cardio-vascular anomalies, including patent foramen ovale, are the cause of 40% of cryptogenic strokes. Patent foramen ovale is a heart malformation which does not show clinical symptoms. It is recognisable in young patients with stroke (younger than 55 years old), if there is no other cause of stroke. AIM: The purpose of the study was to assess the incidence of patent foramen ovale in a group of young patients suffer-ing a stroke before 55 years of age with migraine headaches. METHODS: The research included 50 stroke patients younger than 55 (average age of 48, 21 females, 29 males). The patients were treated from 1 January 2012 to 31 December 2012 in the Stroke Unit of the Neurological Ward. The medical histories were analysed and the data including sex, age, the symptoms during admission to the ward, the results of the diagnostic tests that were performed and the applied therapy. RESULTS: In the study group of young, stroke patients before 55 years of age, patent foramen ovale was recognized in 16% of the patients. The PFO incidence was especially high (83%) in young stroke patients with migraine headaches, representing 12% of the whole study group. CONCLUSIONS: The frequent occurrence of patent foramen ovale should lead to taking appropriate prophylactic measures using diagnostic echocardiography, especially in patients with migraine headaches and for example in balance tests for the young.

PL

WSTĘP: Anomalie sercowo-naczyniowe, w tym przetrwały otwór owalny, są przyczyną 40% udarów kryptogennych. Przetrwały otwór owalny jest wadą serca, które zwykle nie daje objawów klinicznych. Jest rozpoznawalny u młodych udarowych pacjentów (przed 55 rokiem życia – r.ż.) przy braku innych przyczyn udaru mózgu. Celem pracy była ocena częstości występowania przetrwałego otworu owalnego w grupie młodych pacjentów z udarem przed 55 r.ż. z migrenowymi bólami głowy. MATERIAŁ I METODY: Badaniami objęto 50 młodych, udarowych pacjentów przed 55 r.ż. (średnia wieku 48, ♀: 21, ♂: 29). Pacjenci byli hospitalizowani w okresie od 1 stycznia 2012 do 31 grudnia 2012 roku w pododdziale udarowym na oddziale neurologicznym. Analizowano historie chorób, uzyskując dane odnośnie do płci, wieku, objawów przy przyjęciu, wyników przeprowadzonych badań diagnostycznych oraz zastosowanej terapii. WYNIKI: W badanej grupie młodych udarowych pacjentów (przed 55 r.ż.) przetrwały otwór owalny był stwierdzony u 16% pacjentów. Częstość występowania PFO była szczególnie wysoka (83%) w grupie młodych udarowych pacjentów z migrenowymi bólami głowy, stanowiącej 12% całej grupy badanej. WNIOSKI: Częste występowanie przetrwałego otworu owalnego, jako jedynej zidentyfikowanej przyczyny udaru mózgu u młodych pacjentów przed 55 r.ż., skłania do podjęcia odpowiednich działań profilaktycznych z diagnostyką echokardiograficzną, szczególnie u osób z migrenowymi bólami głowy i np. w czasie badań bilansowych u młodzieży.

6

Sinus facial pain - diagnostic difficulties in differentiation

75%

Leszczyńska J., Oleś K., Bojanowska E., Szaleniec J., Mika J.

Ból

|

2014

|

vol. 15

|

issue 3

48-51

EN

Diagnosis of craniofacial pain is not an easy issue, it is a pr oblem which often requires an interdisciplinary collaboration of experts in the field of otolaryngology, neurology, surgery, dentistry, ophthalmology, radiology and psychiatry. One of the most common symptoms reported by patients with sinusitis is a headache and facial pain. Pathomechanism of facial pain in the course of sinusitis is uncl ear and not fully understood. The impact of a variety of disease causing headache and facial pain is more frequent than expected, as demonstrated by numerous reports on researchers. This group of pain can include myofascial pain, migraine and neuropathic pain. Setting the correct diagnosis is crucial in making appropriate treatment and receive therapeutic success.

PL

Diagnostyka bólów części twarzowej czaszki nie jest zagadnieniem łatwym, jest to problem interdyscyplinarny często wymagający współpracy specjalistów z dziedziny otolaryngologii, neurologii, chirurgii. stomatologii szczękowej, stomatologii okulistyki, radiologii i psychiatrii. Jedną z najczęstszych dolegliwości podawanych przez pacjentów z zapaleniem zatok jest ból głowy i twarzy. Patomechanizm bólu twarzy w przebiegu zapalenia zatok jest niejasny i nie do końca wyjaśniony. Wpływ różnorodnych chorób wywołujących ból głowy i twarzy jest częstszy niż przypuszczano, wskazują na to liczne doniesienia badaczy. Do tej grupy bólów zaliczyć można bóle mięśniowo -powięziowe, nadrdzeniowe, migrenowe i ból neuropatyczny. Postawienie właściwego rozpoznania ma kluczowe znaczenie w podjęciu odpowiedniego leczenia i odniesieniu sukcesu terapeutycznego.

7

Zespół pierwszego ugryzienia: powikłanie o którym warto pamiętać

75%

Tretiakow D., Skorek A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2019

|

vol. 8(4)

1-3

PL

Zespół pierwszego ugryzienia jest rzadkim powikłaniem występującym w późnym okresie po interwencji chirurgicznej (1-2 miesiące) w dole podskroniowym, przestrzeni przygardłowej oraz szczególnie okolicach głębokiego płata ślinianki przyusznej. Może on jednak istotnie pogorszyć jakość życia pacjenta. Ostry, nagły ból w okolicy ślinianki przyusznej z promieniowaniem do ucha w trakcie pierwszego ugryzienia podczas spożywania posiłku jest charakterystycznym objawem tego zespołu. Prawidłowe jego rozpoznanie oraz indywidualne podejście w wyborze metody leczenia jest kluczem do sukcesu w leczeniu tego powikłania. Celem naszego artykułu jest uzupełnienie skąpych danych na temat tego powikłania w piśmiennictwie polskim.

8

Idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe – efekty odległe, ze szczególną oceną wpływu choroby na funkcje wzrokowe pacjentów

75%

Kwaśniak-Butowska M., Sildatke-Bauer M., Bodak L., Paczkowska M., Muraszko-Klaudel A., Sławek J.

|

issue 2

61-67

EN

Aim: The aim of the study was a long-term observation (particularly in terms of visual function) of patients hospitalised at the Neurology Department of St. Adalbert Hospital in Gdańsk, Poland, due to an episode of idiopathic intracranial hypertension. Material and methods: The Department’s archives held records of 13 cases of idiopathic intracranial hypertension treated from 2007 to 2015. The retrospectively retrieved data concerned: age, sex, height, weight, comborbidities, symptoms of idiopathic intracranial hypertension, neurological abnormalities, fundoscopy findings, vision field, brain magnetic resonance findings, visual evoked potentials and employed treatment. Eleven patients reported for a follow-up examination, and 6 patients completed it. The patients were examined neurologically and ophthalmologically with fundoscopy, visual field test, visual acuity and visual evoked potentials. The results were compared with the disease history data. The follow-up period lasted 4–47 months. Results: Nine of 11 patients were females. In 2 of them, the initial diagnosis was revised, and 3 did not complete all procedures. Six patients were included in the analysis. The most common complain upon admission was headache and tunnel vision. Brain magnetic resonance imaging scans revealed changes characteristic of idiopathic intracranial hypertension in 5 patients. Therapeutic drainage of cerebrospinal fluid was performed in all the patients, and all of them were treated with acetazolamide. Visual disturbances (visual field loss or impaired visual evoked potentials) persisted in 3 patients. Significant risk factors for idiopathic intracranial hypertension in the analysed group were: female sex, increased body mass index and reproductive age. Permanent vision impairment was observed in patients who required more intensive treatment. Conclusion: Weight gain is a significant risk factor for poor outcome. Visual field assessment and fundoscopy seem to be superior than visual acuity in the monitoring of disease activity.

PL

Cel: Celem pracy była długofalowa ocena stanu chorych, w szczególności funkcji wzrokowych, po przebyciu epizodu idiopatycznego nadciśnienia śródczaszkowego, hospitalizowanych na Oddziale Neurologicznym Szpitala św. Wojciecha w Gdańsku. Materiał i metody: W archiwum od 2007 do 2015 roku znaleziono 13 przypadków idiopatycznego nadciśnienia śródczaszkowego. Retrospektywnie, z dostępnych historii choroby, uzyskano informacje dotyczące: wieku, płci, wzrostu, wagi, obciążeń internistycznych, objawów idiopatycznego nadciśnienia śródczaszkowego, odchyleń w badaniu neurologicznym, badaniu dna oczu, pola widzenia, rezonansu magnetycznego mózgowia, wzrokowych potencjałów wywołanych oraz zastosowanej terapii. Na badanie kontrolne zgłosiło się 11 chorych, a 6 je ukończyło. Pacjentów zbadano neurologicznie oraz wykonano badanie ostrości wzroku, pola widzenia, dna oczu oraz wzrokowych potencjałów wywołanych. Otrzymane dane porównano z informacjami z historii choroby. Okres obserwacji wynosił 4–47 miesięcy. Wyniki: W grupie 11 chorych było 9 kobiet oraz 2 mężczyzn. U 2 kobiet podczas kontroli zmieniono rozpoznanie, 3 pacjentów nie ukończyło badania. Sześciu chorych włączono do dalszych analiz. Najczęściej zgłaszanym objawem przy przyjęciu na Oddział były bóle głowy oraz tunelowe zaburzenia w polu widzenia. W badaniu rezonansu magnetycznego mózgowia 5 chorych miało zmiany typowe dla idiopatycznego nadciśnienia śródczaszkowego. U wszystkich pacjentów wykonano terapeutyczny upust płynu mózgowo-rdzeniowego i włączono acetazolamid. U 3 pacjentów utrzymywały się zaburzenia funkcji wzrokowych (ubytki w polu widzenia lub nieprawidłowy wynik badania wzrokowych potencjałów wywołanych). Istotnymi czynnikami ryzyka rozwoju idiopatycznego nadciśnienia śródczaszkowego w badanej grupie były płeć żeńska, wzrost wskaźnika masy ciała oraz wiek reprodukcyjny. W badanej grupie przetrwałe zaburzenia widzenia wystąpiły u chorych wymagających intensywniejszego leczenia odwadniającego. Wnioski: Wzrost masy ciała jest istotnym czynnikiem pogarszającym rokowanie. Ocena dna oczu oraz badanie pola widzenia wydają się lepszymi parametrami do monitorowania aktywności choroby niż ocena ostrości widzenia.

9

Rozwarstwienie tętnicy kręgowej – etiologia, objawy i leczenie

63%

Chojdak-Łukasiewicz J., Dziadkowiak E., Bladowska J., Paradowski B.

Aktualności Neurologiczne

|

2014

|

vol. 14

|

issue 4

250-256

EN

Dissection of the extracranial carotid and vertebral arteries is responsible for 2–3% of all strokes and for 20% of ischaemic events in the population of young people under the age of 45. Vertebral artery dissection is a very rare yet serious condition. The annual overall incidence of vertebral artery dissection is estimated at 1 to 1.5 per 100 000 persons. Its clinical manifestation is very nonspecific and diverse. The most typical clinical sign is sudden unilateral headache accompanied by neck pain. Other symptoms include systemic and non-systemic headaches as well as infarction or transient ischaemic attack in posterior circulation territorial area inn case where the intracranial vertebral artery dissection is associated with subarachnoid haemorrhage. The aetiology of dissection remains unclear and connected with multiple risk factors. Vertebral artery dissection can be caused by blunt force trauma of the head or neck or it can be spontaneous. The aetiology of spontaneous vertebral artery dissection includes vascular and genetic factors as well as structural defects of the arterial wall associated with connective tissue disorders. The diagnosis of vertebral artery dissection has to be established based on anamnesis, clinical features and imaging examination. Catheter cerebral angiography is the gold standard of diagnosis of arterial dissection, but also computed tomography angiography has been proven to have a very high sensitivity and specificity. In most cases extracranial vertebral artery dissection carries a good prognosis. The treatment of vertebral artery dissection is conservative and includes the use of anticoagulation and antiplatelet drugs. Surgical or endovascular treatment can be applied only for selected and small group of patients. Authors emphasize that clinical features can be very unspecific and vertebral dissection may be misdiagnosed especially in the first hours following the manifestation of symptoms. Vertebral artery dissection should be taken into consideration in the diagnosis of stroke in young persons despite unspecified symptoms and without traumatic history.

PL

Rozwarstwienie tętnic dogłowowych w odcinku zewnątrzczaszkowym odpowiada za 2–3% wszystkich udarów niedokrwiennych i 20% incydentów niedokrwiennych w populacji osób poniżej 45. roku życia. Rozwarstwienie tętnicy kręgowej występuje stosunkowo rzadko, z roczną częstością 1–1,5 na 100 tys. osób, ale wiąże się z poważnymi konsekwencjami. Obraz kliniczny jest bardzo niespecyficzny i zróżnicowany. Najczęstszy objaw to nagły, jednostronny ból głowy, któremu może towarzyszyć ból szyi. Wymienia się także zawroty głowy o charakterze układowym i nieukładowym oraz objawy wynikające z udaru bądź przejściowego niedokrwienia w tylnym obszarze unaczynienia mózgu, gdy rozwarstwienie dotyczy odcinka zewnątrzczaszkowego naczynia, lub krwotoku podpajęczynówkowego – w przypadku rozwarstwienia wewnątrzczaszkowego odcinka tętnicy kręgowej. Etiologia rozwarstwienia jest różnoraka, związana z wieloma czynnikami. Wyodrębnia się rozwarstwienie urazowe, spowodowane najczęściej tępym urazem głowy i/lub szyi, oraz rozwarstwienia spontaniczne (samoistne). W przypadku rozwarstwienia samoistnego bierze się pod uwagę czynniki naczyniowe i genetyczne oraz zaburzenia w budowie ściany naczynia związane z chorobami tkanki łącznej. W przypadku podejrzenia rozwarstwienia tętnicy kręgowej rozpoznanie ustala się na podstawie wywiadu, objawów klinicznych i badań obrazowych. Złotym standardem diagnostycznym pozostaje klasyczna angiografia naczyń dogłowowych, a wśród badań nieinwazyjnych angiografia tomografii komputerowej wykazuje 100-procentową swoistość i czułość. W większości przypadków rozwarstwienie tętnicy kręgowej w odcinku zewnątrzczaszkowym wiąże się z dobrym rokowaniem. Leczenie ma charakter zachowawczy i obejmuje terapię lekami przeciwzakrzepowymi lub przeciwpłytkowymi. Leczenie chirurgiczne i wewnątrznaczyniowe stosuje się w określonych grupach pacjentów. Co ważne, nietypowe objawy kliniczne w początkowym okresie rozwarstwienia naczynia utrudniają diagnozę. Rozwarstwienie tętnicy kręgowej powinno być brane pod uwagę w przypadku udaru mózgu u osoby młodej, mimo niecharakterystycznych objawów i braku urazowego wywiadu.

10

Functional disorders of the masticatory organ: etiology and symptoms

51%

Kogut G., Kwolek A.

Medical Rehabilitation

|

2005

|

vol. 9(1)

29-34

PL

Na podstawie aktualnej literatury przedstawiono problemy zaburzeń czynnościowych układu ruchowego narządu żucia. Opisano struktury anatomiczne i fizjologiczne mechanizmy czynnościowe tego układu. Wskazano czynniki ogólne i miejscowe wywołujące zaburzenia czynnościowe oraz zmiany patologiczne struktur stawu skroniowo–żuchwowego. Aktualny stan wiedzy wskazuje, że zmianom tym towarzyszą objawy obiektywne jak i subiektywne, które mogą być umiejscowione nie tylko w narządzie żucia, ale również w obrębie twarzy, głowy, narządu słuchu, wzroku, okolicy szyi, karku, pasa barkowego, jak również w odległych okolicach układu ruchowego. Szczególny charakter zaburzeń wynika z czynności żuchwy, tj. istnienia systemu powiązanego z jej ruchami w trzech kierunkach, stawu skroniowo-żuchwowego z więzadłami, mięśni i zwarcia. Zaburzenia w obrębie tego narządu u wielu pacjentów mogą przebiegać bez objawów klinicznych. Często organizm osiąga tzw. granice przystosowania, ale dalszy negatywny wpływ może prowadzić do rozregulowania całego systemu. Pacjent z ostrymi objawami zaburzeń narządu żucia może stanowić duży problem dla zespołu leczącego. Nie leczone lub zbagatelizowane zaburzenie czynnościowe może rozwinąć się w mioartropatię z uciążliwymi objawami bólowymi. Jedna trzecia nastolatków i ponad połowa dorosłych wykazuje pierwsze objawy omawianych zaburzeń. Należą do nich trzaski w stawach skroniowo-żuchwowych, zbaczanie żuchwy w linii pośrodkowej podczas otwierania ust, ból przy badaniu palpacyjnym stawów i mięśni narządu żucia. Główną przyczyną zaburzeń jest przede wszystkim traumatyzująca okluzja, ale również dysfunkcje i parafunkcje narządu żucia. Brak równowagi w obciążeniu układu mięśniowego, szczególnie przez dłuższy czas, powoduje asymetryczne zmiany strukturalne w stawach. Istnieje poparta badaniami reguła: im mniej zębów tym większe zaburzenie. Celem postawienia właściwej diagnozy niezbędna jest więc dokładna analiza czynnościowa.

EN

The paper presents a review of the literature on the functional system disorders of the masticatory organ. Anatomical structures and physiological functional mechanisms of the system were described. General and regional factors responsible for functional disorders as well as pathological structural changes of the temporomandibular joint were discussed. The current findings show that the changes are accompanied by both objective and subjective symptoms which can occur not only in the masticatory organ but also in the area of face, head hearing and sight organs, neck, nape, acromial belt as well as in some remote regions of the motor system. The specific character of disturbances results from jaw functions, i.e. a system of jaw movements in three dimensions, jaw joints with ligaments, muscles and occlusion. In many patients disturbances within this organ may occur without clinical symptoms. Very often the organism reaches the so-called limits of adaptation but further negative impact may put the whole system out of order. The patient with acute symptoms of the chewing organ disturbances diagnostics and therapy may become a real problem for a medical team. Untreated or ignored functional disturbance may develop into mioathropathy with exagerated pain. One third of teenagers and over half of adults show the first symptoms of the discussed disturbances. They include crackles in jaw joints, deflection of jaw in central line while opening the mouth, pain during palpation examination of joints and muscles of the chewing organ. The main cause of disturbances is, first of all, a traumatizing occlusion, but also malfunctions and parafunctions of the chewing organ. The lack of balance in the load of muscular system, especially for a longer period of time, causes asymmetrical structural changes in joints. There is a rule supported by the research: the fewer teeth, the bigger disturbance. Therefore, an exact functional analysis is necessary to make a correct diagnosis.

Refine search results

Wpływ alergicznego nieżytu nosa u dzieci i młodzieży na nawracający ból głowy

Przypadek torbieli zatoki klinowej z destrukcją kości podstawy czaszki

Wpływ alergicznego nieżytu nosa u dzieci i młodzieży na nawracający ból głowy

Effect of manual therapy on the health-related quality of life in patients with migraines

Is Patent Foramen Ovale a cause of stroke?

Sinus facial pain - diagnostic difficulties in differentiation

Zespół pierwszego ugryzienia: powikłanie o którym warto pamiętać

Idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe – efekty odległe, ze szczególną oceną wpływu choroby na funkcje wzrokowe pacjentów

Rozwarstwienie tętnicy kręgowej – etiologia, objawy i leczenie

Functional disorders of the masticatory organ: etiology and symptoms