Search results

1

Usefulness of ultrasonography in the diagnosis of hematoma after primary hip arthroplasty

100%

Białecki J., Bartosz P., Marczyński W., Zając J.

|

issue 70

149-153

EN

Introduction: To date, suction drainage has been routinely used after hip joint replacement. Currently, the validity of this practice is questioned in the literature. Hematoma is a risk factor of periprosthetic infection. Post-operative ultrasonography enables precise assessment of hip joint hematoma. Aim: The aim of the study was to evaluate the usefulness of hip joint ultrasonography with respect to the validity of using suction drainage after primary hip arthroplasty. Material: Inclusion criteria: coxarthrosis. Exclusion criteria: primary and secondary coagulopathy, renal or hepatic failure and history of venous or arterial thrombosis. In total, 90 patients were enrolled. Methods: The study was prospective. The patients were assigned into groups in accordance with simple randomization. On the third day postsurgery, an ultrasound examination was conducted in all patients. Results: Deep infection was found in two patients with suction drainage. Hematoma was almost twice bigger in the drainage group. There were no statistically significant differences in the Harris Hip Score between the groups. No statistically significant differences were found between the groups in: complete blood count parameters and C-reactive protein values in the first and third day after surgery, the amount of transfused packed red blood cells, duration of hospital stay, cost of hospital stay and the relationship between osteophyte removal and hematoma size. Conclusions: Ultrasonography performed after hip replacement surgeries is useful in the assessment of hematoma. The randomized study did not reveal statistically significant differences between the group with and without drainage, thus suggesting that this practice can be abandoned, except for selected cases. Due to a short hospital stay, it is recommended to conduct an ultrasound scan in addition to routine radiography and laboratory tests in order to reduce the risk of complications.

PL

Wstęp: Dotychczas rutynowo po endoprotezoplastyce biodra stosowano drenaż ssący. Obecnie w piśmiennictwie podważana jest zasadność stosowania pooperacyjnego drenażu ssącego. Krwiak pooperacyjny stanowi czynnik ryzyka infekcji okołoprotezowej. Zastosowanie badania ultrasonograficznego w diagnostyce pooperacyjnej pozwala na precyzyjną ocenę krwiaka stawu biodrowego. Cel: Celem pracy jest analiza wartości badania ultrasonograficznego stawu biodrowego w odniesieniu do zasadności stosowania drenażu ssącego po pierwotnej endoprotezoplastyce biodra. Materiał: Kryteria włączenia: koksartroza. Kryteria wyłączenia: pierwotna i wtórna koagulopatia, niewydolność wątroby lub nerek, przebyta zakrzepica tętnicza lub żylna. Do badania włączono 90 chorych. Metody: Badanie zaplanowano jako prospektywne. Chorych przydzielano do dwóch grup zgodnie z zasadami randomizacji prostej. W trzeciej dobie po operacji wykonywano badanie ultrasonograficzne u wszystkich chorych. Wyniki: U dwóch chorych w grupie z drenem stwierdzono infekcję głęboką. W grupie z drenem zaobserwowano średnio prawie dwukrotnie większy krwiak w stawie. W obu grupach w ocenie w skali Harris Hip Score nie odnotowano istotnych statystycznie różnic. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między grupami w ocenie: morfologii i białka ostrej fazy w pierwszej oraz trzeciej dobie po operacji, ilości przetaczanego koncentratu krwinek czerwonych, długości hospitalizacji, pod względem kosztu pobytu, jak również między usunięciem osteofitów a wielkością krwiaka. Wnioski: Badanie ultrasonograficzne wykonywane po endoprotezoplastyce biodra jest przydatne w ocenie krwiaka. W przeprowadzonym randomizowanym badaniu nie stwierdzono istotności statystycznej pomiędzy grupami z drenem i bez drenu, co sugeruje odstąpienie od drenażu ssącego, poza szczególnymi przypadkami. Ze względu na krótki okres pobytu chorych w szpitalu zalecamy, oprócz rutynowo wykonywanych zdjęć rentgenowskich i badań laboratoryjnych, diagnostykę ultrasonograficzną w celu zmniejszenia ryzyka powikłań. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-17-no-70

2

WYDOLNOŚĆ FUNKCJONALNA PACJENTÓW W PODESZŁYM WIEKU PO WSZCZEPIENIU ENDOPROTEZY STAWU KOLANOWEGO – OCENA WEDŁUG SKALI KOOS

88%

Kołaczyńska M., Bińkowski M., Głowacka M.

|

2021

|

vol. 5

|

issue 4

297-314

EN

Introduction The aim of the study is to present the evaluation of the functional capacity of elderly patients with osteoarthritis of the knee before and after the endoprosthesis procedure. Material and methods The research was carried out after obtaining the consent of the Bioethical Committee at the Nicolaus Copernicus University in Toruń, Collegium Medicum in Bydgoszcz in the period from 27/05/2018 to 27/05/2019 in the 10th Military Clinical Hospital with the Polyclinic in Bydgoszcz of the Department of Traumatology and Orthopedics. The research material consisted of 100 patients aged 65+ (62 women and 38 men) qualified to undergo knee endoprosthesis surgery. Results In general, the highest increase in the quality of life was recorded among rural residents – 21.21 points, in the age of 71 76 – 14.95 points and in the age of 68 70 – 14.81 points. The lowest, however, in the 50-67 age group – 12.28 points, for city residents over 100,000. – 9.38 points and 15-49 thousand among the city’s inhabitants – 9.03 points. Conclusions The conducted studies found a statistically significant improvement in the functional efficiency of patients, as well as a reduction in pain in the knee joint and improvement in the quality of life of patients after surgery for knee replacement – endoprosthesis.

3

POSTĘPOWANIE REHABILITACYJNE U PACJENTÓW PO ENDOPROTEZOPLASTYCE STAWU BIODROWEGO W OKRESIE SZPITALNYM JAKO PROFILAKTYKA PRZEWLEKŁYCH DEFICYTÓW FUNKCJONALNYCH

75%

Sowa K., Kotwas A., Antczak K., Zdziarski K., Knyszyńska A., Karakiewicz B.

Long-Term Care Nursing

|

2019

|

vol. 4

|

issue 1

17-24

EN

Introduction Coxarthritis, in Poland, affects approximately 8 million people. Early physiotherapy determines the success of treatment. Aim The aim of the study was to analyse the effectiveness of rehabilitation process of patients undergoing hip surgery. Material and methods Medical documentation of 100 patients who have undergone surgery was analysed. Results The most common diagnosis in patients was coxarthritis. The BMI values of the patient’s differed significan¬tly depending on their place of residence. Patients started rehabilitation between day 1 and day 4 after the surgery. The verticalisation in 89% of pa-tients was carried out on day 1. Ninety-three patients decided to learn to walk with crutches. Conclusions 1. Primary coxarthritis is an indication to refer the patient to endoprosthesis. 2. In the course of rehabilitation, there is a progress of the patient’s functional level. 3. The rehabilitation process is not affected by the patient’s gender.

PL

Wstęp Koksartroza w Polsce dotyka ok. 8 mln. osób. Wcześnie wdrożona fizjoterapia decyduje o sukcesie leczenia. Cel Celem pracy była analiza procesu rehabilitacji pacjentów poddanych operacji stawu biodrowego. Materiał i metody Analizowano dokumentację medyczną 100 pacjentów poddanych operacji. Wyniki Najczęstszym rozpoznaniem u pacjentów była koksartroza. Wartości BMI badanych różniły się istotnie w zależności od miejsca zamieszkania. Pacjenci rozpoczynali rehabilitację pomiędzy 1- a 4 dniem. Pioniza¬cję w 89% przypadków przeprowadzono 1 dnia. Naukę chodu o kulach podjęło 93 pacjentów. Wnioski 1. Pierwotna koksartroza jest wskazaniem do skierowania pacjenta na endoprotezoplastykę. 2. Wraz z przebiegiem rehabilitacji występuje progres poziomu funkcjonalności pacjentów. 3. Na przebieg rehabilitacji nie ma wpływu płeć.

4

Return of TKA knee arthroplasty patients to driving a car. Comparative systematics

63%

Pawłowska J., Gądek A., Wodka-Natkaniec E.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2021

|

vol. 37(1)

23-28

PL

Wstęp. Pomimo dostępnych w bazach bibliograficznych artykułów i prowadzonych analizach, w dalszym ciągu nie ma konkretnych wytycznych zarówno dla lekarzy ortopedów, jak i fizjoterapeutów, kiedy pacjent po endoprotezoplastyce stawu kolanowego (TKA) może wrócić do prowadzenia samochodu. Wpływ wielu czynników takich jak: strona operowana, dolegliwości bólowe, brak odpowiedniej siły potrzebnej do wyhamowania w warunkach ekstremalnych, czas reakcji pacjenta czy brak pewności siebie muszą być wzięte pod uwagę przy podejmowaniu tak ważnej decyzji. Zarówno pacjent, jak i lekarz podejmując decyzję o powrocie pacjenta do prowadzenia samochodu musi mieć świadomość, że jest to czynność złożona i odpowiedzialna, gdyż od niej może zależeć bezpieczeństwo pacjenta, jak i innych uczestników drogi. Celem pracy była analiza przeprowadzonych do tej pory badań i pomoc lekarzom oraz fizjoterapeutom w odpowiedzi pacjentowi na to pytanie. Większość dostępnych badań opiera się na symulatorach jazdy i automatycznych skrzyniach biegu, w których bezpieczny element hamowania jest osiągnięty w 3-6 tygodniu, gdzie pacjenci po lewostronnej TKA mogą wrócić do prowadzenia pojazdu po 4 tygodniach. Najbardziej obiecujące wydają się badania w jeździe rzeczywistej, która pozwala na powrót do jazdy już po 3 tygodniach od zabiegu. Materiał i metody. Poprzez medyczne bazy danych tj., PubMed i Medline wyselekcjonowano artykuły dotyczące badanego zagadnienia. Zakres wyszukiwania obejmował całość baz danych do kwietnia 2020 roku. Większość przedstawionych prac opiera się na badaniach i artykule Spaldinga z 1994 roku, który jako pierwszy przeprowadził badania dotyczące powrotu pacjentów po TKA do prowadzenia samochodu. Wyniki i Wnioski. Bezpieczny, możliwy powrót do powadzenia samochodu u pacjentów po TKA jest możliwy po 6 tygodniu od zabiegu.

EN

Background. Despite the availability of numerous articles and analyses carried out in many healthcare centres, there is still no specific guidelines for both orthopaedic surgeons, and physical therapists for patients preparation after total knee arthroplasty to return to driving a car. The influence of many factors should be taken into account, such as: the operated side, the pain associated with the injury and surgery, the lack of sufficient force to slow down in extreme conditions, the patient’s reaction time and the lack of self-confidence when making such an important decision. Both the patient and the doctor who decides to let the patient drive a car must be aware that this is a very complex and responsible action. This may have an impact on the safety of the patient himself as well as other road users. The aim of the study was to analyse the research carried out so far and to help doctors and physiotherapists in taking the decision of returning the patient to driving a car. Most of the available studies are based on driving simulators and automatic gearboxes where a safe braking element is achieved in three to six weeks, where left-sided TKA patients can return to driving after 4 weeks. The most promising research seems to be in real driving, which allows them to return to driving just 3 weeks after the procedure. Material and metods. The medical databases, i.e. PubMed and Medline were searched for articles concerning the studied issue. The search have covered all databases until April 2020. Most of the work presented is based on a 1994 study and article made by Spalding, who was the first who conduct a study concerning the return of TKA patients to driving. Results and Conclusions. Safe, possible return to driving in patients after TKA is possible 6 weeks after the procedure.

5

Migracja dopanewkowa śruby szyjkowej gwoździa śródszpikowego zastosowanego w leczeniu pacjenta ze złamaniem przezkrętarzowym. Studium przypadku

63%

Koniec W.

|

vol. 23(6)

433-443

EN

Most trochanteric fractures of the femur are classified as low-energy fractures as they are seen in people with decreased mechanical properties of bone tissue. The treatment is assumed to provide biomechanical fixation with the possibility of dynamization between bony fragments to stimulate the biological processes of bone union. The aim of the study was to analyze a complication presenting as migration of the cervical screw of an intramedullary nail towards the hip joint acetabulum and present the therapeutic management of this complication. The case report concerned a 74-year-old patient with an AO/OTA type 31 A2.2 fracture of the trochanteric massif of the right femur treated with the Gamma3 intramedullary nail. An assessment of changes over time of the radiological appearances on A-P images after the surgery showed migration of the cervical screw towards the acetabulum and displacement of the major trochanter fracture. Extensive destruction of the acetabular fossa made biologic restorative treatment impossible. A total hip joint prosthesis with a modular stem and MDM articulation was implanted and the trochanter was fixed with a "hook" plate with a "cable system". The postoperative course was uneventful. Failure to perform axial radiographs in the preoperative and postoperative period made it impossible to objectively determine the type of fracture and the quality of screw insertion into the femoral neck, and assessment limited to A-P images turned out to be deceptive. The wandering of the screw towards the acetabulum led to extensive destruction of the acetabular fossa. The decision to stop biological treatment, which, if properly performed, stimulates bone union, and perform the mechanical procedure of endoprosthesoplasty was fully prognostically justified. The early and late postoperative course was not complicated.

PL

Złamanie przezkrętarzowe kości udowej zaliczane jest w większości do złamań niskoenergetycznych, ponieważ dotyczy osób z obniżoną wartością mechaniczną tkanki kostnej. Założeniem leczenia jest biomechaniczne zespolenie z możliwością dynamizacji międzyodłamowej – stymulującej biologiczne procesy zrostu kostnego. Celem pracy była analiza powikłania pod postacią migracji śruby szyjkowej gwoździa śródszpikowego w kierunku panewki stawu biodrowego jak również przedłożenie sposobu postępowania leczniczego omawianego powikłania. Opis przypadku dotyczy 74 letniego chorego ze złamaniem masywu krętarzowego kości udowej prawej typu 31 A2.2 wg. AO/OTA leczonego gwoździem śródszpikowym Gamma3. Ocena dynamiki obrazu radiologicznego w projekcji A-P po operacji wykazała migrację śruby szyjkowej w kierunku panewki stawu biodrowego w czasie oraz przemieszczenie złamania krętarza większego. Rozległe zniszczenie dna panewki stawu biodrowego uniemożliwiało leczenie biologicznie odtwórcze. Wykonano implantację całkowitej protezy stawu biodrowego z trzpieniem modularnym i artykulacją typu MDM oraz zespolono krętarz płytą „hakową” zamocowaną systemem „cable system”. Przebieg pooperacyjny był niepowikłany. Brak wykonania RTG w projekcji osiowej w okresie przedoperacyjnym i pooperacyjnym uniemożliwił obiektywne określenie typu złamania, jakości wprowadzenia śruby do szyjki kości udowej, a ocena jednie projekcji A-P okazała się złudna. Wędrowanie śruby w kierunku panewki stawu biodrowego doprowadziło do rozległej destrukcji dna panewki. Zmiana sposobu leczenia z biologicznego, który prawidłowo wykonany stymuluje zrost kostny na mechaniczny- endoprotezoplastykę była w pełni prognostycznie zasadną. Przebieg pooperacyjny wczesny, jak i późny nie był powikłany.

6

Analiza wyników zabiegów endoprotezoplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem trzpieni z grupy VI według Khanuja i wsp.

63%

Drobniewski M., Krasińska M., Synder M., Borowski A.

|

vol. 23(5)

361-374

EN

Background. Total cementless hip joint arthroplasty is universally recognized as a method of treatment of advanced hip osteoarthritis. Multifaceted research by a wide group of implant specialists has led to the development of special implants that fulfill their purpose even in the most severe deformities of the hip joint. The aim of the study is to present and analyse the results of hip joint arthroplasty with the Antega anatomical stem. Materials and methods. The study enrolled 533 patients (342 women and 191 men) who underwent a total of 595 hip joint arthroplasties with the Antega anatomical stem. The mean age of the patients at surgery was 56.2 years (range: 20-87 years). The mean follow-up period was 7.3 years (range: 5-15.5 years). Results. Pre-operative Merle d’Aubigne-Postel scores (modified by Charnley) were poor in all patients. Mean post-operative improvement was 6.1 points. The outcomes were classified as excellent in 419 cases (70.4%), good in 102 cases (17.1%), satisfactory in 39 (6.6%) and poor in 34 cases. Poor results were usually associated with loosening of one of the prosthetic components. Heterotopic ossification was noted in 37 cases (6.2%). According to the Kaplan-Meier estimator, 10 years’ survival probability was 89.9% for the whole implant and 96.1% for the stem alone. Conclusions. 1. Our follow-up data (from a mean follow-up period of more than 10 years) indicate that the Antega anatomical stem affords excellent clinical and functional results. 2. With good surgical technique and in the absence of complications, the risk of aseptic loosening is minimal. 3. Modification of the Antega stem implantation technique significantly reduces the risk of so-called unexplained thigh pain, which sometimes occurs following hip replacement surgery. 4. As only medium-term follow-up data are available, there may be more cases of loosening (mainly of the acetabular cup) over time, requiring regular long-term follow-up.

PL

Wstęp. Zabieg całkowitej aloplastyki stawu biodrowego jest obecnie powszechnie uznaną metodą leczenia zaawansowanych postaci choroby zwyrodnieniowej tego stawu. Wielokierunkowe badania szerokiej grupy specjalistów nad implantami, doprowadziły do powstania specjalnych wszczepów, które mogą być użyte i spełniają swoje zadanie nawet w najbardziej zaawansowanych deformacjach stawu biodrowego. Celem pracy jest przedstawienie analizy wyników zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem trzpienia anatomicznego Antega. Materiał i metody. Do badań zakwalifikowano 533 pacjentów (342 kobiet i 191 mężczyzn), u których wykonano w sumie 595 zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z użyciem trzpienia anatomicznego Antega. Średni wiek pacjentów w dniu zabiegu wynosił 56,2 lat (w zakresie od 20 do 87 lat). Średni okres obserwacji wynosił 7,3 lat (w zakresie od 5 do 15,5 lat). Wyniki. W ocenie przedoperacyjnej wszyscy pacjenci uzyskali wynik zły wg klasyfikacji Merle d‘Aubigne i Postela w modyfikacji Charnleya. Średnia poprawa po operacji według użytej skali wyniosła 6,1 punktów. Wynik bardzo dobry odnotowano w 419 przypadkach (70,4%), wynik dobry w 102 przypadkach (17,1%), wynik dostateczny w 39 (6,6%), a wynik zły w 34 przypadkach. Wyniki złe z reguły związane były z obluzowaniem jednego z elementów endoprotezy. W 37 przypadkach (6,2%) odnotowano obecność kostnienia pozaszkieletowego. Według estymatora Kaplana -Meiera 10-letnie prawdopodobieństwo przeżycia całej endoprotezy wyniosło 89,9%, a samego trzpienia 96,1%. Wnioski. 1. Nasze średnio ponad dziesięcioletnie obserwacje wskazują, że zastosowanie anatomicznego trzpienia Antega daje znakomity wynik kliniczny i funkcjonalny operowanym pacjentom. 2. Przy braku powikłań i prawidłowej technice operacyjnej ryzyko aseptycznego obluzowania jest znikome. 3. Modyfikacja techniki implantacji trzpienia Antega pozwala w znacznym stopniu ograniczyć ryzyko wystąpienia tak zwanych niewyjaśnionych dolegliwości bólowych uda pojawiających się niekiedy po zabiegach aloplastyki stawu biodrowego. 4. Ze względu na średni okres obserwacji należy liczyć się z możliwością zwiększenia się liczby obluzowań, głównie komponentu panewkowego endoprotezy wraz z biegiem lat, co stwarza konieczność regularnych kontroli w dłuższym okresie obserwacji.

Refine search results

2 Long-Term Care Nursing

2 Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja

1 Journal of Ultrasonography

1 Polish Journal of Sports Medicine

4 2021

1 2019

1 2017

1 Antczak K.

1 Bartosz P.

1 Białecki J.

1 Bińkowski M.

1 Borowski A.

1 Drobniewski M.

1 Gądek A.

1 Głowacka M.

1 Karakiewicz B.

1 Knyszyńska A.

1 Koniec W.

1 Kotwas A.

1 Kołaczyńska M.

1 Krasińska M.

1 Marczyński W.

1 Pawłowska J.

1 Sowa K.

1 Synder M.

1 Wodka-Natkaniec E.