Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 12

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  antybiotyki
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
OphthaTherapy
|
2017
|
vol. 4
|
issue 4
233-236
EN
The aim of this publication is to present, in a synthetic form, the main parameters of evaluation of the effectiveness of antibiotic therapy.
PL
Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie w syntetycznej formie głównych wskaźników oceniających skuteczność antybiotykoterapii.
OphthaTherapy
|
2014
|
vol. 1
|
issue 1
26-32
EN
Ocular surface diseases are one of the most frequent causes of consultation in ophthalmologist practices. Usually there are patients with conjunctivitis. Therefore the aim of this paper is to present up to date possibilities of treatment of this diseases with drawing special attention on the emerging antibiotic resistance. Practical guidelines on the use of antibiotics in the treatment of ocular surface disease are also discussed. The newer, 4 generation fluoroquinolones should be used as the first choice treatment of conjunctivitis because of the best efficacy, the highest penetration to the conjunctiva and the smallest possibility of the development of antimicrobial resistance.
PL
Schorzenia powierzchni oka są jednymi z głównych przyczyn zgłaszania się pacjentów do poradni okulistycznej. Najczęściej są to zapalenia spojówek. Dlatego też w pracy przedstawiono aktualne możliwości leczenia tych schorzeń, ze szczególnym uwzględnieniem problemu rozwoju antybiotykooporności po leczeniu miejscowym. Omówiono również praktyczne zasady dotyczące stosowania antybiotyków w chorobach powierzchni oka. Według autora najlepszymi antybiotykami przeznaczonymi do leczenia zapaleń spojówek są fluorochinolony 4. generacji, które zapewniają zarówno najlepszą skuteczność leczenia, najlepszą penetrację do spojówki, jak i najmniejsze ryzyko rozwoju antybiotykooporności i dlatego powinny być stosowane jako lek pierwszego rzutu.
3
Content available remote

Fluorochinolony w okulistyce – głos w dyskusji

100%
EN
Fluoroquinolones currently used in ophthalmology are effective in the treatment of bacterial infections of the anterior segment of the eye. The therapeutic effect is usually visible after 2–3 days of treatment, they are generally well tolerated by patients, and rarely cause allergic reactions. The choice of the right treatment of bacterial infections is not always simple and clear, even when we are sure of the presence of bacterial infection in a patient. There are the well-known factors that we take into consideration, when recommending the patient to be treated: the appearance of inflammation, the patient’s discomfort, the profile of action of the antibiotics involved, and the like. However, we also have to take into account the unknown factors: hypersensitivity to medicine ingredients, bacterial resistance to the antibiotic, and patient compliance.
PL
Obecnie stosowane w okulistyce fluorowane chinolony są skuteczne w leczeniu zakażeń bakteryjnych przedniego odcinka oka. Efekt terapeutyczny jest zwykle widoczny po 2–3 dniach leczenia, są na ogół dobrze tolerowane przez pacjentów i rzadko powodują reakcje alergiczne. Wybór leku w przypadku wspomnianych zakażeń nie zawsze jest łatwy, nawet gdy jesteśmy prawie pewni etiologii bakteryjnej infekcji. Bierzemy pod uwagę postać stanu zapalnego sugerującą tę etiologię, odczucia pacjenta, zakres działania przeciwbakteryjnego leku oraz już znane lub poznawane na etapie terapii: nadwrażliwość na składniki leku, informacje z pracowni mikrobiologicznej co do rodzaju bakterii występujących na danym obszarze i ich oporności na antybiotyk, a także stan pacjenta i jego gotowość do przestrzegania zaleceń lekarza.
PL
Stale rosnąca liczba szczepów bakterii patogennych opornych na stosowane w terapiach ludzi antybiotyki stanowi zagrożenie dla ludzkości. Zgodnie z danymi Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób tylko w Europie odnotowywanych jest rocznie około 25.000 zgonów z powodu chorób będącymi konsekwencją infekcji powodowanych przez mikroorganizmy oporne na antybiotyki. Pomiędzy rokiem 1930 a 1962 zidentyfikowano i wprowadzono do terapii ponad 20 klas antybiotyków. Od tego czasu zarejestrowano tylko dwie nowe klasy antybiotyków. Skuteczna walka z chorobami zakaźnymi wymaga opracowania i wprowadzenia na rynek nowych klas leków o odmiennych od antybiotyków mechanizmach działania. Praca przeglądowa prezentuje najnowsze osiągnięcia dotyczące identyfikacji nowej klasy leków antybakteryjnych, tzw. leków blokujących procesy wirulencji. Omówione są zarówno leki blokujące konkretne czynniki wirulencji, jak i te, których celem działania są globalne procesy zachodzące w komórkach, istotne także dla procesów patogenezy.
EN
The rapid emergence of resistant bacteria occurring in many parts of the world constitutes an increasing risk to public health. According to European Centre for Disease Prevention and Control (ECDC), in 2009 infections caused by a subset of resistant bacteria were responsible for about 25 000 deaths in Europe. The issue of resistance concerns both gram-positive and gram-negative pathogens that cause infections in the hospitals and in the community. The success in combat against infectious diseases depends upon development of effective anti-infective drugs. More than 20 novel classes of antibiotics were introduced into market between 1930 and 1962. Since then only two new classes of antibiotics have been approved for clinical use. This review presents recent advances toward the development of alternative medicines to classical antibiotics, antivirulence drugs, and highlights their benefits and disadvantages over conventional antibacterials. There are described both potential drugs aimed at single targets as well as those able to inhibit global cellular processes essential for virulence.
5
Publication available in full text mode
Content available

Treatment of conjunctivitis

75%
PL
Celem publikacji jest przedstawienie opisu kilku przypadków klinicznych zapalenia spojówek, w których leczenie za pomocą istniejących od dawna preparatów okulistycznych okazało się skuteczne.
EN
The aim of the publication is to present a description of a few clinical cases of conjunctivitis, in which treatment with the use of ophthalmic preparations that have existed for a long time has proved to be an effective form of therapy.
PL
Szacuje się, że co najmniej 50% antybiotyków zlecanych w lecznictwie otwartym jest nieuzasadnione. Za większość ostrych zakażeń górnych dróg oddechowych odpowiedzialne są wirusy. Zakażenia te mają często charakter samoograniczający się i skutecznym pozostaje wyłącznie leczenie objawowe. Tylko w niewielkim odsetku zakażeń w tym obszarze w etiologii uczestniczą bakterie. W przypadku uzasadnionego lub udokumentowanego podejrzenia zakażenia bakteryjnego, wskazane może być zastosowanie antybiotykoterapii. W oparciu o polskie „Rekomendacje postępowania w pozaszpitalnych zakażeniach układu oddechowego 2016”, przedstawiamy wskazania, zasady wyboru, właściwy sposób dawkowania i czas trwania terapii w najczęściej występujących zakażeniach górnych dróg oddechowych u dorosłych. Wdrożenie zaprezentowanych zaleceń dotyczących polskiej sytuacji epidemiologicznej, pozwoli na zmniejszenie tendencji do nadużywania antybiotyków, a co za tym idzie wpłynie na ograniczenie rozprzestrzeniania się drobnoustrojów lekoopornych.
EN
Postoperative endophthalmitis after cataract surgery, although very rare, remains an important cause of blindness. Practice patterns vary in many European countries. They include topical antibiotics before surgery, use of povidone-iodine, intracameral antibiotics at the end of the procedure, subconjunctival injection, use of topical antibiotics after surgery, and also emerging ideas such as dropless cataract surgery. The purpose of this article is to present the current management strategy and the role of local antibiotic therapy used in the prevention of endophthalmitis.
PL
Zapalenie wnętrza gałki ocznej po operacji zaćmy pozostaje rzadką, ale istotną przyczyną utraty wzroku. Wzorce postępowania znacznie się różnią w wielu krajach europejskich. Obejmują miejscowe stosowanie antybiotyków przed zabiegiem, używanie roztworu jodku powidonu, aplikację antybiotyków do komory przedniej oka pod koniec zabiegu, iniekcje podspojówkowe, stosowanie miejscowych kropli po zabiegu oraz pojawiające się również nowe idee, np. chirurgię zaćmy bez użycia kropli. Celem tego artykułu jest prezentacja aktualnej strategii postępowania oraz roli miejscowej antybiotykoterapii stosowanej w profilaktyce zapalenia wnętrza gałki.
EN
A spinal epidural empyema is a collection of pus between the bone and dura. It may be a sequela of discitis or vertebral body osteomyelitis but much more frequently it arises as a result of hematogenous spread, usually from urinary tract infection, endocarditis or pneumonia. Male to female ratio is two and patients are typically over 30 years old. Risk factors are as follows: the use of intravenous drugs, immunosuppression, diabetes mellitus, alcohol abuse, foci of infection, open spinal trauma, spinal surgery. The source of infection remains unidentified in <40% of patients. The pathognomonic triad of symptoms is: fever, focal back pain aggravated on palpation and progressive neurological deficit. Early diagnosis is crucial since treatment may prevent neurological sequelae but should they appear, cannot warrant their subsidence. The correct diagnosis requires radiological studies, preferably MRI. The management involves surgical drainage of pus and long-standing treatment with antibiotics. The operative procedure aims for decompression of neural elements, meticulous evacuation of both pus and inflammatory granuloma, and obtaining samples for Gram stain and culture assessment. Mortality rate reaches 16%. Factors that influence prognosis in a negative way are: comorbidities, multiple spinal surgical procedures, empyema located in thoracic segment, MRSA infection.
PL
Ropniakiem nadtwardówkowym kanału kręgowego nazywamy zbiornik ropy położony nad oponą twardą kręgosłupa. Bywa powikłaniem zapalenia krążka międzykręgowego oraz zapalenia kości trzonu kręgu, lecz znacznie częściej powstaje w efekcie rozsiewu zakażenia (układu moczowego, wsierdzia, płuc) drogą krwiopochodną. Jest dwukrotnie częstszy u mężczyzn; występuje zwykle u chorych powyżej 30. roku życia. Czynniki ryzyka to: narkomania, immunosupresja, cukrzyca, alkoholizm, obecność ognisk zakażenia i przebycie operacji lub otwartego urazu kręgosłupa. Źródło infekcji pozostaje niewykryte u <40% osób. Znamienna triada objawów obejmuje gorączkę, silny miejscowy ból kręgosłupa i postępujący zespół neurologiczny. Wczesne rozpoznanie stanowi niezwykle ważny aspekt – leczenie może wprawdzie zapobiec rozwojowi deficytu neurologicznego, lecz żadną miarą nie daje pewności jego ustąpienia. Do postawienia właściwej diagnozy niezbędne jest wykonanie badań obrazowych, najlepiej MRI. Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu ropniaka i długotrwałej antybiotykoterapii. Zabieg operacyjny ma na celu odbarczenie elementów nerwowych, staranną ewakuację ropy i ziarniny zapalnej oraz uzyskanie materiału do badań mikrobiologicznych. Śmiertelność sięga 16%. Rokowanie co do funkcji zależy przede wszystkim od początkowego stanu neurologicznego i czasu trwania deficytów – jeśli przekracza on 72 godziny, nie ma szans na poprawę. Czynniki negatywnie wpływające na rokowanie to: obecność współistniejących chorób, przebycie wielokrotnej operacji kręgosłupa, ropniak w odcinku piersiowym oraz zakażenie szczepem MRSA.
EN
Sore throat is one of the most frequent reason of visiting physician. The essence of a sore throat is inflammation on the growing surface infection. Viral infection are the cause of pharyngitis and tonsillitis in 70‑85% in children and in 90‑95% in adults. Usually these are rhinoviruses, coronaviruses, adenoviruses, Epstein‑Barr virus, Coxsackie, herpes simplex and influenza and parainfluenza viruses. Bacterial sore throats are usually caused by beta‑hemolytic group A streptococcus, mainly Streptococcus pyogenes. Regardless of aetiology, the infection occurs by respiratory droplets and by contact with nasopharyngeal secretions of the diseased person. Diagnosis of a sore throat based on carefully collected data from medical history and physical examination. Sometimes it is necessary to perform a quick test or laboratory tests in the direction of streptococci. Distinguishing bacterial from viral infections is important because of the significantly increasing antibiotic resistance and a worldwide tendency to antibiotics overuse. First, the treatment should be symptomatic. It is advisable to use anti‑inflammatory drugs, analgesic and local treatment with painkillers and substances that reduce the inflammation (e.g. benzydamine hydrochloride, flurbiprofen, choline salicylate, chlorquinaldol). In case of the bacterial aetiology, first‑line antibiotic is penicillin, alternatively first generation cephalosporin or amoxicillin and in the case of allergic reactions – macrolides.
PL
Ból gardła należy do najczęstszych przyczyn porad lekarskich. Przyczyną bólu gardła jest zazwyczaj stan zapalny rozwijający się na podłożu infekcyjnym. Zapalenia gardła i migdałków w 70‑85% u dzieci i w 90‑95% u dorosłych spowodowane są zakażeniami wirusowymi. Najczęściej są to rinowirusy, koronawirusy, adenowirusy, wirusy Epsteina‑Barr, Coxsackie, herpes simplex oraz wirusy grypy i paragrypy. Bakteryjne zapalenia gardła zwykle wywoływane są przez paciorkowce beta‑hemolizujące grupy A, głównie Streptococcus pyogenes. Niezależnie od etiologii do zakażenia dochodzi drogą kropelkową oraz przez kontakt z wydzieliną nosogardła osoby chorej. Diagnostyka bólu gardła opiera się na danych z dokładnie zebranego wywiadu oraz badania przedmiotowego. Czasami niezbędne jest wykonanie szybkiego testu w kierunku streptokoków lub badań laboratoryjnych. Odróżnienie zakażeń bakteryjnych od wirusowych ma istotne znaczenie ze względu na narastającą antybiotykooporność i ogólnoświatową tendencję do nadużywania antybiotyków. W pierwszej kolejności należy zastosować leczenie objawowe, wskazane jest stosowanie leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych oraz leczenie miejscowe z zastosowaniem substancji przeciwbólowych i zmniejszających stan zapalny (chlorowodorek benzydaminy, flurbiprofen, salicylan choliny, chlorchinaldol). W przypadku etiologii bakteryjnej antybiotykiem pierwszego rzutu jest fenoksymetylopenicylina, alternatywnie cefalosporyna I generacji lub amoksycylina, zaś w przypadku reakcji uczuleniowych na powyższe antybiotyki – makrolidy.
10
63%
EN
Introduction. Antimicrobial proteins (antimicrobial peptides - AMP) probably belong to one of the oldest and most primitive defense mechanisms of the body. It is now known about 800 types of AMP present in plants, insects and animals. Two main types of AMP is likely to occur in mammalian defensins and cathelicidin antimicrobial activity showing. Defensins are small cationic proteins that are part of the innate immunity, humoral immunity. Among of mammalian defensins can be distinguished: defensin α, β defensins and θ defensins. Human defensins are located in various tissues, mainly synthesized in neutrophils and other immune cells. Purpose. Provide an overview of the literature on the construction, function and possible use of defensins in the treatment of infections. Materials and methods. Using the key words: antibiotics, Antimicrobial peptides, defensins, treatment of infections, HIV searched bibliographic databases: Medline, Science Direct, Ebsco, Springer Link, Wiley Online Library. Results. Selected articles were used to describe the structure and function of defensins. Discusses the latest news on the possible use of defensins in the treatment of infections and the state of knowledge about their function in the course of infection with human immunodeficiency virus (HIV) and infections involving multidrug-resistant bacteria. Conclusions. The literature review shows the important function of defensins they play in the course of infection. Defensins through a variety of properties are an attractive alternative to traditional methods of treating infections caused by pathogenic microorganisms. It is necessary to better understand the mechanism of action of these substances in vivo models.
PL
Wstęp. Białka antydrobnoustrojowe (antimicrobial peptides – AMP) prawdopodobnie należą do jednych z najstarszych i najbardziej prymitywnych mechanizmów obronnych organizmu. Obecnie jest znanych około 800 rodzajów AMP występujących u roślin, owadów oraz zwierząt. Dwa główne rodzaje AMP występujące u ssaków to katelicydyny oraz defensyny wykazujące działanie przeciwdrobnoustrojowe. Defensyny to małe białka kationowe, które są elementem odporności nieswoistej, humoralnej. Wśród defensyn występujących u ssaków można wyróżnić: defensyny α, defensyny β oraz defensyny θ. Ludzkie defensyny zlokalizowane są w różnorodnych tkankach, głównie syntetyzowane w neutrofilach i innych komórkach układu odpornościowego. Cel. Przedstawienie przeglądu literatury na temat budowy, funkcji oraz możliwości wykorzystania defensyn w leczeniu zakażeń. Materiały i metody. Posługując się kluczowymi słowami: antybiotyki, peptydy antydrobnoustrojowe, defensyny, leczenie zakażeń, HIV przeszukano bazy bibliograficzne: Medline, ScienceDirect, Ebsco, SpringerLink, Wiley Online Library. Wyniki. Wybrane artykuły wykorzystano do opisu budowy oraz funkcji defensyn. Omówiono najnowsze doniesienia na temat możliwości wykorzystania defensyn w leczeniu zakażeń oraz stan wiedzy na temat ich funkcji w przebiegu zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) oraz zakażeń z udziałem wielolekoopornych bakterii. Wnioski. Przegląd literatury ukazuje ważną funkcję defensyn jaką pełnią w przebiegu zakażeń. Defensyny dzięki różnorodnym właściwościom stanowią atrakcyjną alternatywę dla tradycyjnych metod leczenia zakażeń wywołanych patogennymi mikroorganizmami. Konieczne jest lepsze poznanie mechanizmu działania tych substancji w modelach in vivo.
11
Publication available in full text mode
Content available

Ropień mózgu

63%
EN
The advent of CT/MRI and modern antibiotics along with the progress in surgical techniques made both diagnosis and management of brain abscesses easier and safer. Nonetheless they remain one of the most challenging lesions, both for surgeons and internists. Atypical bacterial and fungal abscesses are frequently due to chemotherapy, immunosuppression, HIV infection, or prolonged antibiotic therapy. This paper gives an account of epidemiology, aetiology and pathogenesis of cerebral abscesses, discusses stages of the infection and stadia of the abscess formation as well as immune response, clinical presentation, diagnosis, management and prognosis. The specific clinical picture of mucormycotic abscesses and those caused by Aspergillus sp., Nocardia sp. and Scedosporium apiospermum were addressed, as were the contemporary MR techniques – diffusion weighted images (DWI) and proton spectroscopy (MRS). Up-to-date there has been no randomised controlled clinical trial comparing two methods of surgery: tap and aspiration versus excision. The review of the literature allowed a presentation of recommended management variants. Currently, mortality in brain abscesses decreased down to 17–32%. From 20% to 70% of patients have permanent neurological sequelae, often (30–50%) epilepsy. Immunosuppression and comorbidities, initial neurological status, and intraventricular rupture are significant factors influencing the outcomes of patients.
PL
Rozwój badań obrazowych (CT i MRI), wprowadzenie nowoczesnej antybiotykoterapii, a także postępy techniki chirurgicznej sprawiły, że rozpoznanie oraz leczenie ropni mózgu stało się łatwiejsze i bezpieczniejsze. Mimo to w dalszym ciągu stanowią one poważne wyzwanie dla klinicystów. Szczególnie ważnym zagadnieniem są atypowe ropnie bakteryjne, jak również ropnie grzybicze, występujące zwykle u chorych poddawanych chemioterapii, immunosupresji, zakażonych HIV oraz po długotrwałym leczeniu antybiotykami. W pracy omówiono epidemiologię, etiologię i patogenezę ropni mózgu, stadia zakażenia oraz związane z nimi fazy rozwoju ropnia, mechanizmy obronne organizmu, a także objawy kliniczne, diagnostykę, leczenie i rokowanie. Zwrócono uwagę na swoisty obraz kliniczny ropni mukormykotycznych, kropidlakowych oraz wywołanych przez Nocardia sp. i Scedosporium apiospermum, jak również na współczesne techniki MRI znajdujące zastosowanie w rozpoznaniu różnicowym ropni – dyfuzję i spektroskopię. Jak dotąd nie przeprowadzono randomizowanego badania klinicznego porównującego dwie metody leczenia chirurgicznego: aspirację i usunięcie ropnia. Przedstawiono dane z piśmiennictwa na ich temat, dokonując przeglądu zalecanych sposobów postępowania. Współcześnie śmiertelność w przypadku ropnia mózgu zmalała do 17–32%. Od 20 do 70% chorych ma trwałe następstwa neurologiczne, często (30–50%) padaczkę. Najważniejsze czynniki wpływające na rokowanie to: obecność zaburzeń odporności, choroby współistniejące, stan neurologiczny przy przyjęciu do szpitala i przebicie się ropnia do układu komorowego.
|
|
issue 4
240-246
PL
Najczęstszą przyczyną zgłaszania się pacjentów do poradni okulistycznej są zapalenia spojówek, których przyczyną często są bakterie. W takim przypadku podstawową formą leczenia jest miejscowa antybiotykoterapia. W pracy przedstawiono aktualne możliwości leczenia tych schorzeń, ze szczególnym uwzględnieniem problemu rozwoju antybiotykooporności. Szczególny nacisk został położony na praktyczne zasady antybiotykoterapii. W świetle aktualnej wiedzy najlepsze efekty w terapii bakteryjnego zapalenia spojówek daje zastosowanie fluorochinolonów IV, a następnie III generacji. Leki te mają najlepsze spektrum działania, a dodatkowo odznaczają się bardzo dobrą penetracją do spojówki i są obciążone najmniejszym ryzykiem rozwoju antybiotykooporności.
EN
The most common cause of ophthalmological consultations in an ophthalmological clinics are conjunctivitis, often caused by bacteria. The main form of its treatment is topical antibiotic therapy. The paper presents the current possibilities of treatment of conjunctivitis, with particular emphasis on the problem of development of the antibiotic resistance and the practical principles of antibiotic therapy. In the light of current knowledge, the best results in the treatment of bacterial conjunctivitis are achieved by the use of IV- and then III-generation of fluoroquinolones. These drugs have the best spectrum of action, and additionally, they have a very good penetration into the conjunctiva and are at the lowest risk of developing antibiotic resistance.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.