Search results

Search:
in the keywords: allostatic load

Sort By:

Limit search:

Zależność między wskaźnikami zespołu słabości a testami czynnościowymi stosowanymi w rehabilitacji geriatrycznej - doniesienie wstępne

100%

Szewieczek J., Durmała J., Batko-Szwaczka A., Walusiak M., Duława J.

Geriatria

2012

vol. 6

issue 4

238-243

Introduction. Idea of frailty was elaborated to provide a clinically useful description of age-associated multisystem dysregulations that result in multimorbidity, disability, and finally death. Allostatic load score was proposed as an integrated measure of pathophysiological disorders leading to frailty. We have analysed these items in a group of subjects included to the Geriatric Rehabilitation Program. Material and methods. Twenty four subjects (15 female and 9 male; 72,3 ± 5,6 years; mean ± SD) were submitted to an assessment defined by frailty criteria according to Fried and Gruenewald. Twelve of 13 biomarkers of the allostatic load score according to Gruenewald, Mini-Mental State Examination (MMSE), Geriatric Depression Scale, Tinetti Test, Fullerton Fitness Test, some items of the Takata Test and Functional Reach Test were also performed. Results. Subjects classified as prefrail according to Fried as compared with normal had lower MMSE score (27.9 ± 1.28 vs. 29.9 ± 1.66; p = 0.041), Tinetti Test score (25.5 ± 4.1 vs. 27.4 ± 1.0; p = 0.048), and worse Timed „Up and Go” Test result (13.5 ± 5.1 vs. 9.6 ± 2.2 sec; p = 0.022). Frailty index according to Fried correlated negatively with MMSE score, Tinetti Test score and knees extensors strength moment, while positively – with Timed „Up and Go” Test. Subjects classified as frail according to ruenewald as compared with prefrail or normal had lower Tinetti Test (18.0 ± 8.5 vs. 26.8 ± 1.5 vs. 27.8 ± 0.5; p = 0.034), Reach Test (5.5 ± 3.5 vs. 21.0 ± 5.9 vs. 25.0 ± 4.1 cm; p = 0.030), and 6-Minute Walk Test (6MWT) (201±25 vs. 368 ± 119 vs. 426±27 m; p = 0.047) results. Frailty index according to Gruenewald correlated negatively with Tinetti Test score, distance of 6MWT, knees extensors strength moment, and Reach Test, and positively – with Geriatric Depression Scale, and Timed „Up and Go” Test. Conclusion. Relationship between frailty indices and functional tests used in geriatric rehabilitation suggests a possibility to use these tests as a screening for frailty. Geriatria 2012; 6: 238-243.

Wstęp. Zespół słabości stanowi próbę opisania w sposób klinicznie użyteczny wieloukładowych zmian związanych ze starzeniem, będących podłożem wielochorobowości oraz niepełnosprawności, prowadzących ostatecznie do śmierci. Wskaźnik obciążenia allostatycznego jest propozycją zintegrowanej miary zaburzeń patofizjologicznych prowadzących do zespołu słabości. Przeprowadzono analizę tych zaburzeń w grupie badanych zakwalifikowanych do Programu Rehabilitacji Geriatrycznej. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiły 24 osoby (15 kobiet oraz 9 mężczyzn) w wieku 72,3 ± 5,6 lat (średnia ± SD). Przeprowadzono badania zdefiniowane przez kryteria zespołu słabości wg Fried i Gruenewald, pakiet 12 spośród 13 składników wskaźnika obciążenia allostatycznego wg Gruenewald, Krótką Ocenę Stanu Umysłowego (MMSE), Geriatryczną Skalę Oceny Depresji (GDS), test Tinetti, Fullerton Fitness Test, elementy testu Takata oraz test sięgania (Functional Reach Test). Wyniki. Badani zakwalifikowani do grupy prefrailty wg Fried w porównaniu do badanych w stanie prawidłowym mieli mniejszą wartość wyniku MMSE (27,9 ± 1,28 vs 29,9 ± 1,66 punktów, p = 0,041), gorszy wynik testu Tinetti (25,5 ± 4,1 vs 27,4 ± 1,0 punktów, p = 0,048) oraz testu „wstań i idź” („Up and Go Test”) (13,5 ± 5,1 vs 9,6 ± 2,2 s, p = 0,022). Liczba punktów wskaźnika zespołu słabości według kryteriów Fried korelowała ujemnie z wynikiem MMSE, testu Tinetti i tensometrycznym pomiarem momentu siły prostowników stawów kolanowych, a dodatnio – z wynikiem testu „wstań i idź”. Badani spełniający kryteria zespołu słabości wg Gruenewald w porównaniu do badanych spełniających kryteria prefrailty lub normy mieli gorsze wyniki testu Tinetti (18,0 ± 8,5 vs 26,8 ± 1,5 vs 27,8 ± 0,5 punktów, p = 0,034), testu sięgania (5,5 ± 3,5 vs 21,0 ± 5,9 vs 25,0 ± 4,1 cm, p = 0,030) i dystansu 6-minutowego testu marszowego (201 ± 25 vs 368 ± 119 m vs 426 ± 27 m, p = 0,047). Liczba punktów wskaźnika zespołu słabości według kryteriów Gruenewald korelowała ujemnie z wynikiem testu Tinetti, dystansem 6-minutowego testu marszowego, momentem siły prostowników stawów kolanowych i wynikiem testu sięgania, a dodatnio – z wynikiem GDS i testu „wstań i idź”. Wniosek. Zależność między wskaźnikami zespołu słabości a testami czynnościowymi stosowanymi w rehabilitacji geriatrycznej sugeruje możliwość wykorzystania tych testów w badaniach przesiewowych zespołu słabości. Geriatria 2012; 6: 238-243.

Stres a czynność układu neuroendokrynnego

100%

Józefowicz O., Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2009

vol. 9

issue 2

116-124

Stress is frequently seen as a significant contributor to disease, including psychiatric illness. Systems within the body try to maintain constancy facing stressful events. Glucocorticoid secretion is one of the most frequent responses to stressful events. Adrenal steroid secretion has a multiple actions on the brain and body. Acute elevations of adrenal steroids promote adaptive processes, such as increased appetite, memory, immunological function. Chronic elevation of glucocorticoids suppresses immune defence, promotes insulin resistance and abdominal fat deposition, impairs memory and increases fear response and anxiety. Stressors activate the release and turnover of noradrenaline, along with the release of catecholamines from the autonomic nervous system. Stressors also activate serotonin turnover and thereby activate a system that has both anxiogenic and anxiolytic pathways within the forebrain. Another deleterious result of repeated stress is the atrophy of apical dendrites of hippocampal CA3 pyramidal neurons. Stressful life events are acknowledged as an important risk factor for major depressive illness and posttraumatic stress disorder (PTSD), and possible also for schizophrenia (SCH). PTSD and SCH appear to involve neuroanatomical disturbances in hippocampal volume and structure, whereas major depressive illness may be linked through glucocorticoid excess to reduced hippocampal volume and cognitive impairment. The researches on the effect of chronic and acute stress on the nervous system and other systems of the body should be continued, as they could be useful in preventing deleterious effects of stress leading to developing and progression of somatic and psychiatric disorders.

Stres jest czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju nie tylko wielu chorób somatycznych, ale również psychicznych. W obliczu stresu organizm stara się utrzymać stałość układów wewnętrznych - jest to proces zwany allostazą. Najczęstszą odpowiedź na wydarzenia stresowe stanowi sekrecja glikokortykoidów, które mają wielotorowe działania na mózg i ciało. Nagły wzrost poziomu hormonów sterydowych sprzyja procesom adaptacyjnym, takim jak wzrost apetytu, polepszenie pamięci i wzmożenie odporności. Przewlekle podwyższony poziom tych hormonów przyczynia się do powstania otyłości brzusznej, insulinooporności, supresji układu immunologicznego, a także osłabia pamięć oraz wzmaga odpowiedź w postaci lęku i niepokoju. Stresory aktywują uwalnianie i obrót noradrenaliny (NA) wraz z uwolnieniem katecholamin w autonomicznym układzie nerwowym. Stres aktywuje również metabolizm serotoniny, w wyniku czego dochodzi do aktywacji systemu mającego działanie zarówno lękotwórcze, jak i anksjolityczne w obrębie przodomózgowia. Szkodliwym skutkiem powtarzającego się stresu jest również atrofia szczytowych dendrytów neuronów piramidowych obszaru CA3 hipokampa. Stresujące wydarzenia życiowe są uznawane za ważne czynniki ryzyka powstawania dużej depresji i zaburzeń związanych ze stresem (PTSD) i prawdopodobnie schizofrenii (SCH). Pojawienie się PTSD i SCH łączy się z zaburzeniami neuroanatomicznymi w rozmiarze i strukturze hipokampa, a rozwój depresji może być związany m.in. z nadmiarem glikokortykoidów (GK), powodującym redukcję rozmiaru hipokampa i w konsekwencji zaburzenia poznawcze. Badania nad skomplikowanym wpływem ostrego i przewlekłego stresu na ośrodkowy układ nerwowy i inne układy wymagają kontynuacji, mogą przynieść dane pozwalające na skutecznie zapobieganie jego niekorzystnym efektom prowadzącym do rozwoju lub nasilenia przebiegu wielu chorób, zarówno somatycznych, jak i psychicznych.

Refine search results

1 Geriatria

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2012

1 2009

1 Batko-Szwaczka A.

1 Durmała J.

1 Duława J.

1 Józefowicz O.

1 Rabe-Jabłońska J.

1 Szewieczek J.

1 Walusiak M.

Search results

Zależność między wskaźnikami zespołu słabości a testami czynnościowymi stosowanymi w rehabilitacji geriatrycznej - doniesienie wstępne

Stres a czynność układu neuroendokrynnego