Search results

Search:
in the keywords: alkalizacja

Sort By:

Limit search:

Impact of Alkalization of Surplus Activated Sludge on Biogas Production

100%

Grűbel K., Machnicka A., Wacławek S.

Ecological Chemistry and Engineering S

2013

vol. 20

issue 2

343-351

Large amounts of sludge are produced in biological wastewater treatment plants. Since the sludge is highly contaminated, it has to undergo proper stabilization before it is disposed or utilized in an environmentally safe way. On the whole, the aim of bacterial cell disintegration is the release of cell contents in the form of an aqueous extract. Chemical disintegration of surplus activated sludge by alkalization results in destruction and disruption of the flocs and microorganisms as well as increase concentration of organic matter in supernatant. The mesophilic anaerobic sewage sludge digestion is an established process, most often applied at medium and large municipal sewage treatment plants. Four major steps of anaerobic digestion are distinguished. The first hydrolysis step leads to solubilization of insoluble particulate matter and biological decomposition of organic polymers to monomers or dimers. The hydrolysis step is recognized as the rate-limiting step of the following second and third steps, the processes of acidogenesis and acetogenesis. Chemical disintegration activates biological hydrolysis and, therefore, it can significantly increase the stabilization rate of the secondary sludge. It has been shown that when the activated sludge was subjected to alkalization to pH 9.0 value, the COD concentration increased from 101 to 530 mg/dm3 in sludge supernatant. The paper presents a potential application of chemical disintegration for sewage sludge (mainly activated sludge) to upgrading biogas production.

Osady, powstające w procesie oczyszczania ścieków, poddaje się procesom przeróbki i unieszkodliwiania w celu zmniejszenia ich objętości oraz pozbawienia ich szkodliwego wpływu na środowisko. Fermentacja metanowa jest jedną z najczęściej stosowanych metod biodegradacji materii organicznej zawartej w osadach ściekowych. W ostatnich latach odnotować można duże zainteresowanie badaczy działaniami wspomagającymi proces stabilizacji beztlenowej. Największe zainteresowanie dotyczy intensyfikacji procesu produkcji biogazu na drodze dezintegracji głównie mechanicznej, np. z wykorzystaniem ultradźwięków, homogenizacji nożowej czy też dezintegracji hydrodynamicznej. Oprócz fizycznych metod dezintegracji istnieje możliwość wykorzystania do tego celu procesów chemicznych - zakwaszania lub alkalizacji. W pracy starano się wykazać i określić wpływ jednej z metod dezintegracji - alkalizacji - osadu czynnego na proces stabilizacji beztlenowej. Dodatek substancji alkalizującej, np. wodorotlenku sodu, do osadu czynnego powoduje destrukcję kłaczków osadu oraz zmiękczanie ścian komórkowych mikroorganizmów budujących osad czynny, co w konsekwencji prowadzi do ich lizy. Uwalniana w ten sposób materia organiczna stanowi szybko i łatwo rozkładalny produkt, który w znacznym stopniu przyspiesza pierwszą fazę procesu stabilizacji beztlenowej, tj. fazę hydrolityczną. Konsekwencją tego jest przyspieszenie i wydłużenia fazy metanogennej, dzięki czemu zwiększa się ilość wyprodukowanego biogazu. Na podstawie uzyskanych wyników można wnioskować, że dezintegracja alkaliczna bardzo dobrze nadaje się do wstępnego kondycjonowania osadów. Znacznie zwiększona ilość wyprodukowanego biogazu, jak również niska cena NaOH zachęca do korzystania z tego procesu jako wstępnego przygotowania osadów przed ich stabilizacją.

Alkalizacja doustna u pacjentów z kwasicą metaboliczną w przebiegu przewlekłej choroby nerek

100%

Łącka-Gaździk B., Żak-Lenart M., Śnit M., Grzeszczak W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2017

vol. 71

331-338

Chronic kidney disease in different stages affects >10% of the general population. Its societal importance is under-scored by the ever growing number of patients with end-stage kidney disease requiring renal replacement therapy. A common complication of chronic renal failure is metabolic acidosis which has a row of negative clinical sequelae including acceleration of the progression of chronic nephropathies. The aim of this work was to present the issue of oral alkalization in patients with chronic kidney disease, especially in the context of slowing down the course of chronic kidney disease. The studies in animals and human subjects are quite optimistic in this regard and may have clinical and economic implications. Nevertheless, their relevance is limited by the relatively small numbers of subjects and variable stages of chronic kidney disease studied. In addition, the study durations, types of alkalinizing agents and control group characteristics were inconsistent among the studies. Ongoing clinical trials should be able to provide conclusions in the matter of long-term alkalizing treatment and nephroprotection. Positive outcomes would translate not only into improved patient prognoses with the use of a relatively inexpensive therapeutic option, but also into alleviation of the health care cost burden imposed on the society.

Przewlekła choroba nerek (PChN) w różnych stadiach zaawansowania dotyczy ponad 10% populacji. O jej społecz-nym wymiarze świadczy fakt stałego zwiększania się grupy osób w 5 stadium rozwoju tego stanu chorobowego, a więc osób wymagających kosztownego leczenia nerkozastępczego. Powszechnym powikłaniem PChN jest kwasica metaboliczna. Powoduje liczne niekorzystne dla organizmu następstwa, w tym przyspieszenie tempa rozwoju prze-wlekłych nefropatii. Wiele badań potwierdza, iż wśród korzystnych efektów ogólnoustrojowej alkalizacji niezwykle istotne jest zwalnianie tempa progresji choroby nerek. Celem pracy jest przedstawienie zagadnienia alkalizacji doustnej u pacjentów z kwasicą metaboliczną w przebiegu PChN, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu na hamowanie progresji przewlekłych nefropatii. Badania, zarówno na zwierzętach, jak i na ludziach, są bardzo optymistyczne i mogą mieć implikacje zarówno kliniczne, jak i ekonomiczne. Trzeba jednak podkreślić, iż podlegają pewnym ograniczeniom – prowadzone były na małej liczbie chorych i dotyczyły PChN w różnych stadiach zaawansowania. Różnice dotyczyły także czasu trwania obserwacji, leczenia pacjentów w grupach kontrolnych, a także samej terapii alkalizującej. Miejmy nadzieję, że wyniki toczących się badań klinicznych ostatecznie potwierdzą korzystne działanie długoterminowego leczenia alkalizującego u chorych na PChN, zwłaszcza w spowalnianiu postępu choroby. Stosowanie bowiem relatywnie taniej opcji terapeutycznej, jaką są preparaty wodorowęglanu sodu, przyczyniłoby się nie tylko do poprawy rokowania u poszczególnych chorych, lecz co nie mniej ważne, także do zmniejszenia kosztów opieki zdrowotnej w wymiarze ogólnospołecznym.

Refine search results

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Ecological Chemistry and Engineering S

1 2017

1 2013

1 Grzeszczak W.

1 Grűbel K.

1 Machnicka A.

1 Wacławek S.

1 Łącka-Gaździk B.

1 Śnit M.

1 Żak-Lenart M.

Search results

Impact of Alkalization of Surplus Activated Sludge on Biogas Production

Alkalizacja doustna u pacjentów z kwasicą metaboliczną w przebiegu przewlekłej choroby nerek