Search results

1

Physical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines

100%

Husejko J. P., Strugała M., Modrzejewski M., Wąsicki M., Kędziora-Kornatowska K., Podhorecka M.

Medical Rehabilitation

|

2021

|

vol. 25(1)

30-36

PL

Wstęp: Ocena demograficzna w Polsce wskazuje na postępujące starzenie społeczeństwa, co jest powiązane ze wzrastającą liczbą osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, nowotworami oraz różnego pochodzenia niepełnosprawnościami. W listopadzie 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała rekomendacje aktywności fizycznej, które po raz pierwszy odnoszą się również do osób cierpiących na choroby przewlekłe oraz do osób niepełnosprawnych. Przestrzeganie wytycznych jest elementem profilaktyki zarówno chorób przewlekłych jak i różnego pochodzenia niepełnosprawności. Cel pracy: Celem pracy było przytoczenie wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia, a także w oparciu o cytowane piśmiennictwo, danych dotyczących zalecanej aktywności fizycznej osób w wieku powyżej 60 roku życia, a w tym kontekście udzielnie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy i jaki wpływ na stan funkcjonalny osób po 60 roku życia mają ćwiczenia fizyczne w świetle analizowanych wytycznych WHO i cytowanego piśmiennictwa? Metody: Cel pracy zrealizowano w oparciu o analizę przytaczanych wytycznych WHO oraz cytowanego piśmiennictwa, odnoszących się do zalecanej aktywności fizycznej osób po 60 roku życia w pokonywaniu różnego pochodzenia ich niepełnosprawności oraz zmian chorobowych. W tym kontekście poddano analizie zapisy: wytycznych WHO z roku 2020 oraz cytowanego piśmiennictwa w liczbie 32. Wyniki: Aktywność fizyczna może opóźnić starzenie się człowieka nawet do dwóch dekad, poprawia stan ogólnoustrojowy, pozytywnie wpływa na objawy choroby depresyjnej, hamuje procesy chorobowe w schorzeniach neurodegeneracyjnych oraz przynosi korzystny wpływ dla zdrowia pacjentów cierpiących na choroby metaboliczne. Wnioski: Regularna aktywność fizyczna osób po 60 roku życia, wpływa zdecydowanie korzystnie na ich stan funkcjonalny, zarówno w różnego pochodzenia niepełnosprawnościach, jak i stanach chorobowych.

EN

Introduction: Demographic assessment in Poland allows to show progressive aging of society, which is further related to the growing number of people with cardiovascular diseases, cancer and disabilities of various origins. In November 2020, the World Health Organization (WHO) issued recommendations for physical activity which, for the first time, also apply to people suffering from chronic diseases and to those with disabilities. Compliance with the guidelines is part of prevention with regard to both chronic diseases and disabilities of various origins. Study aim: The aim of the study was to present the latest guidelines of the World Health Organization and, based on the cited literature, to answer the following question: How can changes in physical exercise have impact on the functional state of people above the age of 60? Materials and methods: The aim of the study was carried out on the basis of analysis regarding the quoted WHO guidelines and the cited literature concerning the recommended level of physical activity for people over 60 in overcoming various origins of their disabilities and lesions. Within this context, the following provisions were analysed: the WHO guidelines from 2020 and the quoted literature in the number of 32 positions. Results: Physical activity may delay human aging for up to 2 decades, improve whole-body condition, positively affect the symptoms of depressive disorders, inhibit neurodegenerative diseases and has a beneficial effect on the health of patients suffering from metabolic diseases. Conclusions: Regular physical activity of people over 60 years of age definitely has a positive effect on their functional state, both in terms of disabilities and diseases of various origins.

2

P hysical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines

100%

Husejko J. P., Strugała M., Modrzejewski M., Wąsicki M., Kędziora-Kornatowska K., Podhorecka M.

|

EN

Introduction: Demographic assessment in Poland allows to show progressive aging of society, which is further related to the growing number of people with cardiovascular diseases, cancer and disabilities of various origins. In November 2020, the World Health Organization (WHO) issued recommendations for physical activity which, for the first time, also apply to people suffering from chronic diseases and to those with disabilities. Compliance with the guidelines is part of prevention with regard to both chronic diseases and disabilities of various origins. Study aim: The aim of the study was to present the latest guidelines of the World Health Organization and, based on the cited literature, to answer the following question: How can changes in physical exercise have impact on the functional state of people above the age of 60? Materials and methods: The aim of the study was carried out on the basis of analysis regarding the quoted WHO guidelines and the cited literature concerning the recommended level of physical activity for people over 60 in overcoming various origins of their disabilities and lesions. Within this context, the following provisions were analysed: the WHO guidelines from 2020 and the quoted literature in the number of 32 positions. Results: Physical activity may delay human aging for up to 2 decades, improve whole-body condition, positively affect the symptoms of depressive disorders, inhibit neurodegenerative diseases and has a beneficial effect on the health of patients suffering from metabolic diseases. Conclusions: Regular physical activity of people over 60 years of age definitely has a positive effect on their functional state, both in terms of disabilities and diseases of various origins.

PL

Wstęp: Ocena demograficzna w Polsce wskazuje na postępujące starzenie społeczeństwa, co jest powiązane ze wzrastającą liczbą osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, nowotworami oraz różnego pochodzenia niepełnosprawnościami. W listopadzie 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała rekomendacje aktywności fizycznej, które po raz pierwszy odnoszą się również do osób cierpiących na choroby przewlekłe oraz do osób niepełnosprawnych. Przestrzeganie wytycznych jest elementem profilaktyki zarówno chorób przewlekłych jak i różnego pochodzenia niepełnosprawności. Cel pracy: Celem pracy było przytoczenie wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia, a także w oparciu o cytowane piśmiennictwo, danych dotyczących zalecanej aktywności fizycznej osób w wieku powyżej 60 roku życia, a w tym kontekście udzielnie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy i jaki wpływ na stan funkcjonalny osób po 60 roku życia mają ćwiczenia fizyczne w świetle analizowanych wytycznych WHO i cytowanego piśmiennictwa? Metody: Cel pracy zrealizowano w oparciu o analizę przytaczanych wytycznych WHO oraz cytowanego piśmiennictwa, odnoszących się do zalecanej aktywności fizycznej osób po 60 roku życia w pokonywaniu różnego pochodzenia ich niepełnosprawności oraz zmian chorobowych. W tym kontekście poddano analizie zapisy: wytycznych WHO z roku 2020 oraz cytowanego piśmiennictwa w liczbie 32. Wyniki: Aktywność fizyczna może opóźnić starzenie się człowieka nawet do dwóch dekad, poprawia stan ogólnoustrojowy, pozytywnie wpływa na objawy choroby depresyjnej, hamuje procesy chorobowe w schorzeniach neurodegeneracyjnych oraz przynosi korzystny wpływ dla zdrowia pacjentów cierpiących na choroby metaboliczne. Wnioski: Regularna aktywność fizyczna osób po 60 roku życia, wpływa zdecydowanie korzystnie na ich stan funkcjonalny, zarówno w różnego pochodzenia niepełnosprawnościach, jak i stanach chorobowych.

3

Assessment of Heavy Metal Concentration of Groundwater in Veppanthattai Block, Perambalur District, Tamil Nadu

83%

Ibraheem A. M., Mazhar Nazeeb Khan S. M.

World News of Natural Sciences

|

2017

|

vol. 12

21-26

EN

The current study was aimed to find out the heavy metal concentration of groundwater in the Veppanthattai block. Here, 45 water samples from different sites were collected during the year 2015 at post monsoon, and Cd, Cr, Cu, Fe, Ni, Pb and Zn heavy metal content was analyzed using an atomic absorption spectrophotometer (AAS), The obtained results were then compared with the WHO standard for the specific highest pollution level. Accordingly, some or all water samples are above the permissible limit, particularly for Cd metal (all samples). The elevated concentration of cadmium in water samples of the study area may be due to agricultural runoff, as pesticides and cadmium-containing fertilizer have been used. The study showed that without proper treatment, the groundwater of the study area is not suitable for domestic applications.

4

Zarys rozwoju opieki paliatywnej z uwzględnieniem dokonań rodzimych

60%

Pietrzyńska T., Podwińska E., Olejek A., Zamłyński J.

Ginekologia Onkologiczna

|

2009

|

vol. 7

|

issue 2

138-142

EN

Since the dawn of time, care for terminally ill people was considered a challenge, a duty or an obligation. The Latin word hospes meant initially a hospitable person providing shelter and food for those in need. Places where most severely ill people were cared for were called hospitale, hospitium or infirmarium. In ancient Greece and Rome, chronically ill people were placed in special rooms, usually adjacent to temples. Throughout the entire Western Empire, the poor and the ill were cared for by religious congregations. Monasteries ran “hospitable rooms” providing shelter not only for pilgrims, but also for ill people, who could also benefit from simple medical procedures. Numerous pilgrimages, epidemics, wars and crusades, resulted in rapid increase of number of hospitals and shelters in Medieval Europe. Homes of care designed exclusively for the terminally ill appeared in the XIX century. The essence of their mission was compassion for suffering and pain experienced by other people, expressed by will to help, resulting also from religious motives. In the XX century, Cecily Saunders M.D. organized the first St. Christopher Stationary Hospice in London, thereby giving rise to modern hospice organizations. Later, the Hospice expanded its activity on home-based patient care and support of families after loss of the loved ones. In the ‘70s of the XX century, the term “palliative care” has been introduced in the USA and Canada. The Latin word pallium, meaning a large woollen coat, has been adopted to denote protection of patients and their relatives from physical and mental suffering. Nevertheless, definition of palliative care has been developed as late as 1990 and has been published in a WHO document. It specifies the basic mission of this medical specialty: comprehensive and active care for terminally ill people, whose disease does not respond to cause-oriented treatment. Palliative treatment encompasses relief of pain and other ailments, as well as overall support in mental, spiritual and social areas. The essence of palliative care is team work of persons representing various specialties - doctors, nurses, priests, psychologists, physiotherapists, non-medical volunteers, aiming at improving the patients’ quality of life.

PL

Od zarania dziejów opieka nad chorymi i umierającymi stanowiła wyzwanie, powinność lub obowiązek. Łacińskie słowo hospes początkowo oznaczało osobę udzielającą gościny. Miejsca opieki nad najciężej chorymi określano mianem hospitale, hospitium lub infirmarium. W starożytnej Grecji i Rzymie budowano pokoje dla przewlekle chorych, umiejscowione zazwyczaj w pobliżu świątyń. Na terenach dawnego Cesarstwa Zachodniego opiekę nad ubogimi i chorymi sprawowały zgromadzenia zakonne. W przyklasztornych „izbach gościnnych” przyjmowano nie tylko pielgrzymów, ale i chorych, u których wykonywano proste zabiegi lecznicze. Liczne pielgrzymki, a także epidemie, wojny i krucjaty spowodowały szybki wzrost liczby szpitali i przytułków w średniowiecznej Europie. Domy opieki przeznaczone wyłącznie dla umierających zaczęły powstawać w XIX wieku. Celem ich działalności było zrozumienie cierpienia i bólu drugiego człowieka wyrażone poprzez chęć niesienia pomocy, wynikającą także z pobudek religijnych. W XX wieku z inicjatywy doktor Cecily Saunders powstało w Londynie Stacjonarne Hospicjum św. Krzysztofa, co dało początek nowożytnemu ruchowi hospicyjnemu. Wkrótce działalność Hospicjum została poszerzona o pomoc domową oraz wsparcie dla rodzin, które utraciły najbliższych. W latach 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie upowszechnił się termin „opieka paliatywna”. Określenie palium (łac. pallium - rodzaj szerokiego, greckiego płaszcza) oznaczało ochronę chorego i jego bliskich przed cierpieniem zarówno cielesnym, jak i duchowym. Definicja opieki paliatywnej powstała dopiero w 1990 roku, opublikowano ją w dokumencie wydanym przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), według którego zasadniczym zadaniem tej dziedziny jest całościowa, czynna opieka nad cierpiącymi, których choroba nie poddaje się skutecznemu leczeniu przyczynowemu. Obejmuje zwalczanie bólu i innych dolegliwości oraz pomoc w problemach psychicznych, duchowych i socjalnych. Istotą opieki paliatywnej jest wspólna praca ludzi różnych specjalności: lekarzy, pielęgniarek, kapłanów, psychologów, fizykoterapeutów, wolontariuszy nieme-dycznych oraz ich dążenie do poprawy jakości życia chorych.

Refine search results

2 Medical Rehabilitation

1 Ginekologia Onkologiczna

1 World News of Natural Sciences

2 2021

1 2017

1 2009

2 Husejko J. P.

2 Kędziora-Kornatowska K.

2 Modrzejewski M.

2 Podhorecka M.

2 Strugała M.

2 Wąsicki M.

1 Ibraheem A. M.

1 Mazhar Nazeeb Khan S. M.

1 Olejek A.

1 Pietrzyńska T.

1 Podwińska E.

1 Zamłyński J.

Physical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines

P hysical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines

Assessment of Heavy Metal Concentration of Groundwater in Veppanthattai Block, Perambalur District, Tamil Nadu

Zarys rozwoju opieki paliatywnej z uwzględnieniem dokonań rodzimych