Wprowadzenie: Przywrócenie ciągłości przewodu pokarmowego w zabiegach substytucji przełyku wymaga przeprowadzenia transponowanej tkanki z jamy brzusznej do szyi. Istnieją doniesienia wskazujące na możliwość wykorzystania w tym celu plastikowych osłon kamer endoskopowych. Niniejsze badanie ma na celu zbadanie praktyczności tego podejścia w zabiegach wykonywanych za pomocą technik laparoskopowych. Metody: Skuteczność wykorzystania osłony kamery endoskopowej w transpozycji odcinków przewodu pokarmowego oceniano w prospektywnym badaniu na przestrzeni 2 lat. Ocenie poddawano następujące parametry: powodzenie/niepowodzenie, czas trwania zabiegu, utrata krwi, dostateczna długość wstawki dostarczonej do odcinka szyjnego, orientacja wstawki, łatwość wykonania zabiegu z różnych podejść, uszkodzenia wstawki, powikłania pozabiegowe i wady metody. Wyniki: Technikę zastosowano u 25 kolejnych pacjentów. Dokonano transpozycji 2 wstawek krętniczo-okrężniczych, 13 wstawek żołądkowych i 10 wstawek okrężniczych. Zastosowane podejścia obejmowały podejście tylne śródpiersiowe, zamostkowe i przedmostkowe odpowiednio w 15, 8 i 2 przypadkach. Nie stwierdzono przypadków niepowodzenia zabiegów. Technika była łatwa do przyswojenia. Wydłużała czas zabiegu o mniej niż 10 minut i nie powodowała dodatkowej utraty krwi. Technika umożliwiała bezurazową transpozycję wstawek o właściwej długości. Orientacja wstawek była zachowana bez problemów. Choć z użyciem osłon per se nie wiązały się żadne powikłania, w dwóch przypadkach doszło do przetransponowania do odcinka szyjnego wstawki o nadmiernej długości, co wiązało się z koniecznością jej docięcia/dopasowania. W jednym przypadku doszło do oderwania szwu służącego do przeciągania wstawki w połowie tunelu. Problem ten można było z łatwością rozwiązać, transportując wstawkę poprzez wyciągnięcie osłony przez otwór szyjny.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.