Search results

1

The Assessment of the quality of life and functional status of multiple sclerosis patients

100%

Drewniak A., Śliwka A.

Medical Rehabilitation

|

2013

|

vol. 17(2)

11-17

PL

Wstęp: Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego. Na stan funkcjonalny i psychiczny chorego wpływają takie czynniki jak: postać stwardnienia rozsianego, czas od diagnozy, wsparcie ze strony rodziny oraz wiele innych indywidualnych cech. Postępujący i długotrwały charakter choroby prowadzi z czasem do obniżenia jakości życia pacjentów oraz stopniowego pogarszania się ich stanu funkcjonalnego. Cel pracy: Ocena jakości życia pacjentów ze stwardnieniem rozsianym oraz określenie zależności pomiędzy jakością życia a: postacią stwardnienia rozsianego, czasem trwania choroby oraz sprawnością funkcjonalną, a także porównanie kwestionariuszy do oceny jakości życia u chorych na stwardnienie rozsiane. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 35 pacjentów z potwierdzoną diagnozą stwardnienia rozsianego. Jakość życia oceniana była za pomocą kwestionariusza SF-36 oraz MSIS-29. Oceniano także sprawność funkcjonalną pacjentów testem Timed Up&Go, na skali DeSouza oraz na 4-etapowej skali równowagi. Wyniki: Średnie wyniki wszystkich podskal kwestionariusza SF-36 w badanej grupie osiągnęły wartości poniżej normy. Odnotowano silne dodatnie korelacje pomiędzy wynikami Physical Functioning (Aktywność fizyczna i jej ograniczenia spowodowane stanem zdrowia), Role Physical (Ograniczenia w pełnieniu ról społecznych z powodu problemów w funkcjonowaniu fizycznym) i Physical Summary Component (PSC), a rezultatami 4-etapowej skali równowagi oraz skali De Souza, a także silną ujemną korelację pomiędzy PF, RP PSC, a wynikami testu Timed Up&Go. Wraz z wydłużaniem się czasu trwania choroby znamiennie obniżały się wyniki na podskalach PF oraz PSC. Wnioski: 1. Dłuższy czas trwania choroby oraz gorsza sprawność funkcjonalna, wpływa na obniżenie poziomu jakości życia pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Należy spodziewać się, że ta grupa docelowa wymagała będzie szczególnego wsparcia ze strony formalnych i nieformalnych opiekunów oraz instytucji opieki zdrowotnej. 2. Silna korelacja pomiędzy wynikami uzyskanymi u chorych na stwardnienie rozsiane w kwestionariuszu SF-36 oraz MSIS-29, sugeruje, że stosowanie ich zamiennie do oceny niektórych obszarów jakości życia może być uzasadnione

EN

Background: Multiple sclerosis is a chronic demyelinating disease of the central nervous system. The patient’s state is determined by factors such as the type of MS, the time since diagnosis, family support and many other individual characteristics. The prolonged and progressive nature of the disease leads to a decrease in the quality of life and the gradual deterioration of a patient’s functional state.Purpose: The aim of this study was to evaluate the quality of life in people with multiple sclerosis and to determine the relationship between the quality of life and the disease duration, the type of MS and the functional state. The second goal was to compare the questionnaires in order to assess the quality of life in patients with MS.Material and methods: The study involved 35 consecutive patients with a clinical diagnosis of multiple sclerosis. Quality of life was assessed using the SF-36 and MSIS-29 questionnaires. To assess the patients' functional state the Timed Up & Go test, De Souza scale and a 4-test balance scale were used.Results: The mean scores of all subscales of the SF-36 were below the norm in the study group. There was a strong positive correlation between the results of Physical Functioning (PF), Role Physical (RP) and Physical Summary Component (PSC) and the results of the four-step balance scale and the De Souza scale, as well as a strong negative correlation between the PF, RP, PSC and the Timed Up & Go results. The longer the duration of the disease was, the lower the scores assessed on the PF and PSC subscales were.Conclusion: 1. A longer duration of the disease and a worse functional state, lowers the quality of life of patients with multiple sclerosis. It seems that this group of patients requires more support from formal and informal caregivers and institutions within the health care system. 2. A significant correlation between the results obtained in patients with MS in the SF-36 and MSIS-29 questionnaires, suggests that using them alternatively in the assessment of some areas of the quality of life may be justified.

2

Comparative effects of two exercise training programs on health-related quality of life in middle-aged women with non-alcoholic fatty liver disease

88%

Ahmad A. M., Ali H. M.

|

2020

|

vol. 34

|

issue 4

1-10

EN

Introduction Insufficient research exists on the effectiveness of exercise therapy in nonalcoholic fatty liver disease (NAFLD), particularly regarding the health-related quality of life (HRQoL) outcome. Therefore, this study aimed to assess the effects of high-intensity interval training (HIIT) compared to moderate-intensity combined resistance and aerobic training (RT/AT) on HRQoL in NAFLD patients Material and methods Twenty-three middle-aged obese women with NAFLD were enrolled in 3-month exercise interventions of either HIIT (n1 = 12, 46.3 ± 5 years, 40.5 ± 4.1 kg / m2 ) or moderate-intensity combined RT/AT (n2 = 11, 45.6 ± 4.4 years, 43.5 ± 5.4 kg / m2 ). Secondary hepatic steatosis, liver cirrhosis, or virus C hepatitis were excluded. HIIT was prescribed as 4 sets x 4 min at 80-85 % HRmax with 3 min active recovery. Combined RT/AT was prescribed as 10 min low to moderate cycling exercises followed by 8 resistance exercises at 50-75 % 1-RM. The outcomes were HRQoL, as assessed by the Chronic Liver Disease Questionnaire (CLDQ), and the percentage of body weight change ( % ∆BW) Results CLDQ domains were significantly improved in both HIIT & RT/AT groups compared to baselines; the emotional function & worry domains and the total CLDQ score were significantly higher in the HIIT group (p< 0.05)compared to the other group. Body weight was reduced by 13 % & 8 % in HIIT and combined RT/AT groups, respectively, with a significant difference in the % ∆ BW between the two groups in favor of HIIT. Conclusions Both HIIT and moderate-intensity combined RT/AT could be suggested to improve the HRQoL and reduce body weight in middle-aged obese women with NAFLD, however, HIIT could be superior to the combined RT/AT in improving overall HRQoL, especially the emotional aspects, and reducing body weight.

3

Retrospective evaluation of the surgical treatment and rehabilitation of patients with idiopathic scoliosis using the ‘bone-on-bone’ surgical technique

75%

Śliwa Ł., Łuciuk A., Ogrodzka K., Kokot A., Zarzycki D.

Medical Rehabilitation

|

2015

|

vol. 19(2)

10-15

PL

Wstęp: Celem badań była retrospektywna ocena wyników leczenia operacyjnego i rehabilitacji u pacjentów operowanych metodą „kość na kość” według Gainesa w okresie do 3 lat od zbiegu. Materiał i metoda badań: Badaniem objęto 102 pacjentów, w tym 91 kobiet, co stanowi 89,2%, oraz 11 mężczyzn, czyli 10,8%, w wieku od 11 do 34 lat, ze średnią 16 lat. Analiza dokumentacji medycznej obejmowała okres 3 lat po operacji. Informacje na temat życia codziennego uzyskano za pomocą ankiety przeprowadzonej 5-6 lat od zabiegu operacyjnego. Wyniki badań obejmowały dane z dokumentacji szpitalnej zebranej podczas kontroli lekarskich. Na ich podstawie uzyskano informacje o zmianach kątowych skrzywienia pierwotnego kręgosłupa, sylwetki ciała, rehabilitacji przedoperacyjnej i pooperacyjnej, zaleceniach oraz powikłaniach. Dodatkowo wśród badanych została przeprowadzona ankieta zawierająca m.in. Kwestionariusz Jakości Życia SF-36. Wyniki: W grupie badanych minimalny kąt skrzywienia, wyznaczony metodą Cobba, wyniósł 32°, a maksymalny 102°. Średnio korekcja kąta skrzywienia w odcinku pierwotnym wyniosła podczas operacji 59,2%. Badanych podzielono na 3 grupy. W grupie pierwszej kąt skrzywienia w łuku pierwotnym malał w trakcie okresu obserwacji. Grupa druga charakteryzowała się ciągłym wzrostem kąta od momentu zabiegu do końca okresu obserwacji. Grupa trzecia prezentowała zmiany kąta podczas każdej kontroli w okresie obserwacji. W ankiecie wzięło udział 48 badanych (47%). Najczęściej wykonywaną formą rehabilitacji domowej była kontrola postawy ciała, co dotyczyło 30 badanych, czyli 62,5%. Po operacji 30 ankietowanych uważało swoją sylwetkę za przeciętną (62,5%), 12 osób (25%) jako atrakcyjną, 6 (12,5%) jako niezbyt atrakcyjną i tylko 1 osoba za nieatrakcyjną. Wśród 48 osób, które wypełniły kwestionariusz SF-36, średnia liczba punktów uzyskanych wyniosła 66. Najczęstsze powikłania, jakie pojawiły się u operowanych osób, to zespoły bólowe kręgosłupa, mrowienie oraz nerwobóle w kończynach górnych i dolnych. U kilku z nich stwierdzono obluzowanie śrub, a u 1 złamanie materiału zespalającego. Wnioski: 1) Metoda spondylodezy przedniej metodą „bone on bone” pozwala na szybką korekcję przy usztywnieniu krótkiego odcinka kręgosłupa, dzięki czemu zachowana jest ruchomość w pozostałych odcinkach. 2) Duże znaczenie ma rehabilitacja przedoperacyjna – rozciągnięcie mięśni przykurczonych, ćwiczenia oddechowe – im lepsze przygotowanie, tym możliwa większa korekcja skrzywienia oraz szybszy powrót do samodzielności we wczesnym okresie po zabiegu. 3) Pacjenci 5-6 lat po zabiegu oceniają poziom jakości swojego życia jako dobry. 4) Asymetria oraz zmiany w sylwetce w okresie pozabiegowym wynikają z korekcji skrzywienia podczas operacji, która zmienia warunki funkcjonowania układu kostno-stawowego oraz mięśniowego. Zmiany te ulegają stopniowej kompensacji, a zastosowanie ćwiczeń korekcyjnych i kontroli postawy ciała przyspiesza ten proces. 5) U większości badanych kąt skrzywienia kręgosłupa wzrastał w okresie do 3 miesięcy po operacji, następnie ulegał stabilizacji lub malał. Wraz z upływem czasu grupa badanych, u których kąt nadal rósł, stawała się coraz mniejsza.

EN

Introduction: The aim of this study was the retrospective evaluation of the results of the surgical treatment with the ‘bone on bone’ method, and the rehabilitation of patients for a period of 3 years after the operation.Materials and methods: The study included 102 patients (91 women, representing 89.2%; and 11 men, 10.8%) aged between 11 and 34 years, with an average age of 16 years. An analysis of the medical documentation covered a period of three years after the surgery. Further information on the patients’ daily life was obtained through a survey conducted 5-6 years after the surgery. The research results included data from hospital records collected during check-ups, which were used to obtain information about changes in the primary angular curvature of the spine, the body shape, preoperative and postoperative rehabilitation, as well as medical recommendations and complications. In addition, a survey was conducted among the patients that included the SF-36 Quality of Life questionnaire.Results: The minimum angle of curvature in the studied group, as determined by Cobb’s method was 32°, and the maximal angle was 102°. On average, the correction angle of the curvature in the primary segment amounted to 59.2% during the operation. The patients were divided into 3 groups. In the first group, the angle of curvature of the primary arc decreased during the observation period. Conversely, the second group showed a continuous increase of the angle from the surgery to the end of the observation period. The third group showed changes in the angle during each observation period. The survey was completed by 48 respondents, amounting to 47% of the study group. The most common form of home rehabilitation was posture control, in which was undertaken by 30 respondents (62.5%). After the operation, 30 of the respondents stated that their posture was average (62.5%); 12 persons considered it attractive (25%); 6 (12.5%) very attractive; and only 1 person considered it unattractive. Among the 48 people who filled in the SF-36 questionnaire, the average number of points achieved was 66. The most common complications that appeared after the operation were back pain, tingling, and nerve pain in the upper and lower limbs. The screws loosened in some patients, and in 1 case, the fusing material broke.Conclusion: 1) The anterior spinal fusion of scoliosis using the ‘bone on bone’ method allows for a quick correction, with a stiffening of the short spine; thus, mobility is maintained in the other segments. 2) Preoperative rehabilitation (through muscle stretching and breathing exercises) is important – the better the preparation, the greater the potential correction of the curvature and the faster the patient will return to independence after surgery. Patients 5-6 years after the surgery evaluated their quality of life as good. 4) Asymmetry and changes in the body shape during the postoperative period resulted from the correction of the curvature during the operation. The operation changed the functioning conditions of the musculoskeletal and joint systems. These changes were gradually compensated, and the application of corrective exercises and postural control accelerated this process. 5) In the majority of the respondents, the angle of curvature of the spine increased within three months after the surgery, after which it either stabilised or decreased. With time, the number of subjects with an increasing angle also decreased.

4

Clinical assessment of patients with intermittent claudication

75%

Mika P., Andrzejczak A., Konik A., Zając M., Spannbauer A.

Medical Rehabilitation

|

2011

|

vol. 15(1)

10-20

PL

W pracy przedstawiono wybrane metody oceny klinicznej pacjentów z chromaniem przestankowym. Metody te obejmują podstawowe pomiary hemodynamiczne, ocenę możliwości fizycznych pacjenta oraz badania kwestionariuszowe. Stosowane badania służą zarówno diagnostyce chromania, jak również ocenie skuteczności stosowanej terapii, a także charakteryzują stan funkcjonalny i jakość życia chorych. Heterogenny charakter opisywanej grupy pacjentów oraz związane z chorobą znaczne ograniczenie aktywnego uczestnictwa chorego w życiu społecznym i zawodowym wymaga użycia miar rzetelnych, całościowo opisujących stopień zaawansowania choroby, jak również jej wpływ na codzienne funkcjonowanie i jakość życia pacjentów. Na ogół odosobnione pomiary hemodynamiczne nie są właściwą metodą oceny a ich wartości nie korelują z możliwościami funkcjonalnymi pacjentów z chromaniem przestankowym. Podobnie, poprawa możliwości wysiłkowych, obserwowana podczas treningu, nie zawsze odzwierciedla się w poprawie wartości parametrów hemodynamicznych. Stąd też, w diagnostyce chorych z chromaniem przestankowym zaleca się stosowanie złożonych metod oceny. Celem pracy była zarówno ocena skuteczności metod najczęściej stosowanych w diagnostyce chorych z chromaniem przestankowym, jak i próba wskazania najbardziej przydatnych, zarówno dla celów klinicznych jak i badań naukowych.

EN

In this work there are presented different methods of clinical analysis of patients with intermittent claudication. The methods contain haemodynamic measurements, an assessment of physiological parameters, an assessment of the physical abilities of a patient and questionnaires’ assessment. These methods are used for diagnosis of intermittent claudication, the evaluation of patients’ condition after therapy as well as for describing patients’ functional performance and their quality of living. Because of the heterogenic character of patients with intermittent claudication and their serious limitations in personal, vocational and social life, the parameters used for patient’s characterization have to be reliable, complex, describing not only the progress of the disease but also its influence on everyday life and quality of life. Isolated haemodynamic measurements are not a proper method of a patient’s evaluation, their values do not correlate with the functional performance of patients. Similarly, the improvement of physical abilities that is seen during trainings, is not always visible in the values of the haemodynamic parameters. These reasons indicate that a complex clinical analysis of different parameters in patients with intermittent claudication is strongly advisable. The aim of this study was to assess the effectiveness of the most common methods that are used in the diagnosis of patients suffering from intermittent claudication, with the indication of those that may be the most important for clinical and scientific research.

5

Influence of the chronic neuropathic pain on the quality of life of sick persons provided with the stationary care

75%

Repka I., Wordliczek J.

Ból

|

2013

|

vol. 14

|

issue 4

19-27

EN

Chronic neuropathic pain is a serious in medicine, primarily due to a significant degree of intensity of pain and resistance to traditional treatment, which affects the functioning of the physical, psychological, human’s social function and creates his quality of life. The purpose of the work was to the relationship between pain perception and the assessment of the situation of people sick with neuropathic pain and the chronic of back pain, under of the stationary care. Hundred-sixty patients with chronic pain, the study comprised patients of both sexes, and their age range from 25-85 years. Tested patients were divided into two groups. The first group of BN (n=100), included patients with pain syndrome, such as: cranial neuralgia symptoms, peripheral neuropathies, complex regional pain syndrome. The second research group (PBK), included patients with chronic pain of back, the number to 60. The intensity of the pain has been collected employing following instruments: Numeric scale (NRS-Numeric Rating Scale), Verbal scale (VRS-Verbal Rating Scale). However, the quality of life and individual domains were assessed using the scale of the WHOQOL-BREF. Analysis of the harvested material of its own, has confirmed the impact of chronic pain on the quality of life of hospitalized patients. Assessment of the intensity of the pain has diminished in both treated groups, after a week of therapy. However, in assessing the overall perception of the health, quality of life and its various dimensions observed difference between groups of patients and the various stages of the test. Own research, confirms the equivalence of psychosocial factors in modulation level of pain and quality of life.

PL

Ból neuropatyczny stanowi poważny problem w medycynie, przede wszystkim ze względu na znaczny stopień natężenia oraz oporność na tradycyjne leczenie; co wpływa na funkcjonowanie fizyczne, psychiczne oraz psychospołeczne człowieka i modyfikuje jego jakość życia. Celem badań było poznanie związku pomiędzy oceną bólu a jakością życia chorych z bólem neuropatycznym oraz z przewlekłym bólem kręgosłupa, objętych opieką stacjonarną. Badaniem objęto 160 chorych z bólem przewlekłym, obojga płci, w przedziale wiekowym od 25 do 85 roku życia. Spośród badanych osób wyodrębniono dwie grupy. Pierwszą grupę BN (n=100) stanowili chorzy z zespołami bólowymi, takimi jak: neuralgia nerwów czaszkowych, neuropatie obwodowe, wieloobjawowe zespoły bólu miejscowego. Do drugiej grupy badawczej (PBK), zakwalifikowano pacjentów z przewlekłym bólem kręgosłupa, w liczbie 60. Do oceny natężenia bólu zastosowano skalę numeryczną (NRS), skalę słowną (VRS). Natomiast, jakość życia oraz jej poszczególne domeny weryfikowano za pomocą skali WHOQOL-BREF. Analiza zebranego materiału, potwierdziła wpływ bólu przewlekłego na jakość życia hospitalizowanych. Ocena natężenia bólu uległa zmniejszeniu, w obu badanych grupach, po tygodniowym leczeniu. Natomiast, w ocenie ogólnej percepcji zdrowia, jakości życia i jej poszczególnych wymiarów zaobserwowano różnicę pomiędzy badanymi grupami oraz poszczególnymi etapami badania. Badania własne potwierdzają równorzędność czynników psychospołecznych modulacji poziomu bólu i jakości życia.

6

Effect of physical training performed on unstable surfaces with use of elastic bands for resistance exercises on physical performance and quality of life in elderly persons

63%

Mętel S., Jasiak–Tyrkalska B.

Medical Rehabilitation

|

2006

|

vol. 10(3)

35-46

PL

Cel pracy. Autorzy przedstawili próbę oceny skuteczności treningu fizycznego, uwzględniającego szczególnie ćwiczenia na powierzchniach niestabilnych, na sprawność funkcjonalną oraz samoocenę jakości Ŝycia osób starszych. Materiał i metody. Eksperyment ukończyła grupa 37 osób z pośród 45, które spełniały kryteria kwalifikacyjne. Wiek badanych wahał się w granicach od 65 do 90 lat. Średnia wieku wynosiła 79,5 ± 12 lat. Kryterium oceny sprawności funkcjonalnej stanowiły testy: sprawności manipulacyjnej, wstań i idź, równowagi wg Tinetti, chodu wg Tinetti, stania na jednej nodze z oczami otwartymi i zamkniętymi, wysięgu w siadzie oraz badanie momentu siły mięśni grzbietu. Dla subiektywnej oceny jakości Ŝycia wykorzystano testy psychometryczne: SF – 36 oraz Indeks Satysfakcji z życia. Osoby biorące udział w eksperymencie, wykonywały ćwiczenia fizyczne 3 razy w tygodniu przez okres 3-ch miesięcy, uczestnicząc w 33 sesjach, trwających po 45 minut. Ćwiczenia określone harmonogramem treningowym były prowadzone indywidualnie pod nadzorem fizjoterapeuty. Zastosowanie do ćwiczeń przyborów (piłka szwajcarska, poduszka rehabilitacyjna i elastyczna taśma) umożliwiało wykonywanie ćwiczeń sensomotorycznych oraz oporowych, zapewniając jednocześnie efekt zabawy, ułatwiający osiąganie zamierzonych celów terapii. Wyniki. We testach charakteryzujących sprawność funkcjonalną istotną statystycznie poprawę średnich wyników na poziomie p < 0,001 zaobserwowano w pomiarze momentów siły mięśni grzbietu, na poziomie p < 0,01 w ocenie sprawności manipulacyjnej oraz na poziomie p < 0,05 w próbie stania na jednej nodze z otwartymi oczami. W ocenie komponenty fizycznej jakości Ŝycia testem SF – 36, istotną statystycznie poprawę średnich wyników stwierdzono tylko w przypadku kategorii „ograniczenia wynikające ze stanu zdrowia” (p < 0,05) oraz „percepcji własnego stanu zdrowia” (p < 0,001). W ocenie komponenty mentalnej istotną statystycznie poprawę średnich wyników zaobserwowano w przypadku kategorii „ograniczenia wynikające z problemów emocjonalnych” (p < 0,01) oraz „witalność” (p < 0,05). Wnioski. Znamiennie skuteczny wpływ zastosowanego treningu fizycznego odnosi się tylko do dwóch z siedmiu badanych cech sprawności funkcjonalnej osób starszych. WyŜszą samoocenę jakości Ŝycia po programie treningowym zaobserwowano w przypadku dwóch kategorii komponenty fizycznej oraz dwóch kategorii komponenty mentalnej testu SF- 36

EN

Aim of the study. The authors tried to evaluate the effectiveness of physical exercises, particularly exercises on unstable surfaces, in improving functional efficiency and self-evaluation of quality of life in elderly people.Material and methods. The experiment was completed by a group of 37 out of 45 participants who had fulfilled selection criteria. Age range was from 65 to 90 years, and the average age was 79.5 + 12 years. The following tests were administered: manipulation test, Get Up And Go Test, Tinetti Balance and Walking Test, Single Leg Stance with Eyes Open and Closed, The Sit-And-Reach Test and measurement of back muscles strength. For subjective quality of life evaluation, psychometric testing was employed: SF-36 Health Questionnaire Survey and Life Satisfaction Index. The participants performed physical exercises 3 times a week for 3 months, attending 33 sessions of 45 minutes duration each. The exercises defined in the training schedule were performed individually and under supervision of the physiotherapist. Use of special tools (the Swiss ball, the sensory pillow, and the elastic band) enabled performance of sensorimotor and resistance exercises whilst encouraging a sense of play, which facilitates achieving the aims of therapy.Results. Statistically significant improvement following the physical training was noticed only in the strength of back muscles (p<0.001), in the manipulation ability test (p<0.01), and in the Single Leg Stance with Eyes Open test (p<0.05). In physical categories of quality of life in the SF-36 test, statistically significant improvement was confined to the categories: role limitations due to physical problems (p<0.05) and general health selfperception (p<0.001). Among all mental categories of the SF-36 test, statistically significant difference was found only in role limitations due to emotional problems (p<0.01) and in vitality (p<0.05).Conclusions. The applied physical exercise programme positively influences the results of two out of seven tests describing physical performance of elderly people. Higher self-evaluation of quality of life was reported by these people in two physical categories and in two mental categories of the SF-36 test.

7

Effect of depression on quality of life of patients with multiple sclerosis

63%

Brola W., Fudala M., Czernicki J.

Medical Rehabilitation

|

2007

|

vol. 11(2)

9-13

EN

Background and purpose: Depression is a common complication of multiple sclerosis. It can essentially affect the natural course of the disease, treatment and rehabilitation results and can significantly decrease the quality of life. The aim of this study is to assess the effect of depression on multiple sclerosis patients’ quality of life using the Polish version of the Functional Assessment of Multiple Sclerosis questionnaire (FAMS).Material and methods: Ninety-four patients aged 18–51 years, treated as inpatients at a neurological department, were examined. Depression was diagnosed using the DSM-IV criteria. Depression was assessed by means of the Hamilton Depression Rating Scale (HDRS). The influence of depression on the quality of life assessed with Functional Assessment of Multiple Sclerosis questionnaire (FAMS) and its association with locomotor insufficiency were analyzed (EDSS-Kurtzky Scale). The Fischer exact test and the Mann-Whitney test were used for statistical analysis.Results: Fifty-eight patients (62%) suffered from depression. Among them, 48 patients (51%) suffered mild depression and 10 patients (11%) had moderate or severe depression. A significantly better quality of life was noted in patients without depression in comparison to patients with mild and, especially, to those with moderate or severe depression (p < 0.005). A clear association between the degree of locomotor insufficiency, depression severity, and quality of life of patients with multiple sclerosis was found.Conclusions: High incidence of depression and its severity are associated with locomotor insufficiency. Depression significantly affects multiple sclerosis patients’ quality of life. The Polish version of FAMS questionnaire is a reliable and sensitive tool assessing quality of life and should be widely used in clinical practice.

8

The influence of extending early stationary rehabilitation by ambulatory form in patients treated interventionally after ACS on the exercise capacity on the components of psychic state of mind and quality of life

63%

Przywarska I., Deskur-Smielecka E., Borowicz-Bienkowska S., Wilk M., Brychcy A., Dylewicz P.

Medical Rehabilitation

|

2009

|

vol. 13(2)

12-16

EN

Objectives: The evaluation of the direct and remote effects of stationary rehabilitation following interventionally treated acute coronary syndrome and its extension by a three-month period of supervised training in ambulatory conditions within the scope of physical capacity psychic state and quality of life.Materials and methods: The research was conducted in a group of 44 patients (32 men and 12 women) aged 56.9±9, 62 years old for a period of 2-3 weeks following interventional treatment of acute coronary syndrome. All the patients had participated in stationary rehabilitation, 14 of whom expressed a willingness to participate in a futher three-month period of ambulatory rehabilitation. All patients prior to the commencement of rehabilitation had threadmill exertion tests. Fear was evaluated by means of the SOPER questionnaire. Basic mood and psychic tension as well as the feeling of health were assessed by means of the VAS scale of the Euro-Qol 5D questionnaire. The set of tests was repeated after the completion of the stationary phase, and after time periods of 3 months and a year.Results: Patients subjected to the extended 3-month ambulatory phase of rehabilitation displayed a greater increase in exercise tolerance when compared with the group that had merely undergone the 3-week stationary rehabilitation. Patients with extended rehabilitation gradually improved their evaluation of their state of health and after a year maintained it at the level it had been after the completion of the stationary rehabilitation. In patients who did not express a willingness to continue an organised form of exercise in ambulatory conditions the noticeable improvement in health following the end of rehabilitation was not long lasting. After a year, regardless of the programme of rehabilitation selected, an improvement in the psychic state was noted, which was expressed in an increased positive mood although the level of fear did not change to a significant degree.Conclusions: 1. Extended rehabilitation, combining stationary and ambulatory forms, after interventional treatment of ACS gives a better long-term effect in the area of improving exercise capacity and patient self-evaluation of state of health than is in the case after three-week stationary rehabilitation. 2. The extending of the period of rehabilitation has no influence on attaining the postrehabilitation changes on the level of mood and fear.

Refine search results

The Assessment of the quality of life and functional status of multiple sclerosis patients

Comparative effects of two exercise training programs on health-related quality of life in middle-aged women with non-alcoholic fatty liver disease

Retrospective evaluation of the surgical treatment and rehabilitation of patients with idiopathic scoliosis using the ‘bone-on-bone’ surgical technique

Clinical assessment of patients with intermittent claudication

Influence of the chronic neuropathic pain on the quality of life of sick persons provided with the stationary care

Effect of physical training performed on unstable surfaces with use of elastic bands for resistance exercises on physical performance and quality of life in elderly persons

Effect of depression on quality of life of patients with multiple sclerosis

The influence of extending early stationary rehabilitation by ambulatory form in patients treated interventionally after ACS on the exercise capacity on the components of psychic state of mind and quality of life