Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  QoL
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Parametry oceny kontroli astmy

100%
EN
It’s being discussed which parameters should be considered most relevant in asthma and asthma treatment monitoring, so called end-points. So far spirometric values, syptom presence (eg., night awakenings, night or day-time dyspnea) and rescue- medication-need were the most commonly used end-points in asthma. They do not, however monitor all aspects of the disease. Therefore monitoring of inflammatory and QoL parameters should be added. Authors present a wide panel of possible end-points, divided into several groups of parameters: inflammatory (blood/sputum ECP, sputum eosinophilia, eNO), bronchial reactivity (PC20, PD20), spirometric parameters (FEV1, PEF), QoL (hospitalization rate, rate and magnitude of exacerbations). In the paper it is also demonstrated, that QoL monitoring seems to gain an increasing interest of clinicians as far as asthma controlling is concerned. It is well documented that life quality correlates with several other parameters as well as it is crucial for patients compliance and good patient-doctor relations. Many clinical trials showing the accuracy and correlations of different asthma-control-parameters are further analyzed. Also data are presented to show the necessity of combining various end-points to obtain a more accurate clinical evaluation that is especially stressed by GINA 2006 and is also crucial for accurate treatment adjustment. In conclusion authors suggest that optimal asthma monitoring requires monitoring of at least one parameter of each presented group and further that research is needed to obtain accurate asthma-monitoring-strategy.
PL
Nie ma jednoznacznego stanowiska, które z oznaczanych obecnie parametrów w przebiegu astmy najlepiej odzwierciedlają efektywność leczenia i mogą być powszechnie uznanymi kryteriami oceny tej choroby. Do tej pory najczęściej stosowano w tym celu parametry spirometryczne (FEV1, PEF), występowanie wybranych objawów choroby (nocne lub dzienne napady duszności, nocne przebudzenia) oraz przyjmowanie „na ratunek” β2-agonistów. Nie odzwierciedlają one jednak w pełni złożonych procesów patogenetycznych leżących u podłoża astmy. Artykuł niniejszy przedstawia znaczenie i wzajemne korelacje innych parametrów, szczególnie monitorujących przebieg zapalenia alergicznego: eozynofilia w plwocinie, stężenie eozynofilowego białka kationowego (ECP) w surowicy krwi i/lub w plwocinie, stężenie wydychanego tlenku azotu (eNO), nadreaktywność oskrzeli (PC20, PD20), parametry spirometryczne (FEV1, PEF), parametry jakości życia (częstość hospitalizacji, częstość i nasilenie zaostrzeń). Autorzy zwracają także uwagę na wzrastającą rolę oceny jakości życia pacjentów w monitorowaniu terapii astmy szczególnie w kontekście współpracy pacjenta i relacji pacjent – lekarz. Ocenie zostaje poddany szereg badań analizujących poszczególne parametry i zależności pomiędzy nimi. W podsumowaniu analizowany jest sposób właściwego kojarzenia parametrów z różnych grup w celu uzyskania pełnego obrazu poziomu kontroli astmy, co jest szczególnie podkreślane przez GINA 2006, i podjęcia właściwych decyzji terapeutycznych. Autorzy sugerują, że dla pełniejszej indywidualizacji leczenia konieczna jest jednoczesna ocena parametrów, co najmniej po jednym, z przedstawionych grup. Dalsze badania są konieczne dla uzyskania bardziej obiektywnych połączeń parametrów w ocenie leczenia i kontroli astmy.
|
2010
|
vol. 18
|
issue 4
11-20
PL
Celem pracy było przedstawienie ambulatoryjnego programu rehabilitacji pulmonologicznej, opartego na formie stacyjnej oraz wstępna ocena jego skuteczności na wybrane parametry wydolności fizycznej i jakości życia chorych na POChP. Siedmiu pacjentów z ciężkim i bardzo ciężkim stadium POChP ukończyło program rehabilitacji pulmonologicznej. W programie pacjenci wykonywali 9 ćwiczeń w systemie stacyjnym i 10-minutowy marsz. Wykorzystano następujące metody pomiaru: Kwestionariusz Szpitala Św. Jerzego (SGRQ), Chronic Respiratory Questionnaire (CRQ), London Chest Activities of Daily Living Scale, skalę HADS, a także narastający i wytrzymałościowy wahadłowy test chodu (ISWT i ESWT). HR, SaO2 i stopień duszności (wg skali Borga) oceniono przed i po testach chodu. Zbyt mała liczba badanych i zbyt mała częstość zajęć nie pozwoliły na uzyskanie istotnej statystycznie poprawy badanych parametrów.
EN
The aim of the study was to present an ambulatory pulmonary rehabilitation programme, based on a circuit form and a preliminary evaluation in order to verify whether such a programme has an impact on exercise capacity and quality of life in patients suffering from COPD. Seven patients with severe and very severe COPD completed the rehabilitation programme. In each training session patients performed 9 circuit exercises and a 10-minute walk. In this study following assessments were used: St. George Respiratory Questionnaire (SGRQ), Chronic Respiratory Questionnaire (CRQ), London Chest Activities of Daily Living Scale, HAD scale, Incremental and Endurance Shuttle Walk Tests (ISWT & ESWT). HR, SaO2 and dyspnoea (Borg scale) were measured by means of pre- and post-exercise tests. A small number of patients who finished this programme and a little frequency of training sessions a week resulted in a lack of statistically significant outcomes.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.