Results found: 3

Number of results on page

Search results

Search:
in the keywords: żywienie pozajelitowe

Sort By:

Limit search:

Wytyczne leczenia przetok przewodu pokarmowego. Stanowisko Grupy Ekspertów Towarzystwa Chirurgów Polskich

100%

Sobocki J., Jackowski M., Dziki A., Tarnowski W., Banasiewicz T., Kunecki M., Słodkowski M., Stanisławski M., Zaczek Z., Richer P., Matyja A., Frączek M., Wallner G.

Polish Journal of Surgery

2021

vol. 93

issue 4

57-69

Wstęp: Nieszczelność przewodu pokarmowego należy do najtrudniejszych problemów w chirurgii przewodu pokarmowego. Związana jest ona z: wysoką chorobowością i licznymi powikłaniami, dużym ryzykiem zgonu, przedłużoną hospitalizacją oraz zwielokrotnieniem kosztów leczenia. Cel: Zadaniem zespołu było opracowanie zaleceń dotyczących leczenia przetok przewodu pokarmowego zgodnie aktualną wiedzą medyczną w celu ograniczenia śmiertelności oraz chorobowości związanej z leczeniem. Materiały i metody: Opracowanie niniejszych zaleceń oparto na przeglądzie dostępnego piśmiennictwa z baz PubMed, Medline i Cochrane Library z okresu od 1.01.2010 do 31.12.2020, ze szczególnym uwzględnieniem przeglądów systematycznych oraz zaleceń klinicznych uznanych towarzystw naukowych. Zalecenia sformułowano w formie dyrektywnej i poddano je ocenie metodą Delphi. Wyniki i wnioski: Przedstawiono 9 zaleceń wraz z omówieniem oraz uwagami ekspertów. Leczenie powinno być prowadzone w oparciu o zespół wielodyscyplinarny (chirurg, anestezjolog, specjalista żywienia klinicznego/dietetyk, pielęgniarka, farmaceuta, endoskopista).

Przydatność szpitalnego zespołu żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, w rozpoznawaniu i leczeniu niedożywienia

100%

Adamiec C., Nowak T., Wołyńska-Szkudlarek A., Bobula M., Lubas A., Witek P., Dyrla P.

vol. 14

issue 3

306-309

Introduction: Malnutrition is still a serious clinical problem, which has negative consequences. It not only prolongs hospitalisation, but also delays recovery. The diagnosis of malnutrition is as important as any other medical diagnosis. Aim of the study: To assess the usefulness of a hospital nutrition support team, as a separate unit, to diagnose and treat malnutrition. Material and methods: Data from 5 years were retrospectively collected. We analysed the number of patients each year and the number of days of artificial nutrition (enteral and parenteral) covered by the National Health Fund. During the first 2.5 years, the nutrition support team functioned as a part of surgical department, and for the next 2.5 years it was a separate unit. Results: The activity of the hospital nutrition support team, as a separate unit, has significantly increased the number of nutritional procedures, enteral in particular. In the first half of the year 2014, the number of parenteral nutrition days was 64, and the number of enteral nutrition days was 215. However, in the next 6 months, when the team functioned as a separate unit, the number of days was 185 and 1,511, respectively, despite a similar number of hospitalised patients. The activity of a separate nutrition support unit resulted in a significant, more than 7-fold increase in the number of days of the enteral nutrition (1,032 vs. 7,479; p < 0.001). The increase in the number of days of parenteral nutrition was also significant (999 vs. 1,412; p < 0.001). Conclusion: Establishing a hospital nutrition support team significantly increased the number of days of both enteral and parenteral nutrition in malnourished patients. The activity of the team is cost-effective and profitable for the hospital.

Wstęp: Niedożywienie jest nadal poważnym problemem, który pociąga za sobą negatywne konsekwencje. Z jednej strony przedłuża czas hospitalizacji, z drugiej powoduje opóźnienie powrotu chorego do zdrowia. Niedożywienie jest tak samo ważnym rozpoznaniem jak inne choroby. Cel: Ocena przydatności szpitalnego zespołu żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, w rozpoznawaniu niedożywienia i prowadzeniu leczenia żywieniowego. Materiał i metody: Do analizy włączono dane dotyczące liczby pacjentów hospitalizowanych oraz rozliczonych dni żywienia pozajelitowego (ŻP) i dojelitowego (ŻDJ). Analizą objęto pięć lat, z których pierwsze dwa i pół roku obejmuje działalność zespołu żywieniowego w formie „czynnościowej”, a kolejne dwa i pół roku – działalność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego jako wydzielonej komórki organizacyjnej. Wyniki: Działalność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, spowodowała znamienne zwiększenie liczby procedur żywieniowych, zwłaszcza dojelitowych. W przełomowym roku 2014 w pierwszym półroczu liczba dni ŻP wynosiła 64, a ŻDJ była równa 215, podczas gdy w drugim półroczu (wydzielony Szpitalny Zespół Żywieniowy) liczba dni ŻP to 185, a ŻDJ – 1511, przy porównywalnej liczbie pacjentów hospitalizowanych. Aktywność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego spowodowała łącznie ponad 7-krotne zwiększenie liczby dni ŻDJ (1032 vs 7479; p < 0,001). Wzrost liczby dni ŻP również był istotny (999 vs 1412; p < 0,001). Wnioski: Utworzenie Szpitalnego Zespołu Żywieniowego znacząco zwiększyło liczbę dni żywienia zarówno dojelitowego, jak i pozajelitowego u pacjentów niedożywionych. Ponadto jego działalność przynosi szpitalowi wymierną korzyść finansową.

Podstawowe zasady żywienia pozajelitowego

88%

Głażewski T., Dyrla P., Gil J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2017

vol. 13

issue 1

29-39

Parenteral nutrition provides all essential nutrients directly into the blood stream without involvement of the gastrointestinal tract if conventional oral or enteral nutrition is not possible. The awareness of how important it is to provide adequate nutrition to the ill has accompanied people for a long time, as evidenced by the first attempts to conduct nutrition by bypassing the gastrointestinal tract taken as early as in the seventeenth century. The contemporary methods of nutrition have been established in the twentieth century and are still being improved. Nutrition is carried out using specially prepared formulations containing all necessary nutrients in the most absorbable form. These mixes are adapted to individual requirements, resulting from the underlying disease. They are available in the form of ready-made preparations or separate bottles. A method of nutrition is selected on the basis of its expected duration. Disease states are associated with increased catabolism with greater demand for energy and nutrients. This often leads to the development or exacerbation of malnutrition which affects convalescence after surgery and the general condition of the patient as well as increases the risk of hospital complications. As any medical procedure, parenteral nutrition is associated with a risk of side effects. However, the principles of care of the injection site and preparation of appropriate mixes tailored to patient’s needs help minimise the risk of adverse reactions. It is necessary to detect malnutrition early, estimate risk, create nutrition plans and include nutrition to therapy, which will improve the condition of hospitalised patients, accelerate their recovery, shorten hospital stay and reduce treatment costs.

Żywienie pozajelitowe pozwala dostarczyć wszelkich niezbędnych składników odżywczych do krwiobiegu z pominięciem przewodu pokarmowego u pacjentów, u których niemożliwe jest stosowanie konwencjonalnego żywienia doustnego lub dojelitowego. Świadomość, jak istotnym problemem jest odpowiednie odżywianie chorego człowieka, towarzyszy ludziom od dawna. Świadczą o tym pierwsze próby prowadzenia odżywiania z pominięciem przewodu pokarmowego podejmowane już w XVII wieku. Zbliżone do obecnych, współczesne metody odżywiania opracowano w XX wieku i ciągle są doskonalone. Żywienie prowadzone jest przy pomocy specjalnie przygotowanych preparatów, w których znajdują się wszelkie niezbędne składniki odżywcze w najlepiej przyswajalnej formie. Mieszanki dostosowane są do indywidualnego zapotrzebowania pacjenta, wynikającego z choroby podstawowej. Występują w formie gotowych preparatów lub oddzielnych butelek. Metodę podawania żywienia dobiera się na podstawie przewidywanego czasu jego prowadzenia. Stany chorobowe wiążą się ze zwiększonym katabolizmem i jednocześnie większym zapotrzebowaniem na energię i składniki odżywcze. Często prowadzi to do rozwoju albo pogłębienia niedożywienia, co niekorzystnie wpływa na rekonwalescencję po zabiegach, ogólny stan chorego oraz zwiększa ryzyko powikłań szpitalnych. Jak każda procedura medyczna żywienie pozajelitowe wiąże się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Przestrzeganie zasad pielęgnacji miejsca podania oraz przygotowywanie odpowiednich mieszanek, dopasowanych do pacjenta, pozwala zminimalizować ryzyko niepożądanych działań. Konieczne jest wczesne rozpoznawanie niedożywienia, szacowanie ryzyka oraz tworzenie planów żywieniowych i włączenie żywienia do terapii. Pozwala to poprawić stan hospitalizowanych pacjentów, przyspiesza ich powrót do zdrowia, skraca czas pobytu w szpitalach oraz zmniejsza koszty leczenia.

Refine search results

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 Polish Journal of Surgery

1 2021

1 2018

1 2017

2 Dyrla P.

1 Adamiec C.

1 Banasiewicz T.

1 Bobula M.

1 Dziki A.

1 Frączek M.

1 Gil J.

1 Głażewski T.

1 Jackowski M.

1 Kunecki M.

1 Lubas A.

1 Matyja A.

1 Nowak T.

1 Richer P.

1 Sobocki J.

1 Stanisławski M.

1 Słodkowski M.

1 Tarnowski W.

1 Wallner G.

1 Witek P.

1 Wołyńska-Szkudlarek A.

1 Zaczek Z.

Search results

Wytyczne leczenia przetok przewodu pokarmowego. Stanowisko Grupy Ekspertów Towarzystwa Chirurgów Polskich

Przydatność szpitalnego zespołu żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, w rozpoznawaniu i leczeniu niedożywienia

Podstawowe zasady żywienia pozajelitowego