Search results

Search:
in the keywords: żyła podobojczykowa

Sort By:

Limit search:

Dostęp nadobojczykowy do żyły podobojczykowej – przypadek zapomnianej metody dającej imponujące rezultaty

100%

Borisov B., Iliev S.

Polish Journal of Surgery

2019

vol. 91(4)

19-23

Cel pracy: Założenie cewnika tymczasowego lub tunelowanego do żyły szyjnej wewnętrznej do hemodializy uważane jest za „złoty standard”. Z drugiej strony, dostęp nadobojczykowy do żyły podobojczykowej został opisany już w 1965 r. przez Yoffa. Pomimo jej dawnego odkrycia, technika ta została zapomniana z nieznanych powodów. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie naszych doświadczeń z wykorzystaniem dostępu nadobojczykowego do wprowadzania cewnika tymczasowego oraz tunelowanego jako formy dostępu naczyniowego w leczeniu hemodializą. Materiał i metody: W niniejszej pracy opisujemy nasze doświadczenie z wprowadzenia 506 tymczasowych oraz 501 tunelowanych cewników w okresie pięciu lat (od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2014 r.). Zastosowaliśmy 8 (osiem) różnych miejsc wprowadzenia cewników, w tym żyłę podobojczykową z dojścia nadobojczykowego, zgodnie z metodami opisanymi przez D. Yoffa oraz J. Gorczyńskiego. Gromadzone dane obejmują: wiek, płeć, przyczyny hemodializy, liczbę prób udanej kaniulacji, liczbę powikłań ostrych (AC) i przewlekłych (CC) oraz zależność od miejsca wprowadzenia cewnika. Wyniki: W badaniu wzięło udział 463 (46%) kobiet oraz 544 (54%) mężczyzn ze średnią wieku wynoszącą 60,0 (+/- 13,2) lat. W przypadku cewników tymczasowych: 104 (20,5%) wprowadzono do żyły podobojczykowej z dostępu nadobojczykowego (SCVSC), 70 (13,8%) – do żyły szyjnej wewnętrznej (IJV). W przypadku cewników tunelowych odpowiednio: SCVSC – 281 (56%) oraz IJV – 207 (41%). Ustalono istotną statystyczną zależność (p < 0,05 i r = 0,23) pomiędzy ostrymi powikłaniami a miejscem założenia cewnika. Liczba powikłań ostrych jest wyższa w przypadku wprowadzenia do żyły szyjnej wewnętrznej niż do podobojczykowej z dostępu nadobojczykowego. Nie stwierdzono istotnej korelacji między miejscem wprowadzenia cewnika a przewlekłymi powikłaniami. Zwężenie żyły głównej jest częstsze w IJV niż w SCVSC, jednak nie jest to istotna zależność (p > 0,05). Pierwotna drożność cewników tymczasowych oraz tunelowanych jest wyższa, gdy są one wprowadzane do lewej żyły. Wniosek: Dostęp nadobojczykowy do żyły podobojczykowej jest łatwiejszą, bezpieczniejszą i wygodniejszą do zastosowania w praktyce metodą niż kaniulacja IJV. Zrewidowanie stanowiska wobec tego podejścia pokazuje, że powinno być ono stosowane szerzej.

Refine search results

1 Polish Journal of Surgery

1 2019

1 Borisov B.

1 Iliev S.

Search results

Dostęp nadobojczykowy do żyły podobojczykowej – przypadek zapomnianej metody dającej imponujące rezultaty