Search results

Search:
in the keywords: środki kontrastowe

Sort By:

Limit search:

Zapalenie ślinianek wywołane podaniem jodowego środka kontrastowego w badaniu USG – przegląd literatury i opis przypadku

100%

Lucarelli A., Perandini S., Borsato A., Strazimiri E., Montemezzi S.

Swelling of the salivary glands, also known as iodide or iodine mumps, is a rare adverse reaction to administration of iodine, a component steadily present in current contrast media and in a variety of medications. We report and compare with published literature the clinical and sonographic findings in a case of iodide mumps that developed after the intravenous administration of iodine-based contrast media for a contrast-enhanced computed tomography scan. The exact pathogenesis is unknown to date: based on sonographic appearance, we support the hypothesis of an acute inflammatory condition elicited by iodine accumulation in the salivary glands. The emergency care practitioner needs to be confident with the clinical symptoms as well as the sonographic findings and therapeutic options to successfully manage this condition.

Obrzęk gruczołów ślinowych, zwany również w literaturze angielskiej iodide mumps, jest rzadkim działaniem niepożądanym spowodowanym podaniem jodu – składnika występującego obecnie w środkach kontrastowych i wielu innych lekach. Przedstawiono obraz kliniczny i ultrasonograficzny obrzęku ślinianek, który wystąpił w reakcji na jodowy środek kontrastowy, podany dożylnie w celu przeprowadzenia badania z wykorzystaniem tomografii komputerowej. Ponadto przedstawiony obraz porównano z innymi przypadkami opisanymi w literaturze. Dokładna patogeneza tego zdarzenia pozostaje nieznana. Na podstawie obrazu ultrasonograficznego skłaniamy się do poparcia hipotezy dotyczącej wystąpienia ostrego stanu zapalnego wywołanego akumulacją jodu w śliniankach. Lekarze oddziałów ratunkowych powinni znać objawy kliniczne i obraz ultrasonograficzny, a także metody leczenia w celu wdrożenia skutecznego postępowania w takich przypadkach.

Nefropatia kontrastowa

51%

Lichosik M., Jung A., Spałek M., Chorążka K.

issue 4

324-328

Recent clinical data suggest that contrast‑induced nephropathy (CIN), defined as a rapid deterioration of renal function that usually occurs 48‑72 hours after the administration of the contrast agent, is much more common than previously thought. In most cases, the clinical course of acute renal failure is mild and transient, but it has been proved that even a subtle impairment of renal function causes severe clinical consequences in the future. The difficulties in diagnosis of CIN is further aggravated by the fact that the kidney damage caused by contrast agent administration usually takes place without obvious clinical symptoms and oliguria. Current researches focus on improving the diagnostic process and try to develop effective prophylactic protocols. The increase in serum creatinine concentration is relatively late indicator of acute kidney injury thus more useful markers are being investigated. High expectations are given by clinical use of cystatin C, NGAL and interleukin 18. Many publications are focused on attempts of identifying risk factors of contrast‑induced nephropathy. It is already known that a very careful intravascular contrast administration is needed in case of patients with chronic renal disease or diabetes mellitus. Procedure dependable risk factors are as following: a type and dose of contrast agent, a method of contrast administration or repeatability of the procedure in a short period of time. The highest prophylactic value has an adequate hydration of the patient, moreover, N‑acetylcysteine has been found as the most promising pharmacological agent.

Aktualne dane kliniczne wskazują, że nefropatia kontrastowa (contrast-induced nephropathy, CIN), definiowana jako nagłe – w ciągu 48‑72 godzin – pogorszenie funkcji nerek po podaniu kontrastu, występuje o wiele częściej, niż dotychczas sądzono. W większości przypadków przebieg nefropatii kontrastowej jest łagodny i przemijający, niemniej udowodniono, że nawet niewielkie upośledzenie funkcji nerek powoduje odległe następstwa kliniczne. Rozpoznanie dodatkowo utrudnia fakt, że uszkodzenie nerek spowodowane podaniem kontrastu zazwyczaj przebiega bez wyraźnych objawów klinicznych i skąpomoczu. Aktualnie naukowcy koncentrują się na doskonaleniu postępowania diagnostycznego oraz próbach opracowania skutecznych protokołów postępowania profilaktycznego. Ponieważ kryterium wzrostu stężenia kreatyniny jest stosunkowo późnym wskaźnikiem ostrego uszkodzenia nerek, poszukuje się bardziej użytecznych markerów. Do budzących duże nadzieje na wykorzystanie kliniczne należą cystatyna C, NGAL i interleukina 18. Wiele publikacji skupionych jest na próbach identyfikacji czynników ryzyka dla wystąpienia nefropatii kontrastowej. Wiadomo już, że szczególną ostrożność, przy donaczyniowym podawaniu kontrastu, należy zachować w przypadku pacjentów z przewlekłą chorobą nerek czy cukrzycą. Do czynników ryzyka zależnych od procedury zaliczamy rodzaj i dawkę środka kontrastowego, sposób podania substancji kontrastowej oraz powtarzalność zabiegu w krótkich odstępach czasu. W postępowaniu profilaktycznym największą wartość ma adekwatne nawodnienie chorego, a wśród testowanych środków farmakologicznych największe nadzieje w chwili obecnej budzi N‑acetylocysteina.

Refine search results

1 Journal of Ultrasonography

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2018

1 2012

1 Borsato A.

1 Chorążka K.

1 Jung A.

1 Lichosik M.

1 Lucarelli A.

1 Montemezzi S.

1 Perandini S.

1 Spałek M.

1 Strazimiri E.

Search results

Zapalenie ślinianek wywołane podaniem jodowego środka kontrastowego w badaniu USG – przegląd literatury i opis przypadku

Nefropatia kontrastowa