Alzheimer's disease is of neurodegrading nature and belongs to progressive diseases. It is classified as the most common cause of dementia disease of old age. The incidence is rapidly increasing in the group of patients over 65 years of age. The characteristic symptoms include cognitive and functional disorders. As the disease progresses, and thus the severity of symptoms increases the scope of activities related to patient care grows. The role of nurses is conditioned by the patient's functional status and demand for professional care. The area of activities reflects deficits in carrying out self-service and the lack of caregivers’ knowledge. The nurse should identify patients’ problems and as well as those of their families, define the goals to be reached, implement appropriate measures and evaluate the actions. Patient’s education is a process of successive, logically and causally related steps that are being taken in order to induce changes in the behavior of the patient. In connection with the progression of the disease and, consequently, total reliance, it requires from nurses appropriate attitude adequate to the work performed and characterised by outstanding high morality. The educational role in the case of patients with AD and their families plays a significant role in the process of treatment. It provides a sense of security and psychological support. The patient at every stage of the disease is guaranteed to have adequate quality of life. Also, it prepares the family to the care of the patient at home and defines various ways to solve problems.
PL
Choroba Alzheimera ma charakter neurodegradacyjny i należy do chorób postępujących. Zaliczana jest jako najczęstsza przyczyna choroby otępiennej wieku podeszłego. Częstość występowania gwałtownie wzrasta w grupie ludzi powyżej 65 roku życia. Charakterystycznymi objawami są zaburzenia funkcji poznawczych oraz funkcjonalnych. Wraz z postępem choroby, a tym samym nasileniem objawów zwiększa się zakres działań opiekuńczo-pielęgnacyjnych wobec pacjenta. Rola pielęgniarki uwarunkowana jest stanem funkcjonalnym pacjenta oraz zapotrzebowaniem na profesjonalną opiekę. Obszar działań odzwierciedla deficyty w wykonywaniu czynności samoobsługowych oraz brak wiedzy opiekunów. Pielęgniarka powinna określić problemy pacjenta i jego rodziny, postawić cele do wykonania, wdrożyć odpowiednie środki realizacji oraz ocenić działania. Edukacja pacjenta to proces kolejno następujących, powiązanych logicznie i przyczynowo czynności, które są podejmowane w celu wywołania zmian w zachowaniu pacjenta. W związku z progresją choroby i w konsekwencji całkowitej niesamodzielności, wymaga od pielęgniarki odpowiedniej postawy adekwatnej do wykonywanej pracy oraz wyróżniającej się dużą moralnością. Rola edukacyjna w przypadku pacjentów z AD oraz ich rodzin odgrywa znaczącą rolę w procesie leczenia. Zapewnia poczucie bezpieczeństwa oraz wsparcia psychicznego. Pacjent na każdym etapie choroby ma zapewnianą odpowiednią jakość życia. Poza tym przygotowuje rodzinę do opieki nad pacjentem w warunkach domowych oraz wskazuję różne drogi rozwiązania problemów.
Introduction. Pain is present and accompanies people at all stages of life. The estimated number of Introduction. There is an icreasing demand for palliative care and it is directly related with an ageing population , increased incididence of cancer morbidity and cancer deaths. Palliative care is the active , total care of the patient whose disease is not responsive to curative treatement.. The nature of the work in palliative care is characterised by close and frequent contact with dying patients. This may lead to more work pressure and stress. Professionals working in hospice and palliative care settings often face situations that involve high levels of emotional engagement and personal commitment. This higly influnces their working life. Aim. The aim of the study is to assess the levels of stress among nurses working with the terminally ill cancer patients at a palliative care ward in Konin. Material and methods. The study comprised 50 palliative care nurses. A questionnaire survey was used to measure stress level. The consent of Bioethics Commitee was obtained for the following study. Results. Respondents say that they often have to deal with emotional stressors (71% group II, 67% group I). Professionals working in palliative care and hospice often suffer from work-related stress and have to deal with personal problems. The main reason for work-related stress is helplessness and the limited possibility to help the terminally ill (43% group I, 35% group II), contact with suffering (27% group II, 19% group I), contact with death (24% group II) , too strong emotional involvement ( 14% group I) . Group I reported physical-somatic complaints. Group II rarely reported on these. Conclusions. The analysis of the survey shows that group II ( nurses aged 41-55 ) is more susceptible to work-related stress. The respondents indicated work and personal problems as the source of stress. The main reason for work-related stress is helplessness and the limited possibility to help the terminally ill. In group II stress is the cause of physical-somatic problems such as back pain, stomach ache, headache , cold feet and insomnia.
PL
Wstęp. Zapotrzebowanie na opiekę paliatywną/hospicyjną wciąż wzrasta, co pozostaje w ścisłym związku ze starzeniem się naszego społeczeństwa oraz wzrostem zachorowalności i zgonów z powodu chorób nowotworowych. Opieka paliatywna/hospicyjna jest aktywną i całościową opieką świadczoną pacjentom, u których choroba nie reaguje już na leczenie przywracające zdrowie. Specyfika pracy pielęgniarki paliatywnej/hospicyjnej jest bliski i częsty kontakt z człowiekiem umierającym, co może wywołać ogromny stres. Pielęgniarki pracujące w hospicjach są poddawane działaniu bardzo silnych bodźców emocjonalnych. Często posiadana wiedza i doświadczenie nie jest w stanie nadać właściwej perspektywy ich codziennym obserwacjom. Cel. Celem pracy jest ocena stresu pielęgniarek w opiece nad pacjentem w terminalnym okresie choroby nowotworowej pracujących w Centrum Medycyny Paliatywnej w Koninie. Materiał i metody. Badaniem objęto 50 pielęgniarek opieki paliatywne/hospicyjnej. Wykorzystano autorski kwestionariusz ankietowy dotyczący oceny stresu. Wyniki badań uzyskano na podstawie obliczeń wypowiedzi respondentek. Na przeprowadzenie badań uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej. Wyniki. Badani podają, że często mają doczynienia z uczuciem stresu (71% II grupa, 67% I grupa). Stres dla pielęgniarek pracujących w opiece paliatywnej i hospicyjnej związany jest zarówno z wykonywaną pracą, jaki i problemami rodzinnymi. Głównymi przyczynami stresu dla ankietowanych okazała się bezradność lub ograniczona możliwość pomocy nieuleczalnie chorym (43% I grupa, 35% II grupa), bliski kontakt z cierpieniem (27% II grupa, 19% I grupa) oraz bliski kontakt ze śmiercią (24% II grupa), a także zbyt duże zaangażowanie emocjonalne w sprawy pacjentów (14% I grupa). Problemy somatyczne występują często w I grupie wiekowej (40%), natomiast w II grupie odpowiedź często, a rzadko nie jest zauważalna. Wnioski. Analiza ankiet pokazuje, że bardziej podatna na stres zawodowy jest grupa druga, czyli pielęgniarki w wieku 41-55 lat (personel starszy). Ankietowani wskazali w znacznej większości, że mają doczynienia z uczuciem stresu. Znaczna część obu grup wskazała pracę oraz problemy rodzinne jako źródło stresu. Głównymi przyczynami stresu dla ankietowanych okazała się bezradność lub ograniczona możliwość pomocy nieuleczalnie chorym, bliski kontakt z chorym oraz bliski kontakt ze śmiercią, a także zbyt duże zaangażowanie emocjonalne w sprawy pacjentów. U badanych starszych pielęgniarek stres w pracy często powoduje objawy somatyczne wywołane stresem, czyli bóle pleców, żołądka, głowy, zimne stopy, bezsenność.
Introduction. Postoperative pain is an acute pain of a complex reaction of the body to a tissue in jury. Pain is an individual, subjective experience and there fore makes it difficult obtain a reliable assessment of its severity. In every day hospital practice, appropriate scales of pain intensity are mainly applied, which are quick, easy and legible form of pain assessment. Monitoring of pain intensity parameters is essential for its evaluation and is the basis for effective treatment. Pain management after surgery is a basic post operative therapeutic activity. Knowledge, experience and comprehensive post-operative care performed by the nurse provide the patient with the relief of pain, post-operative stress as well as guarantees high quality of medical services. Aim. The aim of the study was to assess the level of nurses’ knowledge and its use in the treatment of post operative pain in patients of the Ward of Anaesthesiology and Intensive Therapy Material and methods. The study was conducted at the Provincial Hospital in Plock. The study group contained 81 nurses employedat the Ward of Anesthesiology and Intensive Therapy. The study was carried out by the diagnostic survey method. As a research tool, our own survey questionnaire was applied. Results. Studies haves hown that nurses present a high level of knowledge and its use in the analgesic treatment of post operative patients. This level varies according to socio demographic and occupational factors. Conclusions. 1. Factors influencing the level of nursing knowledge and its use in postoperative pain treatment in patients include: nurses’ education, nurses’ general occupational experience in nursing, nurses’ occupational experience at the wards of Anesthesiology and Intensive Care. 2. Factors that do not affect nurses’ knowledge and its use in the treatment of postoperative pain in patients include: nurses’ age and their professional qualifications.
PL
Wstęp. Ból pooperacyjny jest bólem ostrym o złożonej reakcji organizmu na uraz tkanek. Ból jest indywidualnym, subiektywnym doznaniem dlatego powoduje trudności w rzetelnej ocenie jego nasilenia. W codziennej praktyce szpitalnej stosowane są głównie odpowiednie skale oceny natężenia bólu, które są szybką, łatwą i czytelną formą jego oceny. Monitorowanie parametrów nasilenia bólu jest niezbędne do jego oceny i stanowi podstawę skutecznego leczenia. Postępowanie przeciwbólowe po zabiegach operacyjnych stanowi podstawowe działanie terapeutyczne w okresie pooperacyjnym. Wiedza, doświadczenie i kompleksowa opieka pooperacyjna realizowana przez pielęgniarkę zapewnia choremu zniesienie bólu, stresu pooperacyjnego oraz gwarantuje wysoką jakość świadczeń medycznych. Cel. Celem badań była ocena poziomu wiedzy pielęgniarek i jej wykorzystania w terapii bólu pooperacyjnego u pacjentów Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Płocku. Grupę badaną stanowiło 81 pielęgniarek zatrudnionych w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego. Jako narzędzie badawcze wykorzystano kwestionariusz ankiety własnej konstrukcji. Wyniki. Wykonane badania dowiodły, że pielęgniarki prezentują wysoki poziom wiedzy i jej wykorzystanie w zakresie terapii przeciwbólowej u pacjentów będących po operacji. Poziom ten zróżnicowany jest w zależności od czynników socjodemograficznych i zawodowych. Wnioski. 1. Czynnikami wpływającymi na poziom wiedzy pielęgniarek i jej wykorzystanie w terapii bólu pooperacyjnego u pacjentów są: wykształcenie pielęgniarek, ogólny staż pracy pielęgniarek w zawodzie, staż pracy pielęgniarek w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii. 2. Czynnikami, które nie mają wpływu na poziom wiedzy pielęgniarek i jej wykorzystanie w terapii bólu pooperacyjnego u pacjentów są: wiek pielęgniarek i kwalifikacje zawodowe.
Introduction. Intensive development of postgraduate education of nurses took place after Poland's accession to the European Union. At that time, there was a need to adjust the level of professional practice in nursing to European standards. At present, the nurses' education system in Poland is based on the Bologna system with the possibility of using a wide range of professional training and development. Postgraduate education offers a great opportunity to systematically improve the qualifications and professional competences of nurses. Aim. The aim of the research was to analyse factors affecting the improvement of professional qualifications of nurses in the course of postgraduate education. Material and methods. The study comprised of 71 people, nursing students at the Kujawska Szkoła Wyższa in Włocławek. The study was carried out in January 2017. The majority of respondents were women, and the dominant age of the respondents was 36-50 years. In order to carry out the research, the method of a diagnostic survey was applied with the use of a self-created questionnaire. Results. The research results were processed and analyzed statistically and presented graphically in tables and graphs along with their description. Conclusions. 1. The factors affecting the improvement of professional qualifications of nurses in the course of postgraduate education are: willingness to obtain higher remuneration, more favorable employment conditions, continuing professional career abroad. 2. The factors affecting the improvement of professional qualifications of nurses in the course of postgraduate education depend on the seniority of the respondents, but they do not depend on professional education or the job position of the respondents.
PL
Wstęp. Intensywny rozwój kształcenia podyplomowego pielęgniarek nastąpił po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Powstała wówczas potrzeba dostosowania poziomu wykonywania praktyki zawodowej w dziedzinie pielęgniarstwa do standardów europejskich. Obecnie system kształcenia pielęgniarek w Polsce odbywa się na zasadzie systemu bolońskiego z możliwością wykorzystania szerokiej oferty w ramach dokształcania i doskonalenia zawodowego. Kształcenie podyplomowe daje dużą możliwość systematycznego podnoszenia kwalifikacji i kompetencji zawodowych pielęgniarek. Cel. Celem badań była analiza czynników wpływających na podnoszenie poziomu kwalifikacji zawodowych pielęgniarek w toku kształcenia podyplomowego. Materiał i metody. Badania wykonano wśród 71 osób będących studentami na kierunku pielęgniarstwo w Kujawskiej Szkole Wyższej we Włocławku. Badania przeprowadzono w styczniu 2017 roku. Badanymi osobami w zdecydowanej większości były kobiety, a dominujący wiek osób badanych to 36-50 lat. Dla wykonania badań zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z użyciem kwestionariusza ankiety własnej konstrukcji. Wyniki. Wyniki badań zostały poddane opracowaniu i analizie statystycznej oraz przedstawione graficznie w tabelach i na wykresach wraz z ich opisem. Wnioski. 1. Czynnikami wpływającymi na podnoszenie poziomu kwalifikacji zawodowych pielęgniarek w toku kształcenia podyplomowego są: chęć uzyskania wyższego wynagrodzenia, korzystniejsze warunki zatrudnienia, podjęcie pracy zawodowej za granicą. 2. Czynniki wpływające na podnoszenie poziomu kwalifikacji zawodowych pielęgniarek w ramach kształcenia podyplomowego nie zależą od stażu pracy osób badanych, od wykształcenia zawodowego oraz zajmowanego stanowiska w pracy osób badanych.
Introduction. Occupational stress is common among people professionally employed . It is related to the relationship between workers' needs and capacity as well as the requirements posed by the labour market. Aim. The aim of the study was to analyse different strategies of dealing with occupational stress among nurses working in surgical wards. Materials and methods. The study was carried out in a group of nurses working in surgical wards in dr Biegański Specialist Hospital in Grudziądz. The study was aproved by the Bioethics Committee and the management of the hospital. Standartised Mini-Cope questionnaire together with a questionnaire prepared by the researchers were used as study tools. Results. The analysis proved that most respondents perceive patients' demanding attitude, the death of a patient as well as the sense of resposibility for a patient as the main stress factors.Wrong work organization , inadequate pay for the workload and bad working atmosphere represent potential source of stress and professional burnout. Active involvment in coping with stress and its acceptance were the strategies that the respondents used most often. Conclusions. Work in the surgical wards had no significant effect on the choice of strategies and styles of coping with occupational stress.
PL
Wstęp. Stres zawodowy jest zjawiskiem, które dotyka wielu osób pracujących zawodowo. Jest powszechnie uznawany jako efekt relacji między potrzebami pracownika i jego możliwościami,a wymaganiami jakie stawia środowisko. Cel. Celem przeprowadzonych badań jest analiza strategii radzenia sobie ze stresem wśród pielęgniarek pracujących na oddziałach zabiegowych. Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone w grupie pielęgniarek i pielęgniarzy pracujących na oddziałach zabiegowych w Regionalnym Szpitalu Specjalistycznym im. dr W. Biegańskiego w Grudziądzu. Przed przystąpieniem do badań otrzymano zgodę Komisji Bioetycznej oraz Dyrekcji placówki. Narzędziami badawczymi w pracy był standaryzowany kwestionariusz Mini-Cope oraz kwestionariusz ankiety konstrukcji własnej. Wyniki. Analiza wyników dowiodła, że za główne czynniki stresogenne w pracy najwięcej respondentów uznało roszczeniowość pacjentów oraz w takim samym stopniu na śmierć pacjentów i poczucie odpowiedzialności za drugą osobę. Jako czynniki stanowiące przypuszczalne źródło stresu i wypalenia zawodowego respondenci wskazało: złą organizację pracy, poczucie nieadekwatności wynagrodzenia do wykonywanej pracy oraz złą atmosferę w pracy. Respondenci z oddziału zabiegowego w radzeniu sobie ze stresem stosowali najczęściej strategię: aktywne radzenie sobie oraz style: aktywne radzenie sobie i akceptacja. Wnioski. Zatrudnienie w oddziałach zabiegowych nie miało istotnego wpływu na wybór strategii i stylów radzenia sobie ze stresem przez pielęgniarki/pielęgniarzy.
Introduction. The nature of a nurse’s work in hospital wards makes the nurse exposed to various stress provoking factors that contribute to the emergence of the burnout phenomenon. This situation occurs due to prolonged stress and ineffective coping with overloads at work. Burnout is defined a as condition characterized by frustration and exhaustion appearing in people who take intensive care of others devoting so much energy, which results in the loss of energy and motivation to continue working with the previous intensity and commitment. The model of professional burnout syndrome is a three-stage process and includes emotional exhaustion, depersonalization, and reduced sense of personal accomplishment. As a result of burnout there occurs the loss of professional commitment and decrease of satisfaction with the job which leads to a reduction in the quality and effectiveness of medical care provided. Therefore, actions are taken to prevent this phenomenon in the work environment, not only because of its effects on health and the effectiveness of work but also because of the safety and welfare of patients. Aim. The aim of this study was to determine and investigate the effect of environmental conditions on the level of the phenomenon of burnout among nurses at hospital wards. Material and methods. The study was carried out in 2013, in a group of 70 nurses working in the Provincial Specialist Hospital in Wloclawek in 4 wards. The study was performed by means of diagnostic survey with the use of a questionnaire of our own design. Results. The dominant group of those surveyed in terms of age were nurses aged from 41to 50 years with long years of service ranging from 21 to 30 years and with the education at the level of the secondary medical school. A more numerous group consisted of nurses with shift system of work. The results of the research refer to the analysis of the level of burnout among nurses in terms of the type of the hospital ward. Conclusions. 1. The nature of the work of nurses in hospital wards varies the level of the phenomenon of professional burnout syndrome. Higher levels of burnout occurs in surgical wards as compared to conservative wards. 2. The work of nurses in multi-shift system of work causes a higher level of burnout than single shift system. 3. Nurses having a low sense of professional satisfaction represent a higher level of burnout. 4. Nurses know and are able to identify the symptoms of the phenomenon of burnout, as well as the ways of coping with stress and preventing its negative effects.
PL
Wstęp. Charakter pracy pielęgniarki w oddziałach szpitalnych powoduje, że pielęgniarka narażona jest na działanie różnych czynników stresogennych przyczyniających się do powstania zjawiska wypalenia zawodowego. Sytuacja ta występuje z powodu długotrwałego stresu i nieskutecznego radzenia sobie z przeciążeniami zawodowymi. Mianem wypalenia zawodowego określany jest stan charakteryzujący się frustracją i wyczerpaniem, pojawiający się u osób, które w pracy intensywnie zajmują się innymi poświęcając temu wiele energii tak, że dochodzi do utraty sił i motywacji do kontynuowania pracy z dotychczasową intensywnością i zaangażowaniem. Model zespołu wypalenia zawodowego jest trójstopniowy i obejmuje wyczerpanie emocjonalne, depersonalizację oraz obniżone poczucie dokonań osobistych. Wskutek wypalenia zawodowego następuje utrata zaangażowania zawodowego i obniżenie satysfakcji zawodowej co prowadzi do obniżenia jakości i efektywności świadczonej opieki medycznej. W związku z tym podejmowane są działania zapobiegające temu zjawisku w środowisku pracy nie tylko ze względu na jego skutki zdrowotne i wydajność pracy ale także ze względu na bezpieczeństwo i dobro podopiecznych. Cel. Celem pracy było określenie i zbadanie wpływu warunków środowiska pracy na poziom zjawiska wypalenia zawodowego wśród pielęgniarek oddziałów szpitalnych. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w 2013 roku, w grupie 70 pielęgniarek zatrudnionych w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym we Włocławku w 4 oddziałach szpitalnych. Badania wykonano metodą sondażu diagnostycznego z użyciem kwestionariusza ankiety własnej konstrukcji. Wyniki. Dominującą grupą osób badanych pod względem wieku były pielęgniarki od 41 do 50 roku życia z długim stażem pracy od 21 do 30 lat i o wykształceniu na poziomie średniej szkoły medycznej. Bardziej liczną grupę stanowiły pielęgniarki ze zmianowym charakterem pracy. Wyniki badań dotyczą analizy poziomu wypalenia zawodowego wśród pielęgniarek pod względem rodzaju oddziału szpitalnego. Wnioski: 1.Charakter pracy pielęgniarek w oddziałach szpitalnych różnicuje poziom zjawiska zespołu wypalenia zawodowego. Wyższy poziom wypalenia zawodowego występuje w oddziałach zabiegowych w porównaniu z oddziałami zachowawczymi. 2. Praca pielęgniarek w systemie wielozmianowym powoduje wystąpienie wyższego poziomu wypalenia zawodowego niż praca jednozmianowa. 3. Pielęgniarki mające niskie poczucie satysfakcji zawodowej prezentują wyższy poziom wypalenia zawodowego. 4. Pielęgniarki znają i potrafią identyfikować symptomy zjawiska wypalenia zawodowego, jak również sposoby radzenia sobie ze stresem i przeciwdziałania jego ujemnym skutkom.
Chronic spine pain syndromes most often result from strain-degenerative changes. They are caused by genetic factors, anatomic condition as well as civilization changes . Pain is more severe among people in 4th and 5th decade of life and is the most frequent cause of spinal pain. Pathological changes in the spine result in physiological , psychological and social disorders leading to reduced funcional capacity of patients , withdrawal from social roles and the feeling of helplessness in pain. Chronic pain syndromes of the lumbar spine relating to strain-degenerative changes indicate the application of minimally -invasive neurosurgical procedures, which will make it possible to improve patients' comfort and funcional capacity. The article aims to disucss the teratment of chronic pain syndromes with the help of lumbar thermocoagulation as the effective method in reducing spinal pain together with nursing intervention in pain relief.
PL
Przewlekłe zespoły bólowe kręgosłupa w znacznej części wynikają ze zmian przeciążeniowo-zwyrodnieniowych. Przyczyną powstałego procesu są zarówno uwarunkowania genetyczne, anatomiczne jak również cywilizacyjne. Występowanie dolegliwości bólowych ma tendencje do zwiększania się szczególnie u osób w 4 i 5 dekadzie życia będąc jednocześnie najczęstszą przyczyną bólu kręgosłupa. Powstały proces patologicznych zmian w obrębie kręgosłupa ma charakter postępujący, jest przyczyną występowania zaburzeń zarówno w sferze fizjologicznej, psychologicznej jak i społecznej powodując zmniejszenie wydolności funkcjonalnej pacjentów, wycofanie się z pełnionych do tej pory ról społecznych i poczucie bezradności w postępującym bólu. Przewlekłe zespoły bólowe kręgosłupa lędźwiowego powstałe na tle zmian przeciążeniowo-zwyrodnieniowych są wskazaniem do zastosowania małoinwazyjnych procedur neurochirurgicznych, dzięki którym można uzyskać poprawę komfortu oraz wydolności funkcjonalnej pacjentów. Artykuł ma na celu przedstawienie leczenia przewlekłych zespołów bólowych za pomocą termolezji lędźwiowej jako skutecznej metody mającej wpływ na zmniejszenie tych przykrych dolegliwości jakimi są bóle kręgosłupa oraz udziału pielęgniarki w zwalczaniu dolegliwości bólowych.
Introduction. According to ICD-10 classification system, dementia is a group of psychopathological symptoms caused by brain damage of a chronic or progressive nature. It is characterized by disturbance of higher cortical functions, that is, memory, thinking, orientation, understanding, counting, the ability to learn, language and assessment. Besides the weakening of cognitive functions, one also observes secondary mood disorders, interpersonal difficulties and behavioral changes. Dementia influences the patient’s basic activities of daily living and changes the life of their entire family. Memory disturbances entail functional disorders in the scope of washing oneself, dressing up, eating as well as hygienic activities and physiological functions. Aim. The paper presents the specific nature of Alzheimer’s disease and highlights the problems emerging during the treatment of a person suffering from dementia. It also underlines the patient’s need for comprehensive care which puts them in the centre and where the physician and the nurse become the subjects. Case study. The case study comprises a 68-year-old female patient suffering from Alzheimer’s disease. The paper touches upon the basic problems encountered by the nursing staff when taking care of a patient with dementia. Discussion. A holistic approach to the treatment of Alzheimer’s disease should include providing assistance not only to the patient themselves, but also to their family members because they carry the burden of taking care over their sick relative, who is often unwilling to cooperate. It becomes extremely important for the entire therapeutic team to cooperate; that team includes the family, physicians, nurses, occupational therapists, social workers and psychologists. Conclusions. A patient suffering from Alzheimer’s disease is completely dependent on the persons taking care of them. Comprehensive assistance affects the life quality of people with diagnosed dementia, helping them in their fight with the chronic, progressive disease.
PL
Wstęp. Według klasyfikacji ICD 10 przez otępienie rozumiemy zespół objawów psychopatologicznych spowodowany uszkodzeniem mózgu o charakterze przewlekłym lub postępującym, w którym zaburzone są wyższe czynności korowe tj. pamięć, myślenie, orientacja, rozumienie, liczenie, zdolność uczenia się, język i ocena. Poza osłabieniem funkcji poznawczych obserwujemy także wtórne zaburzenia nastroju, trudności interpersonalne oraz zmiany zachowania. Otępienie wpływa na podstawowe aktywności życiowe pacjenta i zmienia życie całej rodziny. Wraz z zaburzeniami pamięci dochodzi do zaburzeń funkcjonowania w zakresie mycia się, ubierania, jedzenia, dbania o czynności higieniczne i fizjologiczne [1]. Cel. Praca pokazuje specyfikę choroby Alzhaimera oraz zwraca uwagę na problemy jakie pojawiają się podczas leczenia chorego z otępieniem. Podkreśla ponadto konieczność zapewnienia pacjentowi kompleksowej opieki gdzie pacjent zajmuje centralne miejsce a podmiotami stają się lekarz i pielęgniarka. Prezentacja przypadku. Opis przypadku dotyczy 68 letniej pacjentki chorującej na chorobę Alzhaimera. Praca porusza także podstawowe problemy z jakimi spotyka się personel podczas opieki nad chorym z otępieniem. Dyskusja. Holistyczne podejście do leczenia choroby Alzhaimera uwzględniać powinno pomoc nie tylko samemu pacjentowi, ale także członkom jego rodziny. Na nich bowiem spoczywa ciężar opieki nad chorym i często niewspółpracującym rodzicem. Niezmiernie ważnym aspektem staje się wzajemna współpraca całego zespołu terapeutycznego skupiającego rodzinę, lekarzy, pielęgniarki, terapeutów zajęciowych, pracowników socjalnych oraz psychologów. Wnioski. Pacjent z chorobą Alzhaimera jest całkowicie zależny od osób sprawujących nad nim opiekę. Kompleksowa pomoc wpływa na jakość życia osób z rozpoznaniem otępienia, pomaga im w walce z przewlekłą i postępującą chorobą.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.