Cel: Celem pracy była ocena poziomu całkowitego kwasu sjalowego (TSA) w surowicy pacjentów z rakiem płaskonabłonkowym krtani przed leczeniem operacyjnym oraz 4 lata po leczeniu operacyjnym, a także porównanie uzyskanych wyników z poziomami kwasu sjalowego w surowicy pacjentów z nienowotworowymi zmianami w obrębie krtani. Materiał i metody: Badaniem objęto 52 pacjentów z płaskonabłonkowym rakiem krtani oraz 25 chorych z nienowotworowymi zmianami w krtani. U wszystkich pacjentów dokonano pomiaru stężenia TSA w surowicy przed leczeniem chirurgicznym. Po upływie 4 lat od leczenia chirurgicznego dokonano ponownej oceny poziomu TSA w surowicy 21 pacjentów z grupy badanej, u których nie stwierdzono nawrotu choroby. Wyniki: Zaobserwowano istotnie wyższe stężenia TSA w surowicy pacjentów z rakiem krtani, w porównaniu z pacjentami z grupy kontrolnej (p<0,05). Zmiany w stężeniach TSA w grupie badanej zależały jedynie od stopnia złośliwości nowotworu (G). Istotnie wyższe stężenia TSA odnotowano u pacjentów z nowotworami stopnia G3. Nie stwierdzono jednak podobnej zależności dla pozostałych ocenianych parametrów. Jedynym istotnym czynnikiem wpływającym na stężenie TSA było spożywanie alkoholu. Istotnie wyższe stężenia TSA obserwowano u pacjentów przyznających się do nadużywania alkoholu. U pacjentów z rakiem krtani, badanych 4 lata po leczeniu chirurgicznym, stwierdzono znaczne obniżenie stężeń TSA (p <0,05). Wnioski: Stężenie TSA w surowicy ulega znacznemu zwiększeniu w przebiegu raka krtani i znacznie obniża się w ciągu kilku lat od zastosowania skutecznego leczenia. Ocena możliwości wykorzystywania kwasu sjalowego jako markera lub punktu uchwytu immunoterapii wymaga przeprowadzenia dalszych badań.
EN
Aim: The aim of the study was to evaluate serum concentrations of total sialic acids (TSA) in patients with squamous cell carcinoma of the larynx preoperatively and 4 years postoperatively and to compare the results with the serum concentration of sialic acids in patients with non-neoplastic laryngeal lesions. Material and methods: The study comprised 52 patients with squamous cell carcinoma of the larynx and 25 patients with non-neoplastic laryngeal lesions. Serum TSA concentrations were assessed in all patients preoperatively. 4 years after surgery, serum TSA concentrations were assessed again in 21 patients from the study group in whom recurrence was not detected. Results: Significantly higher serum concentrations of TSA were found in patients with laryngeal cancer compared to the control group (P < 0.05). Changes in TSA concentrations in the study group depended only on cancer grade (G). Significantly higher TSA concentrations were found in G3 patients. Such a relationship was not found for other parameters assessed. Alcohol consumption was the only important factor that affected TSA concentration in the control group. Significantly higher TSA concentrations were found in patients who admitted alcohol abuse. Significantly lower TSA concentrations were observed in patients with laryngeal cancer who were assessed 4 years postoperatively (P < 0.05). Conclusion: Serum concentration of TSA was increased significantly in laryngeal cancer and decreased significantly after several years of successful treatment. Further studies are warranted to assess the possibility of using sialic acids as a marker or target for immunotherapy.
This article describes Kimura’s disease as a rare case of lymphadenitis and reviews its epidemiology, clinical aspects, diagnosis and treatment methods. The role of surgical procedures was also underlined. Kimura disease is a rare and benign chronic inflammatory soft tissue disorder of unknown origin. The definitive histological description was published by Kimura et al. in 1948 and henceforth, the disease has born his name. Since that time, there has been a gradual increase in the number of reports. While most cases of Kimura disease have originated in China, Japan or Southeast Asia, there have been sporadic case reports from Europe and America. The data suggest that Kimura’s disease should be included in the list of differential diagnoses for all neck lymph node involvements. If a otolaryngologist maintains a high index of suspicion, an early diagnosis can be made to contribute to a more successful outcome of the disease.
PL
Artykuł opisuje chorobę Kimury – rzadką przyczynę limfadenopatii, jej epidemiologię, objawy kliniczne, diagnostykę i leczenie, w tym leczenie chirurgiczne. Choroba Kimury jest rzadkim, łagodnym, przewlekłym zapaleniem tkanki łącznej nieznanego pochodzenia. Cechy histologiczne tej choroby zostały po raz pierwszy opisane przez Kimurę i wsp. w 1948 r. i nazwane jego nazwiskiem. Większość przypadków choroby Kimury pochodzi z Chin, Japonii bądź południowo-wschodniej Azji, natomiast nieliczne z Europy i Ameryki. Obraz kliniczny choroby nakazuje uwzględnienie jej w diagnostyce różnicowej powiększenia węzłów chłonnych szyi. Daje to możliwość pomyślnego wyleczenia.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.