Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Fear of falling among the elderly: evaluation of the assessment methods

100%
Żak M.
Medical Rehabilitation
|
2014
|
vol. 18(2)
17-22
PL
Lęk przed upadkami dotyka znacznej części osób starszych. Jest złożonym problemem mającym istotne znaczenie dla utraty samodzielności i pogorszenia jakości życia. Początkowo opisywany jako jedna z psychologicznych konsekwencji upadku, z czasem został uznany za niezależne zjawisko o złożonej genezie. Lęk przed upadkiem to nie tylko obawa przed urazem fizycznym, długoterminowym uszczerbkiem na zdrowiu i niepełnosprawnością. Dotyczy także społecznych konsekwencji upadku, takich jak wstyd, utrata pewności siebie, czy poczucie zależności od innych. Badania donoszą, iż lęk przed upadkami dotyczy różnych grup w populacji osób po 65 r.ż. Wśród osób starszych żyjących samodzielnie występowanie lęku przed upadkami szacuje się na 12-65% u osób nieupadających i 29- 92% u tych, które w niedalekiej przeszłości doświadczyły upadku. Występowanie upadków w grupie osób po 65 r.ż. objętych opieką instytucjonalną szacuje się na około 30%. Do konsekwencji lęku przed upadkami należą: ograniczenie aktywności, niepełnosprawność w zakresie wykonywania czynności życia codziennego, zaburzenia chodu i równowagi, zwiększenie ryzyka upadków i objęcia opieką instytucjonalną oraz pogorszenie jakości życia. Możliwie precyzyjny i ujednolicony pomiar subiektywnych odczuć lęku przed upadkami jest warunkiem prowadzenia badań naukowych nad tym zjawiskiem oraz identyfikowania osób zagrożonych konsekwencjami tego lęku w warunkach klinicznych. Przegląd literatury dotyczącej problematyki badania lęku przed upadkami wykazał, iż Falls Efficacy Scale – International jest narzędziem, które doskonale nadaje się do tego celu. Jego zastosowanie w Polsce przyczyni się do pogłębienia wiedzy na temat występowania tego zjawiska w procesie starzenia oraz pozwoli na porównanie rodzimych badań z pracami zagranicznymi.
EN
The fear of falling affects a large percentage of the elderly population. This complex fear can significantly curtail an individual’s independence and diminish their overall quality of life. Initially described as merely the psychological consequence of a fall, this fear has gradually been acknowledged as a complex phenomenon within its own right. The fear of falling is not just a fear of physical injury, long-term health damage or physical disability. It also engages a series of social consequences, e.g., shame, the sense of being a burden to others, and an appreciable loss of self-confidence. Studies reveal that a fear of falling actually affects a larger proportion of the population than the actual incidence of falling itself. Fear of falling in an elderly community is estimated to affect between 12% – 65% of the population of non-fallers, and 29% – 92% of those who have sustained a recent fall. The overall incidence of falls is estimated to be approximately 30%. Fear of falling not only imposes limitations on individual activity, resulting in a reduced ability to pursue the activities involved in daily living, but also results in impaired gait and balance, which itself further increases the risk of falls, institutionalization, and an overall decline in quality of life. A precise and standardized measurement of the fear of falling, from a subjective perspective, is necessary for an effective evaluation of this phenomenon with a view to effectively identifying the individuals most at risk of exposure to its consequences within a clinical environment. A review of the literature on this subject acknowledges the appropriateness of the Falls Efficacy Scale – International as an effective instrument for this assessment. Its prospective application across Poland should significantly contribute to an improved appreciation of this phenomenon within the aging process, and facilitate a viable comparison of Polish research data with results obtained in foreign studies.
2
Publication available in full text mode
Content available

Application of two structured rehabilitation regimens in the frail octogenarians (over 85) with disturbances of daily-life functioning

63%
Żak M., Gryglewska B.
Medical Rehabilitation
|
2006
|
vol. 10(2)
20-24
PL
Wstęp. Istotnymi problemami starości są rozmaite zaburzenia występujące podczas wykonywania czynności życia codziennego oraz upadki. Cel. Ocena wpływu dwóch programów rehabilitacji na wykonanie prostych czynności ruchowych i ryzyko upadków u osób po 85 roku życia z zaburzeniami czynności życia codziennego. Materiał i metody. Badaniami objęto 50 osób (32 K, 18 M., śr. wieku 87 lat), podzielonych losowo na dwie grupy. Grupa I realizowała program rehabilitacji, obejmujący ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia sensomotoryczne, ćwiczenia zmiany pozycji i marsz na krótkim dystansie oraz naukę podnoszenia się po upadku. Grupa II wykonywała ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia sensomotoryczne. Oba programy rehabilitacji trwały 3 miesiące i były realizowane 2 razy w tygodniu. W grupie I ukończyło program 25 badanych, a w grupie II – 18. Na początku i końcu badań wykonywano test Timed UP & GO oraz test Tinetti (POMA). Przed rozpoczęciem badań nie odnotowano istotnych statystycznie różnic pomiędzy badanymi grupami. Do opisu materiału badawczego wykorzystano podstawowe parametry statystyczne, a w celu porównania uzyskanych wyników zastosowano test t-Studenta oraz nieparametryczny test Wilcoxona. Wyniki. Rezultaty wykonywania testów poprawiły się w sposób istotny statystycznie (p<0,05) tylko w grupie I. Średni czas wykonania testu UP & GO przed programem wynosił 26,1 s, a po jego zakończeniu 20,9 s. Wyniki testu Tinetti, zarówno wynik sumaryczny, jak i ocena równowagi (przed programem 11,2 ±1,8 po 13,1 ±1,8) oraz chodu (przed programem 8,9 ±1,5 po 10,4 ±1,7) były lepsze. W grupie II różnice przed i po programie rehabilitacji nie były istotne statystycznie. Wnioski. Ćwiczenia sensomotoryczne połączone z nauką podnoszenia się po upadku i nauką zmiany pozycji oraz marszem na krótkim odcinku, stosowane u osób starszych z zaburzeniami czynności życia codziennego, wpływają na poprawę wykonywania tych czynności i zmniejszenie ryzyka upadków
EN
Background. Disturbances in functioning associated with performing simple tasks of daily living, especially in conjunction with a constant hazard of incidental falls, constitute major challenges any elderly population has to face.Aim. To assess the effects of two specifically structured physical rehabilitation regimens on enhancing individual functional capabilities and minimising the risk of incidental falls among the frail octogenarians (over 85).Material and methods. Duration of the study was 3 months (comprising two exercise sessions a week). Fifty subjects (mean age: 87 years) randomised into two groups: Group I – 25, Group II (controls) – 18. Group I was assigned an intensive rehabilitation regimen combining active exercises, multi-sensory training, instruction on performing safe postural shifts and rising effectively from falls, walking short distances; Group II – active exercises and multi-sensory training. Twenty five subjects in Group I and 18 subjects in Group II completed the study,. The Timed UP & GO and Tinetti (POMA) tests were applied respectively to assess individual mobility before and upon completion of the study. The results were subsequently processed, inter alia, with a non-parametric Wilcoxon test.Results. Statistically significant improvement was observed in Group I (p<0.05) in the Timed UP & GO test score (mean time 26.1 sec. vs. 20.9 sec.), as well as in the Tinetti (POMA) test (balance assessed before: 11.2 ±1.8 after 13.1 ±1.8, gait assessed before: 8.9 ±1.5; after 10.4 ±1.7), whereas the changes observed in Group II were not statistically significant.Conclusions. Structured rehabilitation regimen combining diverse active exercises, walking training, multi-sensory training, instruction on safe postural shifts and rising effectively from incidental falls is believed to significantly enhance individual functional capabilities in the frail octogenarians.
3
Publication available in full text mode
Content available

Falls-risk in the Third Age University female students against the outcome of a 6-month physical therapy regimen - a randomised trial

45%
Puzio G., Wloch T., Żarnowski K., Górski M., Żak M.
Medical Rehabilitation
|
2018
|
vol. 22(3)
35-43
PL
Wstęp: Z wiekiem pogarsza się wydolność wszystkich narządów i układów człowieka, wpływając na pogorszenie sprawności funkcjonalnej i zwiększenie ryzyka upadków u osób, nawet tych najaktywniejszych, do których zaliczamy słuchaczy Uniwersytetów Trzeciego Wieku (UTW). Odpowiednio przygotowany i realizowany program fizjoterapeutyczny pozwala na przygotowanie słuchaczy UTW do zmniejszenia ryzyka upadków i konsekwencji z tym związanych. Cel pracy: Celem pracy jest ocena wpływu autorskiego 6-miesięcznego programu postępowania fizjoterapeutycznego na ryzyko upadku i równowagę słuchaczek UTW. Materiał i metody badań: Badaniami zostały objęte słuchaczki Jagiellońskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Krakowie które ukończyły 60. rok życia. Badane podzielono losowo na dwie grupy: grupa badana (n=66, śr. wiek: 67,2 ±5,4 lat), grupa kontrolna (n=65, śr. wiek: 66,2 ±3,5 lat). Badane poddano dwukrotnie ocenie przed i po 6-miesięcznym programie fizjoterapeutycznym. Ocenę ryzyka upadku i równowagi zbadano testami „wchodzenia na stopień” (ST − Step Test), „stania na jednej nodze” (OLST − One-Leg Standing Test), „sięgania” (FRT − Functional Reach Test). Wyniki: Wynik testów (ST) i (OLST) w grupie badanej po programie fizjoterapeutycznym był istotnie wyższy w stosunku do grupy kontrolnej, zarówno w przypadku prawej, jak i lewej kończyny dolnej (p>0,05). Wyniki świadczą o istotnie statystycznie dłuższym czasie stania na jednej nodze w grupie badanej. Także wynik testu (FRT) w grupie badanej po programie fizjoterapeutycznym był istotnie wyższy w stosunku do grupy kontrolnej (p>0,05). Po drugim badaniu zaobserwowano istotny statystycznie większy zakres wychylenia w grupie badanej. Wnioski: Ryzyko upadku słuchaczek UTW które mają 60 lat i więcej istotnie zmniejsza się pod wpływem autorskiego 6-miesięcznego programu fizjoterapeutycznego, a poczucie równowagi w pozycji stojącej poprawia się po programie.
EN
As our bodies age, the performance of all bodily organs and systems deteriorates, adversely affecting their functional capacity and increasing overall falls-risk, even in the most active individuals, including female students of the Third Age Universities (TAU). A well-developed and implemented physiotherapy programme makes it possible to appreciably reduce the falls-risk in TAU students, as well as any attendant negative consequences mitigated. The study aimed to assess the impact of a 6-month original physical therapy regimen on the attendant falls-risk, as established in the female TAU students. The study covered 131 female TAU students, aged 60 and over. The subjects were randomly split into two groups, i.e. Study Group (n = 66; mean age 67.2 5.4 years), and a Control Group (n = 65; mean age 66.2 3.5 years). All subjects were assessed twice, prior to, and up-on the conclusion of a 6-month physical therapy regimen. Falls-risk and individual sense of balance were assessed by a "Step Test" (ST), "One-Leg Standing Test" (OLST), and a "Func-tional Reach Test" (FRT). The study group ST and OLST test scores upon conclusion of the physical therapy regimen were significantly higher (i.e. longer time of a one-legged stand), as compared to the Control Group, for both right and left lower limbs (p > 0.05). FRT scores upon conclusion of the phys-ical therapy regimen were also significantly higher (p > 0.05), as a greater range of body ex-tension was observed. Falls-risk in the TAU students aged 60 and over was significantly decreased through the im-plementation of an original, 6-month physical therapy regimen, while an individual sense of balance in a standing position was also found to be appreciably enhanced. This article is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License. null
4
Publication available in full text mode
Content available

Assessment of shoulder mobility in women over 60 years of age after one-sided mastectomy

45%
Włoch A., Żak M., Opuchlik A., Biskup M., Fabiś J.
Medical Rehabilitation
|
2016
|
vol. 20(4)
13-16
PL
Wstęp: Z wiekiem wzrasta ryzyko zachorowania na różne choroby, w tym raka piersi. Postępujący proces starzenia się społeczeństw wymaga od współczesnej fizjoterapii zwiększenia sprawności funkcjonalnej osób starszych. Problem antropometrycznego pomiaru zakresu ruchu oraz siły mięśni barku jest słabo dostrzegany w procesie usprawniania pacjentek po mastektomii. Cel pracy: Celem badania była ocena funkcji barku wyrażonej w zakresie ruchu i siły mięśniowej u pacjentek po 60. r.ż., po mastektomii. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 24 pacjentki (średnia wieku: 65 lat) w Zakładzie Rehabilitacji Świętokrzyskiego Centrum Onkologii w Kielcach. Wszystkie pacjentki były poddane zmodyfikowanej radykalnej mastektomii metodą Maddena oraz odpowiedniemu leczeniu uzupełniającemu. W Zakładzie Rehabilitacji zbadano zakres ruchomości stawów ramienno-łopatkowych podczas zgięcia, odwiedzenia, rotacji wewnętrznej oraz rotacji zewnętrznej za pomocą goniometru. Ruchy unoszenia, wysuwania do przodu (protrakcja) oraz cofania (retrakcja) barku oceniano za pomocą antropometru. Dynamometrem zbadano siłę wybranych grup mięśni barku podczas unoszenia, wysuwania do przodu oraz cofania. Analizę statystyczną wykonano za pomocą pakietu STATISTICA 12.0, przyjęto poziom alfa = 0,05. Wyniki: Ruchy zgięcia, odwodzenia i rotacji zewnętrznej kończyny górnej były istotnie statystycznie ograniczone po stronie operowanej piersi. Zakres ruchu oraz siła mięśni barku podczas unoszenia, wysuwania do przodu i cofania były istotnie statystycznie mniejsze po stronie wykonanej mastektomii (12%-14%) w stosunku do strony zdrowej. Wnioski: 1. Funkcja barku u kobiet po 60. roku życia, po stronie operowanej piersi jest znacząco ograniczona. 2. Przedstawione badania wskazują na konieczność poszerzenia zakresu rehabilitacji chorych w starszym wieku po leczeniu raka piersi.
EN
The overall risk of contracting various diseases, including breast cancer, increases with age. An on-going process of population ageing challenges modern physiotherapy with the need to have functional capacity in older people appreciably enhanced. The issue of anthropometric assessment of the range of motion and shoulder muscle strength is presently much underrated in the physical rehabilitation management of women patients after radical one-sided mastectomy. The study aimed to assess the functional mobility of a shoulder expressed as a range of motion, in conjunction with the assessment of shoulder muscle strength, in women patients over 60 years of age after radical one-sided mastectomy. The study comprised 24 patients (mean age 65 years) recruited from the Department of Rehabilitation, Holy Cross Cancer Centre, Kielce. All patients had undergone modifi ed radical mastectomy using the Madden technique, and an adjuvant therapy. The shoulder range of motion, i.e. flexion, abduction, internal and external rotation, was evaluated by a goniometer. Elevation, protraction and retraction movements were evaluated using an anthropometric device. A dynamometer was applied to assess the strength of select muscle groups within the shoulder during elevation, protraction and retraction motions. Statistical analysis was made with the aid of STATISTICA 12.0 software, having adopted a 0.05 alpha level as statistically signifi cant. The movements of fl exion, abduction and external rotation of the upper extremity were signifi cantly reduced on the mastectomy side. The range of motion and muscle strength during shoulder elevation, protraction and retraction were significantly diminished on the operated side (12% - 14%), compared to the non-operated one. 1. Functional mobility of the shoulder was signifi cantly reduced on the mastectomy side. 2. Results of the present study highlight the need to extend the scope of rehabilitation regimens offered to older women after radical one-sided mastectomy.
5
Content available remote

Ocena podstawowych i złożonych czynności życia codziennego pacjentów geriatrycznych po zabiegu endoprotezoplastyki stawu biodrowego / Assessment of basic and instrumental activities of daily living in geriatric patients after total hip arthroplasty

39%
Puzio G., Stopa A., Staszczak–Gawełda I., Krupnik S., Żak M., Szczygielska–Babiuch A.
Advances in Rehabilitation
|
2014
|
vol. 28
|
issue 4
13-20
EN
Introduction: Osteoarthritis is one of the principal causes of motion organ disorder in old age. It also happens to be the main reason for a hip joint replacement surgery, by far the most frequently applied treatment for the over 65s. Advances in medical science and physical rehabilitation allow the elderly people to maintain high functional efficiency and self-reliance in performing everyday life activities. Aim of the study: To offer an insight into the most frequently encountered problems in the pursuit of activities of daily living in geriatric patients after total hip arthroplasty. Additionally, the study also aimed to focus on the differences in overall functionality of the elderly persons relative to their age at the time of being subjected to total hip arthroplasty. Material and methods: The study population consisted of 189 patients (123 women and 66 men) remaining in institutional care centres. Basic daily activities ADL scale and complex activities IADL scale were used for functional assessment. All study subjects were stratified by age (age range: Group I - 70 - 79 years; Group II - 80 years and over). Statistical analyses were completed with the aid of STATISTICA v10. package, and the Mann-Whitney test was applied to verification of working hypotheses, with statistical significance assumed at p = 0.05. Results: The study subjects encountered the biggest problems in ADL with regard to unassisted bathing (43%) and in controlling the excretion of urine and stool (66.66%). In IADL rational management of own finances proved most challenging for 71%, and over half of them (54%) was unable to venture out any further than for a short walk. When stratified by age, the main ADL score was not significantly different between the groups (5 points vs. 5 points; p > 0.05). Such differences were found in IADL, though (Group I - 20 points vs. Group II - 18 points; p < 0.05). Conclusions: Within 4 weeks of undergoing a hip joint replacement the persons remaining in institutionalised care exhibited functional deficiencies in caring for personal hygiene. Effective training in performing the activities of daily living should be made a basic component of interdisciplinary approach in geriatric care, in due consideration of individual age constraints.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.