Search results

Sort By:

Limit search:

Zawroty głowy i upadki u osób w starszym wieku – wybrane zagadnienia praktyczne

100%

Gryglewska B.

Aktualności Neurologiczne

2018

vol. 18

issue 1

40-46

Dizziness and disequilibrium are one of the more frequent complaints reported by elderly patients. They are significant intrinsic risk factors for falls among the elderly. Balance depends on many factors, including adequate function of sensory, vestibular, visual, somatosensory structures, muscle strength and joint mobility. The structure of the balance system can be impaired by common diseases of aging and by senility of the peripheral and central vestibular system. Dizziness may vary from real vertigo with a precisely described illusion of environmental motion to the feeling of instability, imbalance or fear of falling. Peripheral vestibular pathologies, responsible for half of the cases, are associated with a good prognosis. However, the quality of life of elderly patients with vestibular disorders is greatly impaired by dizziness causing functional limitations in their activities of daily living. Common peripheral vestibular disorders in the elderly include benign paroxysmal positional vertigo, Ménière’s disease and vestibular neuritis. Dizziness caused by diseases of the central nervous system or orthostatic disorders are, on the other hand, associated with a poor prognosis. Transient ischaemic attacks, strokes, migraines, tumours and neurodegenerative disease of the brain may lead to central vertigo. Orthostatic hypotension may cause dizziness and increase the risk of falls, cardiovascular disease, heart failure and stroke. History and careful examination will typically reveal the underlying cause in the majority of cases, allowing the full diagnostic workup and management to be targeted appropriately.

Zawroty głowy i zaburzenia równowagi są jednymi z częstszych dolegliwości zgłaszanych przez osoby starsze. Należą do istotnych wewnętrznych czynników ryzyka upadków w tej grupie wiekowej. Równowaga zależy od wielu czynników, w tym od odpowiedniej funkcji struktur czuciowych, przedsionkowych, wzrokowych i somatosensorycznych, siły mięśni i ruchomości stawów. Struktura układu równowagi może być upośledzona przez powszechne choroby związane z wiekiem oraz z procesem starzenia obwodowego i centralnego układu przedsionkowego. Zawroty głowy mają zróżnicowany charakter – od zawrotów prawdziwych, z dokładnie opisaną iluzją ruchu otoczenia, do rzekomych, z poczuciem niestabilności, braku równowagi czy lęku przed upadkiem. Obwodowe patologie przedsionkowe, odpowiedzialne za połowę przypadków, wiążą się z dobrym rokowaniem, jednak jakość życia starszych pacjentów z zaburzeniami przedsionkowymi jest znacznie ograniczona przez zawroty głowy, które prowadzą do funkcjonalnych ograniczeń w wykonywaniu codziennych czynności. Powszechne obwodowe zaburzenia przedsionkowe u osób w podeszłym wieku obejmują łagodne napadowe pozorne zawroty głowy, chorobę Ménière’a i zapalenie nerwu przedsionkowego. Rokowanie w przypadku zawrotów głowy spowodowanych chorobami ośrodkowego układu nerwowego lub zaburzeniami ortostatycznymi jest złe. Przejściowe ataki niedokrwienne, udary, migreny, guzy i choroby neurodegeneracyjne mózgu są związane z zawrotami głowy. Niedociśnienie ortostatyczne może powodować zawroty głowy oraz zwiększać ryzyko upadków, chorób sercowo-naczyniowych, niewydolności serca i udaru. Wywiad i badanie fizykalne pozwalają zazwyczaj na ustalenie prawidłowego rozpoznania, a co za tym idzie – na właściwe ukierunkowanie postępowania diagnostycznego i terapeutycznego.

Application of two structured rehabilitation regimens in the frail octogenarians (over 85) with disturbances of daily-life functioning

63%

Żak M., Gryglewska B.

Medical Rehabilitation

2006

vol. 10(2)

20-24

Wstęp. Istotnymi problemami starości są rozmaite zaburzenia występujące podczas wykonywania czynności życia codziennego oraz upadki. Cel. Ocena wpływu dwóch programów rehabilitacji na wykonanie prostych czynności ruchowych i ryzyko upadków u osób po 85 roku życia z zaburzeniami czynności życia codziennego. Materiał i metody. Badaniami objęto 50 osób (32 K, 18 M., śr. wieku 87 lat), podzielonych losowo na dwie grupy. Grupa I realizowała program rehabilitacji, obejmujący ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia sensomotoryczne, ćwiczenia zmiany pozycji i marsz na krótkim dystansie oraz naukę podnoszenia się po upadku. Grupa II wykonywała ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia sensomotoryczne. Oba programy rehabilitacji trwały 3 miesiące i były realizowane 2 razy w tygodniu. W grupie I ukończyło program 25 badanych, a w grupie II – 18. Na początku i końcu badań wykonywano test Timed UP & GO oraz test Tinetti (POMA). Przed rozpoczęciem badań nie odnotowano istotnych statystycznie różnic pomiędzy badanymi grupami. Do opisu materiału badawczego wykorzystano podstawowe parametry statystyczne, a w celu porównania uzyskanych wyników zastosowano test t-Studenta oraz nieparametryczny test Wilcoxona. Wyniki. Rezultaty wykonywania testów poprawiły się w sposób istotny statystycznie (p<0,05) tylko w grupie I. Średni czas wykonania testu UP & GO przed programem wynosił 26,1 s, a po jego zakończeniu 20,9 s. Wyniki testu Tinetti, zarówno wynik sumaryczny, jak i ocena równowagi (przed programem 11,2 ±1,8 po 13,1 ±1,8) oraz chodu (przed programem 8,9 ±1,5 po 10,4 ±1,7) były lepsze. W grupie II różnice przed i po programie rehabilitacji nie były istotne statystycznie. Wnioski. Ćwiczenia sensomotoryczne połączone z nauką podnoszenia się po upadku i nauką zmiany pozycji oraz marszem na krótkim odcinku, stosowane u osób starszych z zaburzeniami czynności życia codziennego, wpływają na poprawę wykonywania tych czynności i zmniejszenie ryzyka upadków

Background. Disturbances in functioning associated with performing simple tasks of daily living, especially in conjunction with a constant hazard of incidental falls, constitute major challenges any elderly population has to face.Aim. To assess the effects of two specifically structured physical rehabilitation regimens on enhancing individual functional capabilities and minimising the risk of incidental falls among the frail octogenarians (over 85).Material and methods. Duration of the study was 3 months (comprising two exercise sessions a week). Fifty subjects (mean age: 87 years) randomised into two groups: Group I – 25, Group II (controls) – 18. Group I was assigned an intensive rehabilitation regimen combining active exercises, multi-sensory training, instruction on performing safe postural shifts and rising effectively from falls, walking short distances; Group II – active exercises and multi-sensory training. Twenty five subjects in Group I and 18 subjects in Group II completed the study,. The Timed UP & GO and Tinetti (POMA) tests were applied respectively to assess individual mobility before and upon completion of the study. The results were subsequently processed, inter alia, with a non-parametric Wilcoxon test.Results. Statistically significant improvement was observed in Group I (p<0.05) in the Timed UP & GO test score (mean time 26.1 sec. vs. 20.9 sec.), as well as in the Tinetti (POMA) test (balance assessed before: 11.2 ±1.8 after 13.1 ±1.8, gait assessed before: 8.9 ±1.5; after 10.4 ±1.7), whereas the changes observed in Group II were not statistically significant.Conclusions. Structured rehabilitation regimen combining diverse active exercises, walking training, multi-sensory training, instruction on safe postural shifts and rising effectively from incidental falls is believed to significantly enhance individual functional capabilities in the frail octogenarians.

Refine search results

1 Aktualności Neurologiczne

1 Medical Rehabilitation

1 2018

1 2006

2 Gryglewska B.

1 Żak M.

Search results

Zawroty głowy i upadki u osób w starszym wieku – wybrane zagadnienia praktyczne

Application of two structured rehabilitation regimens in the frail octogenarians (over 85) with disturbances of daily-life functioning