Search results

1

The influence of physiotherapy on motor control re-education among patients after ischemic stroke

100%

Zielonka-Pycka K., Szczygieł E., Golec E.

Medical Rehabilitation

|

2018

|

vol. 22(1)

4-14

PL

Wstęp: Autorzy pracy prezentują wpływ dwóch programów fizjoterapii na reedukację zachowań motorycznych u chorych po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu. Jednym z nich jest program oparty na ćwiczeniach łączących elementy PNF i NTD Bobath, drugi natomiast, to ćwiczenia mięśni głębokich tułowia z wykorzystaniem Fotela PUM. Materiał i metody: Materiał badań stanowiła grupa 60 chorych obu płci, którzy doznali udaru niedokrwiennego mózgu skutkującego niedowładem połowiczym. Podzielono ich na dwie grupy. Grupę I stanowiło 18 kobiet (60%) i 12 mężczyzn (40%), którzy realizowali autorski program ćwiczeń aktywizujących mięśnie głębokie z wykorzystaniem Fotela PUM. Grupa II to 15 kobiet (50%) i 15 mężczyzn (50%), którzy realizowali program ćwiczeń metodami standardowymi tzn. w oparciu o trening metodą PNF i Bobath. Wyniki: Wskazują na skuteczność obu metod, z przewagą programu autorskiego. Wnioski: Poprawa aktywności mięśni głębokich wpływa korzystnie na ich napięcie mięśniowe, równowagę i kontrolę posturalną. Zmniejsza napięcie mięśniowe, poprawia stereotyp chodu i charakterystykę obciążania kończyn dolnych.

EN

Introduction: The authors present the influence of two physiotherapy programmes on the re-education of motor behaviour in patients after ischemic stroke. One of them is a programme based on exercises combining PNF and NTD Bobath elements, while the other is a deep trunk muscle exercises with the use of the PUM armchair. Material and methods: The study material was a group of 60 patients of both sexes who suffered ischemic stroke resulting in hemiparesis. They were divided into two groups. Group I consisted of 18 women (60%) and 12 men (40%) who followed the author’s programme of deep muscle activation exercises using the PUM armchair. Group II consisting of 15 women (50%) and 15 men (50%) followed the exercise programme using standard methods, i.e. based on PNF and Bobath methods. Results: They indicate the effectiveness of both methods, with the predominance of the author’s programme. Conclusion: The improvement of deep muscle activity in the examined group of patients has positive influence on their muscle tone, balance and postural control, which in turn, reduces muscle tension, improves gait stereotype and load characteristics of lower limbs. ischemic stroke, postural control, deep muscles Article received: 30.01.2018; Accepted: 30.03.2018

2

Bimanual skills and symmetry of upper limb movement in a group of drummers

100%

Golec J., Sędzielewski M., Szczygieł E., Przybytek M.

Medical Rehabilitation

|

2020

|

vol. 24(4)

4-10

PL

Wstęp: Koordynacja wzrokowo-ruchowa jest niezbędna w codziennym funkcjonowaniu człowieka podczas wykonywania czynności dnia codziennego czy uprawiania sportu. Wypracowanie wysokich jej możliwości szczególnie ważne jest w grupie sportowców czy muzyków, którzy wykorzystują je zawodowo. Cel: Celem pracy była ocena zdolności koordynacji wzrokowo-ruchowej kończyn górnych u osób grających na perkusji. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 60 mężczyzn, w wieku od 20 do 30 lat (średnia 24,62 lat ±2,48). Badanych podzielono na 2 dwie grupy, grupę P stanowiło 30 osób grających na perkusji i grupę N 30 osób nie grających na perkusji. Zastosowano standaryzowane testy: Relative Hand Skill (RHS test) oraz plate tapping test. Wyniki: Na podstawie przeprowadzonego test t-studenta dla prób niezależnych, nie stwierdzono istotnej różnicy w teście RHS między grupą P, a grupą N dla kończyny dominującej (p=0,7272) i niedominujacej (p=0,3274). Stwierdzono istotną różnicę między grupą P a N w teście plate tapping. Różnica wyniku Plate tapping test między kończyną dominującą i niedominującą była istotnie mniejsza w grupie P, niż w grupie N (p< 0,0001). Wnioski: W grupie perkusistów zaobserwowano lepszą koordynację wzrokowo-ruchową kończyn górnych, niż u osób nie grających na perkusji w plate tapping test oraz istotnie mniejszą różnicą w zdolnościach koordynacyjnych kończyny górnej dominującej i niedominującej.

EN

Introduction: Hand-eye coordination is essential to carry out daily activities or take part in sports. Developing strong visual-motor coordination is especially important for athletes or musicians who rely on it for their careers. Goal: This study aimed to evaluate visual-motor coordination in drummers’ upper limbs. Materials and methods: The study group consisted of 60 men, aged 20 to 30 years (average 24.62 ±2.48). The respondents were divided into two groups, group P consisted of 30 experienced drummers and group N of 30 non-drummers. Standardized tests were employed: Relative Hand Skill test (RHS test) and a plate tapping test. Results: The RHS test conducted on an original sample demonstrated no significant difference between the P and N group for the dominant limb (p=0.7272) or the non-dominant limb (p=0.3274). A significant difference was observed between the P and N group in the plate tapping test. The difference in the plate tapping test results between the dominant and non-dominant hands was significantly smaller in the P group than in the N group (p< 0.0001).

3

Characteristics of static and dynamic loading of the plantar surface of the foot in women with hallux valgus deformity

100%

Masłoń A., Czechowska D., Szczygieł E., Golec J.

|

PL

Wstęp: Koślawość palucha jest jedną z najczęstszych deformacji stopy, która z dwa razy większą częstotliwością występuje u kobiet. Celem pracy była ocena wzorca obciążenia powierzchni podeszwowej stóp młodych kobiet z deformacją koślawą palucha. Materiał i metody: Materiał badany stanowiły 23 młode kobiety (21-27 lat). U 14 badanych wykazano występowanie koślawości palucha jedno- lub obustronne (grupa badana – łącznie 22 stopy z koślawością palucha), a u 15 kobiet wykazano prawidłowy kąt ustawienia palucha dla jednej lub obu stóp (grupa kontrolna – łącznie 23 stopy bez deformacji). Narzędzie badawcze stanowił Podoscan 2D oraz platforma sił reakcji podłoża FreeMED (Sensor Medica, Włochy). Wykorzystując oprogramowanie FreeStep Professional na plantokonturogramach stóp wyznaczono kąt koślawości palucha (kąt ALFA), w statyce oceniono parametry: maksymalne obciążenie przodo- i tyłostopia, procentowe obciążenie przodostopia oraz wskaźnik Wejsfloga, a w dynamice (chód): procentowe obciążenie przodostopia i przyśrodkowej części stopy, wartość maksymalną sił nacisku stopy na podłoże oraz miejsce wyjścia linii centrów nacisków. Wyniki: Nie wykazano różnic pomiędzy grupą badaną i kontrolną w obciążeniu przodostopia i tyłostopia oraz w rozkładzie obciążeń na boczną i przyśrodkową stronę stopy, zaobserwowano natomiast statystycznie istotne różnice w wartości wskaźnika Wejfsloga i w miejscu wyjścia linii centrów nacisków. Wnioski: 1. Koślawość palucha zmienia wzorzec odbicia stopy od podłoża, w którym zamiast palucha, jako głównego miejsca przeniesienia sił w trakcie końcowej fazy podporu, zwiększone obciążenie przenoszone jest przez drugi promień stopy. 2. Koślawość palucha sprzyja spłaszczeniu łuku poprzecznego stopy. 3. Obserwowane w grupie kobiet z koślawością palucha zmiany w obciążeniu stopy nie są zależne od kąta koślawości.

EN

Hallux valgus is one of the most common foot deformations, which occurs twice as frequently in women than in men. The aim of the study was to evaluate the feet soles pressure distribution pattern of young women with hallux valgus deformity. The study sample consisted of 23 young women (21-27 years). Among the participants, 14 demonstrated the presence of single- or double-sided hallux valgus (study group – a total of 22 feet with hallux valgus) and 15 women had the correct angle of the big toe for one or both feet (control group – a total of 23 feet without deformation). The research tool was the Podoscan 2D platform and the FreeMED force platform (Sensor Medica, Italy). Using the FreeStep Professional software on the plantocontourograms of the feet, the angle of hallux valgus was determined (ALFA angle). In statics the following parameters were assessed: maximal fore- and rear-foot loading, percentage loading of forefoot and the Weissflog indicator, and in dynamics (gait): the percentage loading of forefoot and medial part of the foot, the value of maximum foot pressure and the passage point of the center of pressure line. There were no differences between the study and control group regarding loading of the fore- and rear-foot or pressure distribution pattern on the lateral and medial side of the foot, however, statistically significant differences were observed in the value of the Weissflog indicator and the exit place of the center of pressure line. 1. Hallux valgus deformity changes the foot rollover pattern, in which instead of the big toe as the main place to transfer forces during the fi nal support phase, the increased load is transferred through the second foot ray. 2. hallux valgus promotes fl attening of the transverse arch of the foot. 3. changes in foot pressure pattern observed in the group of women with hallux valgus are not dependent on the valgus angle. Masłoń A., Czechowska D., Szczygieł E., Golec J. Characteristics of static and dynamic loading of the plantar surface of the foot in women with hallux valgus deformity. Med Rehabil 2016; 20(2): 5-12. DOI: 10.5604/01.3001.0009.4804

4

Bimanual skills and symmetry of upper limb movement in a group of drummers

100%

Golec J., Sędzielewski M., Szczygieł E., Przybytek M.

Medical Rehabilitation

|

2020

|

vol. 24(4)

4-10

EN

Introduction: Hand-eye coordination is essential to carry out daily activities or take part in sports. Developing strong visual-motor coordination is especially important for athletes or musicians who rely on it for their careers. Goal: This study aimed to evaluate visual-motor coordination in drummers’ upper limbs. Materials and methods: The study group consisted of 60 men, aged 20 to 30 years (average 24.62 ±2.48). The respondents were divided into two groups, group P consisted of 30 experienced drummers and group N of 30 non-drummers. Standardized tests were employed: Relative Hand Skill test (RHS test) and a plate tapping test. Results: The RHS test conducted on an original sample demonstrated no significant difference between the P and N group for the dominant limb (p=0.7272) or the non-dominant limb (p=0.3274). A significant difference was observed between the P and N group in the plate tapping test. The difference in the plate tapping test results between the dominant and non-dominant hands was significantly smaller in the P group than in the N group (p< 0.0001).

PL

Wstęp: Koordynacja wzrokowo-ruchowa jest niezbędna w codziennym funkcjonowaniu człowieka podczas wykonywania czynności dnia codziennego czy uprawiania sportu. Wypracowanie wysokich jej możliwości szczególnie ważne jest w grupie sportowców czy muzyków, którzy wykorzystują je zawodowo. Cel: Celem pracy była ocena zdolności koordynacji wzrokowo-ruchowej kończyn górnych u osób grających na perkusji. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 60 mężczyzn, w wieku od 20 do 30 lat (średnia 24,62 lat ±2,48). Badanych podzielono na 2 dwie grupy, grupę P stanowiło 30 osób grających na perkusji i grupę N 30 osób nie grających na perkusji. Zastosowano standaryzowane testy: Relative Hand Skill (RHS test) oraz plate tapping test. Wyniki: Na podstawie przeprowadzonego test t-studenta dla prób niezależnych, nie stwierdzono istotnej różnicy w teście RHS między grupą P, a grupą N dla kończyny dominującej (p=0,7272) i niedominujacej (p=0,3274). Stwierdzono istotną różnicę między grupą P a N w teście plate tapping. Różnica wyniku Plate tapping test między kończyną dominującą i niedominującą była istotnie mniejsza w grupie P, niż w grupie N (p< 0,0001). Wnioski: W grupie perkusistów zaobserwowano lepszą koordynację wzrokowo-ruchową kończyn górnych, niż u osób nie grających na perkusji w plate tapping test oraz istotnie mniejszą różnicą w zdolnościach koordynacyjnych kończyny górnej dominującej i niedominującej.

5

Ocena wydolności czynnościowej stóp u chorych z płaskostopiem leczonych z wykorzystaniem własnego programu ćwiczeń – doniesienie wstępne

100%

Gołąb A., Nowak S., Szczygieł E.

Advances in Rehabilitation

|

2017

|

vol. 31

|

issue 2

39-52

EN

Introduction Foot pain is highly prevalent among persons of all ages. Despite a common belief that it is necessary to perform exercises, there is a scarcity of data regarding their effectiveness. This study sought to assess the effects of a training programme on an improvement in foot function and a reduction in pain. Material and methods The study group consisted of 15 females with foot pain and flat foot who performed a daily set of 5 exercises for 6 weeks. The Foot Posture Index, a pedobarographic platform postural examination, functional tests (a unipedal stance test with eyes open and closed as well as a bipedal calf raise test) and the Polish translation of the Foot and Ankle Outcome Score (FAOS) were employed to assess the results. These assessment tools were used before and after the intervention. Results Pedobarographic examinations showed an increase in total support surface as well as a decrease in maximum and average plantar pressures and pressures in particular areas of both feet. The FAOS revealed a reduction in pain and an improvement in the remaining aspects under examination in the majority of participants. No significant differences in the results of functional tests were noted. Conclusions The exercise programme implemented in the study produces positive outcomes in terms of changes in plantar pressure distribution and leads to a significant reduction in foot pain.

PL

Wstęp Dolegliwości bólowe stóp są częstym problemem u osób w różnym wieku. Pomimo powszechnego przekonania o konieczności stosowania ćwiczeń zwraca uwagę fakt niewielkiej liczby badań oceniających ich skuteczność. Celem pracy była ocena wpływu programu ćwiczeń na poprawę funkcji i zmniejszenie dolegliwości bólowych stóp. Materiał i metody Grupę badaną stanowiło 15 kobiet z dolegliwościami bólowymi stóp i płaskostopiem, które przez 6 tygodni wykonywały codziennie zestaw 5. ćwiczeń. Do oceny wyników zastosowano Foot Posture Index, badanie posturalne na platformie pedobarograficznej, testy funkcjonalne: test stania jednonóż z otwartymi i zamkniętymi oczami oraz test wspięć na palce obunóż, a także przetłumaczoną samodzielnie ankietę Foot and Ankle Outcome Score (FAOS). Oceny wymienionymi wyżej narzędziami dokonano przed rozpoczęciem programu ćwiczeń oraz po jego zakończeniu. Wyniki W badaniu pedobarograficznym zaobserwowano wzrost powierzchni całkowitej kontaktu stóp z podłożem oraz zmniejszenie nacisków: maksymalnego, średniego i w poszczególnych strefach obu stóp. Ankieta FAOS wykazała zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz poprawę w pozostałych badanych aspektach u większości osób. Nie zaobserwowano istotnych statystycznie różnic w wynikach testów funkcjonalnych. Wnioski Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że prezentowany program ćwiczeń korzystnie wpływa na zmianę rozkładu siły nacisku na powierzchni podeszwowej stóp oraz prowadzi do istotnego zmniejszenia dolegliwości bólowych stóp.

6

Osłabienie siły mięśni stawu biodrowego, a konflikt rzepkowo-udowy. Przegląd systematyczny

88%

Szczygieł E., Gołębiowska M., Golec J., Masłoń A., Golec E.

Polish Journal of Sports Medicine

|

2019

|

vol. 35(2)

85-98

EN

Background: Knee pain turns out to be a frequent symptom in people practicing both professional and amateur sports disciplines. A group of diseases manifesting in the pain of the anterior part of the knee includes the Patellofemoral Pain Syndrome (PFPS). Due to the fact that in poor hip control, many authors find factors predisposing the occurrence of patellofemoral conflict, the aim of the work was a systematic review of the work on the condition of hip muscles in people with this syndrome. Methods: The research of scientific articles in 3 databases has been carried out: Science Direct, PubMed, Google Scholar. Results: Analysis of the obtained results revealed that the hip muscle strength was decreased statistically more frequently for women with PFPS. For men, no differences in these measurements were observed. The recorded disproportions of muscle strength occur within the groups of abductors, extensors and external rotators of the hip joint. Conclusions: The data obtained from this study can be used both in preventing and therapy of PFPS. The data are especially useful when combined with the clinical assessment of patients who would like to return to sport. Despite the fact that in men there were no differences in the aforementioned measurements, it seems that the exercises of proper hip control should be a permanent component of the training.

PL

Wstęp: Ból kolana okazuje się częstym objawem u osób uprawiających zarówno zawodowo, jak i amatorsko różne dyscypliny sportowe. Do grupy schorzeń manifestujących się bólem przedniej części kolana zalicza się konflikt rzepkowo–udowy. Z uwagi na fakt, iż w złej kontroli stawu biodrowego, wielu autorów znajduje czynniki predysponujące do wystąpienia konfliktu rzepkowo-udowego celem pracy był przegląd systematyczny prac traktujących o kondycji mięśni stawu biodrowego u osób z tym zespołem. Materiał i metody: Przeprowadzono wyszukiwanie artykułów naukowych w 3 bazach: Science Direct, PubMed, Google Scholar. Wyniki: Analiza uzyskanych wyników wykazała, że siła mięśni stawu biodrowego była statystycznie częściej mniejsza u kobiet z PFPS. W przypadku mężczyzn nie zaobserwowano znaczących różnic. Zarejestrowane dysproporcje siły mięśni występują w grupach odwodzicieli, prostowników i rotatorów zewnętrznych stawu biodrowego. Wnioski: Dane uzyskane w tym badaniu można wykorzystać zarówno w profilaktyce, jak i terapii PFPS. Dane są szczególnie przydatne w połączeniu z oceną kliniczną pacjentów, którzy chcieliby powrócić do sportu. Pomimo faktu, że u mężczyzn nie było różnic we wspomnianych wyżej pomiarach, uważa się, iż ćwiczenia prawidłowej kontroli stawu biodrowego powinny być stałym elementem treningu.

7

Accelerometric testing of selected points of the human locomotor system

88%

Szczygieł E., Król S., Grzebień P., Korbiel T., Mazur T.

Medical Rehabilitation

|

2010

|

vol. 14(3)

8-17

PL

Cel: Celem niniejszej pracy było określenie zmian przyspieszeń na różnych poziomach ciała podczas chodu.Materiał i metody: W badaniu wykorzystano trzyosiowy czujnik akcelerometryczny, który był mocowany do stóp, podudzi, kolan, ud, bioder, na wyrostkach kolczystych L3 i C7 oraz na czubku głowy badanych. W teście wzięło udział 11 zdrowych osób w wieku 18-24 lat. Badani mieli do przejścia 20 metrów z wybraną przez siebie, naturalną prędkością. Wyniki były zapisywane przez komputer w czasie rzeczywistym.Wyniki: Badanie potwierdziło zmniejszanie się amplitudy przyspieszeń w miarę wzrostu poziomu ciała. U prawie wszystkich badanych najwyższe wartości przyśpieszenia zaobserwowano na piętach. Na wyższych poziomach przyspieszenia stopniowo malały, choć wyniki były zróżnicowane indywidualnie. U połowy badanych najmniejsze wartości zostały zarejestrowane na głowie, u pozostałych na wyrostku kolczystym C7. Najwyższy procentowo stopień absorpcji drgań miał miejsce w stawie skokowym i stopie, co przypisuje się specjalnej budowie tego stawu i mechanizmowi ewersji podczas chodu. Badania potwierdziły brak symetrii między prawą i lewą stroną ciała.

EN

Aim: The purpose of the paper was to determine changes in acceleration of the body parts while walking.Material and methods: A tri-axial accelerometric sensor which was fastened to the foot, shank, knee, thigh, hip, L3 and L7 spinous process or the head of the person who took part in the test was used. Eleven healthy adults aged 18-24 participated in the test. Test participants were asked to walk 20 meters at their chosen, normal speed. The results were recorded on a computer at the time of the test.Results: Tests results show that the higher the body part, the lower the amplitude of accelerations. The highest acceleration values for almost all test participants were observed at the heel level. Acceleration values gradually decreased in higher parts, though it must be noted that the results varied with regard to individual participants. As it was supposed prior to the test, in half of the participants the lowest values were the ones measured at the head level, while the other half showed lowest values in C7 spinous process. It turned out that the highest absorption rate of transient impulsive forces was in the ankle, which is considered to be the consequence of a special anatomical structure and the eversion mechanism during walking. The tests also confirmed the lack of symmetry between the right and the left side of the body.

8

Assessment of breathing movements in subjects with and without depression

76%

Szczygieł E., Strzelbicki P., Karbowski K., Mazur T., Mętel S., Golec J.

Medical Rehabilitation

|

2012

|

vol. 16(4)

8-12

PL

Założenia: Oddychanie jest procesem złożonym. Wiele czynników zarówno zewnętrznych jak i wewnętrznych ma wpływ na jego przebieg. Są to również czynniki psychiczne.Cel: Celem prezentowanych badań była analiza ruchów oddechowych klatki piersiowej osób ze stwierdzoną depresją oraz osób bez depresji.Materiał i metoda: Badano 33 osoby (22 kobiety, 11 mężczyzn) ze zdiagnozowaną depresją w okresie częściowej remisji (śr. wiek 53,1 ±8,4 lat) oraz 23 zdrowe osoby bez depresji (15 kobiet, 8 mężczyzn) (śr. wiek 55 ±12,6 lat). U badanych osób nie stwierdzono otyłości ani wad postawy mogących mieć wpływ na wynik badań. Żadna z badanych osób nie była leczona z powodu chorób układu oddechowego. Do badań ruchów oddechowych klatki piersiowej użyto urządzenie Respiratory Belts. W ocenie ruchów klatki piersiowej uwzględniono: zakres ruchów oddechowych górnej i dolnej części klatki piersiowej, ilość oddechów, ilość wstrzymywań oddechów na wdechu, średni czas wstrzymania oddechu na wdechu, ilość wstrzymań oddechu na wydechu, średni czas wstrzymania oddechu na wydechu. Badania ruchomości klatki piersiowej przeprowadzono w pozycji stojącej i siedzącej. Czas rejestracji wynosił 3 minuty.Wyniki: U osób z depresją amplitudy ruchów oddechowych klatki piersiowej były mniejsze. Większa była też częstotliwość oddechów. Wnioski: Depresja ma wpływ na wzorzec oddechowy.

EN

Background: Breathing is a complex process. Many factors, both external and internal and also including psychological factors, influence the course of respiration. Objective: The aim of this study was to analyze the chest respiratory movements of people diagnosed with depression and those without depression.Material and methods: The research material consisted of 33 persons diagnosed with depression, being in a state of partial remission and 23 healthy subjects. The average age of the person with depression examined was 53.1 years (±8.4) and without depression 55 years (±12.6). In the group of those examined obesity or postural defects, which might affect the outcome of the study, were not found. None of the evaluated subjects were treated for respiratory diseases. To examine the respiratory movements of the chest, Respiratory Belts were used. The assessment of chest movements included: the range of the respiratory motion of the upper and lower part of the chest, the number of breathes, the number of holded breathes during inspiration, the average time of the holded breathe during inspiration, the number of holded breathes during expiration, the average time of the holded breathe during expiration. An examination of chest mobility in a standing and sitting position was carried out. The recording time was 3 minutes.Results: In patients with depression the amplitudes of chest respiratory movements were smaller. The breathe frequency was higher.Conclusions: Depression affects the breathing pattern.

9

The influence of anterior cruciate ligament reconstruction on accelerometric gait analysis

76%

Golec J., Wójcik K., Bar A., Szczygieł E., Czechowska D., Masłoń A., Tomaszewska I. M.

Medical Rehabilitation

|

2017

|

vol. 21(1)

4-11

PL

Wstęp: Uszkodzenia ACL – obok uszkodzeń więzadeł pobocznych, łąkotek stawu kolanowego – należą do jednych z najczęstszych obrażeń stawu kolanowego, wymagających bardzo często rekonstrukcji chirurgicznej. Przywrócenie prawidłowego wzorca chodu staje się głównym celem leczenia. Celem pracy była ocena wpływu przebytej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (ACL) na wybrane parametry chodu w ocenie akcelerometrycznej. Materiał i metody: W badaniach wzięły udział 34 osoby w wieku 18-54 lat. Do pierwszej grupy włączono 20 osób po przebytej rekonstrukcji ACL w wieku 19-54 lat ( =29 lat). Do drugiej grupy zakwalifikowano 14 zdrowych osób bez uszkodzeń narządu ruchu w wieku 18-45 lat ( =25,36 lat). Przeprowadzono analizę chodu we własnym oraz szybkim tempie przy użyciu CQMotion Elektronik System typu MEMS. Wyniki: W pierwszej grupie, u 75% osób w czasie chodu wolnego, a u 95% podczas chodu szybkiego, wykazano różnicę przekraczającą 5% między kończyną zdrową a poddaną rekonstrukcji ACL. Szybkość chodu miała wpływ na wartość przyspieszenia zaobserwowaną w wartościach RMS w obu grupach. Wartość RMS była różna w zależności o tempa chodu. Wnioski: Akcelerometryczna analiza chodu pokazała, iż nie odnotowano dużych różnic w porównywanych wartościach przyspieszenia pomiędzy kończynami, natomiast tempo chodu miało wpływ na wybrane parametry chodu.

EN

ACL injuries – next to damage to the collateral ligaments, menisci of the knee – are the most common injuries of the knee joint and very often require surgical treatment. The main aim of the treatment is to restore normal gait pattern. The objective of this study was to determine the influence of reconstructed ACL on selected gait parameters by using an accelerometer system. The study involved 34 people aged 18-54 who were divided in two groups. The first group consisted of 20 people after ACL reconstruction, aged 19-54 years old (mean 29). The second group consisted of 14 healthy people between the age of 18-45 (mean 25.36). Gait analysis in normal and fast rate was performed using the CQMotion Electronik System, MEMS type. Differences in the results were observed in the first group. In 75% of people during normal walking and in 95% during fast walking, a 5% difference between the healthy limb and the limb after ACL reconstruction was observed. The gait rate had influence on acceleration value which was observed in RMS values in both of the groups. The RMS value was different, depending on the gait rate. Accelerometric gait analysis shows that the differences in comparing rate values between limbs are not so great, however, the gait pace has influence on some gait parameters. parameters.

10

Body posture and selected stabilometric parameters among patients with depression

76%

Szczygieł E., Łopatka K., Madej M., Malec A., Golec J., Czechowska D., Masłoń A.

Medical Rehabilitation

|

2015

|

vol. 19(4)

13-18

PL

Wstęp: Pionowa postawa ciała wyróżnia człowieka spośród innych istot żywych. Wyznacza również specyficzne warunki dla ruchu. Elementem łączącym zarówno postawę, jak i ruch jest stabilność. Polega ona na statycznym i dynamicznym równoważeniu destabilizujących sił grawitacji oraz bezwładności przez pobudzenie odpowiednich grup mięśniowych. Zakłócenia kontroli posturalnej mogą być uwarunkowane różnymi czynnikami. Wśród nich wymieniany jest udział czynnika psychicznego. Celem przeprowadzonych badań była analiza wybranych zmiennych charakteryzujących stabilność posturalną osób z depresją. Materiał i metody: W badaniach wzięło udział 54 osoby, które przydzielono do dwóch grup. Do pierwszej grupy zakwalifikowano 28 pacjentów ze zdiagnozowaną depresją. Średnia wieku badanych wynosiła 37,25 +/- 3,88 lat. Do drugiej grupy zakwalifikowano 26 osób. Osoby te były w pełni zdrowe, rekrutowane z ogólnej populacji, u których wykluczono depresję i obniżenie nastroju. Średnia wieku badanych wynosiła 33,31 +/- 5,19 lat. Do badań oceniających stabilność wykorzystano platformę PEL 38 i oprogramowanie komputerowe TWIN 99. Wyniki: Uzyskane wyniki różniły się istotnie między grupami w zakresie pięciu zmiennych: zmian oscylacji środka ciężkości w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej, średniego odchylenia w płaszczyźnie czołowej oraz w parametrach niestabilności: pola powierzchni i stosunku długości do powierzchni. Grupa z depresją w porównaniu z grupą kontrolną uzyskała wyższe wartości 4 z 5 ocenianych parametrów. Wnioski: Osoby z depresją cechuje zmniejszenie stabilności ciała w porównaniu do osób bez depresji.

EN

Introduction: A vertical posture distinguishes humans from other living beings. It also determines the specific conditions for movement. The element which connects body posture and movement is stability. It is based on the static and dynamic balancing of the destabilising forces of gravity and inertia through stimulating the appropriate muscle groups. A disruption of postural control may be conditioned by various factors, among which the literature mentions mental health. The purpose of this study was a comparative analysis of selected variables characterising the postural stability of persons with depression.Material and methods: The study involved fifty-four persons who were divided into two groups. The first group comprised 28 patients diagnosed with depression. The mean age of the participants was 37.25 +/ – 3.88. The second group consisted of 26 completely healthy persons who were recruited from the general population, excluding persons with depression or a low mood. The mean age of the participants was 33.31 +/ – 5.19 years. The postural stability was assessed using a PEL 38 posturographic platform and TWIN 99 computer software.Results: The results differed significantly between the two groups with regard to five variables: oscillations of the centre of gravity in the frontal and the sagittal planes, average deviation in the frontal plane, and deviations in the parameters of instability (the surface area and the ratio of length to the surface area). It was observed that the group with a diagnosis of depression displayed higher values in 4 out of 5 the evaluated parameters when compared to the control group.Conclusions: Persons with depression are characterised by a reduced body stability compared to those who do not suffer from depression.

11

Selected trials of the EUROFIT test as a measure of the physical fitness of children with recurrent respiratory diseases - a preliminary report

76%

Swatkowska H., Mętel S., Głodzik J., Golec J., Szczygieł E., Golec P.

Medical Rehabilitation

|

2013

|

vol. 17(4)

11-18

PL

Wstęp: W pracy oceniono przydatność wybranych prób z Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej jako narzędzia służącego do pomiaru sprawności fizycznej dzieci z nawracającymi schorzeniami układu oddechowego leczonych w warunkach subterraneoterapii. Projekt badań: Badanie „przed i po”. Materiał i metody: W badaniu przeprowadzonym w pierwszym i ostatnim dniu turnusu rehabilitacyjno-leczniczego w Uzdrowisku Kopalni Soli „Wieliczka” wzięło udział 58 dzieci, w tym 25 dziewcząt i 33 chłopców w wieku od 5 do 10 lat życia, które codziennie wykonywały ćwiczenia oddechowe, ogólnousprawniające, formy muzyczno-ruchowe oraz biegi z pomiarem czasu. Do oceny sprawności fizycznej dzieci zastosowano 3 próby Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej – EUROFIT, oceniające gibkość, szybkość i siłę eksplozywną kończyn dolnych oraz obliczono wartość dla skoku w dal z miejsca unormowanego. Wyniki: Średni dystans testu skłonu tułowia w przód w siadzie prostym uległ zwiększeniu po turnusie rehabilitacyjnym o 1,78 cm u 7-10 letnich dziewczynek (p≤ 0.05). Średnia odległości skoku w dal z miejsca uległa zwiększeniu od 0,7 cm u 5-6 letnich dziewczynek, aż do 6,6 cm u 7-10 letnich dziewczynek. U chłopców rezultaty te były większe u starszych i wyniosły 3,6 cm, niż u młodszych – 2,7 cm. Różnice istotne statystycznie odnotowano u dzieci w wieku 7-10 lat życia. Analizując parametr uwzględniający skok z miejsca i wysokość ciała zaobserwowano podobne zależności. Wnioski: Zaproponowane próby z Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej wydają się być dobrym narzędziem do oceny sprawności fizycznej dzieci z nawracającymi schorzeniami układu oddechowego. Uzyskane wyniki są zachęcające i wskazują na konieczność prowadzenia kompleksowego postępowania usprawniającego z uwzględnieniem metod kinezyterapii, muzykoterapii i choreoterapii. Niezbędne są dalsze badania potwierdzające skuteczność programu usprawniania prowadzonego w warunkach subterraneoterapii.

EN

Introduction: The study assessed the usefulness of selected trials from the European Physical Fitness Test as a tool for measuring the physical fitness of children with recurrent respiratory diseases treated in subterraneotherapy conditions.Research project: Before-after study.Materials and methods: The assessment was conducted in the first and last day of a rehabilitation stay at the ‘Wieliczka’ Salt Mine Health Resort with the participation of 58 children, comprising 25 girls and 33 boys aged 5 to 10 years old, who had been performing daily breathing exercises, general rehabilitation exercises, some form of dancing and running with time measurement. To assess the physical fitness of the children, the 3 trials of the European Physical Fitness Test – EUROFIT were used, evaluating the flexibility, speed and explosive strength of the lower limbs and also the value for a standardized, standing long jump was calculated.Results: The mean distance of the sit-and-reach test increased after the rehabilitation program to 1.78 cm for the 7-10 year-old girls (p ≤ 0.05). The average distance of the standardized, standing long jump increased from 0.7 cm in the 5-6 year-old girls, up to 6.6 cm in the 7-10 year-old girls. In the boys group, these results were higher in the older children and amounted to 3.6 cm, than in the younger - 2.7 cm. Statistically significant differences were noted in children aged 7-10 years old (Figure 3). Analyzing the parameter which takes into account the standing long jump and body height, similar relationships was observed.Conclusions: The proposed trials of the European Physical Fitness Test seem to be a good tool for assessing the physical fitness of children with recurrent respiratory diseases. The results are encouraging and indicate the need to engage in comprehensive rehabilitation proceedings with regard to kinetic therapy, music therapy and choreotherapy. Further research is needed to confirm the effectiveness of a rehabilitation programme carried out under subterraneotherapy.

12

Principle of operation and use of accelerometry in assessing the musculoskeletal system – a narrative review

76%

Grzebień P., Szczygieł E., Król S., Mazur T., Golec J., Szot P.

Medical Rehabilitation

|

2011

|

vol. 15(1)

25-33

PL

Akcelerometria jest stosunkowo młodą, ale obiecującą metodą w dziedzinie badań nad chodem. Bazuje ona na zastosowaniu czujników mierzących przyspieszenie liniowe występujące w danym punkcie materialnym. Celem tego artykułu jest przegląd literatury pod kątem zastosowania tej techniki w ocenie lokomocji człowieka, zalet i wad oraz rzetelności pomiaru. Przeglądnięto prace różnych autorów i porównano ich wyniki. Badania dotyczyły wykrywania faz chodu, obliczania parametrów takich jak prędkość czy długość kroków, oceny równowagi oraz monitorowania aktywności fizycznej. W celu sprawdzenia poprawności zarejestrowanych danych, porównywano je z odczytami systemu VICON, platform dynamometrycznych oraz specjalnych elektronicznych ścieżek. Analiza literatury dostarczyła następujących wniosków. Zaletami akcelerometrii jest niski koszt urządzeń, ich niewielkie rozmiary oraz masa, a także brak ograniczenia pomiaru do wnętrza laboratorium. Wady to przede wszystkim konieczność stosowania kabli, co utrudnia długotrwały monitoring aktywności fizycznej. Metoda jest rzetelna, o ile eksperyment jest prawidłowo zaplanowany i przeprowadzony. Najważniejsze warunki to właściwe umiejscowienie czujników, zapewniające dobre przyleganie do ciała mocowanie, jak najdokładniejsze skoordynowanie osi anatomicznej z osią pomiaru oraz uŜycie właściwego algorytmu przetwarzania danych. Autorzy większości prac uznają akcelerometrię jako wiarygodną i przydatną metodę do oceny parametrów chodu. Obecnie akcelerometry znajdują zastosowanie głównie przy badaniu wzorca chodu i oceny dysfunkcji, jako czujniki FES u pacjentów z opadającą stopą oraz podczas oceny równowagi oraz monitorowania aktywności fizycznej.

EN

Accelerometry is a relatively new but promising method of gait examination. It is based on the usage of sensors which measure linear acceleration at a certain material point. The purpose of this article is to review the literature on the subject from the point of view of applying this technique in assessing human gait, its advantages and shortcomings and the reliability of measurement. Papers by various authors have been reviewed and their results compared. Research concerned detection of the phases and events of gait, calculation of gait parameters such as speed and step length, balance evaluation and the monitoring of physical activity. In order to verify the correctness of the collected data, it was compared with the readings of the VICON system, force platforms and special electronic walkways. An analysis of the literature resulted in the following conclusions: the advantages of accelerometry is the low cost of devices, their small size and mass and measurement which is not limited to the laboratory. The disadvantage is first of all the necessity to use cables, which makes it harder to conduct the long-term monitoring of physical activity. The method is reliable if the experiment is properly planned and carried out. The most important conditions are the proper location of sensors, tight binding to the body, the most accurate alignment of the anatomical axis with the measurement axis and the usage of a proper algorithm for data processing. The authors of the majority of papers consider accelerometry to be a reliable and useful method of analyzing the parameters of gait. At present, accelerometers are used mainly for examining the model of gait and assessing dysfunctions, as sensors in FES assisted walking in patients with dropped foot and during physical activity monitoring.

13

Changes in the contraction ratio of transversus abdominis and quality of life in patients after total hip replacement and three-compartment knee arthroplasty with implant posterior stabilization

64%

Golec J., Nafalski K., Turzański D., Masłoń A., Szczygieł E., Czechowska D., Balicka-Bom J., Kuzaj A., Golec E.

Medical Rehabilitation

|

2018

|

vol. 22(2)

4-10

PL

Wstęp: „Stabilizacja centralna” (ang. core stability) jest terminem odnoszącym się do wydolności mięśni głębokich tułowia, które zapewniają stabilność funkcjonalną okolicy lędźwiowo-krzyżowo-biodrowej oraz kontrolują ciało człowieka w pozycjach statycznych i dynamicznych. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 30 chorych w przedziale wiekowym 42-76 lat (średnia 61,4 lat) po przebytej aloplastyce całkowitej stawu biodrowego (endoprotezoplastyce – Grupa I) i kolanowego (aloplastyka trójprzedziałowa ze stabilizacją tylną implantu – Grupa II). Spośród nich 18. (60%) chorych stanowiły osoby, u których implantowano endoprotezę do stawu biodrowego, 12 natomiast, (40%) endoprotezę trójprzedziałową stawu kolanowego ze stabilizacją tylną implantu. W grupie badanej wykonano fizjoterapeutyczne obrazowanie ultrasonograficzne (RUSI) grubości mięśnia poprzecznego brzucha w stanie skurczu i rozkurczu, określono współczynnik aktywacji mięśnia poprzecznego brzucha, zastosowano Kwestionariusz Jakości Życia SF-36 oraz przeprowadzono 3-tygodniowy cykl leczenia. Badania wykonano 2-krotnie tzn. przed rozpoczęciem i po zakończeniu leczenia. Wyniki: W grupie chorych po endoprotezoplastyce całkowitej stawu biodrowego współczynnik aktywacji skurczu mięśnia poprzecznego brzucha (TrA) przed rozpoczęciem programu ćwiczeń wynosił 0,79±0,06, a po jego zakończeniu 0,91±0,02. Ustalona jego różnica było istotna statystycznie na poziomie p<0,001. W grupie chorych po endoprotezoplastyce trójprzedziałowej stawu kolanowego współczynnik aktywacji skurczu TrA przed rozpoczęciem programu ćwiczeń kształtował się na poziomie 0,78±0,09, a po jego zakończeniu 0,91±0,02. Różnica tych wartości było istotna statystycznie na poziomie p<0,05. Wyniki kwestionariusza SF-36 w obu grupach świadczą o poprawie funkcjonowania w sferze fizycznej. Różnica ta była istotna statystycznie na poziomie p<0,001. Wnioski: Przeprowadzona 3-tygodniowa fizjoterapia w połączeniu z treningiem mięśni głębokich wpływa na zwiększenie grubości mięśnia TrA podczas badania w rozkurczu oraz w skurczu oraz wpływa na zwiększenie współczynnika aktywacji mięśnia poprzecznego brzucha w fizjoterapeutycznym obrazowaniu ultrasonograficznym w badanych grupach. Zaobserwowano również poprawę poziomu funkcjonowania fizycznego w badanych grupach.

EN

Core stability is a reference term for the performance of the deep trunk muscles, which provide functional stability of the lumbopelvic area and control the human body in static and dynamic positions. The study group consisted of 30 patients between the age of 42 and 76 years (mean=61.4) after total hip arthroplasty (total hip replacement, Group I) and total knee arthroplasty (three-compartment arthroplasty with posterior stabilization of the implant - Group II). In 18 (60%) patients, hip endoprosthesis was performed, whereas in 12 (40%), three-compartment knee endoprosthesis with posterior stabilization has been implanted. In the study group, Rehabilitative Ultrasound Imaging (RUSI) of the transversus abdominis muscle thickness was conducted at rest and in contraction, the transversus abdominis activation ratio was specified, the SF-36 Life Quality Questionnaire was applied and a three-week treatment cycle was performed. The tests were carried out twice, i.e. before and after treatment. In the group of patients after total hip replacement, the transversus abdominis (TrA) contraction ratio before the beginning of the exercise programme was 0.79±0.06, and after its completion 0.9 ±0.02. The observed difference was statistically significant at p<0.001. In the group of patients after three-compartment knee arthroplasty, the TrA contraction ratio before the beginning of the exercise programme was 0.78±0.09, and after its completion0 0.91±0.02. The difference of these values was statistically significant at the level of p<0.05. The results of the SF-36 questionnaire in both groups indicate improvement in physical functioning. The observed difference was statistically significant at p<0.001. The performed three-week physiotherapy treatment in conjunction with deep muscle training increases the thickness of the TrA muscle during rest and contraction testing, and increases the transversus abdominis contraction ratio in Rehabilitative Ultrasound Imaging in the study groups. Furthermore, improvement in the level of physical functioning was observed within the studied groups.

14

Evaluation of transverse abdominal muscle thickness and the quality of life in patients undergoing rehabilitation due to disc-root conflict in the lumbo-sacral spine treated surgically using the spinal disc resection method

64%

Golec J., Turzański D., Golec J. J., Tomaszewski K., Szczygieł E., Masłoń A., Czechowska D., Golec E.

Medical Rehabilitation

|

2019

|

vol. 23(1)

4-10

PL

Wstęp: Celem pracy było określenie zależności pomiędzy zmianą grubości mięśnia poprzecznego brzucha (TrA) po przeprowadzonej terapii z elementami reedukacji stabilizacji centralnej, a zmniejszeniem dolegliwości bólowych i jakością życia u chorych po przebytej resekcji krążka międzykręgowego kręgosłupa LS. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 30 chorych (17 kobiet i 13 mężczyzn) w wieku 28-87 lat (58 ±15 lat) przebywających na turnusie rehabilitacyjnym. Wszyscy badani przebyli resekcję krążka międzykręgowego na poziomie LS w latach od 2012 do 2016 roku. U wszystkich włączonych do badania dokonano oceny ultrasonograficznej grubości mięśnia TrA, współczynnika aktywacji, procentowej zmiany grubości mięśnia, oceny jakości życia SF-36, oceny komponenty bólowej w skali VAS oraz do oceny sprawności wykorzystano skalę Barthel. Wszyscy badani zostali skierowani na 3-tygodniową terapię połączoną z reedukacją kontroli motorycznej uwzględniającą trening mięśni głębokich. Badania wykonano przed i po przeprowadzonej fizjoterapii w oparciu o autorski program ćwiczeń. Wyniki i wnioski: Procent zmiany grubości mięśnia TrA w pierwszym badaniu wynosił 15,84 ±0,1 %, natomiast po leczeniu 16,09 ±0,13 %. Między pomiarami nie odnotowano istotnie statystycznie różnic. W ocenie jakości życia pacjenci w pierwszym badaniu uzyskiwali średni wynik 113,23 ±28,07 pkt., natomiast w drugim 85,1 ±27,05 pkt. Różnica między wynikami była wysoce istotna statystycznie (p<0,001). Ocena komponenty bólowej w skali VAS wynosiła średnio w pierwszym badaniu 4,3 ±0,83 pkt., z kolei po interwencji 2,83 ±1,04 pkt. Różnica w pomiarach była wysoce istotna statystycznie (p<0,001). Ocena poziomu niepełnosprawności za pomocą skali Barthel ze średnim wynikiem 93,66 ±8,4 pkt. wykonana w badaniu pierwszym świadczyła o pełnej sprawności badanych osób. Przeprowadzona u chorych operowanych z powodu konfliktu korzeniowo-dyskowego kręgosłupa LS autorska terapia, wpływa korzystnie na zmianę grubości mięśnia TrA zarówno w skurczu jak i w spoczynku, wpływa również na obniżenie poziomu dolegliwości bólowych i poprawia jakość życia.

EN

Purpose: The aim of the study was to determine the relationship between the changes in abdominal transverse muscle thickness (TrA) after therapy that included elements of reeducation of central stabilisation, and pain reduction as well as quality of patients’ life after intervertebral disc resection of lumbar spine. Material and methods: The study group consisted of 30 patients (17 women and 13 men) aged 28-87 (58 ± 15) participating in a rehabilitation stay. All subjects underwent intervertebral disc resection (LS level) within the years 2012-2016. All subjects included in the study underwent ultrasound evaluation of the thickness of the TrA muscle, evaluation of activation ratio, percentage change in muscle thickness, evaluation of the quality of life with SF-36, assessment of pain components on the VAS scale and level of disability using the Barthel index. All the subjects were referred to a 3-week therapy programme combined with motor control re-education including deep muscle training. The tests were performed before and after the physiotherapy on the basis of the original exercise programme. Results and conclusions: The percentage of TrA muscle thickness change in the first exam was 15.84 ±0.1%, and 16.09 ±0.13% after treatment. There were no statistically significant differences between the measurements. In the assessment of quality of life, patients in the first exam reached the score of 113.23 ±28.07 points, whereas in the second one - 85.1 ±27.05 points. The difference between the results was statistically significant (p<0.001). Pain components on the VAS scale were assessed at 4.3 ±0.83 points on average in the former exam, and 2.83 ±1.04 points in the latter one. The difference in measurements was statistically significant (p<0.001). The assessment of the level of disability using the Barthel scale with an average score of 93.66 ±8.4 points, conducted in the first exam, indicated that the studied persons were characterised by full efficiency. The original therapy, carried out among subjects operated on due to disc-root conflict of the LS spine, has a positive effect on the thickness of the TrA muscle both in contraction and at rest, and also reduces the level of pain while improving quality of life.

15

Ultrasonographic evaluation of transverse abdominal muscle thickness and quality of life in patients with osteoarthritis of the large joints depending on age

64%

Golec J., Mazur J., Turzański D., Golec J., Masłoń A., Szczygieł E., Czechowska D., Kuzaj A., Golec E.

Medical Rehabilitation

|

2019

|

vol. 23(2)

10-16

PL

Wstep: Celem pracy była ocena jakości życia oraz zmian grubości mięśnia poprzecznego brzucha w zależności od wieku u osób poddanych fizjoterapii z elementami stabilizacji centralnej. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 35 osób podzielonych na dwie grupy: poniżej 60 roku życia (r.ż.) (n=16, średnia 43 ±12 lat) oraz powyżej 60 r.ż. (n=19, średnia 68 ±5 lata) leczonych na Oddziale Rehabilitacji Ogólnoustrojowej. Celem hospitalizacji była rehabilitacja w przebiegu choroby zwyrodnieniowej dużych stawów. Wszyscy włączeni do badania oceniali subiektywnie jakość życia za pomocą kwestionariusza SF-36, dokonano ultrasonograficznej oceny grubości mięśnia poprzecznego brzucha (TrA), dodatkowo wyznaczono współczynnik aktywacji oraz procentowe zmiany grubości mięśnia. Wyniki i wnioski: W grupie chorych powyżej 60 r.ż. w badaniu I średnia różnica w grubości mięśnia TrA mierzona między spoczynkiem, a skurczem wyniosła 0,07 ±0,06 mm., w II badaniu 0,06 ±0,05 mm. W ocenie jakości życia pacjenci uzyskali średni wyniki 103,5 ±16,08 pkt. a po zastosowanej fizjoterapii średni wynik wyniósł 93,4 ±17,2 pkt. W grupie osób poniżej 60 r. ż. w I badaniu średnia różnica w grubości mięśnia TrA mierzona między spoczynkiem a skurczem wyniosła 0,08 ±0,06 mm a badaniu II 0,09 ±0,06 mm. W ocenie jakości życia pacjenci uzyskali średni wynik 91,8 ±26,7 pkt. w I badaniu a w kolejnym 86,1 ±28,19 pkt. Po zastosowaniu programu fizjoterapii z elementami treningu mięśni głębokich w obydwu grupach badanych jakość życia uległa wyraźnej poprawie. Korzystnie zmieniła się grubość mięśnia TrA, szczególnie w grupie osób powyżej 60 r.ż.

EN

Introduction: The aim of the study was to evaluate quality of life and changes in transverse abdominal muscle thickness depending on the age of patients’ subjected to physiotherapy with elements of central stabilisation. Material and methods: The study involved 35 persons divided into 2 groups: under the age of 60 (n=16, mean age 43 ± 12) and above 60 (n=19, mean age 68 ± 5 years) treated at the Whole-body Rehabilitation Unit. The aim of hospitalisation was to rehabilitate large joints in the course of osteoarthritis. All those involved in the study assessed the quality of life subjectively using the SF-36 questionnaire; ultrasound evaluation of transverse abdominal muscle thickness (TrA) was performed, and additionally, activation ratio and percentage changes in muscle thickness were determined. Results and conclusions: In the group of patients above the age of 60, the average difference in thickness of the muscle (TrA) measured between rest and contraction was 0.07±0.06 mm in exam 1, and 0.06 ±0.05 mm in exam 2. In the assessment of quality of life, the patients obtained the mean score of 103.5 ± 16.08 points and after the physiotherapy, the mean score was 93.4 ± 17.2 points. In the group of people below the age of 60, in exam 1, the average difference in the thickness of the TrA muscle measured between rest and contraction was 0.08 ± 0.06 mm and in exam 2, 0.09 ± 0.06 mm. In the assessment of quality of life, patients received an average score of 91.8 ±26.7 points in exam 1, and 86.1 ± 28.19 points in the second one. After the application of the physiotherapy programme with elements of deep muscle training, quality of life improved significantly in both groups. The TrA muscle thickness changed positively, especially in the group of people age 60 and above.

Refine search results

The influence of physiotherapy on motor control re-education among patients after ischemic stroke

Bimanual skills and symmetry of upper limb movement in a group of drummers

Characteristics of static and dynamic loading of the plantar surface of the foot in women with hallux valgus deformity

Bimanual skills and symmetry of upper limb movement in a group of drummers

Ocena wydolności czynnościowej stóp u chorych z płaskostopiem leczonych z wykorzystaniem własnego programu ćwiczeń – doniesienie wstępne

Osłabienie siły mięśni stawu biodrowego, a konflikt rzepkowo-udowy. Przegląd systematyczny

Accelerometric testing of selected points of the human locomotor system

Assessment of breathing movements in subjects with and without depression

The influence of anterior cruciate ligament reconstruction on accelerometric gait analysis

Body posture and selected stabilometric parameters among patients with depression

Selected trials of the EUROFIT test as a measure of the physical fitness of children with recurrent respiratory diseases - a preliminary report

Principle of operation and use of accelerometry in assessing the musculoskeletal system – a narrative review

Changes in the contraction ratio of transversus abdominis and quality of life in patients after total hip replacement and three-compartment knee arthroplasty with implant posterior stabilization

Evaluation of transverse abdominal muscle thickness and the quality of life in patients undergoing rehabilitation due to disc-root conflict in the lumbo-sacral spine treated surgically using the spinal disc resection method

Ultrasonographic evaluation of transverse abdominal muscle thickness and quality of life in patients with osteoarthritis of the large joints depending on age