Search results

1

Przygotowanie chorego do operacji alloplastyki stawu biodrowego lub kolanowego jako istotny element zapobiegania zakażeniu okołoprotezowemu

100%

Białecki J., Brychcy A., Marczyński W.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2015

|

vol. 11

|

issue 2

205-209

EN

Replacement of large joints in the lower limbs is a commonly accepted and used method for the treatment of osteoarthritis. Like any other intervention, this treatment method also involves the risk of complications. Periprosthetic joint infection is one of the most serious ones. It qualifies patients for further procedures, which significantly impairs their daily activity and the comfort of life. Osteoarticular infections represent a major therapeutic challenge. This is associated with both, poor penetration of antibiotics into the osteoarticular compartment (system) as well as with the increasing drug resistance of pathogens. Osteoarticular infections require several weeks of antibiotic therapy, as an adjunct treatment, which is an additional financial burden. The implementation of primary prevention scheme in periprosthetic joint infection allows for a significant reduction in the risk of this complication. The article discusses the different nature of the infection within joints and orthopaedic implants. We have presented the key principles for the prevention of septic complications associated with total hip and knee replacement, by discussing the most common sources of primary infection. We have proposed a treatment algorithm based on diagnostic tests reducing the risk of infectious complications and increasing the safety of surgical intervention (surgical procedure) as well as the chances for good long-term treatment outcomes.

PL

Protezoplastyka dużych stawów kończyny dolnej jest powszechnie akceptowaną i stosowaną metodą leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów. Jak każda interwencyjna metoda leczenia obarczona jest ryzykiem powikłań. Do najbardziej obciążających chorego należy zakażenie okołoprotezowe. Wystąpienie tego typu komplikacji kwalifikuje chorego do kolejnych operacji, w znacznym stopniu upośledzających codzienną aktywność i komfort życiowy. Infekcje w obrębie układu kostno- -stawowego stanowią duże wyzwanie lecznicze. Ma to związek zarówno z ubogą penetracją antybiotyków do przedziału (układu) kostno-stawowego, jak i ze zwiększającą się lekoopornością patogenów. Konieczność wielotygodniowej antybiotykoterapii, jako uzupełnienie leczenia operacyjnego, stanowi dodatkowe obciążenie finansowe. Wdrożenie schematu profilaktyki pierwotnej zakażenia okołoprotezowego pozwala w istotnym stopniu zredukować ryzyko wystąpienia tego powikłania. W artykule omówiono odmienność charakteru infekcji w obrębie narządu ruchu oraz wokół implantów ortopedycznych. Przedstawiono najistotniejsze zasady zapobiegania septycznym powikłaniom całkowitej endoprotezoplastyki stawu biodrowego i kolanowego, poprzez omówienie najczęstszych źródeł infekcji pierwotnej. Zaproponowano algorytm postępowania oparty na badaniach diagnostycznych redukujących ryzyko powikłań infekcyjnych i zwiększających bezpieczeństwo przeprowadzenia interwencji chirurgicznej (zabiegu chirurgicznego), jak również szanse na dobry wynik odległy.

2

Rola lekarza pierwszego kontaktu we wczesnym rozpoznawaniu zakażeń okołoprotezowych stawów

100%

Białecki J., Para M., Bartosz P., Marczyński W.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 4

460-469

EN

Hip and knee replacement is a common procedure in the treatment of advanced arthropathy. It relieves pain and restores joint function. That is why the number of arthroplasties is continuously increasing. In view of the growing number of patients with endoprostheses, shorter hospitalisation after the surgery, problems with availability of specialists and an increasing role of primary care physicians, family doctors need better knowledge of the most severe postoperative complication, i.e. periprosthetic joint infection. The diagnosis of chronic periprosthetic infection is a complex and challenging problem. The symptoms of early postoperative infection or acute haematogenous periprosthetic infection should be diagnosed as soon as possible as proper treatment preconditions full recovery with implant preservation. Delayed diagnosis and failure to apply early surgical intervention change the treatment algorithm and which frequently entail prolonged multi-stage treatment. If early periprosthetic joint infection is suspected, the best decision is to urgently refer the patient again to the hospital where the surgery was performed. In this case, antibiotic therapy is vital; however, if it is instituted without proper indications, it cannot warrant recovery and blurs the picture of the disease. Before antibiotics are administered, an attempt at confirming the inflammation should be made and the responsible pathogen isolated so that targeted antibiotic therapy can be implemented. Early antibiotic administration makes it much harder to isolate the pathogen responsible and increases the number of multidrug resistant strains. The treatment of periprosthetic joint infection is always based on surgery combined with targeted antibiotic therapy. Prompt diagnosis and proper surgical management offer chances for the patient’s recovery and normal functioning. Orthopaedic surgical procedures are usually scheduled. Proper patient preparation, consisting in the stabilisation of systemic diseases, their proper control and elimination of systemic inflammatory foci, is crucial in the prevention of periprosthetic joint infection.

PL

Endoprotezoplastyka stawu biodrowego i kolanowego jest powszechnie stosowaną procedurą w zaawansowanej chorobie zwyrodnieniowej, która likwiduje ból i przywraca sprawność choremu. Z tego powodu liczba wykonywanych zabiegów alloplastyki systematycznie wzrasta. Zwiększenie liczby chorych z endoprotezami, skrócenie czasu pobytu w szpitalu po operacji, problem z dostępem do specjalistów oraz rosnąca rola lekarzy rodzinnych nakładają na tych ostatnich obowiązek bliższego zapoznania się z najpoważniejszym powikłaniem pooperacyjnym, jakim są zapalenia okołoprotezowe. Diagnostyka przewlekłego zapalenia okołoprotezowego jest złożonym i trudnym zagadnieniem, natomiast objawy zapalenia występujące w krótkim okresie po operacji lub też ostre krwiopochodne zapalenie stawu z endoprotezą powinny zostać rozpoznane jak najszybciej, ponieważ prawidłowe postępowanie daje szansę na pełne wyleczenie z uratowaniem implantu. Opóźnienie rozpoznania i zaniechanie leczenia operacyjnego skutkują zmianą algorytmu i często kilkuetapowym, długotrwałym leczeniem. Jeśli występują objawy sugerujące wczesne zapalenie okołoprotezowe, najlepszym postępowaniem jest ponowne pilne skierowanie chorego do szpitala, w którym była wykonana operacja. W przypadku podejrzenia zapalenia okołoprotezowego antybiotykoterapia ma ogromne znaczenie, ale rozpoczęta bez właściwych wskazań nie daje gwarancji wyleczenia i zaciemnia obraz choroby. Przed podaniem antybiotyku powinno się podjąć próbę potwierdzenia rozpoznania zapalenia i wyizolowania patogenu, tak aby można było zastosować antybiotykoterapię celowaną. Wczesne podanie antybiotyku znacznie osłabia możliwość wyizolowania patogenu i zwiększa liczbę szczepów wielolekoopornych. Podstawą leczenia infekcji okołoprotezowych zawsze jest leczenie operacyjne skojarzone z celowaną antybiotykoterapią. Szybka diagnoza i właściwe postępowanie operacyjne zapewniają choremu możliwość wyleczenia i dają szanse na normalne funkcjonowanie. Operacje ortopedyczne to zazwyczaj zaplanowane procedury. W zapobieganiu infekcji okołoprotezowej kluczowe znaczenie ma odpowiednie przygotowanie pacjenta, które polega na ustabilizowaniu chorób ogólnoustrojowych, prawidłowej ich kontroli i eliminacji wewnątrzustrojowych ognisk zapalnych.

3

Usefulness of ultrasonography in the diagnosis of hematoma after primary hip arthroplasty

100%

Białecki J., Bartosz P., Marczyński W., Zając J.

Journal of Ultrasonography

|

2017

|

vol. 17

|

issue 70

149-153

EN

Introduction: To date, suction drainage has been routinely used after hip joint replacement. Currently, the validity of this practice is questioned in the literature. Hematoma is a risk factor of periprosthetic infection. Post-operative ultrasonography enables precise assessment of hip joint hematoma. Aim: The aim of the study was to evaluate the usefulness of hip joint ultrasonography with respect to the validity of using suction drainage after primary hip arthroplasty. Material: Inclusion criteria: coxarthrosis. Exclusion criteria: primary and secondary coagulopathy, renal or hepatic failure and history of venous or arterial thrombosis. In total, 90 patients were enrolled. Methods: The study was prospective. The patients were assigned into groups in accordance with simple randomization. On the third day postsurgery, an ultrasound examination was conducted in all patients. Results: Deep infection was found in two patients with suction drainage. Hematoma was almost twice bigger in the drainage group. There were no statistically significant differences in the Harris Hip Score between the groups. No statistically significant differences were found between the groups in: complete blood count parameters and C-reactive protein values in the first and third day after surgery, the amount of transfused packed red blood cells, duration of hospital stay, cost of hospital stay and the relationship between osteophyte removal and hematoma size. Conclusions: Ultrasonography performed after hip replacement surgeries is useful in the assessment of hematoma. The randomized study did not reveal statistically significant differences between the group with and without drainage, thus suggesting that this practice can be abandoned, except for selected cases. Due to a short hospital stay, it is recommended to conduct an ultrasound scan in addition to routine radiography and laboratory tests in order to reduce the risk of complications.

PL

Wstęp: Dotychczas rutynowo po endoprotezoplastyce biodra stosowano drenaż ssący. Obecnie w piśmiennictwie podważana jest zasadność stosowania pooperacyjnego drenażu ssącego. Krwiak pooperacyjny stanowi czynnik ryzyka infekcji okołoprotezowej. Zastosowanie badania ultrasonograficznego w diagnostyce pooperacyjnej pozwala na precyzyjną ocenę krwiaka stawu biodrowego. Cel: Celem pracy jest analiza wartości badania ultrasonograficznego stawu biodrowego w odniesieniu do zasadności stosowania drenażu ssącego po pierwotnej endoprotezoplastyce biodra. Materiał: Kryteria włączenia: koksartroza. Kryteria wyłączenia: pierwotna i wtórna koagulopatia, niewydolność wątroby lub nerek, przebyta zakrzepica tętnicza lub żylna. Do badania włączono 90 chorych. Metody: Badanie zaplanowano jako prospektywne. Chorych przydzielano do dwóch grup zgodnie z zasadami randomizacji prostej. W trzeciej dobie po operacji wykonywano badanie ultrasonograficzne u wszystkich chorych. Wyniki: U dwóch chorych w grupie z drenem stwierdzono infekcję głęboką. W grupie z drenem zaobserwowano średnio prawie dwukrotnie większy krwiak w stawie. W obu grupach w ocenie w skali Harris Hip Score nie odnotowano istotnych statystycznie różnic. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między grupami w ocenie: morfologii i białka ostrej fazy w pierwszej oraz trzeciej dobie po operacji, ilości przetaczanego koncentratu krwinek czerwonych, długości hospitalizacji, pod względem kosztu pobytu, jak również między usunięciem osteofitów a wielkością krwiaka. Wnioski: Badanie ultrasonograficzne wykonywane po endoprotezoplastyce biodra jest przydatne w ocenie krwiaka. W przeprowadzonym randomizowanym badaniu nie stwierdzono istotności statystycznej pomiędzy grupami z drenem i bez drenu, co sugeruje odstąpienie od drenażu ssącego, poza szczególnymi przypadkami. Ze względu na krótki okres pobytu chorych w szpitalu zalecamy, oprócz rutynowo wykonywanych zdjęć rentgenowskich i badań laboratoryjnych, diagnostykę ultrasonograficzną w celu zmniejszenia ryzyka powikłań. Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/index.php/wydawnictwa/volume-17-no-70

Refine search results

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 Journal of Ultrasonography

2 2017

1 2015

3 Białecki J.

3 Marczyński W.

2 Bartosz P.

1 Brychcy A.

1 Para M.

1 Zając J.

Przygotowanie chorego do operacji alloplastyki stawu biodrowego lub kolanowego jako istotny element zapobiegania zakażeniu okołoprotezowemu

Rola lekarza pierwszego kontaktu we wczesnym rozpoznawaniu zakażeń okołoprotezowych stawów

Usefulness of ultrasonography in the diagnosis of hematoma after primary hip arthroplasty