Results found: 3

Number of results on page

Search results

Sort By:

Limit search:

Podstawy diagnostyki histopatologicznej mięsaków macicy

100%

Nasierowska-Guttmejer A., Bakuła-Zalewska E.

Ginekologia Onkologiczna

2007

vol. 5

issue 2

54-60

Based on their histogenesis, uterine sarcomas may be subdivided into three main groups: 1) tumours originating in endometrial stroma, 2) tumours originating in uterine smooth muscle and 3) mixed tumours presenting both epithelial and mesenchymal components (mixed müllerian malignant tumours). Histological classification of uterine mesenchymal neoplasms underwent several modifications. Currently in force is the WHO classification issued in 2003. As regards histological maturity, they may be subdivided into benign tumours, tumours with undetermined malignant potential and malignant tumours. On the clinical grounds, the key issue is to determine the histological type and degree of maturity of mesenchymal tumour of corpus uteri. Endometrial tumours of muscular and stromal origin, presenting a typical morphological pattern, do not pose diagnostic problems and determination of their histopathology is usually possible based on routine hematoxylin-eosin staining. However, there are cases with an ambiguous appearance on microscopic studies, which require implementation of additional techniques in order to determine precisely their histogenesis and degree of maturity. The most common type of uterine sarcoma is leiomyosarcoma. In patients with this tumour type, the 5-year survival rate is 25-75% and the risk of metastases is estimated at 45-73%. Patients with tumours initially limited to the uterus may take an aggressive clinical course. Three key microscopic criteria enable the diagnosis of a leiomyosarcoma: coagulation necrosis, mitotic activity, and nuclear atypia. In the most common spindle-cell tumours of muscular origin, over 10 mitotic figures per 10 high power fields (HPFs) is considered a sign of malignancy, while in the rare myxoid muscular tumour, the borderline value is 3 mitotic figures per 10 HPFs. Endometrial stromal sarcomas of the corpus uteri are rare, making up for about 10% of uterine sarcomas and 0.2% of all malignant tumours with this location. Low-grade endometrial stromal sarcoma is a malignant tumour composed of cells similar to endometrial stromal cells. Usually it develops in middle-aged women. A characteristic feature is infiltrating growth pattern, with invasion of muscular layer of corpus uteri and of lymphatic vessels’ lumen. A typical finding are finger-like excrescences of tumour tissue within vascular spaces. Sarcoma cells usually present mild nuclear polymorphism and less than 10 mitotic figures per 10 HPFs. Noteworthy is, that the number of mitotic figures is not a criterion of differentiation of both above mentioned types of uterine stromal sarcoma. Non-differentiated endometrial sarcoma usually develops in elderly women, the mean age at presentation being 61. The tumour diffusely infiltrates the wall of corpus uteri, leading to widespread destruction and necrosis. Microscopic appearance is characterized by pleomorphic cells, from round and spindle-like to bizarre cells. Visible are numerous mitotic figures, from 10 to 40-50 per 10 HPFs. To conclude it should be emphasized that uterine corpus sarcomas presenting an atypical or mixed microscopic appearance, require confirmation of diagnosis by immunohistochemical staining. Three antibodies – h-caldesmon, desmin and CD10 – constitute the basic diagnostic panel.

Mięsaki macicy pod względem histogenezy dzielą się na trzy podstawowe grupy: pierwszą stanowią nowotwory z podścieliska błony śluzowej trzonu macicy, drugą tworzą guzy z mięśni gładkich oraz trzecią nowotwory o mieszanej budowie, złożonej z komponenty nabłonkowej i mezenchymalnej (mixed mOllerian mali-gnant tumours). Podział histopatologiczny nowotworów mezenchymalnych macicy ulegał zmianom. Obecnie obowiązującą jest Klasyfikacja Światowej Organizacji Zdrowia, WHO z 2003 r. Pod względem histologicznej dojrzałości dzielone są na łagodne, o nieokreślonym potencjale złośliwości lub złośliwe. Z klinicznego punktu widzenia bardzo istotne jest określenie typu histologicznego i stopnia dojrzałości nowotworu mezenchy-malnego trzonu macicy. Guzy pochodzenia mięśniowego i podścieliskowego, wywodzące się z endometrium, o typowym obrazie morfologicznym, nie sprawiają problemów diagnostycznych, a ich rozpoznanie histopatologiczne opiera się zwykle na rutynowym barwieniu hematoksyliną i eozyną. Istnieją jednak przypadki o niejednoznacznym utkaniu mikroskopowym, wymagające użycia dodatkowych metod w celu określenia ich histogenezy lub stopnia dojrzałości. Najczęstszym mięsakiem macicy jest mięśniakomięsak. Pięcioletnie przeżycie pacjentek z tym typem nowotworu wynosi od 25 do 75%, a ryzyko powstawania przerzutów od 45 do 73%. Chore z pierwotnie ograniczonymi guzami do macicy mogą mieć agresywny przebieg. Trzema podstawowymi mikroskopowymi cechami, będącymi kryteriami rozpoznania mięsaka pochodzenia mięśniowego macicy są: martwica skrzepowa, aktywność mitotyczna i atypia jądrowa. W najczęściej spotykanych wrzecionowato-komórkowych guzach pochodzenia mięśniowego powyżej 10 figur podziału przemawia za złośliwym charakterem nowotworu, podczas gdy w rzadko występujących myxoidnych guzach mięśniowych wartością graniczną są 3 figury podziału w 10 dużych polach widzenia. Endometrialne mięsaki podścieliskowe trzonu macicy występują rzadko, stanowią 10% mięsaków macicy i około 0,2% wszystkich nowotworów złośliwych w tej lokalizacji. Endometrialny mięsak podścieliskowy o niskiej złośliwości jest nowotworem złośliwym zbudowanym z komórek podobnych do komórek podścieliskowych endometrium. Zwykle występuje u kobiet w średnim wieku. Cechą charakterystyczną jest naciekający typ wzrostu guza z wnikaniem do mięśniówki ściany trzonu macicy oraz do światła naczyń chłonnych. Typowy obraz guza stanowią jego palczaste wyrośla leżące w przestrzeniach naczyniowych. Komórki mięsaka zwykle wykazują mały polimorfizm jądrowy, mniej niż 10 figur podziału na 10 dpw. Należy zwrócić uwagę, iż liczba figur podziału nie jest kryterium różnicowania obu wymienionych typów mięsaków podścieliska macicy. Niezróżnicowany mięsak endometrialny zazwyczaj występuje u kobiet w starszym wieku, mediana wynosi 61 lat. Guz ten nacieka ścianę trzonu macicy w sposób rozlany i destrukcyjny oraz ulega martwicy. W utkaniu mikroskopowym charakteryzuje się komórkami pleomorficznymi, od okrągłych i wrzecionowatych do monstrualnych. Figury podziału zwykle są liczne w jego utkaniu, stwierdza się ponad 10, w wielu przypadkach 40 do 50 w 10 dpw. W podsumowaniu należy podkreślić, że mięsaki trzonu macicy o nietypowym lub mieszanym obrazie mikroskopowym wymagają potwierdzenia rozpoznania barwieniami immunohistochemicznymi. Trzy przeciwciała: h-caldesmon, desmina i CD10 stanowią podstawowy panel diagnostyczny.

Diagnostyka i leczenie neuroendokrynnych raków szyjki macicy - doświadczenia własne i przegląd piśmiennictwa

61%

Bidziński M., Nasierowska-Guttmejer A., Ćwikła J., Bakuła-Zalewska E., Dańska-Bidzińska A., Panek G.

Ginekologia Onkologiczna

2007

vol. 5

issue 1

6-14

Aim of paper: Neuroendocrine cervical cancer is a significant diagnostic and therapeutic challenge. For many years, these neoplasms were not differentiated from small-cell cancer. It was known, that these cancers were associated with poor prognosis and, in spite of combination of several therapeutic modalities, treatment outcome was far below expectations. Material and methods: Based on retrospective analysis and using synaptophysin and chromogranin A staining and assessment of cellular proliferative activity using MIB1 antibodies, out of 14 small-cell cancers 5 cases were selected, which fulfilled the criteria for neuroendocrine neoplasms and clinical course of the patients affected was analyzed. Results: In all cases, the disease has been diagnosed in FIGO stage I. Treatment consisted in extended hysterectomy m. Wertheim-Meigs and adjuvant radiochemotherapy. In two patients (40%), treatment failure was observed after a relatively short follow-up (within less than 16 months). One patient died due to liver metastases and in the other, faced with failure of chemotherapy, we instituted somatostatin receptor treatment. Conclusion: Immature or small-cell cervical cancer requires differentiation with neuroendocrine cancer and confirmation of its true nature by immunohistochemical studies. Therapy should encompass modern chemotherapy protocols and (in selected cases) isotope therapy using radio-labeled somatostatin analogs. Somatostatin analog therapy is reserved for patients featuring expression of somatostatin receptor on the surface of cancer cells.

Cel badania: Neuroendokrynne raki szyjki macicy stanowią bardzo poważne wyzwanie zarówno terapeutyczne, jak i diagnostyczne. Przez wiele lat nie odróżniano tych nowotworów od raków drobnokomórkowych. Wiadomym było, że raki te gorzej rokują, a terapia, pomimo kojarzenia szeregu metod leczniczych, w efekcie nie przynosiła zamierzonego skutku. Materiał i metody: Spośród 14 raków drobnokomórkowych w wyniku retrospektywnej analizy z zastosowaniem barwień na synaptofizynę i chromograninę A oraz oceny aktywności proliferacyjnej komórek przy zastosowaniu przeciwciała MIB1 wybrano 5 guzów, które spełniały kryteria nowotworów neuroendokrynnych, i przeanalizowano przebieg kliniczny u tych chorych. Wyniki: Wszystkie pacjentki miały rozpoznaną chorobę w I stopniu zaawansowania klinicznego wg FIGO. Leczenie polegało na rozszerzonym usunięciu macicy sposobem Wertheima-Meigsa oraz zastosowaniu uzupełniającej radio-chemioterapii. U 2 chorych (40%) w krótkim okresie - do 16 miesięcy po leczeniu pierwotnym stwierdzono niepowodzenie leczenia. Jedna pacjentka zmarła z powodu przerzutów do wątroby, zaś u drugiej po nieskutecznej chemioterapii wdrożono leczenie z zastosowaniem receptorów somatostatyny. Wnioski: Niskodoj-rzałe lub drobnokomórkowe raki szyjki macicy wymagają diagnostyki w kierunku raka neuroendotoynnego i potwierdzenia tego faktu badaniami immunohistochemicznymi. W leczeniu tych nowotworów należy wykorzystywać zarówno nowoczesne techniki chemioterapii, jak i (w wybranych przypadkach) terapię izotopową znakowanymi analogami somatostatyny. Leczenie analogami somatostatyny jest zarezerwowane dla tych chorych, u których stwierdza się ekspresję receptora somatostatynowego na powierzchni komórek raka.

Shear wave elastography in medullary thyroid carcinoma diagnostics

42%

Dobruch-Sobczak K., Gumińska A., Bakuła-Zalewska E., Mlosek K., Słapa R. Z., Wareluk P., Krauze A., Ziemiecka A., Migda B., Jakubowski W., Dedecjus M.

2015

vol. 15

issue 63

358-367

Shear wave elastography (SWE) is a modern method for the assessment of tissue stiffness. There has been a growing interest in the use of this technique for characterizing thyroid focal lesions, including preoperative diagnostics. Aim: The aim of the study was to assess the clinical usefulness of SWE in medullary thyroid carcinoma (MTC) diagnostics. Materials and methods: A total of 169 focal lesions were identified in the study group (139 patients), including 6 MTCs in 4 patients (mean age: 45 years). B-mode ultrasound and SWE were performed using Aixplorer (SuperSonic, Aix-en-Provence), with a 4–15 MHz linear probe. The ultrasound was performed to assess the echogenicity and echostructure of the lesions, their margin, the halo sign, the height/width ratio (H/W ratio), the presence of calcifications and the vascularization pattern. This was followed by an analysis of maximum and mean Young’s (E) modulus values for MTC (EmaxLR, EmeanLR) and the surrounding thyroid tissues (EmaxSR, EmeanSR), as well as mean E-values (EmeanLRz) for 2 mm region of interest in the stiffest zone of the lesion. The lesions were subject to pathological and/or cytological evaluation. Results: The B-mode assessment showed that all MTCs were hypoechogenic, with no halo sign, and they contained micro- and/ or macrocalcifications. Ill-defined lesion margin were found in 4 out of 6 cancers; 4 out of 6 cancers had a H/W ratio > 1. Heterogeneous echostructure and type III vascularity were found in 5 out of 6 lesions. In the SWE, the mean value of EmaxLR for all of the MTCs was 89.5 kPa and (the mean value of EmaxSR for all surrounding tissues was) 39.7 kPa Mean values of EmeanLR and EmeanSR were 34.7 kPa and 24.4 kPa, respectively. The mean value of EmeanLRz was 49.2 kPa. Conclusions: SWE showed MTCs as stiffer lesions compared to the surrounding tissues. The lesions were qualified for fine needle aspiration biopsy based on B-mode assessment. However, the diagnostic algorithm for MTC is based on the measurement of serum calcitonin levels, B-mode ultrasound and FNAB.

Elastografia fali poprzecznej jest nowoczesną metodą oceny sztywności tkanek. Obserwuje się wzrost zainteresowania tą techniką w różnicowaniu charakteru zmian ogniskowych w tarczycy również w diagnostyce przedoperacyjnej. Cel pracy: Celem niniejszej pracy była ocena klinicznej przydatności elastografii fali poprzecznej w diagnostyce raka rdzeniastego tarczycy (RRT). Materiał i metoda: W badanej grupie 139 pacjentów stwierdzono 169 zmian ogniskowych, a u 4 pacjentów (średni wiek: 45 lat) rozpoznano 6 RRT. Wykonano USG B-mode oraz elastografię fali poprzecznej aparatem Aixplorer (Super- Sonic, Aix-en-Provence), głowicą liniową o częstotliwości 4–15 MHz. W USG oceniano echogeniczność i echostrukturę zmian, ich brzegi, objaw „halo”, stosunek wysokości do głębokości (W/G), obecność zwapnień oraz wzorzec unaczynienia. Następnie analizowano: maksymalne i średnie wartości modułu Younga (E) dla największego ROI dla RRT (EmaxLR, EmeanLR) oraz dla otaczających tkanek w miąższu gruczołu (EmaxSR, EmeanSR), a także średnie wartości E (EmeanLRz) dla 2 mm obszaru zainteresowania z najsztywniejszej części zmiany. Zmiany zweryfikowano histopatologicznie i/lub cytologicznie. Wyniki: W ocenie B-mode wszystkie RRT były hipoechogeniczne, bez obecności objawu „halo”, oraz zawierały mikro- i/lub makrozwapnienia. Nieostre granice zmiany obecne były w 4 z 6 raków. Wartość ilorazu W/G > 1 dotyczyła 4 na 6 zmian. Niejednorodną echostrukturę oraz typ III unaczynienia stwierdzono w 5 na 6 zmian. W SWE średnia wartość EmaxLR w obrębie RRT wynosiła 89,5 kPa, w otoczeniu – 39,7 kPa. Średnie wartości EmeanLR, EmeanSR wynosiły odpowiednio: 34,6 kPa i 24,4 kPa. Wartość średnia EmeanLRz = 49,2 kPa. Wnioski: W SWE RRT przedstawiały się jako zmiany sztywniejsze w porównaniu z otaczającymi tkankami. W ocenie B-mode spełniały wskazania do biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. Jednak algorytm diagnostyczny RRT opiera się na pomiarze stężenia kalcytoniny w surowicy krwi, ocenie USG B-mode oraz biopsji.

Refine search results

2 Ginekologia Onkologiczna

1 Journal of Ultrasonography

1 2015

2 2007

3 Bakuła-Zalewska E.

2 Nasierowska-Guttmejer A.

1 Bidziński M.

1 Dańska-Bidzińska A.

1 Dedecjus M.

1 Dobruch-Sobczak K.

1 Gumińska A.

1 Jakubowski W.

1 Krauze A.

1 Migda B.

1 Mlosek K.

1 Panek G.

1 Słapa R. Z.

1 Wareluk P.

1 Ziemiecka A.

1 Ćwikła J.

Search results

Podstawy diagnostyki histopatologicznej mięsaków macicy

Diagnostyka i leczenie neuroendokrynnych raków szyjki macicy - doświadczenia własne i przegląd piśmiennictwa

Shear wave elastography in medullary thyroid carcinoma diagnostics