Search results

1

Zespół wieprzowina-kot

100%

Kowalczyk W., Lis K., Bartuzi Z.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

|

2022

|

vol. 27

|

issue 1

2-11

PL

Ogromna populacja kotów, występująca powszechnie na świecie, przekłada się na możliwość codziennego kontaktu z alergenami tych zwierząt. Stanowi to potencjalny czynnik ryzyka rozwoju astmy i alergicznego nieżytu nosa. Alergia na kota dotyka od 10 do 15% populacji świata, co odpowiada blisko połowie wszystkich przypadków alergii na zwierzęta futerkowe. Zjawisko to stanowi poważny problem pod względem diagnostyki jak i nakładów na ochronę zdrowia. Albuminy to białka globularne, obecne we krwi ssaków, ślinie, mięsie, mleku, jajach nabłonkach oraz łupieżu. Pełnią ważne funkcje w organizmach zwierząt. Albuminy wykazują wysokie podobieństwo sekwencji, pomiędzy różnymi organizmami żywymi. Wiąże się to z ryzykiem reaktywności krzyżowej. Przeciwciała wytworzone, przeciwko albuminom pochodzącym od jednego gatunku zwierząt mogą wiązać albuminy pochodzące od innego gatunku. Fel d 2 to kocie białko o masie cząsteczkowej 69 kDa należące do albumin surowiczych. Reaguje krzyżowo z albuminami innych ssaków. Odsetek obserwowanych reakcji krzyżowych, różni się w zależności od pochodzenia gatunkowego albuminy i wynosi od 14 do 54%. U młodzieży oraz dorosłych pierwotnie uczulonych na Fel d 2, może z czasem dojść do uczulenia na mięso wieprzowe. Zjawisko takie określa się mianem zespołu wieprzowina-kot. Zespół ten związany jest z pierwotnym uczuleniem na albuminę kota Fel d 2 oraz reaktywnością krzyżową przeciwciał IgE anty-Fel d 2 z albuminą świńską Sus s 1, będącą alergenem głównym mięsa wieprzowego. U osób, u których występuje zespół wieprzowina-kot po zjedzeniu surowej lub średnio dopieczonej wieprzowiny pojawiają się pokrzywka, objawy ze strony układu pokarmowego lub zagrażająca życiu anafilaksja.

2

Ślina jako materiał biologiczny przydatny w diagnostyce alergii na pokarmy

100%

Kowalczyk W., Lis K., Żbikowska-Götz M., Bartuzi Z.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

|

2020

|

vol. 25

|

issue 1

19-23

EN

It is estimated that about 27% of the saliva proteins are derived from blood. Due to the specificity of food allergies, saliva seems to be extremely reliable material for laboratory tests, with high clinical usefulness. This material is easily available and simple to collect by various techniques, including using standardized saliva collection tubes. Available literature data show that currently used saliva collection methods do not have a significant impact on the results of measured laboratory parameters, including total IgE concentration. The results for IgE specific for various food allergens in saliva compared to the values measured in serum also seem promising, although a small number of studies available in the literature limits conclusion. Saliva seems to be a good material for diagnosis food allergies, although this subject certainly requires further research.

PL

Szacuje się, że około 27% białek zawartych w ślinie pochodzi z krwi. Ze względu na specyfikę alergii pokarmowej, ślina wydaje się być niezwykle miarodajnym materiałem do badań laboratoryjnych, o dużej przydatności klinicznej. Jest to materiał łatwo dostępny i prosty do pobrania różnymi technikami, w tym z zastosowaniem standaryzowanych probówek do pozyskiwania śliny. Z dostępnych danych literaturowych wynika, że aktualnie stosowane metody pobierania śliny nie mają znaczącego wpływu na uzyskiwane wyniki mierzonych parametrów laboratoryjnych, w tym stężenia całkowitego IgE. Obiecujące są również wyniki odnoszące się do stężenia IgE swoistych dla różnych alergenów pokarmowych w ślinie w porównaniu do wartości zmierzonych w surowicy, jednak skąpość dostępnych w piśmiennictwie badań ogranicza wnioskowanie. Ślina wydaje się być dobrym materiałem do diagnostyki alergii na pokarmy i z pewnością temat ten wymaga dalszych badań.

3

Diagnostyka alergii na jad pszczoły miodnej

100%

Kowalczyk W., Lis K., Bartuzi Z.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

|

2022

|

vol. 27

|

issue 1

12-22

PL

Pszczoły są powszechnie hodowane przez ludzi w celu pozyskiwania miodu, wosku oraz mleczka pszczelego. Owady te uczestniczą także w zapylaniu roślin dziko rosnących oraz uprawnych. Koegzystencja ludzi i pszczół, wiąże się z ryzykiem użądlenia, co u osób predysponowanych może prowadzić do anafilaksji. Zwykle w miejscu użądlenia pojawia się miejscowy rumień, któremu towarzyszy ból oraz obrzęk do 10 cm, utrzymujący się do 24 godzin. Stanowi to fizjologiczną odpowiedź organizmu na jad. Ciężkie reakcje ogólnoustrojowe dotyczą od 0,9% do 3,4% wszystkich przypadków użądleń przez owady błonkoskrzydłe u dorosłych. Są one przyczyną 48,2% wszystkich śmierci wywołanych anafilaksją w tej grupie wiekowej. U dzieci od 0,5% do 0,9% użądleń kończy się ciężkimi reakcjami ogólnoustrojowymi, które stanowią 20,2% wszystkich anafilaksji. W jadzie pszczół zidentyfikowano ponad 103 substancje czynne, z czego dwanaście zostało zaklasyfikowanych jako alergeny. Pięć spośród nich odpowiada za 95% wszystkich reakcji alergicznych. Do tej grupy należą: fosfolipaza A2 (Api m 1), hialuronidaza (Api m 2), kwaśna fosfataza (Api m 3), dipeptydylowa peptydaza IV (Api m 5) oraz ikarapina (Api m 10). Obecnie dostępny jest szeroki panel metod diagnostycznych, które umożliwiają diagnozowanie oraz leczenie pacjentów z alergią na jad pszczoły. Można również przypuszczać, iż ciągłe poszukiwanie coraz lepszych narzędzi diagnostycznych w przyszłości zaowocuje jeszcze lepszymi testami.

Refine search results

3 Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

2 2022

1 2020

3 Bartuzi Z.

3 Kowalczyk W.

3 Lis K.

1 Żbikowska-Götz M.

Zespół wieprzowina-kot

Ślina jako materiał biologiczny przydatny w diagnostyce alergii na pokarmy

Diagnostyka alergii na jad pszczoły miodnej