Search results

1

Autogenous transplants of adrenal fragments in an animal model

100%

Dworzyńska A., Paduszyńska K., Pomorski L.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(4)

22-28

EN

Introduction: Adrenal insufficiency is a typical complication after surgical treatment of adrenal tumors, especially after the removal of both adrenal glands. Human beings are not able to survive without adrenal glands and without proper hormonal substitution. Autotransplantation of a fragment of the adrenal gland may prevent this complication. This can be done by transplanting the entire adrenal glands or its fragment, such as the adrenal cortex cells. In the case of adrenal tumors, the entire adrenal gland can not be transplanted. However, it is possible to transplant cells from the tumor-free part. Successful adrenal autografts may result in a new treatment of adrenal insufficiency. Materials and Methods: Autograft transplantation was performed on 3 groups of Sprague Dawley rats. In the first group, physiological corticosterone concentrations were determined. These animals were not operated. In the second group, both adrenal glands were removed. Corticosterone concentrations were determined after bilateral adrenalectomy. The third group was divided into two parts. In the first subgroup, bilateral adrenalectomy was performed simultaneously with adrenal transplant into the omentum. In the second subgroup, right adrenalectomy was performed simultaneously with and adrenal transplant into the omentum followed a month later by left adrenalectomy. During the experiment, corticosterone concentrations were measured at 4 time points. Results: The statistical difference between corticosterone concentrations in rats after two timed adrenalectomies and rats after bilateral adrenalectomy was statistically different, but these results were far from physiological concentrations.

2

Autogenne przeszczepy fragmentów nadnerczy na modelu zwierzęcym

100%

Dworzyńska A., Paduszyńska K., Pomorski L.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(4)

22-28

PL

Wstęp: Jednym z powikłań po leczeniu operacyjnym guzów nadnerczy jest niewydolność kory nadnerczy. Szczególnie istotne jest to po usunięciu obydwu nadnerczy. Człowiek bez prawidłowej substytucji hormonalnej umiera - można temu zapobiec, przeszczepiając całe nadnercza lub ich część, np. komórki kory nadnerczy. W przypadku guzów nowotworowych przeszczep całego nadnercza nie wchodzi w rachubę, można natomiast przeszczepić komórki z wolnej od nowotworu części kory. Potwierdzenie skuteczności takich przeszczepów może skutkować w warunkach klinicznych uniknięciem konieczności terapii substytucyjnej hormonami kory nadnerczy u chorych po usunięciu nadnerczy. Materiały i metody: Wykonano autogenne przeszczepy nadnerczy na 3 grupach szczurów Sprague Dawley. U 1. grupy zwierząt określono fizjologiczne stężenia kortykosteronu. Zwierzęta te nie były operowane. W 2. grupie szczurów usunięto obydwa nadnercza. Oznaczono stężenie kortykosteronu po obustronnej adrenalektomii oraz zdolność zwierząt do przeżycia bez nadnerczy. Grupa 3. była podzielona na 2 części. W 1. podgrupie wykonano jednoczasową obustronną adrenalektomię wraz z przeszczepem fragmentów nadnercza w sieć większą. W 2. podgrupie wykonano najpierw jednostronną prawostronną adrenalektomię z jednoczasowym przeszczepem nadnercza w sieć większą, a następnie po miesiącu wykonano lewostronną adrenalektomię. W trakcie doświadczenia oznaczano stężenie kortykosteronu w 4 punktach czasowych. Wyniki: Uzyskano statystyczną różnicę między stężeniem kortykosteronu u szczurów po dwuczasowym przeszczepie nadnercza a szczurami po obustronnej adrenalektomii, jednak wyniki te dalekie były fizjologicznym stężeniom.

3

Niedoczynność przytarczyc po całkowitym wycięciu tarczycy – wczesne markery prognostyczne

76%

Sieniawski K., Kaczka K., Paduszyńska K., Fendler W., Tomasik B., Pomorski L.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(6)

540-555

PL

Operacje tarczycy to najczęściej wykonywane procedury w zakresie chirurgii endokrynologicznej. Podejmowane są próby stworzenia jednolitego algorytmu diagnostyki i opieki nad chorymi zagrożonymi pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc. Celem pracy było wyznaczenie markera biochemicznego, który najdokładniej posłużyłby do określenia grupy pacjentów zagrożonych pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc oraz identyfikacją czynników ryzyka tego powikłania. Materiał i metodyka. Do prospektywnego badania włączono 142 kolejnych pacjentów poddanych całkowitemu wycięciu tarczycy od 1 stycznia 2014 do 31 grudnia 2015 r. z powodu wola. Stężenia natywnego PTH (iPTH), wapnia całkowitego (Ca), fosforanów (P) oraz magnezu (Mg) były mierzone w surowicy przed operacją oraz w 1, 6, 24 i 48 godzinie po zabiegu. Wyniki. Objawy kliniczne niedoczynności przytarczyc wystąpiły u 25 (17,6%) ze 142 badanych pacjentów. Największą wartość prognostyczną dla niedoczynności przytarczyc na podstawie krzywych ROC miało stężenia iPTH w 6 h (AUC 0,942; 95%Cl: 0,866-1,000, p<0,001) oraz jego procentowa zmiana od wartości początkowej ΔiPTH w 6 h (AUC 0,930; 95%Cl: 0,858-1,000, p<0,001). W analizie wieloczynnikowej, większe stężenie Ca o 0,1 mmol/l, a dla iPTH o 0,1 pmol/l przed zabiegiem wiązało się z 68% (p=0,012) oraz 61% (p=0,007) mniejszą szansą na wystąpienie niedoczynności przytarczyc. Spadek stężenia iPTH o 1% od wartości początkowej zwiększał szansę wystąpienia tego powikłania o 15% (p<0,001). Wnioski. Najlepszym markerem wskazującym na duże ryzyko wystąpienia pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc jest spadek ΔiPTH w 6 h >65% lub stwierdzenie stężenia iPTH <1,57 pmol/l w 6 h po operacji. Spadek stężenia iPTH po zabiegu jest niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia niedoczynności przytarczyc. Przedoperacyjne wyższe stężenia Ca oraz iPTH są czynnikami ochronnymi dla wystąpienia tego powikłania.

4

Early predictors of post – thyroidectomy hypoparathyroidism

76%

Sieniawski K., Kaczka K., Paduszyńska K., Fendler W., Tomasik B., Pomorski L.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(6)

540-555

EN

Thyroid surgery is the most commonly performed procedure in the field of endocrine surgery. Studies are still ongoing on the development of a single algorithm for diagnosis and care of patients at risk of postoperative hypoparathyroidism. The aim of the study was to determine the biochemical marker that would allow the most accurate diagnosis of patient groups at risk of developing hypoparathyroidism and to identify risk factors for this disorder. Material and methods. The prospective study included 142 consecutive patients undergoing total thyroidectomy for benign goiter from January 1st 2014 to December 31st 2015. Serum intact parathyroid hormone (iPTH), total calcium (Ca), phosphate (P), and magnesium (Mg) levels have been measured preoperatively and at 1, 6, 24, and 48 h postoperatively. Results. Clinical symptoms of hypoparathyroidism developed in 25 (17.6%) of 142 patients. The best diagnostic accuracy for hypoparathyroidism based on ROC curves was obtained for iPTH at 6h (AUC 0.942; 95% CI: 0.866-1.000, p<0.001) and its percentage change from baseline ΔiPTH at 6h (AUC 0.930; 95% CI: 0.858-1.000, p<0.001). In an multivariate analysis, the preoperative Ca level higher by 0.1 mmol/l, and iPTH level higher by 0.1 pmol/l were associated with a lower risk of hypoparathyroidism, by 68% (p=0.012) and 61% (p=0.007), respectively. A 1% decline in iPTH from baseline increased the risk of hypoparathyroidism by 15% (p<0.001). Conclusions. The most reliable markers indicating a high risk of postoperative hypoparathyroidism are the decline in ΔiPTH at 6h by > 65% or iPTH level at 6h <1.57 pmol /l. A postoperative decline in iPTH levels is an independent risk factor for the development of hypoparathyroidism. Preoperative higher concentrations of Ca and iPTH are protective factors for the development of this disorder.

Refine search results

4 Polish Journal of Surgery

2 2018

2 2016

4 Paduszyńska K.

4 Pomorski L.

2 Dworzyńska A.

2 Fendler W.

2 Kaczka K.

2 Sieniawski K.

2 Tomasik B.

Autogenous transplants of adrenal fragments in an animal model

Autogenne przeszczepy fragmentów nadnerczy na modelu zwierzęcym

Niedoczynność przytarczyc po całkowitym wycięciu tarczycy – wczesne markery prognostyczne

Early predictors of post – thyroidectomy hypoparathyroidism