Search results

1

Aktualne wytyczne dotyczące karmienia piersią

100%

Laskowska J., Książyk J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 2

110-114

EN

Breast-feeding ensures infants proper growth and neurodevelopment. It covers all qualitative and quantitative demands of term newborns. Breast-feeding brings several benefits for both a mother and a child, which is summarized in this paper. Seventy eight percent of mothers in Poland breastfeed for the first 4 months but only 56% keep breastfeeding longer. Ninety percent of children are breastfed during 48 hours after birth according to Polish Central Statistical Office data from the year 2004. The percentage is similar in all age groups between 0-14 years of age. Eighty eight percent of children are still breastfed after discharge. Eighty nine percent of children in these group are exclusively breastfed (without additional fluids). Exclusive breastfeeding is recommended for the first six months of child’s life. Breast- feeding should be continued during introduction of complementary food till the end of 12th month. Further breast-feeding should be maintained according to a mother’s and a child’s needs. The complementary feeding should not be introduced to infant diet before 17 weeks and delayed after 26 weeks of age. Four hundred units of vitamin D should be supplemented to the infant from the first day of life and 25 μg of vitamin K should be given from the 8th day of life to the end of the 3rd month.

PL

Mleko kobiece zapewnia niemowlęciu prawidłowy wzrost oraz rozwój psychofizyczny. Dla niemowląt urodzonych o czasie pokarm kobiety posiada optymalny skład co do jakości, ilości i proporcji składników. Karmienie piersią niesie ze sobą szereg korzyści zarówno dla matki, jak i dziecka, co podsumowano w niniejszym opracowaniu. W Polsce około 76% matek decyduje się na karmienie piersią przez pierwsze 4 miesiące życia dziecka, zaś tylko 56% matek wciąż karmi piersią po ukończeniu przez dziecko tego wieku. Według danych GUS z 2004 roku w ciągu pierwszych 48 godzin życia piersią było karmionych blisko 90% dzieci i liczba ta jest podobna dla wszystkich roczników w grupie 0-14 lat. Z ogólnej liczby badanych dzieci 88,1% było nadal karmionych piersią po wypisie ze szpitala. Niemal 89% dzieci w tej grupie karmiono wyłącznie piersią (tj. bez dopajania i dokarmiania). Zalecane jest karmienie dziecka tylko piersią do ukończenia przez nie 6. miesiąca życia. Po 6. miesiącu należy stopniowo wprowadzać pokarmy uzupełniające, aż do 1. roku życia. Dalsza kontynuacja karmienia piersią zależy od indywidualnych możliwości i potrzeb matki i dziecka. Nie ustalono górnego limitu dotyczącego czasu trwania karmienia piersią. Pokarmy uzupełniające powinny być wprowadzane nie wcześniej niż w 17. i nie później niż w 26. tygodniu życia dziecka. Jeśli nie jest możliwe karmienie bezpośrednie, dziecko należy karmić pokarmem odciąganym. U niemowląt karmionych piersią należy stosować suplementację doustną witaminy K w dawce 25 μg od 8. doby do 3. miesiąca życia oraz witaminy D w dawce 400 jednostek od pierwszych dni.

2

Wprowadzanie posiłków uzupełniających

100%

Wesół-Kucharska D., Książyk J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 1

35-40

EN

Exclusive or full breast-feeding for about 6 months is a desirable goal. Complementary feeding (solid foods and liquids other than breast milk or infant formula and follow-on formula) should not be introduced before 5 months and not later than 7 months. There is no convincing scientific evidence that avoidance or delayed introduction of potentially allergenic foods, such as fish and eggs, reduces allergies either in infants considered at increased risk for the development of allergy or in those not considered to be at increased risk. Infants who are born at term usually have sufficient iron stores until 4 to 6 months of age. It is recommended that exclusively breastfed term infants receive an iron supplementation of 1 mg/kg per day, starting at 4 months of age and continued until appropriate iron-containing complementary foods have been introduced. The preterm infant (<37 weeks’ gestation) who is fed human milk should receive a supplement of elemental iron at 2 mg/kg per day starting by 1 month of age and extending through 12 months of age. Cow’s milk is a poor source of iron and should not be used as the main drink before 12 months, although small volumes may be added to complementary foods form the age 11-12 months. It is prudent to avoid both early (<4 months) and late (>7 months) introduction of gluten, and to introduce gluten gradually while the infant is still breastfed, inasmuch as this may reduce the risk of celiac disease, type 1 diabetes mellitus, and wheat allergy.

PL

Karmienie piersią powinno trwać co najmniej przez pierwsze 6 miesięcy życia dziecka. Posiłki uzupełniające (pokarmy stałe oraz płynne inne niż mleko kobiece, mieszanki, mleko zastępcze) należy wprowadzać nie wcześniej niż w 5., ale nie później niż w 7. miesiącu życia. Nie ma przekonujących danych naukowych, iż unikanie lub późne wprowadzanie pokarmów potencjalnie alergizujących (takich jak ryby czy jajka) zmniejsza rozwój alergii – ani u dzieci predysponowanych do alergii, ani u dzieci z obciążonym wywiadem rodzinnym. Niemowlęta urodzone o czasie zazwyczaj posiadają wystarczający zapas żelaza do 4.-6. miesiąca życia. Zaleca się, aby dzieci urodzone o czasie karmione wyłącznie piersią otrzymywały suplementację żelazem w dawce 1 mg/kg/dobę po 4. miesiącu życia, do czasu podaży żelaza z pokarmów uzupełniających. Wcześniaki (urodzone <37. tygodnia ciąży), które karmione są mlekiem matki, powinny otrzymywać suplementację żelazem w dawce 2 mg/kg/dobę od 1. do 12. miesiąca życia. Mleko krowie jest ubogie w żelazo i nie należy go podawać jako główny posiłek dzieciom przed ukończeniem 12. miesiąca życia, chociaż niewielkie ilości w postaci przetworów mlecznych mogą niemowlęta otrzymywać już od 11.-12. miesiąca życia. Gluten do diety niemowląt należy wprowadzać nie wczesnej niż przed 4., ale nie później niż w 7. miesiącu życia, stopniowo, małymi porcjami, w trakcie karmienia piersią, gdyż takie postępowanie zmniejsza ryzyko rozwoju choroby trzewnej, cukrzycy typu 1 i alergii na pszenicę.

3

Ostra biegunka u dzieci

100%

Buda P., Książyk J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 4

275-282

EN

Acute diarrhea is one of the most frequent problems faced by paediatricians. While it usually takes a benign clinical course, on a global scale is still remains one of the leading causes of infantile mortality and is a frequent indication for hospitalisation. Many children are affected, mainly during their first 3 years of life. The commonest type of paediatric acute diarrhea is infective – viral or bacterial (or caused by intoxication by bacterial exotoxins). Rare causes thereof include protozoons, fungi and parasites. The aim of this paper is to review diagnostic and therapeutic approach to paediatric acute diarrhea, based on ESPGHAN and ESPEN 2008 guidelines. Clinical course of acute diarrhea depends mainly on its aetiology. The usual cause of severe diarrhea is rotaviral infection. The principal clinical problem in this setting is dehydration. Its severity is an important prognostic factor and determines the therapeutic approach. First-line treatment includes rehydration by oral route using oral hydrating and hypoosmotic agents. Principles of intravenous rehydration are also discussed. In mild or moderate dehydration, following a brief (4-6 hours) course of intensive rehydration, children should return to their premorbid dietary habits. In most cases, acute infectious diarrhea (both viral and bacterial) resolves spontaneously and does not require, apart from rehydration, any other treatment. The paper presents current ESPGHAN and ESPEN recommendations concerning additional pharmacotherapy and preventive measures.

PL

Ostra biegunka należy do najczęstszych problemów, z jakimi spotyka się pediatra. Mimo że jest to choroba o zwykle łagodnym przebiegu, w skali światowej wciąż pozostaje jedną z głównych przyczyn śmiertelności i jest częstą przyczyną hospitalizacji. Choruje na nią wiele dzieci, zwłaszcza w ciągu pierwszych 3 lat życia. Najczęstszy rodzaj ostrej biegunki u dzieci stanowi biegunka infekcyjna – wirusowa i bakteryjna (lub spowodowana zatruciem egzotoksynami bakterii), rzadziej jest ona wynikiem infekcji wywołanej przez pierwotniaki, grzyby, pasożyty. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie postępowania diagnostycznego i leczniczego w ostrej biegunce u dzieci w oparciu o wytyczne ESPGHAN i ESPEN (2008 r.). Przebieg kliniczny zależy głównie od etiologii – najczęstszą przyczyną biegunki o ciężkim przebiegu są zakażenia rotawirusowe. Głównym objawem klinicznym ostrej biegunki jest odwodnienie, jego stopień nasilenia ma charakter rokowniczy i determinuje wybór postępowania. Leczeniem pierwszego wyboru jest nawadnianie doustne za pomocą doustnych płynów nawadniających (DPN) hipoosmolarnych. W poniższym artykule rozszerzono zasady nawadniania dożylnego. W przypadku lekkiego lub umiarkowanego odwodnienia po krótkim (około 4-6-godzinnym) okresie intensywnego nawadniania dzieci powinny być żywione tak jak przed zachorowaniem. W większości przypadków ostra biegunka infekcyjna (zarówno wirusowa, jak i bakteryjna) ustępuje samoistnie i nie wymaga, poza nawadnianiem, dodatkowego leczenia. W pracy przedstawiono aktualne stanowisko ESPGHAN i ESPEN dotyczące dodatkowego postępowania farmakologicznego oraz profilaktyki.

Refine search results

3 Pediatria i Medycyna Rodzinna

2 2011

1 2010

3 Książyk J.

1 Buda P.

1 Laskowska J.

1 Wesół-Kucharska D.

Aktualne wytyczne dotyczące karmienia piersią

Wprowadzanie posiłków uzupełniających

Ostra biegunka u dzieci