Search results

1

Od kolczykowania do ostrego uszkodzenia nerek – opis przypadku

100%

Wikiera-Magott I., Fornalczyk K., Zwolińska D.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 4

561-566

EN

Acute kidney injury is an abrupt decline of renal function interfering with the body’s homeostasis. It most commonly occurs in neonates and children treated in intensive care units and undergoing extensive surgical procedures, especially cardiac surgery. Its aetiology is frequently complex, with infectious factors, toxic chemical activity and hydration and electrolyte imbalance occurring simultaneously and aggravating kidney injury. This study reports a case of a 17-year-old female patient in whom acute kidney injury was caused by a combination of factors, including sepsis, adverse effects of analgesic drugs and dehydration. Staphylococcus aureus infection caused by multiple-site piercings performed in a home setting resulted in the development of multiple skin abscesses, myometrial abscesses and a generalised infection. The patient’s condition warranted intensive antibiotic therapy and drainage of the myometrial abscesses. The therapy facilitated eradication of the infection foci and normalising renal function.

PL

Ostre uszkodzenie nerek to nagłe pogorszenie ich funkcji zaburzające homeostazę organizmu. Najczęściej występuje u noworodków, dzieci leczonych na oddziałach intensywnej terapii i poddawanych rozległym zabiegom operacyjnym, szczególnie kardiochirurgicznym. Etiologia choroby nierzadko jest złożona: czynniki infekcyjne, toksyczne działanie substancji chemicznych oraz zaburzenia wodno-elektrolitowe mogą występować jednocześnie i nasilać uszkodzenie nerek. W artykule przedstawiono przypadek 17-letniej pacjentki, u której uszkodzenie nerek było spowodowane sepsą, działaniem niepożądanym leków przeciwbólowych i odwodnieniem. Zakażenie gronkowcem złocistym, będące następstwem wielopunktowego kolczykowania w warunkach domowych, doprowadziło do powstania mnogich ropni skóry, ropni mięśni miednicy oraz uogólnionego zakażenia. Stan chorej wymagał intensywnej antybiotykoterapii i przeprowadzenia drenażu ropni miednicy. W wyniku wdrożonej terapii uzyskano eradykację ognisk zakażenia i normalizację funkcji nerek

2

Torbiele nerek u dzieci – obserwacja jednego ośrodka

76%

Medyńska A., Fornalczyk K., Kiliś-Pstrusińska K., Wikiera-Magott I., Kubicki D., Zwolińska D.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2018

|

vol. 14

|

issue 2

175-182

EN

Kidney cysts may be congenital (associated or not with genetic disorders) or rarely acquired. They may be an isolated abnormality or be part of an anomaly syndrome. The aim of the study was to analyse the history of patients with suspected/diagnosed cysts of the kidney(s) admitted to the authors’ department in 2015–2016. Material and methods: In this period 1,604 patients were hospitalised, including 49 children aged 1 month – 17 years with a suspected/diagnosed cyst of the kidney(s). There were 30 first-time admissions and the remaining cases were repeat admissions. Results: There were 14 infants (mean age of 4.2 months) among the children hospitalised for the first time. The final diagnoses in this group were as follows: autosomal recessive polycystic kidney disease in 3 children, autosomal dominant polycystic kidney disease in 1 child, right multicystic dysplastic kidney in 4 children, right multicystic dysplastic kidney combined with left ectopic kidney in 1 child, bilateral multicystic dysplastic kidney in 1 child, single renal cysts in 2 children and renal cystic hypodysplasia in 2 children. Among the remaining 16 children (mean age of 10.1 years) diagnosed for the first time due to arterial hypertension or abnormalities on abdominal ultrasound imaging, autosomal dominant polycystic kidney disease was found in 11 children, right multicystic dysplastic kidney in 4 children and left multicystic dysplastic kidney in 1 child. Among 19 patients hospitalised more than once (mean age of 9.5 years) autosomal dominant polycystic kidney disease was diagnosed in 4 children, autosomal recessive disease in 6 individuals, right multicystic dysplastic kidney in 4 children, left multicystic dysplastic kidney in 3 children and other forms of cystic kidney disease in 2 children. In 23 children (47%) various stages of chronic kidney disease were found and in 3 patients a renal transplant was performed. Conclusion: Renal cysts are not a common reason for hospitalisation at a pediatric nephrology centre (3.1% of patients); however, they do require diagnosis and monitoring of patients due to the risk of development of chronic kidney disease.

PL

Torbiele w nerkach mogą mieć charakter wrodzony (związany bądź niezwiązany z zaburzeniami genetycznymi) lub nabyty (rzadki). Mogą być zaburzeniem izolowanym lub stanowić element zespołu anomalii. Celem pracy była analiza historii pacjentów z podejrzeniem/rozpoznaniem torbieli nerki/nerek, przyjętych do Kliniki autorów w latach 2015–2016. Materiał i metody: W tym okresie hospitalizowano 1604 pacjentów, wśród nich było 49 dzieci w wieku od 1 miesiąca do 17 lat z podejrzeniem/rozpoznaniem torbieli nerki/nerek. W 30 przypadkach były to przyjęcia pierwszorazowe, w pozostałych – kolejne. Wyniki: Wśród dzieci hospitalizowanych po raz pierwszy było 14 niemowląt (średnia wieku 4,2 miesiąca). Ostateczne rozpoznania w tej grupie były następujące: autosomalna recesywna wielotorbielowatość nerek – u 3 dzieci, autosomalna dominująca wielotorbielowatość nerek – u 1, dysplazja torbielowata nerki prawej – u 4, połączona z ektopią nerki lewej – u 1, obustronna dysplazja torbielowata – u 1, pojedyncze torbiele nerek – u 2, hipodysplazja nerek z torbielami – u 2. W grupie pozostałych 16 dzieci (średnia wieku 10,1 roku) diagnozowanych po raz pierwszy z powodu nadciśnienia tętniczego lub nieprawidłowości w badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej autosomalną dominującą wielotorbielowatość nerek stwierdzono u 11, dysplazję torbielowatą nerki prawej – u 4, lewej – u 1. Wśród 19 pacjentów hospitalizowanych po raz kolejny (średnia wieku 9,5 roku) autosomalną dominującą wielotorbielowatość nerek rozpoznano u 4, autosomalną recesywną – u 6, dysplazję torbielowatą nerki prawej – u 4, lewej – u 3, inne postaci torbielowatości – u 2. U 23 dzieci (47%) z całej grupy stwierdzono przewlekłą chorobę nerek w różnych stadiach, u 3 wykonano przeszczep nerki. Podsumowanie: Torbiele nerek nie stanowią częstej przyczyny hospitalizacji (3,1% pacjentów) dzieci w ośrodku nefrologicznym, ale wymagają diagnostyki i monitorowania chorych ze względu na ryzyko rozwoju przewlekłej choroby nerek.

3

Współistnienie cukrzycy typu 1 z glomerulopatią submikroskopową u 9-letniej dziewczynki – opis przypadku

76%

Fornalczyk K., Medyńska A., Wikiera-Magott I., Kiliś-Pstrusińska K., Kik E., Hałoń A., Zwolińska D.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2018

|

vol. 14

|

issue 1

102-106

EN

Type 1 diabetes mellitus is the most common metabolic disease in childhood, which may, after years, lead to late vascular complications, including diabetic kidney disease. Microalbuminuria, which progresses to evident proteinuria, is the first sign of this disease. However, other causes, such as nondiabetic nephropathies, should be also included in the diagnosis in diabetic patients. This is particularly important in cases where disease duration by the time proteinuria develops is short, and a good control of glycemia is maintained. We present a case of a 9-year-old girl with type 1 diabetes mellitus who was diagnosed with increasing proteinuria and a developing nephrotic syndrome at 16 months after diabetes diagnosis. The histopathological picture of renal biopsy specimen corresponded to minimal change disease. Steroid therapy was initiated with simultaneous adjustment of insulin doses, which allowed for complete clinical and biochemical remission of nephropathy with maintained normal glycaemia. The girl is under the care of a diabetologist and a nephrologist. In conclusion, a coexisting nephropathy should be considered in the case of proteinuria in a child with diabetes mellitus.

PL

Cukrzyca typu 1 jest najczęstszą chorobą metaboliczną u dzieci – po latach trwania może doprowadzić do późnych powikłań naczyniowych, w tym do cukrzycowej choroby nerek. Jej pierwszym sygnałem jest mikroalbuminuria, z czasem dochodzi do jawnego białkomoczu. W diagnostyce proteinurii u pacjentów z cukrzycą należy jednak uwzględniać również inne jej przyczyny, w tym nefropatie niecukrzycowe. Jest to szczególnie ważne w przypadkach, gdy czas trwania choroby do wystąpienia białkomoczu jest krótki, a glikemia dobrze kontrolowana. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 9-letniej dziewczynki z cukrzycą typu 1, u której w 16. miesiącu od rozpoznania stwierdzono narastający białkomocz i rozwój zespołu nerczycowego. Obraz histopatologiczny bioptatu nerkowego odpowiadał glomerulopatii submikroskopowej. Włączono steroidoterapię z równoczesnym skorygowaniem dawek insuliny, osiągając pełną remisję kliniczną i biochemiczną nefropatii przy prawidłowej glikemii. Dziewczynka pozostaje pod opieką diabetologa i nefrologa. Podsumowując, w przypadku wystąpienia białkomoczu u dziecka z cukrzycą należy wziąć pod uwagę współistnienie nefropatii.

Refine search results

3 Pediatria i Medycyna Rodzinna

2 2018

1 2017

3 Fornalczyk K.

3 Wikiera-Magott I.

3 Zwolińska D.

2 Kiliś-Pstrusińska K.

2 Medyńska A.

1 Hałoń A.

1 Kik E.

1 Kubicki D.

Od kolczykowania do ostrego uszkodzenia nerek – opis przypadku

Torbiele nerek u dzieci – obserwacja jednego ośrodka

Współistnienie cukrzycy typu 1 z glomerulopatią submikroskopową u 9-letniej dziewczynki – opis przypadku