Search results

1

Podejrzenie zespołu dziecka maltretowanego – zmora lekarza pediatry?

100%

Czerżyńska M., Tyrakowska Z. J., Zalewska-Kurza P., Wiśniewska A.

|

EN

Child abuse may occur across all cultural, social and ethnic groups. Children may be abused by adults, adolescents, their own peers, and institutional workers alike. Whenever a suspicion arises concerning violence or other kind of abuse being possibly inflicted on a child, immediate thorough medical investigation is absolutely essential, and the child’s behaviour, appearance and development evaluated. Multispecialist diagnostics may be necessary, including the available imaging modalities. Abuse symptoms include abnormal patterns of child’s and parents’ behaviour, explanations concerning the injuries that are inconsistent with the actual clinical picture, delay in seeking medical attention, parents ignoring or downplaying the child’s injuries, seemingly strained relations between parents and the child. Parental attitudes that may be indicative of child abuse tend to be a result of alcohol dependence, drug addiction, or a deviation. At times, aggression or particular strictness towards the child may be observed. Whenever sexual or physical abuse is suspected, the child should immediately be referred to a hospital for further observation and accessory investigations. Relevant institutions should also be contacted and collaborated with. Child abuse seems to be on the rise, with more cases each year. Simultaneously, various social measures are undertaken aimed at ensuring assistance to the victims, and counteracting violence and abuse. It should be remembered that the treating doctor is obliged to report a suspicion of abuse taking place to the relevant authorities immediately upon taking its suspicion.

PL

Do krzywdzenia dzieci może dochodzić we wszystkich grupach kulturowych, społecznych oraz etnicznych. Mogą być one maltretowane przez osoby dorosłe, młodzież, rówieśników bądź też przez pracowników placówek, w których przebywają. Przy podejrzeniu stosowania przemocy wobec dziecka konieczne jest natychmiastowe przeprowadzenie szczegółowego wywiadu oraz oceny zachowania, wyglądu i rozwoju dziecka. Niezbędna może się okazać wielospecjalistyczna diagnostyka, a także wykorzystanie dostępnych badań obrazowych. Do objawów świadczących o istnieniu problemu przemocy należą: atypowe zachowania rodziców i dzieci, tłumaczenia dotyczące urazu niezgodne ze stanem faktycznym, opóźnione zgłoszenie się do lekarza specjalisty w celu otrzymania pomocy medycznej, lekceważenie problemu przez rodziców, nienaturalne relacje pomiędzy rodzicami a dzieckiem. Zachowania rodziców, które mogą świadczyć o stosowaniu przemocy, są w przeważającej większości przypadków wynikiem choroby alkoholowej, narkomanii lub dewiacji. Niekiedy można zaobserwować agresję, surowość wobec dziecka. W przypadku podejrzenia przemocy fizycznej bądź seksualnej w stosunku do dziecka należy natychmiast skierować je do szpitala, w celu dalszej obserwacji oraz wykonania badań dodatkowych. Powinno się także podjąć współpracę z odpowiednimi instytucjami. Zjawisko przemocy wobec dzieci nasila się z roku na rok. Jednocześnie są podejmowane różnorodne przedsięwzięcia społeczne mające na celu niesienie pomocy osobom krzywdzonym oraz przeciwdziałanie przemocy. Należy pamiętać, że lekarz pierwszego kontaktu ma obowiązek zawiadomić o przestępstwie organy ścigania, gdy tylko pojawi się podejrzenie, że dziecko jest maltretowane.

2

Pacjent z zespołem Marfana w gabinecie lekarza rodzinnego

100%

Czerżyńska M., Tyrakowska Z. J., Wiśniewska A., Rozwadowska E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2015

|

vol. 11

|

issue 2

134-144

EN

Marfan syndrome is a disorder of the connective tissue (fibrillins and elastins). It is an autosomal dominant disease associated with a defect of chromosome 15 which encodes fibrillin-1. The syndrome is characterised by a varying extent of connective tissue disorders. A mutation in the gene encoding connective tissue can be manifested in all organs irrespective of the patient’s age. This disorder is characterised by multiple symptoms manifested mainly in the cardiovascular and skeletal systems as well as in the organ of vision. Ghent criteria are commonly recognised in the diagnosis of Marfan syndrome. Moreover, clinical symptoms reported by patients should also be considered. Patients presenting at the office of a general practitioner with symptoms resembling Marfan-like syndromes should undergo a detailed medical interview for the presence of cardiovascular diseases in the family. A general practitioner should examine the patient, drawing particular attention to organs that are frequently affected by disorders of connective tissue encoding (chest, oral cavity and general body stature). The family of a patient with Marfan syndrome should be referred to a genetic clinic to conduct tests for the presence of gene mutation. The diagnosis of Marfan syndrome in neonates is complex since not all symptoms of the syndrome are clinically manifested. In female patients with Marfan syndrome, pregnancy is contraindicated if the size of the aorta exceeds 50 mm. In other cases, women must be informed about possible risks and monitored for a change in the width of the aorta. Sometimes, procedures of prophylactic aortic replacement on its entire course are conducted prior to a planned pregnancy. Regular echocardiographic check-ups (every 4–7 weeks) as well as cooperation of a gynaecologist and cardiologist are necessary. A general practitioner should inform the patient’s family about any sudden conditions that can develop in the course of Marfan syndrome (aortic dissection) and explain to them the algorithms of management (immediate call for an ambulance).

PL

Zespół Marfana wynika z wady tkanki łącznej (fibryliny, elastyny). Choroba najczęściej przenoszona jest w sposób autosomalny dominujący, związany z defektem chromosomu 15 kodującego białko fibrylinę-1. Cechą charakterystyczną zespołu jest różnorodna ekspresja zaburzeń tkanki łącznej. Mutacja w genie kodującym tkankę łączną może objawić się we wszystkich narządach, niezależnie od wieku pacjenta. Zaburzenie to cechuje się mnogością objawów, manifestujących się głównie w układzie krążenia i kostno-stawowym, a także w narządzie wzroku. Powszechnie przyjętymi kryteriami rozpoznawania zespołu Marfana są kryteria Ghenta. Ocenie powinny zostać poddane także objawy kliniczne zgłaszane przez pacjenta. Osoby zgłaszające się do lekarza pierwszego kontaktu z symptomatologią zespołów marfanopodobnych powinny przejść dokładny wywiad medyczny pod kątem chorób sercowo-naczyniowych występujących w rodzinie. Lekarz rodzinny powinien zbadać pacjenta, zwracając szczególną uwagę na narządy najczęściej dotknięte zaburzeniem kodowania tkanki łącznej (klatka piersiowa, jama ustna, ogólna budowa ciała). Rodziny pacjentów z zespołem Marfana należy skierować do poradni genetycznej w celu przeprowadzenia testu na obecność mutacji. Diagnostyka noworodków jest skomplikowana, z uwagi na fakt, że nie wszystkie symptomy zespołu Marfana demonstrują się klinicznie. U pacjentek ze stwierdzonym zespołem Marfana ciąża jest przeciwwskazana, gdy wymiar aorty przekracza 50 mm. W innych przypadkach pacjentkę należy poinformować o istniejącym ryzyku oraz monitorować zmiany w szerokości aorty. Przed planowaną ciążą wykonuje się czasami zabieg profilaktycznej wymiany aorty na całym przebiegu. Nieodzowna jest stała kontrola echokardiograficzna (co 4–7 tygodni) oraz współpraca lekarza ginekologa i kardiologa. Lekarz pierwszego kontaktu powinien wyjaśnić rodzinie chorego stany nagłe mogące wystąpić w przebiegu zespołu Marfana (rozwarstwienie aorty) oraz wytłumaczyć algorytmy postępowania (natychmiastowe wezwanie pogotowia).

3

Wpływ czynników demograficznych oraz długość trwania terapii rekombinowanym hormonem wzrostu na satysfakcję rodziców z leczenia dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki

100%

Grzelak L., Wiśniewska A., Ślusarz R.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2021

|

vol. 6

|

issue 1

50-62

EN

Introduction. The treatment of short stature caused by somatotropin hypopituitarism is a long process with serious restrictions and requirements. Administration of growth hormone in the form of daily injections, drug storage and follow-up visits are burdensome and require the involvement of the whole family in the treatment process. Not only the improvement in the child’s growth but also many other factors may affect the satisfaction of parents with the treatment effect. Aim of the study. The aim of the study is to evaluate the influence of demographic factors and the duration of human growth hormone therapy on the satisfaction of parents with the treatment od children with somatotropin hypopituitarism. Materiał and methods. The study involved 69 parents of children with somatotropin hypopituitarism treated with growth hormone at the Department of Paediatrics, Endocrinology, Diabetology and Paediatric Neurology at the Children’s Hospital in Torun. The research used the own questionnaire and KIDSCREEN questionnaire for parents. Results and conclusions. The satisfaction with human growth hormone therapy depends on the child's growth results and is not affected by the long-term therapy. Parents' satisfaction with growth hormone treatment does not depend on the parents' education, place of residence or the child's sex. Research shows that satisfaction depends on the age of the child.

PL

Wstęp. Leczenie niskorosłości spowodowanej somatropinową niedoczynnością przysadki jest procesem długotrwałym, obarczonym poważnymi obostrzeniami i wymaganiami. Podawanie hormonu wzrostu w postaci codziennych iniekcji, przechowywanie leku i wizyty kontrolne są uciążliwe i wymagają zaangażowania całej rodziny w proces leczenia. Nie tylko poprawa wzrostu dziecka ale też wiele innych czynników może wpływać na satysfakcję rodziców z efektu leczenia. Cel pracy. Celem pracy jest ocen wpływu czynników demograficznych oraz długość trwania terapii rekombinowanym hormonem wzrostu na satysfakcję rodziców z leczenia dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 69 rodziców dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki leczonych hormonem wzrostu na oddziale Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii i Neurologii Dziecięcej w Szpitalu Dziecięcym w Toruniu. Do badań wykorzystano ankietę własną oraz standaryzowany kwestionariusz KIDSCREEN-52 wersja dla rodziców. Wyniki i wnioski. Satysfakcja z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu jest zależna od osiągniętych rezultatów wzrostowych dziecka i nie wpływa na nią długotrwałość terapii. Satysfakcja rodziców z leczenia hormonem wzrostu nie zależy od wykształcenia rodziców, miejsca zamieszkania a także płci dziecka. Z badań wynika że satysfakcja zależy od wieku dziecka.

4

Ocena satysfakcji rodziców z leczenia ludzkim rekombinowanym hormonem wzrostu dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki

100%

Grzelak L., Wiśniewska A., Ślusarz R.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2020

|

vol. 5

|

issue 4

38-53

EN

Introduction. Short stature is a term for a child's height below two standard deviations from the norms adopted for sex and age. In Poland, treatment with recombinant growth hormone of somatotropin hypopituitarism is reimbursed under the National Health Fund drug programs. Administration of growth hormone in the form of daily injections is cumbersome and requires the involvement of the whole family in the treatment process. The multidirectional action of GH improves the quality of life of small patients. Aim. The aim of the study is to analyze parents' satisfaction with growth hormone treatment in children with somatotropin hypopituitarism. Materiał and methods. The study involved 69 parents of children with somatotropin hypopituitarism treated with growth hormone at the Department of Pediatrics, Endocrinology, Diabetology and Pediatric Neurology at the Children"s Hospital in Torun. The research used the own questionnaire and KIDSCREEN questionnaire for parents. Results. Parents of children with somatotropin hypopituitarism are satisfied with the treatment with recombinant growth hormone and evaluate the treatment positively. During growth hormone therapy, they highly estimate the quality of their children’s lives. There is a correlation between parents' assessment of growth hormone therapy and the change in their children's quality of life. Conclusions. Satisfaction with treatment recombinant growth hormone depends on the duration of treatment, achieved growth results and the child's age.

PL

Wstęp. Niskorosłość jest określeniem wzrostu dziecka poniżej dwóch odchyleń standardowych od norm przyjętych dla płci i wieku. W Polsce refundacji podlega leczenie rekombinowanym hormonem wzrostu somatotropinowej niedoczynności przysadki w ramach programów lekowych Narodowego Funduszu Zdrowia. Podawanie hormonu wzrostu w postaci codziennych iniekcji jest uciążliwe i wymaga zaangażowania całej rodziny w proces leczenia. Wielokierunkowe działanie GH poprawia jakość życia małych pacjentów. Cel. Celem pracy jest analiza satysfakcji rodziców z leczenia hormonem wzrostu dzieci z somatotropinowa niedoczynnością przysadki. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 69 rodziców dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki leczonych hormonem wzrostu na oddziale Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii i Neurologii Dziecięcej w Szpitalu Dziecięcym w Toruniu. Do badań wykorzystano ankietę własną oraz standaryzowany kwestionariusz KIDSCREEN-52 wersja dla rodziców. Wyniki. Rodzice dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki są usatysfakcjonowani z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu i ocenia ją kuracje pozytywnie. W trakcie terapii hormonem wzrostu wysoko oceniają jakoś życia swoich dzieci. Istnieje zależność pomiędzy oceną przez rodziców terapii hormonem wzrostu a zmianą jakości życia ich dzieci. Wnioski. Satysfakcja z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu jest zależna od czasu trwania kuracji, osiągniętych rezultatów wzrostowych oraz wieku dziecka.

Refine search results

2 Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2021

1 2020

2 2015

4 Wiśniewska A.

2 Czerżyńska M.

2 Grzelak L.

2 Tyrakowska Z. J.

2 Ślusarz R.

1 Rozwadowska E.

1 Zalewska-Kurza P.

Podejrzenie zespołu dziecka maltretowanego – zmora lekarza pediatry?

Pacjent z zespołem Marfana w gabinecie lekarza rodzinnego

Wpływ czynników demograficznych oraz długość trwania terapii rekombinowanym hormonem wzrostu na satysfakcję rodziców z leczenia dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki

Ocena satysfakcji rodziców z leczenia ludzkim rekombinowanym hormonem wzrostu dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki