Results found: 5

Number of results on page

Search results

Sort By:

Limit search:

Ocena przydatności nowoczesnych technik echokardiograficznych wykorzystujących technikę śledzenia markerów akustycznych w warunkach pracowni doświadczalnej na przykładzie modelu ostrej choroby niedokrwiennej u myszy

100%

Garbacz M. A., Niklewski T., Jaźwiec T., Śliwka J., Domagała M., Kaczmarczyk M., Garbacz M., Karol F., Zembala M., Zembala M.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2018

issue 72

172-183

W ostatnich latach myszy stały się najczęściej wykorzystywanymi zwierzętami laboratoryjnymi w badaniach przedklinicznych. Wraz z rosnącym ich wykorzystaniem także w badaniach układu krążenia (zarówno w terapiach komórkowych regenerujących mięsień sercowy po zawale, leczeniu niewydolności serca, jak i w ocenie kardiotoksyczności leków) konieczne stało się opracowanie dokładnej metody oceny funkcji serca, która rzetelnie mogłaby określić skuteczność i bezpieczeństwo badanych terapii. Przeniesienie techniki śledzenia markerów akustycznych (speckle tracking echocardiography – STE) do warunków echokardiografii doświadczalnej pozwala na bardziej rzetelną i wiarygodną ocenę ich skuteczności i bezpieczeństwa. Pomiary regionalnej deformacji serca uzyskiwane tą metodą są dużo bardziej czułe i specyficzne niż parametry klasycznej echokardiografii. Technika STE wydaje się bardzo atrakcyjną metodą, nie jest jednak pozbawiona wad i ograniczeń. Analiza obrazów 2D techniką STE jest bardzo wrażliwa na artefakty, które zacierając granice wsierdzia, uniemożliwiają prawidłowe śledzenie markerów akustycznych. Uzyskanie powtarzalnych obrazów o dobrej jakości jest wciąż dużym wyzwaniem, szczególnie w warunkach echokardiografii doświadczalnej. W dostępnym piśmiennictwie techniczne i praktyczne aspekty tego badania są często pomijane lub opisane bardzo enigmatycznie, a nierzadko to właśnie one są podstawą do uzyskania zadowalających nas obrazów. Dlatego też celem niniejszego opracowania jest zarówno ocena przydatności nowoczesnych technik echokardiograficznych w warunkach pracowni doświadczalnej, jak i opisanie technicznych oraz praktycznych zagadnień przeprowadzenia badania echokardiograficznego u myszy.

In recent years, mice have become the most commonly used laboratory animals in preclinical studies. With the increase in their use also in the study of the cardiovascular system (in heart muscle cell regenerating therapies after a heart attack, heart failure or assessing the cardiotoxicity of drugs), there was a need to develop accurate methods for assessing cardiac function, which could reliably determine the efficacy and safety of the studied treatments. The transfer of speckle tracking technology to echocardiography experimental conditions, allows a more reliable and credible assessment of the effectiveness of the studied treatments. Measurements of regional deformation of the heart obtained by this method are much more sensitive and specific than the parameters of classical echocardiography. Speckle tracking echocardiography (STE) seems to be a very attractive method but it is not devoid of drawbacks and limitations. Analysis of the 2D STE technique is very sensitive to artifacts, blurring the boundaries that prevent proper endocarditis tracking speckle. Therefore, obtaining reproducible images of good quality is still a major challenge, particularly in experimental echocardiography. In the available literature, the technical and practical aspects of this study are often overlooked or described very enigmatically, and often it is those aspects that are essential to achieve satisfactory images. Therefore, the aim of this study is to evaluate the usefulness of both modern echocardiographic techniques in experimental conditions in the laboratory and to describe the technical and practical issues of conducting echocardiography in mice.

Zasady postępowania okołooperacyjnego w celu minimalizacji krwawienia i konieczności przetaczania krwi i preparatów krwiopochodnych, ze szczególnym uwzględnieniem aspektów chirurgicznych

62%

Banasiewicz T., Machała W., Borejsza Wysocki M., Lesiak M., Krych S., Lange M., Hogendorf P., Durczyński A., Cwaliński J., Bartkowiak T., Dziki A., Kielan W., Kłęk S., Krokowicz Ł., Kusza K., Myśliwiec P., Pędziwiatr M., Richter P., Sobocki J., Szczepkowski M., Tarnowski W., Zegarski W., Zembala M., Zieniewicz K., Wallner G.

Polish Journal of Surgery

2023

vol. 95

issue 5

14-39

W postępowaniu okołooperacyjnym należy dążyć do minimalizowania krwawienia śródoperacyjnego, które zwiększa ilość powikłań okołooperacyjnych, śmiertelność i koszty leczenia. Powoduje ono również zwiększone ryzyko przetaczania krwi i jej składników, co dodatkowo zwiększa zachorowalność i śmiertelność. Dążenie do minimalizowania zarówno samej utraty krwi (głównie etap operacji), jak i konieczności przetaczania krwi i jej składników (szerzej pojęty okres okołooperacyjny) powinno być standardowym elementem postępowania z pacjentem poddanym leczeniu operacyjnemu. W strategii tej należy dążyć: 1) w okresie przedoperacyjnym do jak najszybszego określenia grup ryzyka powikłań, wykrycia i leczenia anemii, wdrożenia prehabilitacji, rozważenia oddania krwi własnej i wybranych przypadkach preparatów erytropoetyny, modyfikacji leczenia przeciwzakrzepowego i, jeśli jest to konieczne, leczenia chorób współwystępujących; 2) w okresie okołooperacyjnym do optymalnego przebiegu zabiegu z utrzymaniem normotermii, normowolemii i normoglikemii, do stosowania metod chirurgicznych zmniejszających krwawienia jak chirurgia minimalnie inwazyjna, elektronarzędzia, hemostatyki miejscowe, profilaktyki zakażenia miejsca operowanego oraz przetaczania krwi i jej składników w przypadku rzeczywistej konieczności; 3) w okresie pooperacyjnym do monitorowania stanu pacjenta, przede wszystkim pod kątem wczesnego wykrycia krwawienia, szybkie wdrożenie żywienia, z preferowaną drogą doustną, odpowiednią suplementacją mikroelementów i witamin oraz optymalizacji jego stanu ogólnego. Wszystkie te działania prowadzone kompleksowo i we współpracy chirurga z anestezjologiem pozwalają na zmniejszenie utraty krwi i zmniejszenie konieczności przetoczeń krwi i jej składników.

Principles of minimize bleeding and the transfusion of blood and its components in operated patients – surgical aspects

62%

Polish Journal of Surgery

2023

vol. 95

issue 5

14-39

One of the target of perioperative tratment in surgery is decreasing intraoperative bleeding, which increases the number of perioperative procedures, mortality and treatment costs, and also causes the risk of transfusion of blood and its components. Trying to minimize the blood loss(mainly during the operation) as well as the need to transfuse blood and its components (broadly understood perioperative period) should be standard treatment for a patient undergoing a procedure. In the case of this method, the following steps should be taken: 1) in the preoperative period: identyfication of risk groups as quickly as possible, detecting and treating anemia, applying prehabilitation, modyfying anticoagulant treatment, considering donating one's own blood in some patients and in selected cases erythropoietin preparations; 2) in the perioperative period: aim for normothermia, normovolemia and normoglycemia, use of surgical methods that reduce bleeding, such as minimally invasive surgery, high-energy coagulation, local hemostatics, prevention of surgical site infection, proper transfusion of blood and its components if it occurs; 3) in the postoperative period: monitor the condition of patients, primarily for the detection of bleeding, rapid reoperation if required, suplementation (oral administration preferred) nutrition with microelements (iron) and vitamins, updating its general condition. All these activities, comprehensively and in surgical cooperation with the anesthesiologist, should reduce the blood loss and transfusion of blood and its components.

Rekomendacje w zakresie stosowania prehabilitacji, czyli kompleksowego przygotowania pacjenta do zabiegu operacyjnego

43%

Banasiewicz T., Kobiela J., Cwaliński J., Spychalski P., Przybylska P., Kornacka K., Bogdanowska-Charkiewicz D., Leyk-Kolańczak M., Borejsza-Wysocki M., Batycka-Stachnik D., Drwiła R., Barańska B., Bartkowiak T., Brzegowy M., Czyżewski P., Dynarska J., Dziki A., Dziki Ł., Jankowski M., Kaczmarczyk P., Kapała A., Karaś K., Kielan W., Kłęk S., Kotoro B. B., Kotwicki T., Krokowicz Ł., Kuczyńska B., Kunecki M., Kusza K., Łasińska-Kowara M., Machała W., Major P., Mańkowska-Wierzbicka D., Matras P., Matysiak K., Mogiłko N., Nowak W., Opaliński S., Pędziwiatr M., Richter P., Sieńko J., Sobocki J., Stojcev Z., Stachowska E., Stepanow B., Szczepkowski M., Tarnowski W., Zarzeczny P., Zawadzki M., Zembala M., Zegarski W., Zieniewicz K., Zmarzły A., Żaczek Z., Wallner G.

Polish Journal of Surgery

2023

vol. 95

issue 4

61-91

Prehabilitacja to kompleksowe przygotowanie pacjenta do leczenia, przede wszystkim zabiegowego. Jej celem jest poprawa stanu ogólnego pacjenta, tak aby zmniejszyć ryzyko powikłań i umożliwić jak najszybszy powrót do najlepszego, osiągalnego stanu zdrowia. Do podstawowych elementów prehabilitacji należą: poprawa stanu odżywienia, odpowiednie ćwiczenia mające na celu poprawę wydolności, wsparcie psychologiczne i pomoc w eliminacji nałogów. Kolejne ważne punkty prehabilitacji to: podniesienie poziomu hemoglobiny u chorych z anemią, uzyskanie wyrównania poziomu glikemii u chorych z cukrzycą, leczenie lub stabilizacja chorób współwystępujących czy postępowanie specjalistyczne, związane z konkretnym zabiegiem (endprotezy, zabiegi z wyłonieniem stomii). Niniejsza publikacja stanowi uporządkowanie wskazań do prehabilitacji, jej zakresu, ram czasowych i szczegółów prowadzenia. Eksperci różnych specjalności związanych z prehabilitacją są zgodni, że powinna ona stanowić element przygotowania do zabiegu zawsze wtedy, gdy jest to możliwe, zwłaszcza u chorych obciążonych i kwalifikowanych do dużych zabiegów. Prehabilitacja powinna być prowadzona w zespołach interdyscyplinarnych, z udziałem lekarzy POZ i odpowiednich specjalistów w zakresie leczenia chorób współwystępujących. Prehabilitacja wymaga pilnych rozwiązań systemowych oraz refundacyjnych.

Recommendations on the use of prehabilitation, i.e. comprehensive preparation of the patient for surgery

43%

Polish Journal of Surgery

2023

vol. 95

issue 4

61-91

Prehabilitation is a comprehensive preparation of a patient for primarily surgical treatments. Its aim is to improve the patient's general condition so as to reduce the risk of complications and ensure the fastest possible recovery to full health. The basic components of prehabilitation include: improvement of nutritional status, appropriate exercises to improve functioning, psychological support, and help in eliminating addictions. Other important aspects of prehabilitation are: increasing hemoglobin levels in patients with anemia, achieving good glycemic control in patients with diabetes, treatment or stabilization of any concurrent disorders, or specialist treatment associated with a specific procedure (endoprostheses, ostomy procedure). This article organizes and outlines the indications for prehabilitation, its scope, duration, and the method to conduct it. Experts of various specialties related to prehabilitation agree that it should be an element of surgery preparation whenever possible, especially in patients with co-existing medical conditions who have been qualified for major procedures. Prehabilitation should be carried out by interdisciplinary teams, including family physicians and various specialists in the treatment of comorbidities. Prehabilitation requires urgent systemic and reimbursement solutions.

Refine search results

Search results

Ocena przydatności nowoczesnych technik echokardiograficznych wykorzystujących technikę śledzenia markerów akustycznych w warunkach pracowni doświadczalnej na przykładzie modelu ostrej choroby niedokrwiennej u myszy

Zasady postępowania okołooperacyjnego w celu minimalizacji krwawienia i konieczności przetaczania krwi i preparatów krwiopochodnych, ze szczególnym uwzględnieniem aspektów chirurgicznych

Principles of minimize bleeding and the transfusion of blood and its components in operated patients – surgical aspects

Rekomendacje w zakresie stosowania prehabilitacji, czyli kompleksowego przygotowania pacjenta do zabiegu operacyjnego

Recommendations on the use of prehabilitation, i.e. comprehensive preparation of the patient for surgery