Search results

1

The role of an oral formulation of hyaluonic acid and chondroitin sulphate in the treatment of patients with laryngopharyngeal reflux

100%

Chmielecka-Rutkowska J., Tomasik B., Pietruszewska W.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

vol. 73

|

issue 6

38-49

EN

Introduction: Proton pump inhibitors (PPIs) have become an important breakthrough in the treatment of gastroesophageal reflux disease (GERD). However, in patients with laryngopharyngeal reflux (LPR) – one of the extraesophageal variants of the disease – the efficacy of PPI is incomplete or limited and alleviation of symptoms requires additional medications. As of today, the importance of hyaluronic acid (HA) and chondroitin sulphate (CS) and their role in mucosal damage healing, most particularly within the larynx, is being highlighted. Objective: The objective of the study was to assess the outcomes of treatment in LPR patients receiving a combination of hyaluronic acid and chondroitin sulfate (HA + CS) on a bioadhesive carrier. Material and methods: A total of 51 patients (18 males and 33 females) aged 25–75 years and presenting with LPR symptoms further confirmed in a laryngovideoscopic examination, were included in the study. Patients were qualified for the study on the basis of reflux symptom index (RSI) of above 13 and reflux finding score (RFS) of above 7. Patients were recommended to use the HA + CS combination product for 14 days and were evaluated after this time. Results: Symptoms suggestive of significant or severe problem (RSI of 4 or 5) before the treatment included: throat clearing (48 patients; 90.19%), hoarseness (29 patients; 56.86%) and cough after eating/cough while lying down (37 patients; 72.50%). After the treatment, patients reported a moderate impact of the above symptoms on their everyday functioning (P < 0.001). Symptoms such as pharyngeal mucus presence, acute cough, sensation of foreign body in the throat, while declared as moderate at baseline (score of 3) resolved to mild (score of 1) following the supportive treatment (P < 0.001). Total RSI after the treatment was assessed as borderline for LPR diagnosis (median 13, range 12–15). Although patients were not completely freed of their reflux symptoms, a significant reduction in symptoms was achieved in the entire study group. Prior to the treatment, the most common morphological changes within the larynx included redness/congestion, vocal fold edema and posterior commissure hypertrophy. These changes were observed in all patients. After the treatment, the RFS fell below the LPR diagnostic threshold (median 6, range 5–7). Compared to baseline values (median 9, range 8–10), significant improvement of laryngeal changes was observed in nearly the entire study group (N = 50; 98.04%) (P < 0.001). Conclusions: The combination product consisting of hyaluronic acid and chondroitin sulfate on a bioadhesive acts locally to significantly reduce laryngopharyngeal reflux symptoms, particularly in patients with chronic cough, throat clearing, and hoarseness. In addition, by lining the laryngeal mucosa with a protective layer, the product facilitates better hydration as well as faster healing and regeneration of the mucosal membrane, thus leading to a reduction or resolution of morphological changes within the larynx.

2

Rola doustnego preparatu kwasu hialuronowego i siarczanu chondroityny w leczeniu pacjentów z refluksem krtaniowo-gardłowym

100%

Chmielecka-Rutkowska J., Tomasik B., Pietruszewska W.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

vol. 73

|

issue 6

38-49

PL

Wprowadzenie: Inhibitory pompy protonowej (Proton Pump Inhibitors; PPI) są ważnym przełomem w leczeniu choroby refluksowej przełyku (gastroesophageal reflux disease; GERD). Jednak u pacjentów z refluksem krtaniowo-gardłowym (laryngopharyngeal reflux; LPR), jednym z zespołów pozaprzełykowych tego schorzenia, skuteczność terapii PPI jest częściowa lub ograniczona, a złagodzenie objawów wymaga podania dodatkowych leków. Obecnie podkreśla się dużą rolę kwasu hialuronowego (hialuronic acid; HA) oraz siarczanu chondroityny (chondroitin sulphate; CS) i ich ważny udział w procesie gojenia uszkodzeń błony śluzowej, przede wszystkim krtani. Cel: Celem pracy była ocena wyników leczenia pacjentów z LPR doustnym preparatem złożonym kwasu hialuronowego i siarczanu chondroityny (HA+CS) na nośniku bioadhezyjnym. Materiał i metody: Badaniem objęto 51 chorych (18 mężczyzn i 33 kobiety) w wieku od 25–75 lat zgłaszających objawy LPR, potwierdzone w badaniu laryngowideoskopowym. Pacjentów zakwalifikowano do badania na podstawie wskaźnika objawów refluksu (refluks symptom index; RSI) powyżej 13 pkt oraz skali refluksowych objawów morfologicznych LPR w badaniu laryngofiberoskopowym (refluks finding score; RFS) powyżej 7 pkt. Zalecono im stosowanie preparatu złożonego HA+CS przez 14 dni z następczą oceną. Wyniki: Objawy wskazujące na poważny lub ciężki problem (4 lub 5 pkt w skali RSI) przed leczeniem to: chrząkanie (48 chorych; 90,19%), chrypka (29 osób; 56,86%) i kaszel po jedzeniu/położeniu się (37 osób; 72,50%). Po leczeniu chorzy wskazali, że powyższe dolegliwości ograniczają ich codzienne funkcjonowanie w stopniu umiarkowanym (p < 0,001). Objawy, takie jak: obecność śluzu w gardle, dokuczliwy kaszel, uczucie przeszkody w gardle, określane wyjściowo jako umiarkowane (3 pkt), po zastosowaniu leczenia wspomagającego zmniejszyły się do poziomu niewielkiego (1 pkt) (p < 0,001). Łączną wartość RSI po leczeniu oceniono na graniczną dla rozpoznania LPR (mediana 13, zakres 12–15). Chory nie był wolny od objawów choroby refluksowej, jednak osiągnięto istotne zmniejszenie dolegliwości w całej grupie badanej. Do zmian morfologicznych krtani przed leczeniem należały najczęściej: zaczerwienienie/przekrwienie, obrzęk fałdów głosowych oraz przerost spoidła tylnego. Stwierdzono je u wszystkich pacjentów. Po leczeniu zaobserwowano wartość łącznego RFS poniżej granicy rozpoznania LPR (mediana 6, zakres 5–7), co w porównaniu do RFS (mediana 9, zakres 8–10) przed leczeniem wskazało na istotne ograniczenie zmian w krtani w niemal całej grupie badanej (N = 50; 98,04%) (p < 0,001). Wnioski: Preparat złożony kwasu hialuronowego i siarczanu chondroityny na nośniku bioadhezyjnym, działając miejscowo, w znacznym stopniu zmniejsza dolegliwości refluksu krtaniowo-gardłowego, głównie u pacjentów z: przewlekłym kaszlem, chrząkaniem oraz chrypką. Ponadto, poprzez pokrycie błony śluzowej krtani ochronną warstwą, umożliwia jej lepsze nawilżenie oraz przyspiesza proces gojenia i regenerację błony śluzowej, co w konsekwencji powoduje zmniejszenie lub wycofanie się zmian morfologicznych w krtani.

3

Czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF-α) jako potencjalny osoczowy marker przebiegu stwardnienia rozsianego – badania wstępne

100%

Kacperska M. J., Jastrzębski K., Tomasik B., Głąbiński A.

Aktualności Neurologiczne

|

2014

|

vol. 14

|

issue 2

124-133

EN

Multiple sclerosis (MS) is a common chronic neurological disorder of the central nervous system that leads to progressive disability. The disease usually affects people between 20 and 40 years of age, with women being affected twice as often. Despite many years of research, very little is known about its pathogenesis. There are four distinct clinical presentations, of which the most common are the relapsing-remitting, the secondary progressive and primary progressive courses. The pathogenesis of MS is a complicated process, involving the disruption of the blood–brain and blood–cerebrospinal fluid barriers, secondary hyperplasia of the astroglia, inflammation, and neurodegeneration in a broad sense, among others. The inflammatory process involving various subpopulations of inflammatory cells plays a major role in the development of the disease, especially in its early stages. Previous studies have indicated that the tumour necrosis factor alpha (TNF-α), a proinflammatory cytokine, is particularly involved in the process. Aim of the study: To assess levels of TNF-α in the plasma of patients suffering from MS both undergoing a relapse and in remission, to correlate its concentration with clinical parameters, and to determine whether TNF-α could potentially serve as a marker of MS progression. The relationship between plasma concentrations of TNF-α and the number of leukocytes and subpopulations was analyzed in an attempt to identify major sources of TNF-α in the plasma in MS patients. Material and methods: Thirty-seven MS patients formed study groups (20 in the relapse group, 17 in the remission group). Thirty healthy volunteers formed the control group. Four millilitres of venous blood were collected from each participant. The blood was centrifuged (5000 rpm, 20 min, 23ºC) until the plasma layer could be separated and stored at –80ºC until the testing. TNF-α concentrations were determined using the ELISA method. Results and conclusions: The preliminary results did not show a statistically significant increase in TNF-α levels in the plasma of MS patients, both in the relapse and the remission groups. A positive correlation was found between the clinical severity of MS (measured by the EDSS score) and TNF-α levels in remission and relapse groups. However, it was not statistically significant. In a subgroup of patients in remission with low plasma levels of TNF-α (<1 pg/ml), higher TNF-α concentrations correlated with greater disability (EDSS score). WBC counts were statistically significantly higher in patients undergoing a relapse compared to the joint group of MS patients in relapse and in remission. Preliminary findings of small studies indicate that TNF-α plasma concentrations could potentially reflect the activity of underlying pathological processes in MS. Further studies on larger groups of patients are necessary to confirm the hypothesis as well as in order to correlate TNF-α concentrations in blood and the cerebrospinal fluid.

PL

Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) zaliczane jest do częstych przewlekłych chorób ośrodkowego układu nerwowego wiążących się z postępującą niepełnosprawnością. Dotyczy zwykle osób pomiędzy 20. a 40. rokiem życia, przy czym dwukrotnie częściej chorują kobiety. Mimo wieloletnich badań nadal bardzo mało wiemy na temat patogenezy tej choroby. Klinicznie można wyróżnić cztery jej postaci, do najczęściej występujących należą postać rzutowo-remisyjna, wtórnie postępująca oraz pierwotnie postępująca. Patogeneza SM jest procesem bardzo skomplikowanym, biorą w nim udział m.in.: uszkodzenie bariery krew–mózg oraz bariery krew – płyn mózgowo-rdzeniowy, wtórny przerost astrogleju, toczący się proces zapalny i szeroko pojęta neurodegeneracja. Szczególną rolę w rozwoju SM, głównie na jego wczesnym etapie, odgrywa proces zapalny, w którym biorą udział różne subpopulacje komórek zapalnych. Dotychczasowe badania wskazują na szczególny udział w tym procesie czynnika martwicy nowotworów alfa (TNF-α) zaliczanego do cytokin prozapalnych. Cel badania: Celem niniejszej pracy była analiza stężenia TNF-α w osoczu pacjentów z SM w rzucie i remisji choroby oraz jego korelacja z parametrami klinicznymi przebiegu choroby w celu oceny roli TNF-α jako potencjalnego markera zaawansowania SM. Poszukując najważniejszych producentów TNF-α we krwi chorych z SM, analizowano również związek pomiędzy stężeniem TNF-α w osoczu i liczebnością leukocytów we krwi oraz ich subpopulacji. Materiał i metodyka: W badaniu wzięło udział 37 pacjentów z grup badanych (20 w grupie z rzutem i 17 w grupie z remisją choroby) oraz 30 osób z grupy kontrolnej. Od pacjentów pobrano do odpowiednich probówek krew żylną w ilości 4 ml. Wirowano ją (5000 rpm, 20 min, 23ºC), a następnie ostrożnie usuwano górną warstwę z osoczem, zabezpieczano i przechowywano w temperaturze –80ºC do czasu wykonywania oznaczeń. Do oznaczenia poziomu TNF-α w osoczu wykorzystano metodę ELISA. Wyniki i wnioski: We wstępnym badaniu nie wykazano istotnego wzrostu stężenia TNF-α w osoczu pacjentów z SM zarówno w rzucie, jak i w remisji. Zaawansowanie choroby (oceniane w skali EDSS) u osób z SM wykazało nieistotną statystycznie dodatnią korelację ze stężeniem TNF-α w osoczu pacjentów w grupie z rzutem oraz grupie w remisji. W podgrupie pacjentów z remisją SM, posiadających niskie poziomy TNF-α w osoczu (<1 pg/ml), z aobserwowano w yższe p oziomy T NF-α u osób z większym zaawansowaniem choroby (mierzonym skalą EDSS). Porównanie liczby WBC u osób z SM w rzucie oraz w remisji (razem) wykazało istotnie wyższe liczebności leukocytów we krwi pacjentów w rzucie. Wstępne badania na małych grupach pacjentów pokazują, że stężenie TNF-α w osoczu chorych mogłoby odzwierciedlać aktywności procesów patologicznych w SM. W tym celu konieczne są dalsze badania na większej grupie osób oraz ocena korelacji stężenia TNF-α we krwi z jego stężeniem w płynie mózgowo-rdzeniowym.

4

The role of selected chemokines and their receptors in the pathogenesis and destabilisation of atheromatous plaques in the carotid arteries

88%

Konarska-Król M., Kacperska M. J., Walenczak J., Tomasik B., Szpakowski P.

Aktualności Neurologiczne

|

2015

|

vol. 15

|

issue 1

41-46

EN

Chemokines are cytokines that act selectively on cells and are capable of inducing selective migration of cells in vitro and in vivo. The term was first coined at the 3rd International Symposium on Chemotactic Cytokines in 1992. The name “chemokine” is a contraction of “chemotactic cytokine,” meaning that these molecules combine features of both cytokines and chemotactic factors. They are a family of low-molecular-mass proteins acting on specific membrane receptors. A cell’s overall sensitivity to chemotaxis depends on the expression profile of chemokine receptors. Atherosclerosis is essentially an excessive inflammatory and proliferative response to the damage of arterial walls. It takes place within the wall and leads to the formation of unstable atherosclerotic plaques. Many chemokines have been studied in terms of their role in the pathogenesis of an atheromatous plaque in the carotid arteries, both in animal models and with the use of human tissue. It seems that molecules that are the most involved in the formation of atheromas in the carotid arteries include: CCL2, CCL3, CCL4 and CCL5. However, reports are sometimes contradictory, and more research is needed. Finding a marker that could help predict the destabilisation of an atheromatous plaque would be a valuable addition to the standard diagnostic panel of tests used in both the diagnosis and monitoring of vascular pathologies.

PL

Chemokiny są cytokinami, które działają na wybrane komórki i mają zdolność stymulowania migracji komórek in vitro i in vivo. Nazwa „chemokina” została utworzona na Trzecim Międzynarodowym Sympozjum Cytokin Chemotaktycznych w 1992 roku. Chemokiny są chemotaktycznymi cytokinami, czyli łączą w sobie cechy charakterystyczne dla czynników chemotaktycznych oraz cytokin. Są rodziną małocząsteczkowych białek, które działają poprzez pobudzanie swoistych dla nich receptorów błonowych. Profil ekspresji tych receptorów decyduje o wrażliwości komórek na bodziec chemotaktyczny. Miażdżyca zaliczana jest do procesu chorobowego, w którym mamy do czynienia z nadmierną, zapalno-proliferacyjną odpowiedzią na uszkodzenie ściany tętnicy. Proces zapalny toczący się w obrębie ściany naczynia wiąże się z rozwojem niestabilnych zmian miażdżycowych. Dotychczas przebadano wiele chemokin pod kątem ich udziału w rozwoju blaszki miażdżycowej w tętnicach szyjnych, zarówno na modelach zwierzęcych, jak i w badaniach na materiale ludzkim. Wydaje się, że największą rolę w rozwoju miażdżycy w tętnicach szyjnych odgrywają chemokiny CCL2, CCL3, CCL4 oraz CCL5. Jednakże doniesienia na ten temat są często niejednoznaczne i wymagają prowadzenia dalszych badań. Znalezienie markerów zapalnego podłoża destabilizacji blaszek miażdżycowych może stanowić istotne uzupełnienie badań diagnostycznych stosowanych w rozpoznawaniu i monitorowaniu leczenia niektórych chorób. Co ważne, szczegółowe poznanie roli wybranych chemokin i ich receptorów w rozwoju miażdżycy może przyczynić się do dokładniejszego zrozumienia mechanizmu powstawania niestabilnej blaszki miażdżycowej.

5

Zaburzenia słuchu w praktyce neurologa

88%

Konarska-Król M., Kacperska M. J., Jastrzębski K., Radek M., Tomasik B.

Aktualności Neurologiczne

|

2014

|

vol. 14

|

issue 1

61-69

EN

Hearing is one of the most important human senses closely associated with the organ of hearing and balance. Patients with sudden hearing loss sometimes report ear fullness, tinnitus or vertigo. Hearing disturbances is a very unpleasant sensation lowering the quality of life. Sudden hearing loss is mostly caused by otologic diseases but also disturbances of brain circulation, brain injury, viral (mumps, rubella, herpes zoster) and bacterial infections, bone diseases, bone tumours, 8th nerve tumours, genetic disorders, autoimmune diseases (e.g. multiple sclerosis), ototoxic medications and many others. Hearing disorders are generally divided into central and peripheral, the latter divided into conductive and perceptive. Deafness is a worrying symptom not only for the patient but also for a clinical neurologist. Diagnosis is based on the past history, physical examination, both otolaryngological and neurological, diagnostic investigations, audiological investigation, atrial excitability testing (caloric tests, electronystagmography) depending on clinical indications, neuroradiological investigations, brainstem auditory evoked potentials, blood tests and others, which enables instituting a proper treatment.

PL

Słuch to jeden z najważniejszych zmysłów człowieka, ściśle związany z narządem słuchu i równowagi. Nagłe lub szybko postępujące upośledzenie słuchu, któremu mogą towarzyszyć szumy uszne, uczucie zatkania ucha czy zawroty głowy, jest dla pacjenta nieprzyjemne i w dużym stopniu obniża jakość jego życia. Wśród przyczyn nagłych zaburzeń słuchu wymienia się przede wszystkim choroby laryngologiczne, ale też zaburzenia krążenia mózgowego, urazy czaszkowo-mózgowe, infekcje wirusowe (wirusy świnki, różyczki, półpaśca) i bakteryjne, choroby kości, guzy nerwu VIII, choroby genetyczne, schorzenia o podłożu autoimmunologicznym (np. stwardnienie rozsiane), leki ototoksyczne i wiele innych. Zaburzenia słuchu dzielimy na ośrodkowe i obwodowe, te drugie natomiast – na przewodzeniowe i odbiorcze. Głuchota jest objawem bardzo niepokojącym nie tylko dla pacjenta, lecz także dla neurologa. W jej przypadku kluczową rolę odgrywają: wywiad, badanie przedmiotowe, w tym badanie otolaryngologiczne, neurologiczne i audiologiczne, badanie pobudliwości przedsionków (próby kaloryczne, elektronystagmografia) oraz – w zależności od wskazań klinicznych – badania neuroobrazowe, badanie słuchowych potencjałów wywołanych z pnia mózgu, badania laboratoryjne krwi i inne, a następnie podjęcie właściwego leczenia.

6

Doświadczenia kliniczne w diagnozowaniu zmian patologicznych krtani z zastosowaniem obrazowania w wąskiej wiązce światła

76%

Popek B., Bojanowska-Poźniak K., Tomasik B., Fendler W., Jeruzal-Świątecka J., Pietruszewska W.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

vol. 73

|

issue 6

18-23

PL

Wprowadzenie: Jedną z najnowszych metod stosowanych w obrazowaniu krtani jest endoskopia wąskopasmowa (NBI). Umożliwia ona ocenę architektoniki naczyń błony śluzowej, uwidocznienie ognisk nieprawidłowej angiogenezy a tym samym zidentyfikowanie zmian patologicznych na wczesnym etapie kancerogenezy. Celem pracy było porównanie wartości diagnostycznej endoskopii w świetle białym oraz w wąskiej wiązce obrazowania (NBI) w ocenie zmian patologicznych błony śluzowej krtani. Materiał i metody: 333 pacjentów ze zmianami patologicznymi w krtani poddano ocenie w świetle białym oraz NBI. Obliczono czułość, swoistość, PPV, NPV dla obu metod. Wartość diagnostyczną WLE i NBI oceniono dla założeń, że wynik pozytywny stanowi dysplazja dużego stopnia i rak; oraz tylko rak. Wyniki: Czułość, swoistość, PPV, NPV dla założenia, że wynik pozytywny stanowi dysplazja dużego stopnia i rak wynosiły odpowiednio dla światła białego w porównaniu do NBI: 95,4% vs 98,5%; 84,2% vs 98,5%; 79,6% vs 97,7% oraz 96,6% vs 99,0%. Z kolei dla założenia, że wynikiem pozytywnym jest tylko rak powyższe wartości wynosiły: 97,4% vs 100%; 79,3% vs 93,5%; 72,6% vs 89,4% oraz 98,2% vs 100,0%. W przypadku obu wariantów wykazano, że czułość, PPV i NPV były wyższe dla NBI w porównaniu do światła białego. Stwierdzono ponadto znamiennie wyższą swoistość NBI w porównaniu do światła białego w różnicowaniu zmian patologicznych krtani (p<0,001). Wnioski: Zastosowanie NBI umożliwia zarówno rozpoznanie jak i różnicowanie zmian patologicznych w krtani, niewidocznych w świetle białym. Badanie endoskopowe, szczególnie wzmocnione NBI jest nieinwazyjne, powtarzalne i pozostaje przydatnym narzędziem w diagnostyce zmian rozrostowymi krtani. Badaniem decydującym o ostatecznym rozpoznaniu pozostaje badanie histopatologiczne.

7

Clinical experience of narrow band imaging (NBI) usage in diagnosis of laryngeal lesions

76%

Popek B., Bojanowska-Poźniak K., Tomasik B., Fendler W., Jeruzal-Świątecka J., Pietruszewska W.

Polish Journal of Otolaryngology

|

2019

|

vol. 73

|

issue 6

18-23

EN

Introduction: One of the most recent methods used in imaging of the larynx is NBI. NBI allows to detect specific patterns of pathological angiogenesis suggestive of premalignant or neoplastic lesions. Aim: The aim of the study was to compare imaging of laryngeal lesions in WLE and NBI in relation to histopathological examination. Material and methods: 333 patients with laryngeal lesions underwent endoscopic evaluation in WLE and NBI. Sensitivity, specificity, PPV, NPV for both methods were calculated. The diagnostic value for WLE and NBI was evaluated for two assumptions: a positive result indicates (1) severe dysplasia and cancer, or (2) only cancer. Results: Sensitivity, specificity, PPV, NPV for the first assumption were, respectively for white light compared to NBI: 95.4% vs 98.5%; 84.2% vs 98.5%; 79.6% vs 97.7% and 96.6% vs 99.0%. The values for the second assumption were: 97.4% vs 100%; 79.3% vs 93.5%; 72.6% vs 89.4% and 98.2% vs 100.0%. Higher sensitivity was observed for the second assumption, while higher specificity was recorded for the first assumption. Specificity was significantly higher for NBI than for WLE (p < 0.001). Conclusions: NBI allows to detect and differentiate laryngeal lesions, which are invisible in WLE. Endoscopic examination, especially in NBI mode, is non-invasive, repeatable and remains a useful tool in the daily practice and diagnosis of patients with pathological lesions in the larynx.

8

Stereotactic management of arrhythmia – radiosurgery in treatment of ventricular tachycardia (SMART-VT) – clinical trial protocol and study rationale

52%

Miszczyk M., Jadczyk T., Tomasik B., Latusek T., Bednarek J., Kurzelowski R., Gołba K., Wojakowski W., Wita K., Dolla Ł., Grządziel A., Blamek S.

OncoReview

|

2020

|

vol. 10

|

issue 4

123-129

EN

Patients with ventricular tachycardia are usually treated with antiarrhythmic drugs and ablation if the arrhythmia substrate is available for invasive treatment. Despite high efficiency of this treatment there is a significant group of patients who do not benefit from available treatment methods, either because they cannot be applied or do not allow for durable control of the disease. For that reason a novel treatment method, STereotactic Arrhythmia Radioablation (STAR) has been proposed and its safety and efficiency is extensively studied throughout the world. The method is based on irradiation of the arrhythmia substrate identified with electrophysiological examination with high-precision image-guided radiosurgical methods usually used for ablation of malignant tumors. Here we present the protocol of the first Polish study on STAR in patients with intractable ventricular tachycardia (STARVT, NCT04642963), designed to test the safety of the method. Secondary endpoints include measures of the treatment efficiency.

Refine search results

The role of an oral formulation of hyaluonic acid and chondroitin sulphate in the treatment of patients with laryngopharyngeal reflux

Rola doustnego preparatu kwasu hialuronowego i siarczanu chondroityny w leczeniu pacjentów z refluksem krtaniowo-gardłowym

Czynnik martwicy nowotworów alfa (TNF-α) jako potencjalny osoczowy marker przebiegu stwardnienia rozsianego – badania wstępne

The role of selected chemokines and their receptors in the pathogenesis and destabilisation of atheromatous plaques in the carotid arteries

Zaburzenia słuchu w praktyce neurologa

Doświadczenia kliniczne w diagnozowaniu zmian patologicznych krtani z zastosowaniem obrazowania w wąskiej wiązce światła

Clinical experience of narrow band imaging (NBI) usage in diagnosis of laryngeal lesions

Stereotactic management of arrhythmia – radiosurgery in treatment of ventricular tachycardia (SMART-VT) – clinical trial protocol and study rationale