Search results

1

Surgical complications of intra-articular calcaneal fracture treatment

100%

Golec P., Tomaszewski K., Nowak S., Dudkiewicz Z.

Medical Rehabilitation

|

2016

|

vol. 20(2)

25-30

PL

Wstęp: Autorzy pracy prezentują zarejestrowane w materiale własnym powikłania leczenia operacyjnego złamań stawowych kości piętowej z wykorzystaniem różnego rodzaju materiałów zespalających. Materiały i metody: Analizowanymi technikami operacyjnymi były zespolenie Westhuesa oraz jego modyfikacja z dodatkową stabilizacją odłamów kostnych drutami Kirschnera, a także przezskórna stabilizacja sposobem Rąpały. Materiał badań obejmuje lata od 1990 do 2012 roku, a stanowi go 82 operowanych, w tym 68 mężczyzn (83%) i 14 kobiet (17%). Analizowane złamania kości piętowej klasyfi kowano w oparciu o podział Essex-Lopresti. Wyniki: Autorzy pracy zwracają uwagę, że najczęściej rejestrowanymi powikłaniami leczenia operacyjnego złamań stawowych kości piętowej w obserwacji wczesnej są powikłania zakrzepowo-zatorowe oraz miejscowy odczyn zapalny skóry w miejscu wprowadzenia do kości materiału zespalającego, a w obserwacji odległej zespół pozakrzepowy i zaburzenia algodystrofi czne. Wnioski: Czynnikami sprzyjającymi występowaniu tych powikłań jest morfologia samego złamania, zespolenie odłamów kostnych nadmierną liczbą elementów materiału zespalającego oraz długotrwałe unieruchomienie kończyny operowanej.

EN

Introduction: The authors present complications following surgical treatment of intra-articular calcaneus fractures, in regards to the surgical technique employed, based on their own clinical material. Materials and methods: The techniques analyzed included the Westhues’ technique and its modifi cation with additional bone stabilization by Kirschner wires and the percutaneous stabilization by Rapala. The research material covered the years from 1990 to 2012 and consists of 82 operated patients - 68 men (83%) and 14 women (17%). Analyzed calcaneus fractures were divided using the Essex-Lopresti classifi cation. Results: The authors of the article indicate that the most frequently registered complications of surgical treatment of intra-articular calcaneus fractures in early observation were thromboembolic complications and local infl ammatory reactions of the skin at the point of incision and placing the stabilizing material. During the long-term follow-up, the post-thrombotic syndrome and algodystrophic disorders were the most common. Conclusions: Factors contributing to the occurrence of the complications registered were fracture morphology, fixation of bone fragments by an excessive number of stabilizing materials and prolonged immobilization of the operated limb. Cite this article as: Golec P., Tomaszewski K.A., Nowak S., Dudkiewicz Z. Surgical complications of intra-articular calcaneal fracture treatment. Med Rehabil 2016; 20(2): 25-30.

2

Long-term results and physiotherapeutic determination in operative treatment of intra-articular calcaneal fractures

100%

Golec P., Tomaszewski K., Nowak S., Dudkiewicz Z.

Medical Rehabilitation

|

2016

|

vol. 20(1)

5-11

PL

Wstęp: Autorzy pracy prezentują obserwacje własne z zakresu operacyjnego leczenia złamań stawowych kości piętowej z zastosowaniem przezskórnych zespoleń małoinwazyjnych w skojarzeniu ze zunifikowanym autorskim programem fi zjoterapii. Materiały i metody: Są nimi zespolenie Westhuesa oraz jego modyfikacja z dodatkową stabilizacją odłamów kostnych drutami Kirschnera, a także przezskórna stabilizacja sposobem Rąpały. Materiał badań obejmuje lata 1990- 2012, a stanowi go 82 operowanych, w tym 68 mężczyzn (83%) i 14 kobiet (17%). Analizowane złamania kości piętowej klasyfikowano stosując podział Essex-Lopresti, a do oceny wyników czynnościowych w obserwacji odległej posłużono się kryteriami Creighton-Nebraska. Wyniki: Wśród mężczyzn z rozpoznanym złamaniem typu „języka”, u których zastosowano zespolenie odłamów kostnych sposobem Westhuesa, wyniki dobre odnotowano u 12 operowanych, czyli u 17,6%, oraz wyniki zadowalające u pozostałych 7, czyli u 10,3%. W grupie kobiet leczonych z powodu złamań stawowych kości piętowej typu „języka” sposobem Westhuesa odnotowano wyniki dobre u 2 operowanych, czyli u 14,3%, oraz wynik zły u jednej z nich, co stanowi 7,1%. Wnioski: Na podstawie analizy zebranego materiału autorzy pracy skłaniają się do stwierdzenia, że wymienione zespolenia odłamów kostnych są jedynie z pozoru małoinwazyjne, a powikłane zwłaszcza powikłaniami skojarzonymi u większości operowanych prowadzą w obserwacji odległej do niekorzystnych wyników czynnościowych.

EN

The authors present their own observations of the surgical treatment of articular calcaneal fractures using a minimally invasive percutaneous fixation in combination with the unifi ed self-developed physiotherapy program. The analyzed techniques include the Westhues’ technique and its modifi cation with additional stabilization of the bone fragments with Kirschner wires, as well as transdermal stabilization by Rąpała. The research material comprises 82 patients with intraarticular fractures - 68 men (83%) and 14 women (17%) treated surgically between 1990 and 2012. The analyzed calcaneus fractures were divided by Essex–Lopresti scale and evaluation of functional outcome at follow-up was based on the Creighton–Nebraska criteria. Men with the “tongue type” fracture treated using the Westhues’ technique had good functional outcomes in 12 cases (17.6%) and acceptable in 7 cases (10.3%). Women with the “tongue type” fracture treated using the Westhues’ technique had good functional outcomes in 2 cases (14.3%) and in one case, poor (7.1%). After analysis of the material, the authors claim that minimally invasive techniques are not really minimally invasive, taking the observed complications into consideration in most of the patients, which lead to the poor functional outcome at long term follow-ups. Cite this article as: Golec P., Tomaszewski K.A., Nowak S., Dudkiewicz Z. Long-term results and physiotherapeutic determination in operative treatment of intra-articular calcaneal fractures. . Med Rehabil 2016; 20(1): 5-11.

3

Patient rehabilitation results after total hip arthroplasty using short-stem endoprostheses

76%

Wrażeń W., Tomaszewski K. A., Golec P., Marchewka J., Dudkiewicz Z., Golec E.

Medical Rehabilitation

|

2014

|

vol. 18(4)

4-13

EN

Introduction: Total hip arthroplasty already has a permanent place among surgical procedures dealing with osteoarthritis, as well as traumatic injuries of the femoral neck. In recent years, there has been an increased interest in metaphyseal-fitting and short-stem endoprostheses, which bring new challenges regarding operating technique and rehabilitation care. The aim of this study was to evaluate functional results of total hip arthroplasty using the following endoprostheses: short-stem, metaphyseal-fitting, and cementless with a standard stem. Research Project: Retrospective study. Materials and methods: The research material covers the period between 1993 and 2014 and includes 180 patients operated on due to hip osteoarthritis using total hip arthroplasty. In 96 patients (53.4%) cementless endoprosthesis with a standard ABG-1 stem was used, in 62 patients (34.4%) the Proxima metaphyseal prosthesis was implanted, in 14 patients (7.7%) the BTS short-stem endoprosthesis was used, and in 8 patients (4.4%) TL short-stem endoprosthesis was used. Each patient was evaluated several times using the Harris Hip Score. Results: Functional results obtained in individual groups of patients who underwent surgery are comparable and consistent, without pronounced differences. Conclusions: Functional results obtained in analysed total hip arthroplasties were excellent and good in the majority of patients, both in the early and late observation periods. They are comparable with results of total hip arthroplasties with standard stem endoprosthesis. Patients operated on using the described methods do not require a different rehabilitation programme with different biomechanical or clinical characteristics when compared to patients with standard stem endoprostheses.

PL

Wstęp: Aloplastyki całkowite stawu biodrowego z pewnością zajmują już trwałe miejsce w praktyce operacyjnej choroby zwyrodnieniowej, a także uszkodzeń urazowych szyjki kości udowej. Na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat coraz większą uwagę skupiają na sobie tzw. endoprotezy przynasadowe i krótkotrzpieniowe, które niosą ze sobą nowe wyzwania operacyjne i rehabilitacyjne. Celem pracy była ocena wyników czynnościowych aloplastyki całkowitej stawów biodrowych z wykorzystaniem endoprotez krótkotrzpieniowych, przynasadowych oraz niecementowanych z trzpieniem standardowym.Projekt badań: Badanie retrospektywne.Materiał badań: Materiał badań pochodzi z lat 1993-2014 i obejmuje 180 operowanych z powodu zwyrodnienia stawów biodrowych metodą aloplastyki całkowitej, w tym 96 endoprotezą niecementowaną z trzpieniem standardowym typu ABG-1, co stanowi 53,4%, 62 endoprotezą przynasadową typu Proxima, co daje 34,4%, 14 endoprotezą krótkotrzpieniową typu BTS, czyli 7,7% oraz 8 endoprotezą z krótkim trzpieniem typu TL, co stanowi 4,4%.Metoda badań: Kilkukrotnie wykonywany test czynnościowy Harrisa.Wyniki badań: Uzyskane wyniki czynnościowe w poszczególnych grupach operowanych są porównywalne i zbieżne, bez wyraźnych różnic.Wnioski: Analizowane aloplastyki całkowite stawów biodrowych u większości operowanych, zarówno w obserwacji wczesnej, jak i odległej, skutkują bardzo dobrymi i dobrymi wynikami czynnościowymi oraz są porównywalne z wynikami aloplastyk całkowitych endoprotezami z trzpieniem standardowym. Operowani analizowanymi metodami nie wymagają odmiennych programu rehabilitacji o odrębnej charakterystyce biomechanicznej i klinicznej.

Refine search results

3 Medical Rehabilitation

2 2016

1 2014

3 Dudkiewicz Z.

3 Golec P.

2 Nowak S.

2 Tomaszewski K.

1 Golec E.

1 Marchewka J.

1 Tomaszewski K. A.

1 Wrażeń W.

Surgical complications of intra-articular calcaneal fracture treatment

Long-term results and physiotherapeutic determination in operative treatment of intra-articular calcaneal fractures

Patient rehabilitation results after total hip arthroplasty using short-stem endoprostheses