Search results

1

Modern diagnostics of early glottic cancer

100%

Rzepakowska A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2020

|

vol. 9(4)

45-50

EN

This article is a review of literature and a summary of the current guidelines in the diagnosis of hypertrophic vocal folds lesions suspected of malignancy. It gives a detailed overview both of initial diagnosis, as well as the methods of in-depth intraoperative diagnostics and proposals for careful evaluation during post-treatment follow-up examinations.

2

Współczesna diagnostyka wczesnego raka głośni

100%

Rzepakowska A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2020

|

vol. 9(4)

45-50

PL

Niniejszy artykuł stanowi przegląd piśmiennictwa i podsumowanie aktualnych wytycznych w diagnostyce zmian przerostowych fałdów głosowych podejrzanych o złośliwy charakter. Szczegółowo omówiono zarówno etap wstępnej diagnostyki, jak również stosowane metody pogłębionej diagnostyki śródoperacyjnej i propozycje wnikliwej oceny w trakcie badań kontrolnych po leczeniu.

3

Zaawansowane nowotwory masywu szczękowo-sitowego – wyzwanie terapeutyczne. Opis dwóch przypadków i analiza literatury

52%

Bieńkowska K., Rzepakowska A., Osuch-Wójcikiewicz E., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2019

|

vol. 8(3)

24-30

PL

Guzy masywu szczękowo-sitowego (MSS) są rzadkimi nowotworami złośliwymi i stanowią około 0,2–0,5% wszystkich nowotworów złośliwych człowieka. Początkowe objawy choroby nie są charakterystyczne, imitują stany zapalne zatok. Chorzy najczęściej zgłaszają jednostronną niedrożność nosa z krwisto-ropną wydzieliną oraz bóle głowy. Poza badaniem przedmiotowym, często z wykorzystaniem endoskopowej oceny jamy nosowej, dla dokładnej oceny rozległości zmian konieczne jest wykonanie: tomografii komputerowej zatok przynosowych oraz rezonansu magnetycznego. Badanie histopatologiczne wycinka z guza jest niezbędne do postawienia ostatecznej diagnozy i zaplanowania leczenia. Rak płaskonabłonkowy rogowaciejący to najczęściej rozpoznawany typ histologiczny w rejonie MSS. Inne częste nowotwory złośliwe tego obszaru to: gruczolakorak, rak gruczołowo-torbielowaty, chłoniaki, czerniaki błony śluzowej oraz nerwiak węchowy zarodkowy. Leczeniem z wyboru wszystkich złośliwych zmian MSS, poza chłoniakami, jest leczenie chirurgiczne. Niestety nadal duży odsetek zmian rozpoznawany jest w zaawansowanym stadium choroby, gdy naciek obejmuje struktury podstawy czaszki. W tych przypadkach decyzja o wykonaniu u chorego leczenia operacyjnego jest bardzo trudna i wymaga dużego doświadczenia w chirurgii podstawy czaszki. Z uwagi jednak na niską promienioczułość i niewielką skuteczność chemioterapii w rakach MSS, resekcja zmian i leczenie uzupełniające przyczyniają się do wydłużenia całkowitego przeżycia w tej grupie chorych. W artykule omówione zostały przypadki dwóch pacjentów z zaawansowanym nowotworem MSS, skierowanych do Kliniki Otolaryngologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

4

Analysis of morphology of auditory brainstem responses in patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis

52%

Rzepakowska A., Morawski K., Niemczyk K.

Otolaryngologia Polska

|

2010

|

vol. 64(7)

27-31

EN

Introduction: Idiopathic facial nerve paresis still remains a challenge for laryngologists and neurologists. The etiology of idiopathic peripheral facial nerve paresis has not been explained so far. There is a group of patients that complain about coexisting hearing abnormalities. Aim: Analysis of audiological abnormalities in patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis on the basis of pure tone audiometry and auditory brainstem responses. Material and methods: The retrospective analysis of 35 patients, aged under 40 years, with idiopathic peripheral facial nerve paresis hospitalised in Department of Otolaryngology of Warsaw Medical University – Poland (2004-2009). Control group consisted of age-matched, 23 healthy subjects. Each patient underwent audiometric evaluation that included pure tone audiometry and auditory brainstem responses. Statistical analysis was performed with Student’s t-test. Results: In the analysed group of 35 patients (17 male + 18 female), age ranged 13-40 years (mean 26.7 ± 7.1) signifi cantly prolonged latencies of wave III and V and III-V and I-V intervals in comparison with control group where observed (p<0.05). We found also that 48.6% patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis had high-frequency hearing loss. Conclusions: The auditory brainstem responses in this study showed an association between retrocochlear pathology of the auditory system and idiopathic peripheral facial nerve paresis. Further investigations are necessary to estimate the etiopathology of these coexisting abnormalities.

5

Zespół Sjögrena – przegląd najnowszych wytycznych diagnostycznych istotnych w praktyce otolaryngologa

52%

Kruk K., Rzepakowska A., Osuch-Wójcikiewicz E., Niemczyk K.

|

vol. 8(2)

1-6

PL

Zespół Sjögrena (ZS) jest złożoną chorobą tkanki łącznej o podłożu autoimmunologicznym i dużej heterogeniczności klinicznej, radiologicznej i molekularnej. Charakterystycznym jej obrazem jest tzw. zespół suchości (sicca, dryness syndrome), w którym suchość oczu i błon śluzowych jamy ustnej spowodowane są naciekami limfocytarnymi gruczołów ślinowych i łzowych. Wtórnie do zespołu suchości rozwijają się: próchnica zębów, zakażenia grzybicze, zaburzenie lub utrata węchu i smaku, problemy z mową i żuciem. ZS może współwystępować z innymi schorzeniami o etiologii reumatoidalnej i autoimmunologicznej. Ze względu na zróżnicowany przebieg choroby, jej rozpoznanie może stwarzać trudności. W 2016 roku American-European Consensus Group (AECG) i European League Against Rheumatism (EULAR) opracowały nowe kryteria rozpoznania ZS. Narzędziami diagnostycznymi stosowanymi w jej identyfikowaniu są: testy serologiczne, ultrasonografia ślinianek, test Schirmera, badanie niestymulowanego przepływu śliny, metoda Ocular Staining Score. Brakuje jednak jednego tzw. „złotego standardu”. Całkowite wyleczenie ZS nie jest obecnie możliwe. Opisywana choroba ma charakter wieloukładowy, jej leczenie wymaga współpracy wielodyscyplinarnej oraz indywidualnego podejścia diagnostycznoterapeutycznego u chorych. Terapia jest ukierunkowana na leczenie objawów i profilaktykę powikłań. Leczenie objawów ZS w zakresie jamy ustnej polega na wdrożeniu odpowiednich nawyków w zakresie higieny jamy ustnej oraz przyjmowaniu odpowiedniej ilości płynów. W monitorowaniu postępu i efektów leczenia choroby wykorzystuje się skalę ESSDAI (The EULAR Sjögren’s syndrome disease activity index) oraz CODS (Clinical Oral Dryness Score).

6

Trudności w ocenie zaawansowania raka przewodu słuchowego zewnętrznego – opis przypadku

52%

Żurek M., Rzepakowska A., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2018

|

vol. 7(1)

45-50

PL

Nowotwory przewodu słuchowego zewnętrznego (PSZ) są niezwykle rzadkie, występują z częstotliwością 1–6 przypadków na 1 000 000 pacjentów. Zazwyczaj dotykają osoby w średnim wieku (50–60 lat), równie często kobiety, jak i mężczyzn. Najczęstszym typem histologicznym jest rak płaskonabłonkowy. Celem pracy jest omówienie przypadku raka PSZ u 56-letniej pacjentki leczonej w Klinice Otolaryngologii WUM. Pacjentka zgłosiła się z powodu trwającego od ponad 5 miesięcy szumu w prawym uchu, stopniowego pogorszenia słuchu i okresowego wycieku z prawego ucha. W badaniu otoskopowym uwidoczniono guz w PSZ całkowicie wypełniający jego światło. Wykonano biopsję tkanek guza. Rozpoznano raka płaskonabłonkowego. Następnie wykonano tomografię komputerową kości skroniowych, rezonans magnetyczny głowy i badanie ultrasonograficzne szyi. Na ich podstawie ustalono stopień zaawansowania guza na T3 N0. Zaplanowano zabieg petrosektomii bocznej z elektywną operacją węzłów chłonnych szyi. W czasie resekcji śródoperacyjne badania histopatologiczne potwierdziły naciekanie przez raka przedniej ściany PSZ, jamy bębenkowej, szczytu piramidy kości skroniowej, torebki stawu skroniowo-żuchwowego oraz ślinianki przyusznej. Poszerzono resekcję o staw żuchwowo-skroniowy wraz z głową żuchwy oraz śliniankę przyuszną. Przypadek pokazuje, że badania obrazowe są niezbędne przed planowanym leczeniem operacyjnym, ale rozległość nacieku raka często jest niedoszacowana. Dostępne w literaturze wyniki badań sugerują, że najlepsze rokowania mają chorzy poddani rozległej resekcji, uzupełnionej radioterapią, choć dokładny schemat leczenia nie został do tej pory w pełni ustalony.

7

Difficulties in clinical staging of external ear canal carcinoma– a case report

52%

Żurek M., Rzepakowska A., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2018

|

vol. 7(1)

45-50

EN

Carcinoma of the external auditory canal (EAC) is known to be very rare with a rate of 1-6 per million people. It affects mostly people over the age of 50 regardless of gender. The most common type of carcinoma of EAC is squamous cell carcinoma (SCC). The aim of this paper is to present the case of a 56-year-old woman with carcinoma of EAC. She was admitted to otolaryngology clinic due to ear buzzing lasting for five months, periodic otorrhea and hearing deterioration in her right ear. In otoscopic examination a tumor in the right ear meatus was identified. It filled almost the entire canal. Biopsy confirmed the presence of squamous-cell cancer. Tumor advancement was diagnosed using computer tomography of the temporal bones, magnetic resonance imaging of the head and ultrasonography of the neck. Imaging examinations indicated T3 N0 stage. Doctors decided to perform lateral petrosectomy with elective neck dissection. During the operation, the results of histopathological examination of frozen specimens from marginal tissues revealed an invasion of the anterior wall of the ear canal, capsule of temporomandibular joint and parotid gland. The resection eventually included also parotid gland and temporo-mandibular joint with the caput of the mandible. After recuperation, the patient had complementary radiotherapy. The presented case shows that precise imaging is necessary before surgical treatment, but unfortunately the invasion of cancer may not be estimated properly. Based on literature, the best prognosis concerns wide resection with complementary radiotherapy, although the schedule of treatment is not determined.

8

Hemangiopericytoma – opis przypadku rzadkiego guza przestrzeni przygardłowej

52%

Cybulska K., Jarosz M., Rzepakowska A., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2017

|

vol. 6(2)

56-63

PL

Hemangiopericytoma jest nowotworem mezenchymalnym, który wywodzi się z perycytów otaczających naczynia włosowate. Etiologia tego nowotworu nie została dotychczas poznana. Może lokalizować się on w dowolnej części ciała, najczęściej występuje w miednicy i kończynach dolnych, znacznie rzadziej w rejonie głowy i szyi. Charakterystyczną cechą guza jest jego powolny wzrost, niezależnie od stopnia złośliwości, oraz bogate unaczynienie. Leczeniem z wyboru jest operacyjne usunięcie guza z zastosowaniem uzupełniającej radioterapii. Opis przypadku: Opisano przebieg objawów klinicznych, proces diagnostyczny i terapeutyczny u 71-letniej pacjentki przyjętej do Katedry i Kliniki Otolaryngologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego z powodu obustronnej niedrożności nosa i zaburzeń połykania nasilających się od 6 miesięcy. Po przeprowadzeniu diagnostyki obrazowej stwierdzono bogato unaczyniony guz obejmujący przestrzeń przygardłową oraz wypełniający nosogardło po stronie lewej. Zaplanowano i przeprowadzono resekcję guza z dostępu szyjnego. W badaniu histopatologicznym rozpoznano hemangiopericytomę. Okres pooperacyjny nie był powikłany. Chora zakwalifikowana została do uzupełniającego leczenia radioterapią. Od czasu zabiegu nie zaobserwowano wznowy miejscowej. Pacjentka pozostaje pod obserwacją. Wnioski: Hemangiopericytoma jest rzadkim guzem, który charakteryzuje się różnorodnym obrazem klinicznym oraz trudnym do przewidzenia rokowaniem przeżycia wolnego od wznowy po zastosowanym leczeniu. Długotrwały, bezobjawowy wzrost nowotworu jest przyczyną rozpoznawania go w zaawansowanym stadium. Diagnostyka opiera się na badaniach obrazowych, a przede wszystkim na wyniku badania histopatologicznego. Najlepsze efekty przynosi radykalne leczenie operacyjne guza. W celu zmniejszenia ryzyka wznowy zalecane jest zastosowanie uzupełniającej radioterapii. Nawroty miejscowe mogą pojawić się nawet po długim czasie od zakończenia leczenia, dlatego konieczna jest wieloletnia obserwacja.

9

Tyreoplastyka medializująca jako metoda leczenia niewydolności głośni w jednostronnym porażeniu fałdu głosowego i po chordektomii laserowej – doniesienie wstępne

52%

Rzepakowska A., Osuch-Wójcikiewicz E., Sielska-Badurek E., Niemczyk K.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

vol. 71(1)

22-28

PL

Wstęp: Tyreoplastyka typu I medializująca jest zabiegiem operacyjnym wykonywanym na chrząstce tarczowatej krtani. Głównym wskazaniem do tej operacji jest istotna niewydolność głośni z powodu porażenia fałdu głosowego. Może być również stosowana po operacjach usunięcia fałdu głosowego – chordektomii. Cel: Ocena wyników jakości głosu u chorych po zabiegach tyreoplastyki medializującej. Materiał i metody: W Klinice Otolaryngologii WUM wykonano dotychczas 8 zabiegów tyreoplastyki typu I z wszcze¬pieniem implantu silikonowego. Zabiegi przeprowadzono w znieczuleniu miejscowym. Sześć tyreoplastyk wykonano u chorych z jednostronnym porażeniem fałdu głosowego (JPFG), dwie – u chorych po zabiegach chordektomii laser¬owej z powodu raka fałdu głosowego T1a. Wyniki: U żadnego pacjenta nie odnotowano komplikacji około- i pooperacyjnych. Wideostroboskopowe badanie kontrolne przeprowadzone po 1, 3, 6 i 12 miesiącach wykazało poprawę zwarcia fonacyjnego u wszystkich pacjen¬tów. Jakość głosu – zarówno w ocenie percepcyjnej (skala GRBAS), jak również na podstawie analizy akustycznej (częstotliwość podstawowa – F0, jitter, shimmer, NHR) – uległy znacznej poprawie, szczególnie u chorych z JPFG. U wszystkich pacjentów stwierdzono wydłużenie maksymalnego czasu fonacji. Samoocena jakości głosu – na pod¬stawie kwestionariusza Voice Handicap Index – uległa znacznej poprawie. Wnioski: Wśród pacjentów z niewydolnością głośni nie wszyscy chorzy odnoszą korzyści z leczenia rehabilitacyjnego. Tyreo¬plastyka medializująca pozostaje standardową procedurą w trwałej poprawie jakości głosu w tej grupie chorych.

10

Analiza morfologii potencjałów słuchowych z pnia mózgu u pacjentów z samoistnym obwodowym porażeniem nerwu twarzowego

52%

Rzepakowska A., Morawski K., Niemczyk K.

|

PL

Introduction: Idiopathic facial nerve paresis still remains a challenge for laryngologists and neurologists. The etiology of idiopathic peripheral facial nerve paresis has not been explained so far. There is a group of patients that complain about coexisting hearing abnormalities. Aim: Analysis of audiological abnormalities in patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis on the basis of pure tone audiometry and auditory brainstem responses. Material and methods: The retrospective analysis of 35 patients, aged under 40 years, with idiopathic peripheral facial nerve paresis hospitalised in Department of Otolaryngology of Warsaw Medical University – Poland (2004-2009). Control group consisted of age-matched, 23 healthy subjects. Each patient underwent audiometric evaluation that included pure tone audiometry and auditory brainstem responses. Statistical analysis was performed with Student’s t-test. Results: In the analysed group of 35 patients (17 male + 18 female), age ranged 13-40 years (mean 26.7 ± 7.1) signifi cantly prolonged latencies of wave III and V and III-V and I-V intervals in comparison with control group where observed (p<0.05). We found also that 48.6% patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis had high-frequency hearing loss. Conclusions: The auditory brainstem responses in this study showed an association between retrocochlear pathology of the auditory system and idiopathic peripheral facial nerve paresis. Further investigations are necessary to estimate the etiopathology of these coexisting abnormalities.

11

Nowotwory z tkanki limfoidalnej i krwiotwórczej w regionie szyi – analiza epidemiologiczno-kliniczna na przestrzeni 15 lat

52%

Rzepakowska A., Zwierzyńska K., Osuch-Wójcikiewicz E., Niemczyk K.

|

PL

Cel: Celem pracy jest analiza epidemiologiczna i kliniczna zachorowań na nowotwory z tkanki limfoidalnej w regionie szyi powstała na podstawie materiałów z 15 lat obserwacji. Materiał: Analizie retrospektywnej poddano dane z badań podmiotowych i przedmiotowych, wyników badań obrazowych i histopatologicznych 97 chorych w wieku od 17 do 88 lat (średnia wieku 60,3 lata). Wyniki: Prawie wszystkie przypadki stanowiły nowotwory wywodzące się z limfopoezy – 95 chorych (98%). Najczęściej rozpoznawano chłoniaka z komórek B – 74 przypadków (76%), następnie chłoniaka Hodgkina – 19 przypadków (20%), tylko u dwóch pacjentów stwierdzono chłoniaka z komórek T (2%). Przeważały zachorowania wśród kobiet, współczynnik kobiet do mężczyzn dla całej grupy wyniósł 51: 46, natomiast przewagę zachorowań wśród mężczyzn odnotowano w grupie chorych z chłoniakiem Hodgkina (K:M=7:12). Na przestrzeni 15 lat obserwacji stwierdzono wzrost liczby zachorowań na nowotwory z tkanki limfoidalnej. Najczęstszą lokalizacją na szyi były węzły chłonne –71 przypadków (73,2%). Pozawęzłowe umiejscowienie (26,8% przypadków) obejmowało najczęściej ślinianki przyuszne i podżuchwowe, gdzie dominował chłoniak pozawęzłowy strefy brzeżnej MALT (14 przypadków). U 57% chorych wynik BAC był fałszywie ujemny, dodatni wynik uzyskano u 32% pacjentów. Wnioski: Nowotwory z tkanki limfoidalnej w regionie szyi są najczęściej chłoniakami nieziarniczymi z komórek B lub chłoniakami ziarniczymi. Niespecyficzne objawy kliniczne i niecharakterystyczne obrazy radiologiczne, a także niemiarodajne wyniki BAC, utrudniają skuteczne różnicowanie chłoniaków z przerzutami do węzłów chłonnych. Diagnostyka histopatologiczna usuniętego węzła pozostaje nadal standardem rozpoznawania chłoniaków.

12

Laryngeal reinnervation in unilateral vocal fold paralysis- case report and literature review

52%

Rzepakowska A., Jachimowska J., Niemczyk K.

|

EN

Laryngeal reinnervation is the method of treatment in unilateral vocal fold paralysis. During the surgery an anastomosis between the main branch of ansa cervicalis and recurrent laryngeal nerve is formed. Regeneration of the nerve’s functional abilities is a long process, lasting from 4 to 6 months, up to a year. A 35 year-old male was admitted to the Department of Otolaryngology at Warsaw Medical University in order to undergo surgical removal of reoccurrence of Schwannoma in left cerebellopontine angle by translabyrinthine approach. Post-operative period was complicated with vagal nerve paralysis. The patient reported hoarseness, dysphagia and choking. Physical examination revealed left vocal fold immobilization in abducted position, saliva in piriform fossa and left-sided soft palate paralysis yet the patient was discharged home. 4 weeks after the surgery, the patient was admitted to the hospital again due to developing aspiration pneumonia. Augmentation of the left vocal fold with calcium hydroxyapatite was performed 2 months later. After this intervention temporary vocal improvement and choking frequency reduction was observed. Finally, the patient underwent laryngeal reinnervation with formation of ansa cervicalis main branch to recurrent laryngeal nerve anastomosis. Left vocal fold regained its functional abilities and the quality of the voice improved. Laryngovideostroboscopy performed 6 months later revealed mobilization of left vocal fold sufficient for proper glottis closure. The voice measures normalized and the swallowing improved. Conclusions This case report and analyzed data confirm that laryngeal reinnervation surgery in unilateral vocal fold paralysis helps achieve satisfactory effects in voice function and life quality.

13

Reinnerwacja krtani w jednostronnym porażeniu fałdu głosowego -opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

52%

Rzepakowska A., Jachimowska J., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2017

|

vol. 6(2)

36-41

PL

Reinnerwacja krtani jest jedną z metod leczenia jednostronnego porażenia fałdu głosowego. Jedna z technik operacyjnych polega na wypreparowaniu nerwu krtaniowego wstecznego przy jego wejściu od krtani oraz zespoleniu go z gałęzią pętli szyjnej. Proces powrotu czynności nerwu krtaniowego wynosi średnio 4-6 miesięcy, ale może przedłużyć się nawet do roku. Autorzy przedstawiają opis przypadku pacjenta, u którego wystąpiło jednostronne porażenie fałdu głosowego na skutek uszkodzenia nerwu błędnego po reoperacji z dostępu przezbłędnikowego wznowy nerwiaka osłonkowego w kącie mostowo – móżdżkowym. Z powodu zaburzeń głosu oraz połykania, wykonano u chorego zabieg reinnerwacji krtani, który pozwolił uzyskać powrót ruchomości fałdu głosowego i trwałą poprawę głosu.

14

Hemangiopericytoma – a case report of a rare tumour of the parapharyngeal space

52%

Cybulska K., Jarosz M., Rzepakowska A., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2017

|

vol. 6(2)

56-63

EN

Introduction: Hemangiopericytoma is a mesenchymal tumour originating from pericytes surrounding the capillary vessels. The etiology of this tumour is still unknown. It may be located in any part of the human body. The most common sites are pelvis and lower limbs and less often it occurs in the head and neck. The characteristic signs of hemangiopericytoma are slow growth regardless of the malignancy level and high vascularity. Surgical excision of the tumour with additional radiotherapy is the treatment of choice. Case report: A symptom presentation and diagnostic-therapeutic process in a 71-year-old woman admitted to the Department of Otolaryngology of the Medical University of Warsaw due to increasing bilateral nasal obstruction and dysphagia is herein described. Diagnostic imaging showed highly vascularized tumour in the parapharyngeal space also obstructing the left side of the nasopharynx. After evaluation, tumour resection from the external approach was planned and performed, followed by an uncomplicated postoperative course. Histopathological examination revealed hemangiopericytoma. The patient was qualified for adjuvant radiotherapy. She stays under observation with no signs of recurrence since surgery. Conclusions: Hemangiopericytoma is a rare tumour with a wide variety of clinical presentations and a relapse-free survival that is difficult to predict. Long-lasting asymptomatic tumour growth results in late diagnosis. Imaging and primarily, histopathological examination are fundamental for the diagnostic process. The best outcome is observed after radical surgical treatment. In order to reduce the risk of recurrence, additional radiotherapy is advised. Local recurrence may appear years after finished treatment, therefore long-term follow-up is essential.

15

Follicular (nodular) non Hodgkin’s lymphoma of tonsil – case report

52%

Osuch-Wójcikiewicz E., Rzepakowska A., Bruzgielewicz A., Wieczorek J.

Otolaryngologia Polska

|

2007

|

vol. 61(2)

203-206

EN

Introduction. Non Hodgkin’s lymphomas quite often present in the head and neck region and after squamous cell carcinoma are the second most common neoplasm of this area. The most predominant localization for extranodal NHL in the head and neck region is the tonsil. The vast majority of NHL at this site are B-cell lymphomas, including diffuse large Bcell lymphoma, follicular lymphoma, mantle cell lymphoma, extranodal marginal zone Bcell of MALT type. Material and methods. The authors presented the case of primary extranodal non Hodgkin’s lymphoma of the right tonsil in patient with the long history of chronic tonsillitis and after bilateral tonsillectomy. The affected tonsil together with enlarged lymph node was surgically removed. The histologic examination detected follicular (nodular) non Hodgkin’s lymphoma, grade 3. The patient was refered to the Hematology and Oncology Department for additional treatment. Results. In the Hematology and Oncology Department staging was conducted recognizing lymphoma – clinical stage I according to Ann Arbor. The patient was treated with R-COP regiment (six cycles rituximab + COP– cyclophosphamid, vincristin, prednisolon). The complete remission was achieved. The patient is in observation period both in Otolaryngology and Hematology Department. Conclusion. Recurrent, non-typical chronic tonsillitis with enlarged neck nodes may be follicular lymphoma’s symptom, especially in older patients.

16

Medialization thyroplasty in glottis insufficiency due to unilateral vocal fold paralysis and after laser cordectomies – preliminary report

52%

Rzepakowska A., Osuch-Wójcikiewicz E., Sielska-Badurek E., Niemczyk K.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

vol. 71(1)

22-29

EN

Medialization thyroplasty (type I) is surgical procedure performed on the thyroid cartilage. The major indication for this surgery is significant glottis insufficiency due to unilateral vocal fold paresis. However the proce¬dure is also performed after vocal fold resections during cordectomy. The aim: The evaluation of voice results in patients after medialisation throplasty. Material and methods: In Otolaryngology Department of Medical University of Warsaw there were performed so far 8 thyroplasty procedures under local anaesthesia with implantation of medical silicon protesis. 6 patients had unilat¬eral vocal fold paresis and the rest two underwent in the past laser cordectomy due to T1a vocal carcinoma. Results: There were no complications during and post the surgery. The follow up examination in 1st , 3rd, 6th i 12th months postoperatively revealed for all patients significant improvement of glottal closure in laryngeal videostrobos¬copy. The voice quality improved both in perceptual evaluation (GRBAS scale) and acoustic analysis (F0, jitter, shim¬mer, NHR) in both patients groups. However the rate of improvement was much more significant in group with uni¬lateral vocal fold paresis. In all patients the maximum phonation time (MPT) increased. The self-evaluation of voice quality with Voice Handicap Index questionnaire confirmed also individual improvement. Conclusions: The speech rehabilitations is not successful in each patient with glottis insufficiency. The medialisation thyroplasty remains the standard procedure for permanent improvement of voice quality in those cases.

17

Samoistne porażenie nerwu twarzowego w ciąży - fakty i mity

52%

Rybak P., Rybak K., Rzepakowska A., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2018

|

vol. 7(3)

27-32

PL

Idiopatyczne porażenie nerwu twarzowego, zwane również porażeniem Bella, może stanowić dla klinicystów duże wyzwanie, jeżeli z objawami niedowładu mięśni twarzy zgłasza się pacjentka w ciąży. Częstość występowania porażenia Bella u kobiet w ciąży jest prawie trzy razy większa, niż w odpowiadającej wiekowo grupie kobiet nieciężarnych. Problem stanowi brak wytycznych leczenia samoistnego porażenia nerwu twarzowego w tej grupie chorych. W randomizowanych badaniach, ale bez udziału ciężarnych pacjentek, potwierdzono większą skuteczność w powrocie funkcji nerwu po wcześnie włączonym leczeniu glikokortykosteroidami, w porównaniu z innymi metodami. Dylemat dotyczący terapii potęguje fakt, iż rokowanie co do powrotu funkcji nerwu twarzowego u ciężarnych są znamiennie gorsze niż w pozostałej populacji, a niedowład mięśni twarzy dotyczy przecież młodej kobiety. W artykule na przykładzie chorej konsultowanej w Klinice oraz na podstawie przeglądu aktualnego piśmiennictwa, przedstawione zostały zalecenia postępowania w samoistnym porażeniu nerwu twarzowego u kobiet w ciąży. Przedstawiono korzyści, zalecane preparaty, dawki, niezbędne środki ostrożności i potencjalne skutki uboczne stosowania kortykosteroidów, które jako jedyne mają potwierdzoną skuteczność w leczeniu porażenia Bella u kobiet będących w ciąży.

18

Recurrent hypertrophic laryngeal lesions in a patient with a history of pesticide exposure – a case report

52%

Kloc M., Krawczyk P., Rzepakowska A., Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2020

|

vol. 9(1)

39-44

EN

Chronic irritation of the laryngeal mucosa by external factors can lead to the development of dysphonia: hoarseness, change of the voice tone or weakening of its strength. Patients who additionally report alarming symptoms, such as dyspnea, dysphagia, or odynophagia require urgent diagnosis and treatment. Long-term exposure to irritants may lead to the development of numerous recurrent hypertrophic laryngeal lesions requiring continuous otorhinolaryngological care and multiple surgical procedures, as it was in the presented case.

19

Sjögren's syndrom – the review of the latest diagnostic guidelines essential for otolaryngologists

52%

Kruk K., Rzepakowska A., Osuch-Wójcikiewicz E., Niemczyk K.

|

vol. 8(2)

1-6

EN

Sjogren’s syndrome (SS) is a complex connective tissue disease with autoimmune background and high clinical, radiological and molecular heterogeneity. SS is typically manifested by sicca syndrome, characterized by dry eyes and dry mouth due to autoimmune-induced inflammation of the lacrimal and salivary glands. Complications of sicca syndrome are dental caries, oral candidiasis, dysosmia, dysgeusia, difficulties in swallowing and chewing. SS may coexist with other diseases of rheumatoid and autoimmune etiology. SS is linked to an 16-fold increased risk of non-Hodgkin lymphoma. Early diagnosis results in appropriate treatment and may slow down the course of the disease and limit extraglandular involvement. Due to diverse clinical phenotypes and symptomatology, establishing of the diagnosis is often difficult. In 2016 the AmericanEuropean Consensus Group (AECG) and European League Against Rheumatism (EULAR) proposed a classification system that defines SS as a systemic disease. Diagnostic tools in establishing SS diagnosis are serological tests, ultrasonography, Schirmer’s test, unstimulated whole saliva flow rate and Ocular Staining Score. The complete curing of SS is still not possible. As a complex multisystem disease, SS requires multidisciplinary cooperation and individual diagnostic and therapeutic approaches in patients. Therapy is focused on the treatment of symptoms and prophylaxis of complications. The laryngological treatment of oral cavity symptoms in SS include supervision of proper oral hygiene habits and adequate fluids supplementation. The EULAR Sjögren’s syndrome disease activity index (ESSDAI) and Clinical Oral Dryness Score(CODS) are used to monitor disease progression and treatment effectiveness.

20

Lymphoid tissue neoplasms in the neck region – epidemiological and clinical analysis over 15 years

52%

Rzepakowska A., Zwierzyńska K., Osuch-Wójcikiewicz E., Niemczyk K.

Otolaryngologia Polska

|

2017

|

vol. 71(3)

1-9

EN

Aim: Epidemiological and clinical analysis of lymphoid tissue neoplasms in the neck region over a 15-year period. Material: There was performed retrospective analysis of 97 patients, aged 17 to 88 years, mean age of 60.3 years. The analysis included data from subjective study, physical examination, image and histopathological studies Results: Almost all cases were lymphoid neoplasms - 95 patients (98%). B cell lymphoma was the most commonly diagnosed lymphoma – 74 cases (76%), followed by Hodgkin's lymphoma- 19 cases (20%). Only two patients had T-cell lymphoma (2%). There was observed prevalence among women, K: M ratio for the whole group was 51: 46, while male predominance was reported in Hodgkin's lymphoma patients (K: M = 7: 12). Over the 15-year period, there was an increase in the number of lymphoid tumors. The most common location on the neck were lymph nodes - 71 (73.2%). Extranodal localizations (26.8%) were most often associated with salivary glands: parotid and submandibular involvement and with the dominant lymphoma of the marginal zone MALT (14 cases). In 57% of patients the fine needle aspiration biopsy (FNAB) results were false, with positive results only in 32% of patients. Conclusions: Tumors from lymphoid tissue in the neck region are most commonly B-cell lymphomas or Hodgkin,s lymphomas. Non-specific clinical signs and non-specific radiological images, as well as non-diagnostic results o FNAB, make it difficult to effectively differentiate lymphomas with cancer metastasis in neck lymph nodes. Histopathology results of the excised lymph nodes remains a standard for lymphoma diagnosis.

Refine search results

Modern diagnostics of early glottic cancer

Współczesna diagnostyka wczesnego raka głośni

Zaawansowane nowotwory masywu szczękowo-sitowego – wyzwanie terapeutyczne. Opis dwóch przypadków i analiza literatury

Analysis of morphology of auditory brainstem responses in patients with idiopathic peripheral facial nerve paresis

Zespół Sjögrena – przegląd najnowszych wytycznych diagnostycznych istotnych w praktyce otolaryngologa

Trudności w ocenie zaawansowania raka przewodu słuchowego zewnętrznego – opis przypadku

Difficulties in clinical staging of external ear canal carcinoma– a case report

Hemangiopericytoma – opis przypadku rzadkiego guza przestrzeni przygardłowej

Tyreoplastyka medializująca jako metoda leczenia niewydolności głośni w jednostronnym porażeniu fałdu głosowego i po chordektomii laserowej – doniesienie wstępne

Analiza morfologii potencjałów słuchowych z pnia mózgu u pacjentów z samoistnym obwodowym porażeniem nerwu twarzowego

Nowotwory z tkanki limfoidalnej i krwiotwórczej w regionie szyi – analiza epidemiologiczno-kliniczna na przestrzeni 15 lat

Laryngeal reinnervation in unilateral vocal fold paralysis- case report and literature review

Reinnerwacja krtani w jednostronnym porażeniu fałdu głosowego -opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Hemangiopericytoma – a case report of a rare tumour of the parapharyngeal space

Follicular (nodular) non Hodgkin’s lymphoma of tonsil – case report

Medialization thyroplasty in glottis insufficiency due to unilateral vocal fold paralysis and after laser cordectomies – preliminary report

Samoistne porażenie nerwu twarzowego w ciąży - fakty i mity

Recurrent hypertrophic laryngeal lesions in a patient with a history of pesticide exposure – a case report

Sjögren's syndrom – the review of the latest diagnostic guidelines essential for otolaryngologists

Lymphoid tissue neoplasms in the neck region – epidemiological and clinical analysis over 15 years