Przewlekła choroba żylna (ang. chronic venous disease; CVD) należy do najbardziej rozpowszechnionych chorób na świecie. U większości pacjentów z CVD we wczesnym jej stadium z czasem dojdzie do pogorszenia, co wiąże się z wzrostem kosztów leczenia, ale przede wszystkim z obniżeniem jakości życia. Dlatego postęp związany z wiedzą dotyczącą naturalnego przebiegu CVD, patofizjologii oraz badaniami nad wpływem różnych leków w zależności od stopnia zawansowania tej choroby uzasadnia prawdopodobną opłacalność leczenia pacjentów z CVD we wczesnym stadium. W tej grupie chorych możemy zalecać zmianę stylu życia, kompresoterapię oraz leki wenoaktywne (ang. venoactiv drugs; VADs). Połączenie Ruszczyka, metylochalkonu hesperydyny i witaminy C jest bardzo dobrze przebadanym VAD, który ma działanie przeciwzapalne, zmniejsza aktywację śródbłonka i adhezję leukocytów oraz zwiększa odporność i integralność naczyń włosowatych, poprawia napięcie żylne i pracę naczyń limfatycznych, dzięki czemu możemy redukować u chorych objawy CVD oraz poprawiać ich jakość życia. Ten artykuł jest oparty na najnowszych wytycznych dotyczących leczenia CVD.
Chronic venous disease (CVD) is one of the most prevalent diseases in the world. Most patients with early-stage CVD will eventually deteriorate, which will result in an increase in treatment costs, but most importantly, a decrease in quality of life. The advances made with regard to the knowledge of the natural history and pathophysiology of CVD as well as the results of research on effects of different drugs depending on the severity of the disease suggest the likely cost-effectiveness of CVD patients being treated at an early stage of the disease. Recommendations in this group of patients may include lifestyle changes, compression therapy and venoactive drugs (VADs). Combination of ruscus, hesperidin methyl chalcone, and vitamin C is a well-established VAD presenting with anti-inflammatory effects, reducing endothelial activation and leukocyte adhesion, increasing capillary resistance and integrity and improving venous tone and performance of the lymphatic vessels thus leading to a reduction in CVD symptoms in patients and an improvement in quality of their lifes. This article is based on the latest guidelines regarding the management of chronic venous disease.
Venous diseases, in particular varicose veins of the lower extremities, are one of the most common chronic diseases and a significant cause of morbidity in Europe and the USA. Varicose veins are considered a risk factor for deep vein thrombosis. Most patients with varicose veins have great saphenous vein ostial insufficiency and reflux of varying degrees. Standard treatment in these cases is high ligation and stripping of the great saphenous vein. This surgery, however, carries a risk of thrombotic complications. Minimally invasive procedures, which include endovenous laser ablation of the great saphenous vein, are the current world trends. This method is a relatively new treatment option for great saphenous vein reflux. The authors present the current state of knowledge on the risk of deep vein thrombosis after different surgical procedures for the treatment of varicose veins in the lower extremity. The literature analysis has led to a hypothesis that lower limb varicose vein surgeries that involve laser obliteration of the great or small saphenous veins carry a lower risk of deep vein thrombosis compared with conventional surgeries. Tumescent anaesthesia, short duration of the procedure and rapid return to physical activity may play a role in deep vein thrombosis prevention. The authors underline that thromboprophylaxis should be implemented irrespective of the method, using risk evaluation, e.g. based on the Caprini scale.
PL
Choroby układu żylnego, a zwłaszcza żylaki kończyn dolnych, są jedną z najczęstszych chorób przewlekłych, a także zasadniczym powodem chorobowości w Europie i USA. Żylaki kończyn dolnych wymieniane są także jako czynnik ryzyka zakrzepicy żył głębokich. Większość chorych z żylakami ma niewydolne ujście żyły odpiszczelowej i różnego stopnia refluks. Standardowym leczeniem w tym wypadku jest wysokie podwiązanie żyły odpiszczelowej i jej stripping. Operacja ta jest obarczona również ryzykiem wystąpienia powikłań zakrzepowych. Obecnie trend światowy stanowią operacje małoinwazyjne, do których należy wewnątrzżylna laserowa ablacja żyły odpiszczelowej. Jest ona stosunkowo nową opcją leczenia refluksu w żyle odpiszczelowej. Autorzy przedstawiają obecny stan wiedzy na temat ryzyka zakrzepicy żył głębokich w odniesieniu do różnych zabiegów operacyjnych żylaków kończyn dolnych. Po analizie piśmiennictwa światowego stawiają tezę, że operacje żylaków kończyn dolnych, w trakcie których wykonuje się obliterację laserową żyły odpiszczelowej lub odstrzałkowej, obarczone są mniejszym ryzykiem zakrzepicy żył głębokich w porównaniu z operacjami klasycznymi. Znaczenie w zapobieganiu zakrzepicy żył głębokich mogą mieć znieczulenie tumescencyjne, krótszy czas zabiegu oraz szybki powrót do normalnej aktywności fizycznej. Autorzy podkreślają jednocześnie, że profilaktykę przeciwzakrzepową należy wdrażać niezależnie od metody, stosując do określenia wskazań ocenę ryzyka wystąpienia tego typu powikłań, np. w oparciu o skalę Capriniego.
Although superficial vein thrombosis is commonly considered a rather minor condition, a number of studies indicate that its consequences can be much more severe. Since the introduction of Doppler ultrasonography to common diagnosis of venous diseases, the approach to threats associated with superficial vein thrombosis has changed, mainly in the context of venous thromboembolism. Superficial thrombosis in varicose veins must be differentiated from that occurring in patients without varicosities. In the former case, superficial vein thrombosis is usually caused by haemodynamic disorders (slower flow), while in the latter, it is caused by thrombophilia or inflammation, but it can also be a prodromal sign of cancer. Ultrasonography enables one to distinguish deep vein thrombosis caused by superficial vein thrombosis progression (by extension through perforator veins or the great/small saphenous vein ostium into the deep venous system) from deep vein thrombosis occurring at a certain distance from the site of superficial vein thrombosis. The authors emphasise that due to the possibility of concomitant deep vein thrombosis or pulmonary embolism, our attitude to the diagnostic process, potential complications and treatment of superficial vein thrombosis should be changed.
PL
Chociaż tradycyjnie uznaje się zakrzepicę żył powierzchownych za chorobę łagodną, wiele badań wskazuje, że jej konsekwencje mogą być znacznie poważniejsze. Od czasów wprowadzenia do powszechnej diagnostyki układu żylnego badania ultrasonograficznego dopplerowskiego zupełnie inaczej zaczęto postrzegać zagrożenia związane z zakrzepicą żył powierzchownych, głównie w kontekście żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Ważne jest, by rozróżnić zakrzepicę żył powierzchownych występującą w obrębie żylaków od tej w żyle niezmienionej żylakowo. W pierwszym przypadku główną przyczyną zakrzepicy żył powierzchownych są zaburzenia hemodynamiczne (zwolnienie przepływu), w drugim zaś do jej powstania przyczyniają się zwykle trombofilia lub stan zapalny, ale może być ona także objawem prodromalnym nowotworu. Badanie ultrasonograficzne umożliwia odróżnienie zakrzepicy żył głębokich spowodowanej szerzeniem się zakrzepicy żył powierzchownych [szerzenie przez ciągłość – przez żyły przeszywające (perforatory) czy ujście żyły odpiszczelowej/ odstrzałkowej do układu głębokiego] od zakrzepicy żył głębokich występującej w pewnej odległości od miejsca powstania zakrzepicy żył powierzchownych. Autorzy zwracają uwagę, że ze względu na możliwość jednoczesnego występowania zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej powinniśmy zmienić nasze podejście do diagnostyki, możliwych konsekwencji oraz leczenia zakrzepicy żył powierzchownych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.