Search results

1

Diagnostyka i postępowanie w otępieniu z ciałami Lewy’ego: aktualne zalecenia i nierozwiązane problemy

100%

Sobów T., Magierski R.

|

2013

|

vol. 13

|

issue 4

308-313

EN

Dementia with Lewy bodies is considered to be the second most common, after Alzheimer’s disease, cause of primarily degenerative dementias. Dementia with Lewy bodies, despite being quite common (according to epidemiological and clinicopathological studies), is still relatively rarely diagnosed in general practice. Wrong diagnoses of Alzheimer’s and Parkinson’s diseases are the commonest diagnostic errors, psychosis (usually attributed solely to aging process) being an alternative. Incorrect diagnosis results in ineffective treatment, and because of hypersensitivity to even small doses of antipsychotic drugs in DLB cases, treatment often could be extremely dangerous. Differential diagnosis includes differentiation with other primarily neurodegenerative dementias, including the closest phenotypically – Alzheimer’s disease with parkinsonism and dementia in Parkinson’s disease. Differentiation and giving of the correct diagnosis facilitates the use of clinical diagnostic criteria and additional tests. The most important issue is finding the characteristic clinical picture of psychiatric and neurological presentation and the sequence of the onset of dementia and parkinsonism. Optimal improvement in majority of patients is possible with correct diagnosis and the use of strategies from the border of neurology and psychiatry. Cholinesterase inhibitors are mainstream treatment option for cognitive dysfunction (also some behavioural improvement, psychosis included, might be achieved) while levodopa is used for motor symptoms control. Antipsychotics must be used very cautiously and the first-line choice is currently quetiapine. An important issue is the treatment of coexisting REM-sleep disorder and autonomic dysfunction.

PL

Otępienie z ciałami Lewy’ego (dementia with Lewy bodies, DLB) jest uważane za drugą co do częstości, po chorobie Alzheimera, przyczynę otępień pierwotnie zwyrodnieniowych. Mimo że w badaniach epidemiologicznych i kliniczno-neuropatologicznych potwierdzono jego znaczne rozpowszechnienie, pozostaje względnie rzadko rozpoznawane. Najczęściej mylnie wskazuje się na choroby Alzheimera lub Parkinsona, rzadziej psychozę (zwykle wiązaną z zaawansowanym wiekiem chorych). Nieprawidłowa diagnoza skutkuje leczeniem nieskutecznym, a z powodu nadwrażliwości na nawet niewielkie dawki leków przeciwpsychotycznych u chorych z DLB – często skrajnie niebezpiecznym. Diagnostyka różnicowa obejmuje w głównej mierze różnicowanie z innymi zespołami pierwotnie zwyrodnieniowymi, w tym z najbardziej zbliżonymi fenotypowo – chorobą Alzheimera z parkinsonizmem i otępieniem w chorobie Parkinsona. Różnicowanie i ustalenie poprawnego rozpoznania ułatwia stosowanie klinicznych kryteriów diagnostycznych oraz badań dodatkowych. Najważniejszą kwestią pozostaje stwierdzenie charakterystycznego obrazu klinicznego psychiatrycznego i neurologicznego oraz sekwencja wystąpienia otępienia i parkinsonizmu. Prawidłowe rozpoznanie i posługiwanie się strategiami terapeutycznymi z pogranicza neurologii i psychiatrii pozwala na uzyskanie optymalnych popraw u większości pacjentów. Kluczowe pozostaje dziś zastosowanie inhibitorów cholinesteraz (leków wpływających korzystnie na funkcje poznawcze, ale także na niektóre objawy behawioralne, w tym psychotyczne) oraz lewodopy (w celu kontroli objawów ruchowych). Leki przeciwpsychotyczne należy co do zasady stosować bardzo ostrożnie, a lekiem z wyboru jest obecnie kwetiapina. Istotny problem stanowi także terapia współistniejących zaburzeń snu związanych z fazą REM oraz zaburzeń autonomicznych.

2

Nieprawidłowy stan odżywienia u pacjentów zchorobą Alzheimera

100%

Łucka A., Magierski R.

Aktualności Neurologiczne

|

2017

|

vol. 17

|

issue 4

190-197

EN

Apart from the comprehensively described cognitive disorders or neuropsychiatric symptoms, dementia also leads to progressive wasting in Alzheimer’s disease patients. Malnutrition is a problem affecting up to 25% of patients with dementia. As the disease is mainly found in people over 65 years of age, the patients on the one hand experience changes that are characteristic for the senile age in general, whilst on the other, their nutritional status is affected by the degenerative changes in the central nervous system and the clinical symptoms they produce. The nutritional status has been demonstrated to have a significant impact on the progression of the disease and the patients’ prognosis as well as the incidence of comorbidities, frequency of hospitalisations and overall mortality rate. It is, therefore, important to identify the risk at an early stage, and implement modifications facilitating an adequate nutritional status. Proper education of caregivers is of utmost importance in this respect, and it should be implemented from the earliest stage of the disease. Also, an individual approach must be ensured to adequately address the needs and problems of a given patient, as the required interventions vary depending on the severity of the disease and its current symptoms. Many simple modifications aimed at aiding the adequate nutrition of the patients have been outlined to date, including dietary guidelines and environment adjustments during meals. Also, detailed recommendations have been formulated concerning the intake of oral supplements and medical foods, addressing dietary deficiencies and parenteral nutrition. It should also be pointed out that any decisions concerning treatment must be made in an ethical way, accounting for the patient’s individual preferences.

PL

Oprócz szeroko opisywanych zaburzeń poznawczych czy objawów neuropsychiatrycznych otępienie w chorobie Alzheimera prowadzi do postępującego wyniszczenia organizmu. Niedożywienie dotyczy nawet 25% pacjentów z zespołem otępiennym. Jako że choroba występuje głównie u osób po 65. roku życia, chory z jednej strony doświadcza zmian typowych dla wieku podeszłego, a z drugiej jego stan odżywienia kształtują zmiany degeneracyjne ośrodkowego układu nerwowego i wtórne do nich objawy kliniczne. Udowodniono, że stopień odżywienia organizmu ma bardzo istotny wpływ na progresję choroby i rokowanie, a także na częstość występowania chorób współistniejących i hospitalizacji oraz ogólną śmiertelność. Ważne są zatem wczesne wykrycie zagrożenia i wprowadzenie modyfikacji umożliwiających pacjentowi utrzymanie prawidłowego stanu odżywienia. Jedną z najistotniejszych interwencji jest edukacja opiekunów, prowadzona już od początkowych etapów choroby. Wykorzystywane metody należy dopasować do problemów konkretnej osoby, ponieważ interwencje będą się różniły w zależności od stopnia zaawansowania choroby i aktualnie występujących zaburzeń. Dotychczas opisano wiele prostych modyfikacji, które ułatwiają prawidłowe żywienie pacjentów, m.in. dostosowanie posiłków i otoczenia podczas ich podawania. Sformułowano również konkretne wytyczne odnośnie do stosowania doustnych odżywek i żywności medycznej, wyrównywania niedoborów pokarmowych oraz żywienia pozajelitowego. Trzeba pamiętać, że decyzje dotyczące leczenia powinny być podejmowane w sposób etyczny i z uwzględnieniem preferencji chorego.

3

Otępienie z ciałami Lewy’ego – nowe kryteria diagnostyczne i postępowanie terapeutyczne

81%

Magierski R., Kłoszewska I., Sobów T.

Aktualności Neurologiczne

|

2006

|

vol. 6

|

issue 2

116-123

EN

Early diagnosis of dementia with Lewy bodies (DLB) – the second most frequent type of primary degenerative dementia following Alzheimer’s disease – is still a tall order in everyday clinical practice. This paper reviews the revised criteria for the clinical diagnosis of DLB and therapeutic options in patient management. Patient management in DLB is a complex and difficult matter, including early detection, performing necessary investigations and finally establishing diagnosis. Treatment, consisting of both nonpharmacologic and pharmacologic interventions, has to be multimodal and targeted at compensation of cognitive impairment, assessment and management of neuropsychiatric and behavioral symptoms, alleviation of parkinsonian symptoms, monitoring and management of autonomic dysfunction and sleep disorders. Cholinesterase inhibitors are the drugs of choice in DLB (evidence favours rivastigmine) and may provide benefit for both cognitive impairment and activities of daily living. The effectiveness of DLB treatment is reported as being generally more pronounced than in Alzheimer’s disease, despite using the same class of medications. In case cholinesterase inhibitors are ineffective it may be necessary to prescribe an atypical antipsychotic. First generation antipsychotics should be avoided and clinicians should be aware of the possibility of a severe neuroleptic hypersensitivity reaction.

PL

Wczesne i właściwe rozpoznanie otępienia z ciałami Lewy’ego (dementia with Lewy bodies, DLB) – drugiej, najczęstszej przyczyny otępień pierwotnie zwyrodnieniowych – nadal stanowi istotną trudność dla lekarzy spoza placówek referencyjnych. W pracy przedstawiono najnowsze kryteria diagnostyczne DLB oraz scharakteryzowano możliwości leczenia objawowego otępienia z ciałami Lewy’ego w kontekście aktualnych wyników badań. Prowadzenie chorego z DLB jest zadaniem złożonym i trudnym. Postępowanie terapeutyczne obejmuje wczesne wykrycie, przeprowadzenie badań dodatkowych, diagnostykę różnicową. Kolejnym elementem jest leczenie objawowe deficytu poznawczego, objawów neuropsychiatrycznych i zaburzeń zachowania oraz zaburzeń ruchowych. Monitorowania i ewentualnego leczenia wymagają objawy dysfunkcji autonomicznej i zaburzenia snu. Zastosowanie leczenia z wyboru, czyli inhibitorów cholinesteraz (a zwłaszcza riwastygminy) może poskutkować poprawą w zakresie funkcji poznawczych oraz aktywności codziennej. Przy braku efektu inhibitorów cholinesteraz w zakresie zaburzeń zachowania i objawów psychozy można rozważyć leczenie małymi dawkami atypowych leków przeciwpsychotycznych.

4

Zastosowanie tetrabenazyny w leczeniu późnych dyskinez polekowych – opis czterech przypadków

81%

Szczepocka E., Magierski R., Sobów T., Wysokiński A.

Aktualności Neurologiczne

|

2016

|

vol. 16

|

issue 4

194-200

EN

Tardive dyskinesias are defined as a syndrome of involuntary, irregular, hyperkinetic movement disorders, including mixed movement disorders of the face and the mouth as well as choreoathetoid movements of the trunk and limbs. They are a serious and usually irreversible side effect of chronic neuroleptic treatment and affect approximately 15–20% of patients. Treatment attempts using amantadine, levetiracetam, piracetam, clonazepam, propranolol, vitamin B6, vitamin E, ondansetron, botulinum toxin and Ginkgo biloba were made. However, in many cases the treatment efficacy has not been confirmed in long-term studies in larger groups of patients. Tetrabenazine, registered in Poland for the treatment of hyperkinetic motor disorders in the Huntington’s disease, is one of the available therapeutic options. We present the course and the effects of tetrabenazine therapy in four patients with antipsychotic-induced tardive dyskinesias. Based on the experience gained during the research program using tetrabenazine, we believe that the use of this agent should be limited to patients in a stable mental condition, with no current symptoms of depression or active psychotic symptoms. In our opinion, suicidal tendencies or thoughts and a history of neuroleptic malignant syndrome are absolute contraindications. The off-label use of tetrabenazine requires a written informed consent of the patient and careful monitoring of their mental and neurological condition.

PL

Późne dyskinezy definiowane są jako zespół mimowolnych, nieregularnych, hiperkinetycznych ruchów obejmujący mieszane zaburzenia ruchowe w obrębie twarzy i ust oraz ruchy choreoatetotyczne w obrębie tułowia i kończyn. Stanowią one poważny i zwykle nieodwracalny niepożądany efekt przewlekłego leczenia neuroleptykami, występujący u około 15–20% pacjentów. Podejmowano próby leczenia amantadyną, lewetiracetamem, piracetamem, klonazepamem, propranololem, witaminą B6, witaminą E, ondansetronem, toksyną botulinową oraz preparatami Ginkgo biloba, jednak skuteczność terapii w wielu przypadkach nie ma potwierdzenia w długoterminowych badaniach na liczniejszych grupach chorych. Jedną z dostępnych opcji terapeutycznych jest tetrabenazyna, zarejestrowana w Polsce w leczeniu hiperkinetycznych zaburzeń motorycznych w chorobie Huntingtona. W artykule przedstawiamy przebieg i efekty leczenia tetrabenazyną u czterech pacjentów z późnymi dyskinezami wywołanymi przez leki przeciwpsychotyczne. Na podstawie doświadczenia zdobytego w czasie prowadzenia programu badawczego z użyciem tetrabenazyny uważamy, że stosowanie tego leku należy ograniczyć do pacjentów będących w stabilnym stanie psychicznym, bez objawów zespołu depresyjnego i bez aktywnych objawów psychotycznych. Za bezwzględne przeciwwskazania uznajemy obecność wyraźnych skłonności, myśli i tendencji suicydalnych oraz obecność w wywiadzie złośliwego zespołu poneuroleptycznego. Podejmując decyzję o włączeniu tetrabenazyny, należy pamiętać o uzyskaniu zgody pacjenta na zastosowanie leku poza zarejestrowanymi wskazaniami, a także o wnikliwym monitorowaniu stanu psychicznego i neurologicznego.

5

Stan odżywienia oraz sposoby jego oceny u osób w podeszłym wieku i u chorych otępiałych

81%

Antczak-Domagała K., Magierski R., Wlazło A., Sobów T.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2013

|

vol. 13

|

issue 4

271-277

EN

Abnormal nutritional status (malnutrition) is a major clinical problem in the general population, and even more important in specific populations (children and elderly people). Unfortunately, prevalence of malnutrition is usually underestimated, its importance is often minimized, and the assessment overlooked in the routine examination of patients. The recommendations regarding the evaluation of nutritional status of hospitalized patients were introduced in Poland recently. Elderly population is one of the specific population at the highest risk of malnutrition. Among seniors the phenomenon of protein and energy deficiency (called protein-energy malnutrition, PEM) is observed. High incidence of malnutrition among seniors is a consequence of many factors. Some of them are general in nature, the other are typical of their age (including both biological and psychosocial factors). A long list of factors includes: processes of aging, loss of appetite, decreased sense of taste and/or odour, malabsorption, dental prosthetic, gastrointestinal diseases, systemic illness, medications, sensory deficits, altered level of activity and social changes for food preferences, physical condition and mental state. Malnutrition is frequent in demented patients and is associated with increased severity of neuropsychiatric symptoms (hallucinations, apathy, behaviour disorders, sleep disorders), worse prognosis, increased risk of nursing home placement and, consequently, an increase in mortality.In this context, it is essential to detect the improperly nourished cases. There is a wide array of diagnostic methods, ranging from simple screening instruments through very extensive questionnaires, to methods using specialized and expensive equipment (bioelectrical impedance analysis, dual X-ray absorptiometry).

PL

Nieprawidłowy stan odżywienia (malnutrition) należy do najważniejszych problemów klinicznych w populacji ogólnej, a jeszcze większego znaczenia nabiera w populacjach szczególnych (dzieci, osoby w wieku podeszłym). Niestety, rozpowszechnienie nieprawidłowego stanu odżywienia zazwyczaj jest niedoszacowane, znaczenie często minimalizowane, a ocena pomijana w rutynowym badaniu chorych. Od niedawna zalecenia dotyczące konieczności badania stopnia odżywienia chorych hospitalizowanych obowiązują również w Polsce. Jedną ze szczególnych populacji zagrożonych wystąpieniem zaburzeń odżywienia jest grupa osób w wieku podeszłym. Wśród seniorów obserwuje się występowanie zjawiska niedoboru białka i energii (protein-energy malnutrition, PEM). Częste występowanie niedożywienia wśród seniorów wynika z wielu czynników ogólnych, ale również typowych dla wieku, zarówno biologicznych, jak i psychospołecznych. Jako wiodące wymieniane są: procesy starzenia organizmu, utrata apetytu, pogorszenie odczuwania smaku i/lub zapachu, zaburzenia wchłaniania, zaburzenia stomatologiczne i protetyczne, choroby przewodu pokarmowego, choroby ogólnoustrojowe, przyjmowane leki, deficyty zmysłów, zmieniony poziom aktywności własnej i społecznej, zmiany w preferencji pokarmów, stan materialny oraz stan psychiczny. Nieprawidłowy stan odżywienia dotyczy również chorych z otępieniem i skutkuje nasileniem objawów neuropsychiatrycznych (omamy, apatia, zaburzenia zachowania, zaburzenia snu), pogorszeniem rokowania, wzrostem ryzyka umieszczenia w placówce opiekuńczej, a w konsekwencji wzrostem śmiertelności. W tej sytuacji zasadniczą sprawą jest konieczność wykrycia osób nieprawidłowo odżywionych. Panel dostępnych metod diagnostycznych jest rozbudowany, począwszy od prostych narzędzi ankietowych, poprzez bardzo rozbudowane kwestionariusze, aż do metod z użyciem specjalistycznej i kosztownej aparatury (analiza bioimpedancji, densytometria podwójnej energii).

6

Dieta jako czynnik protekcyjny otępienia

81%

Magierski R., Antczak-Domagała K., Sobów T.

|

EN

For years, predictions concerning the epidemiology of dementia, particularly Alzheimer’s disease, have been sinister. The commonness of dementia at present and prognoses saying that the number of demented patients will triple in the next decades prompts the search for effective treatment methods. Unfortunately, despite long studies, no effective therapy for neurodegenerative syndromes has been developed. Therefore, simultaneously conducted studies aim at establishing effective prevention. Apart from physical and mental activity, diet is another field explored in the preventive investigations. More and more correlations between nutritional status, diet and cognitive functions are observed. The investigations in this area may be divided into three basic fields. First, basic examinations are used to analyse the impact of nutrients on the functioning of the nervous system. Second, there are ongoing observation projects and population-based studies. A long observation of behaviours and nutritional habits in large cohorts as well as rates indicating compliance to given dietary guidelines enable researchers to draw conclusions concerning protective effects of diet. Third, it is attempted to conduct prospective preventive studies (with dietary interventions and recommendations concerning mental and physical activity) as well as clinical trials evaluating the effects of specific diets or impact of some food products (e.g. foods for special medical purposes). The current knowledge suggests that dietary interventions, particularly when combined with physical and mental activity, may be the most advantageous if implemented early enough and observed nearly for the entire life.

PL

Od lat pojawiają się kasandryczne wizje dotyczące epidemiologii otępień, a zwłaszcza choroby Alzheimera. Znaczne rozpowszechnienie otępień dzisiaj i prognozowane potrojenie liczby chorych otępiałych w najbliższych dekadach zmusza do poszukiwań skutecznych opcji leczniczych. Mimo wieloletnich badań nie udało się niestety opracować skutecznej terapii zespołów neurodegeneracyjnych, dlatego równolegle prowadzi się badania mające na celu opracowanie efektywnych strategii prewencyjnych. Oprócz wpływu aktywności umysłowej i fizycznej obszar intensywnych badań prewencyjnych stanowi dieta. Dostrzega się coraz więcej zależności między stanem odżywienia i dietą a funkcjami poznawczymi. Badania w tym zakresie można podzielić na trzy podstawowe obszary. Po pierwsze, na podstawie badań podstawowych analizowane jest znaczenie składników pochodzących z pożywienia dla funkcjonowania układu nerwowego. Po drugie, trwają projekty obserwacyjne i badania prowadzone w populacji. Wieloletnia obserwacja zachowań i nawyków żywieniowych w dużych populacjach i wskaźniki stosowania się do konkretnych wytycznych dietetycznych pozwalają na wyciąganie wniosków o protekcyjnym działaniu diety. Po trzecie, podejmuje się próby prospektywnych badań prewencyjnych (z interwencjami dietetycznymi, a także zaleceniami dotyczącymi aktywności umysłowej i fizycznej) oraz badania kliniczne oceniające efekty wdrożonej specyficznej diety lub wpływ produktów przemysłowych (np. środków spożywczych przeznaczenia medycznego). Na bazie dostępnej wiedzy sugeruje się, że interwencje dietetyczne, zwłaszcza w połączeniu z aktywnością umysłową i fizyczną, mogą przynieść najwięcej korzyści – o ile zostaną wdrożone odpowiednio wcześnie i będą stosowane przez praktycznie całe życie.

7

The need of neuropsychological assessment in daily care of patients without dementia

71%

Pękala K., Bogaczewicz A., Magierski R., Magierska J., Sobów T.

Aktualności Neurologiczne

|

2016

|

vol. 16

|

issue 2

79-84

EN

Aim of the study: The prevalence of cognitive impairment increases with age and features lesions observed in Alzheimer’s disease, vascular dementia, Parkinson’s disease and dementia with Lewy bodies. The aim of the study was to determine whether individuals without diagnosed dementia are affected by any reduction of cognitive functioning and to what extent such reduction occurs. Material and methods: The study enrolled 156 individuals, including 110 aged <75 years and 46 aged ≥75 years. Cambridge Neuropsychological Test Automated Battery was used in assessment of Motor Screening Task (Mean Latency and Mean Errors), Paired Associated Learning (Total Errors and Errors Shapes), Stocking of Cambridge (Mean Initial Thinking Time, Mean Subsequent Thinking Time, Problems Solved in Minimum Moves) and Graded Naming Test. Individuals who aborted tests were categorized as below the reference threshold. Results: Prevalence of results below the reference threshold were as follows: 8.97% in Motor Screening Task – Mean Latency, 57% in Paired Associated Learning – Total Errors, 57% in Paired Associated Learning – Errors Shapes, 30% in Stocking of Cambridge – Mean Initial Thinking Time, 28% in Stocking of Cambridge – Mean Subsequent Thinking Time, 57% in Stocking of Cambridge – Problems Solved in Minimum Moves and 32% in Graded Naming Test. The results of Motor Screening Task were above the threshold. Motor Screening Task – Mean Error was higher in the +75 group (p < 0.001), whereas the Motor Screening Task – Mean Latency did not differ between the groups. Also Paired Associated Learning outcomes were higher in the +75 group (p = 0.01). Graded Naming Test and Stocking of Cambridge – Mean Subsequent Thinking Time were lowered in the +75 group (p = 0.01), whereas other Stocking of Cambridge tests did not differ. The age ≥75 years was associated with 2.3 times higher risk of decreased Stocking of Cambridge – Mean Initial Thinking Time, 2.7 times higher risk of decreased Stocking of Cambridge – Mean Subsequent Thinking Time and 3.3 times higher risk of decreased Graded Naming Test. Conclusions: The link between cognitive functions and the age, despite the lack of diagnosis of dementia, confirms the need of neuropsychological assessment in patients without dementia.

PL

Cel: Rozpowszechnienie deficytów poznawczych w populacji wzrasta wraz z wiekiem. Wiąże się to ze zmianami obserwowanymi w chorobie Alzheimera, otępieniu naczyniopochodnym, chorobie Parkinsona i otępieniu z ciałami Lewy’ego. Celem badania było ustalenie, czy i w jakim stopniu osoby bez rozpoznanej demencji mają obniżone funkcjonowanie poznawcze. Materiał i metoda: Do badania włączono 156 osób, w tym 110 w wieku <75 lat i 46 w wieku ≥75 lat. Do oceny neuropsychologicznej wykorzystano testy metody Cambridge Neuropsychological Test Automated Battery (CANTAB): Motor Screening Task (Mean Latency i Mean Errors), Paired Associated Learning (Total Errors i Errors Shapes), Stocking of Cambridge (Mean Initial Thinking Time, Mean Subsequent Thinking Time, Problems Solved in Minimum Moves) oraz Graded Naming Test. Osoby, które przerwały testy, zostały sklasyfikowane poniżej punktu referencyjnego. Wyniki: Odsetki wyników poniżej punktu referencyjnego były następujące: 8,97% w Motor Screening Task – Mean Latency, 57% w Paired Associated Learning – Total Errors, 57% w Paired Associated Learning – Errors Shapes, 30% w Stocking of Cambridge – Mean Initial Thinking Time, 28% w Stocking of Cambridge – Mean Subsequent Thinking Time, 57% w Stocking of Cambridge – Problems Solved in Minimum Moves oraz 32% w Graded Naming Test. Wyniki otrzymane w Motor Screening Task były powyżej punktu referencyjnego. Wyniki Motor Screening Task – Mean Error były wyższe w grupie osób ≥75. roku życia (p < 0,001), natomiast wyniki Motor Screening Task – Mean Latency nie różniły się istotnie pomiędzy grupami. Oba wyniki testu Paired Associated Learning były wyższe w grupie osób ≥75. roku życia (p = 0,01). Wyniki Graded Naming Test i Stocking of Cambridge – Mean Subsequent Thinking Time były obniżone w grupie osób >75. roku życia (p = 0,01), natomiast pozostałe wyniki Stocking of Cambridge nie różniły się między grupami. Wiek ≥75 lat był związany z 2,3 razy wyższym ryzykiem obniżonego wyniku w Stocking of Cambridge – Mean Initial Thinking Time, 2,7 razy wyższym ryzykiem obniżonego wyniku w Stocking of Cambridge – Mean Subsequent Thinking Time oraz 3,3 razy wyższym ryzykiem obniżonego wyniku w Graded Naming Test. Wnioski: Związek między funkcjami poznawczymi a wiekiem, mimo braku rozpoznania otępienia, potwierdza potrzebę oceny neuropsychologicznej pacjentów bez stwierdzonej demencji.

8

Urojeniowa parazytoza w otępieniu z ciałami Lewy’ego: opis dwóch przypadków

71%

Magierski R., Magierska J., Antczak-Domagała K., Kłoszewska I., Sobów T.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2014

|

vol. 14

|

issue 1

61-64

EN

Dementia with Lewy bodies (DLB) is considered to be the second most frequent primary degenerative dementing illness after Alzheimer’s disease. Psychotic symptoms are typical features in DLB patients, and visual hallucinations are the most frequent neuropsychiatric symptoms and have been considered as one of the core features in the clinical diagnostic criteria of DLB. According to literature, spectrum of delusional ideation may be observed in DLB cases. There is a serious problem of misdiagnosis in cases with delusional ideation in DLB cases. The diagnosis of senile psychosis is frequently made duo to visual hallucinations and delusions. Moreover, diagnosis of delusional parasitosis (form of monodelusional disorder, known as Ekbom’s syndrome) must be taken into account during differential diagnosis. Subjects with delusions of being infested with parasites frequently consult many specialists (dermatologists, internists or allergists) and usually reject psychiatric diagnosis and treatment. Unfortunately, there is a limited evidence of the efficacy of specific pharmacologic interventions, but severe sensitivity to typical and atypical antipsychotics in approximately 50% can occur, and improvements in visual hallucinations with cholinesterase inhibitors could be expected. Herein, we report two cases of DLB suffering due to delusions of being infested by parasites (delusional parasitosis). The paper demonstrates the clinical picture and utility of cholinesterase inhibitors and low doses of second generation antipsychotics in the treatment of psychosis in the DLB cases.

PL

Otępienie z ciałami Lewy’ego (DLB) to druga (po chorobie Alzheimera) przyczyna otępień pierwotnie zwyrodnieniowych. Objawy psychotyczne należą do typowych symptomów DLB, a omamy wzrokowe, najczęstsze w tej grupie objawów, uznano za kluczowy objaw i umieszczono w klinicznych kryteriach diagnostycznych. Jak wynika z piśmiennictwa, u chorych z DLB można zaobserwować całe spektrum treści urojeniowych. Podkreśla się również ryzyko postawienia błędnej diagnozy z powodu treści urojeniowych obecnych u chorych z DLB. Współwystępowanie omamów wzrokowych i urojeń najczęściej skutkuje ustaleniem rozpoznania psychozy starczej. Co więcej, urojeniowa parazytoza (psychoza monosymptomatyczna zwana zespołem Ekboma) powinna być brana pod uwagę w trakcie diagnostyki różnicowej. Ze względu na specyfikę objawów chorzy z urojeniami zakażenia parazytami często zasięgają opinii różnych specjalistów (dermatologów, internistów, alergologów), a odrzucają rozpoznanie psychiatryczne i odmawiają leczenia psychotropowego. Niestety, istnieją jedynie ograniczone dane na temat skuteczności specyficznych interwencji farmakologicznych, a po zastosowaniu neuroleptyku u około 50% chorych z DLB odnotowuje się poważne reakcje nadwrażliwości. Poprawy w zakresie omamów wzrokowych można się spodziewać po włączeniu do leczenia inhibitorów cholinesterazy. W pracy przedstawiono dwa przypadki pacjentek z DLB doświadczających urojeń choroby pasożytniczej (urojeniowa parazytoza). Zaprezentowano obraz kliniczny psychozy oraz przydatność inhibitorów cholinesterazy i małych dawek leków przeciwpsychotycznych w leczeniu psychozy u chorych z DLB.

Refine search results

6 Aktualności Neurologiczne

2 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2017

2 2016

2 2014

2 2013

1 2006

8 Magierski R.

7 Sobów T.

3 Antczak-Domagała K.

2 Kłoszewska I.

2 Magierska J.

1 Bogaczewicz A.

1 Pękala K.

1 Szczepocka E.

1 Wlazło A.

1 Wysokiński A.

1 Łucka A.

Diagnostyka i postępowanie w otępieniu z ciałami Lewy’ego: aktualne zalecenia i nierozwiązane problemy

Nieprawidłowy stan odżywienia u pacjentów zchorobą Alzheimera

Otępienie z ciałami Lewy’ego – nowe kryteria diagnostyczne i postępowanie terapeutyczne

Zastosowanie tetrabenazyny w leczeniu późnych dyskinez polekowych – opis czterech przypadków

Stan odżywienia oraz sposoby jego oceny u osób w podeszłym wieku i u chorych otępiałych

Dieta jako czynnik protekcyjny otępienia

The need of neuropsychological assessment in daily care of patients without dementia

Urojeniowa parazytoza w otępieniu z ciałami Lewy’ego: opis dwóch przypadków