Wprowadzenie: W praktyce klinicznej często napotyka się rozmaite łagodne i złośliwe nowotwory jamy nosowej i zatok przynosowych. Wszystkie masy w obrębie nosa i zatok charakteryzują się podobnym obrazem klinicznym i symptomatologią. W związku z tym nie jest możliwe określenie choroby podstawowej na podstawie obrazu klinicznego. Rozpoznanie wymaga: dokładnego wywiadu, badania klinicznego, odpowiednich badań obrazowych oraz szczegółowej oceny histopatologicznej.Cel: Celem niniejszego badania, prowadzonego w ośrodku trzeciego stopnia referencyjności w stanie Odisha, było sklasyfikowanie różnych rodzajów łagodnych i złośliwych zmian przyjmujących postać mas w jamie nosowej i zatokach przynosowych oraz scharakteryzowanie ich profilu kliniczno-patologicznego.Metody: Do badania prospektywnego, prowadzonego w ciągu 24 miesięcy (wrzesień 2013–wrzesień 2015), włączono 120 przypadków mas nowotworowych w obrębie jamy nosowej i zatok. Wszystkie przypadki poddano analizie kliniczno-patologicznej. Wstępne rozpoznanie formułowano po przeprowadzeniu oceny klinicznej i badań radiologicznych, zaś ostatecznego rozpoznania dokonywano w oparciu o badanie histopatologiczne.Wyniki: Liczba zmian łagodnych była większa niż złośliwych (odpowiednio: 66,66% i 33,33%). W grupie badanej znaleźli się pacjenci ze wszystkich grup wiekowych, przy czym średnia wieku w momencie prezentacji wynosiła 29,5 lat dla nowotworów łagodnych i 50,25 lat dla nowotworów złośliwych. Stosunek mężczyzn do kobiet to 3:1 w przypadku nowotworów łagodnych i 1,7:1 w przypadku nowotworów złośliwych. Wśród łagodnych zmian obserwowanych w naszym badaniu największą częstością występowania charakteryzowały się naczyniakowłókniaki, które stanowiły 37,5%. W przypadku zmian złośliwych najczęściej obserwowano raka płaskonabłonkowego, który stanowił 67,5%. Rak jamy nosowej stanowił 70% wszystkich zmian złośliwych. Dolegliwościami najczęściej zgłaszanymi przy prezentacji były: niedrożność nosa (91,6%), okresowe krwawienie (69,16%) i wysięk z nosa (58,3%).Wniosek: Stwierdziliśmy, że w celu prawidłowej oceny patologicznej masy w obrębie jamy nosowej i zatok przynosowych konieczne jest jednoczesne wykonanie badania klinicznego, radiologicznego i histopatologicznego. Choć badanie histopatologiczne we wszystkich przypadkach zapewnia potwierdzenie rozpoznania, techniką diagnostyczną umożliwiającą prawidłową i szybką interwencję staje się badanie immunohistocytochemiczne.
Introduction: A variety of benign and malignant tumours involving the nasal cavity and paranasal sinuses (PNS) are commonly encountered in clinical practice. The presenting features and symptomatology of all sinonasal masses are similar. It is impossible to determine clinically what pathology lies underneath. So a detailed history, clinical examination, proper imaging, and thorough histopathologic evaluation are essential to reach a diagnosis. Objectives The purpose of this study was to classify various types of Benign and malignant lesions presenting as nasal and paranasal mass and characterize their clinico-pathological profile in a tertiary care center. Materials and Methods: This was a prospective study where 120 cases of nasal and paranasal masses were included over a period of 24 months (sep 2013-sep 2015) Clinico-pathological study was carried out in these cases. A provisional diagnosis was made after clinical assessment and radiologic investigations, but final diagnosis was made after histopathologic examination. Results: The number of benign lesions were more than the malignant lesion, 66.66% versus 33.33% respectively. All age groups were involved and the mean age of presentation was benign tumours 29.5 years and malignant tumours 50.25 years. Male to Female ratio was 3:1 for benign tumours and 1.7:1 for malignant tumours. In our study, among benign lesions the occurrence of Angiofibroma was highest seen in 37.5% cases. In malignant lesions, Squamous cell carcinoma was most common seen in 67.5% cases. Carcinoma nasal cavity was the commonest malignant lesion seen in 70% cases. Nasal obstruction was the most common (91.6%) presenting complaint followed by intermittent epistaxis (69.16%) and nasal discharge (58.3%). Conclusion: We concluded that for proper evaluation of a sinonasal mass, clinical, radiologic, and histopathologic evaluation should be carried out conjointly in all the cases. Histopathology always gives a confirmatory diagnosis but in few cases immuno-histocytochemistry becomes the ultimate diagnostic technique for correct and timely intervention.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.